subconsious cruelty

jaar: 1999
genre: arthouse (maar toch nog bijzonder gore, vrees ik)
regiseur: Karim Hussain
cast: Brea Asher, Ivaylo Founev, Eric Pettigrew, Christopher Piggins

subconsious cruelty krijgt van mij alvast de prijs voor de film met de naam die het moeilijkst te typen valt.

S.C. is een arthouse film, dit wil zeggen, veelal een collage van beelden die een bepaald gedachtengoed op een zo kunstzinnig mogelijke manier ten toon moet sprijden.
in dit geval willen ze ons vooral het verschil uitleggen tussen de linker en de rechter hersenhelft, en dewelke de emoties regelt, en welke het logische denken.
S.C. bestaat uit vier korte verhalen die op hun eigen manier inspelen op bovengenoemd thema. voor het gemak ga ik even ingaan op alle vier

1. Ovarian Eyeball
een vrouw ligt naakt op tafel en wordt met een scalpel zorgvuldig opengesneden; uit haar buikholte haalt men een eierstok, waar wonder boven wonder een oogbal aan vast hangt. heel kunstzinnig, moet ik zeggen , maar als er al een verborgen betekenis achter zat, dan zoooooem, ging die totaal aan mij voorbij;
2) human larvae
een man vertelt in een voice-over over zijn aantrekking tot zijn sletterige zuster. vaak ligt hij haar te begluren in hun bouwvallig scheefgezakt huisje terwijl ze ligt te rampetampen met een of andere pipo, waarbij hij masturbeert en fantaseert dat hij zijn zuster rampetampt; wanneer hij op een bepaald moment zijn met sperma bedekte handen bekijkt komt hij tot de vaststelling dat zijn zus hem de kans op leven beneemt. wanneer zijn zuster echter zwanger raakt verandert zijn obsesieve liefde in obsesieve haat. hij besluit een statement te maken over het leven door haar te assisteren tijdens haar bevalling. tijdens de geboorte, dit hoogte punt van de schepping, gebruikt hij een mes om de baby de keel over te snijden en aldus een daad van pure vernietiging tegenover de schepping te plaatsen. vervolgens houdt hij het bloedende baby lijkje boven zijn zus tot deze van pure ellende streft. wederom heeeeel kunstzinnig. de moraal van dit verhaal: eender welke draai de man er aan probeert te geven. zijn ultieme vernietigingsdaad was niet meer of minder dan zielige jaloezie.
3) Rebirth is een veel zwakker verhaaltje. we zien enkele mensen naakt in het gras rollebollen. mannen graven putjes in de grond om met hun leuter in te rampetampen, terwijl vrouwen takken van bomen en struiken pijpen.hier moet de grasgrond en de takken op een of andere rede van beginnen bloeden; tot er een vrouw in een wit gewaad opduikt die een man een mes laat pijpen tot zijn tong er van bloed. heel kunstzinnig moet ik zeggen, en ideaal voor al die zeikerds van greenpeace om thuis op te masturberen, want dit stukje natuurporno moet ons ongetwijfeld doen nadenken over het feit dat we de natuur niet ongestraft kunnen blijven verkrachten.
4) Right Brain/Martyrdom het laatste segment begint met een man die aan zijn leuter ligt te trekken terwijl hij op tv naar een paar hardcore rampetampende mensen kijkt. na zijn orgasme schieten er hellraiser gewijs enkele vishaken uit het niets die zijn voorhuid compleet afstropen, waarna zijn bloederige gepelde banaan nog steeds afgetrokken wordt door een vreemde hand. een persoon stapt uit de schaduw, laat een crucifix smelten en injecteerd deze in het voorhoofd van de tot bloedens toe bevredigde man. promt begint hij te hallucineren over een huilende jezus die op straat wordt ontvoerd door enkele naakte vrouwen die het vlees van zijn knieen vreten en zijn knieschijven likken. er wordt een stuk van zijn borst gescheurd en op geknaagd, er wordt in close up op hem ge urineerd, hij wordt anaal verkracht met een bezemsteel, en uiteindelijk wordt hij van zijn ingewanden ontdaan, waarna een van de wulpse wijven zijn darmen gebruikt om ze eens lekker tussen haar benen te wrijven. heel kunstzinnig, en heel wat meer hardcore dan the passion of the christ;
moraal van dit verhaal? de kerk legt te veel taboe op seksuele handelingen, en misbruikt het lijden van jezus voor haar eigen doelstelling? ik zou het niet weten...

ik moet zeggen, van kunst begrijp ik vaak niets. wat ik wel begrijp is dat deze kunst heel wat grover uit de boot valt dan de gemiddelde horror. vooral het segment human larvae is afgrijselijk in al zijn hardheid en nihilisme, en zeker , ik herhaal ZEKER niet geschikt voor gevoelige kijkers. ik kan niet zeggen dat ik iets bijgeleerd heb van deze film. maar ik heb wel 90 minuten naar bloed en bloot zitten. en dan te zeggen dat ik eens iets kunstzinnigs wou zien...

score 4 op 4