aftermath

jaar: 1994
genre: kortfilm, gore, arthouse
regiseur: Nacho Cerdà
cast: Xevi Collellmir, Jordi Tarrida, Ángel Tarris, Pep Tosar

we blijven de kunstzinnige toer opgaan met deze aftermath. in deze film draait alles om de dagelijkse bezigheden in een autopsyruimte, en wat de patholoog daar wel allemaal met zijn recente en niet zo recente overleden medemensen uitspookt. alles in beeld gebracht in schitterende kleuren..aaaaah en met sfeervolle klassieke muziek op de achtergrond...ooooh.
tijdens de eerste helft van deze kortfilm zien we hoe allerlei lijken op medisch verantwoordde wijze aan stukjes worden gesneden. en alles wordt klinisch getoond, alsof je er zelf bij staat. maar dan, na sluitingstijd besluit de patholoog dat hij best wel aan wat ontspanning toe is; hij sluit de boel af en haalt het lichaam van een jong meisje uit een schuiflade. hij verminkt het lijk, en besluit zijn mannelijke lusten op haar toch al niet meer al te fris uitziende liefdesingang te botvieren, onderwijl foto's ervan nemend, omdat dergelijke mooie momenten in een leven bewaard moeten blijven. en de patholoog is bovendien een dierenvriend, omdat hij het hart van het meisje uitsnijdt, en het thuis voert aan zijn hond.
kunst! dames en heren, pure kunst!
je hoort het al meneer nacho cerda is een gevoelig mens. en met deze film, al dan niet getuigend van goede smaak, heeft hij bewezen een goede cineast te zijn, een ware kunstenaar, en een botte viezerik! meer van dat!
score 4 op 4
ps, dit als een klein trivium: cerda wordt er tevens van verdacht de beruchte roswell autopsy video in scene te hebben gezet. niets van gelove hoor mensen! i want to believe!