zaterdag 28 maart 2009

autopsy

jaar: 2008
genre: horror, gore
regiseur: Adam Gierasch
cast: Jessica Lowndes, Michael Bowen, Robert Patrick, Jenette Goldstein, Ashley Schneider, Robert LaSardo

enkele tieners raken tijdens een tochtje met hun auto van de baan en rammen een man die ontsnapt was uit een nabijgelegen ziekenhuis. wanneer een ambulance opdaagt wordt iedereen meegenomen voor onderzoek; eenmaal in het ziekenhuis blijkt dat het personeel het niet zo goed meent met hun patienten, en dat terug naar buiten raken niet evident is.

autopsy is een low budget filmpje, dat merk je al van in het begin. de bewuste autocrash die alles in gang zet wordt niet gefilmd. ze hebben gewoon een autowrak opgekocht en met de alreeds beschadigde snuit tegen een boom geschoven. normaal gezien zou je al beginnen wanhopen als je zoiets opmerkt, maar ik niet natuurlijk, want ik heb nu eenmaal een rotte smaak in films, en deze film is er een uit de after dark horrorfest reeks, die toch geregeld pareltjes weet voor te brengen, dus ik schuif alvast mijn bedenkingen opzij en hoop dat ze hun budget aan "interessantere" dingen hebben gespendeerd.
een van de dingen waar ze alvast een stuk budget aan hebben gespendeerd is robert patrick, die ooit wereldfaam wist te behalen door gecast te worden als de vloeibare t-1000 in james cameron's terminator 2 en daarna nog een rijkgevulde carriere als bijrol acteur bij elkaar wist te schrapen; in autopsy speelt hij de rol van de evil dokte David Benway, en hij speelt het boeltje wat op automatische piloot. maar dit is echter geen gemis, want het scenario zelf vraagt ook niet om meer dan dat;
het scenario zelf is trouwens geschreven door regiseur Gierasch, en die schreef ondermeer ook het scenario voor Mother of Tears van dario argento en Mortuary van tobe hooper, niet mis zou je zo zeggen, maar deze films zijn dan ook enkele van de zwaksten van zowel argento als hooper.
gelukkig is een ander groot deel van het budget naar de gore effektjes gegaan. het bloed vloeit rijkelijk. de ingewanden worden in het rond geslingerd, en de lichammsdelen worden letterlijk met karren tegelijk binnengerold. ook zit er een hele leuke scene in met een gasfles die me deed denken aan de beruchtte brandblusserscene uit irreversible. ook een brutale hamer versus schedel scene wist mij te bekoren;
autopsy is een filmpje zonder al te veel pretentie, dat niet probeert een award te winnen, maar gewoon wil entertainen. natuurlijk had ik oftewel ietsje meer verhaal gewild, of toch een beetje meer hersenloos geram. door gebrek aan beiden moet helaas ook mijn eindscore van deze film een beetje gebrekkig blijven.

score: 2 op 4

maandag 23 maart 2009

hit and run

jaar: 2009
genre: horror, thriller
regiseur: Enda McCallion
cast: Laura Breckenridge, Kevin Corrigan, Christopher Shand

mary is een tiener die profiteert van de afwezigheid van haar ouders om eens goed uit de bol te gaan op een feestje. wanneer ze aardig dronken met haar jeep naar huis rijdt zingt ze iets te enthousiast mee met het nummertje float on van modest mouse. totaal afgeleid verliest ze de controle over haar stuur en zwenkt even van de weg af;
wanneer ze thuis de garage inrijdt ontdekt ze dat er nog een voetganger aan haar bumper kleeft. totaal in paniek probeert ze het lijkt te doen verdwijnen. maar is haar slachtoffer wel dood?

hit and run is de quasi remake van stuck uit 2007 van stuart gordon, en tevens ook gebaseerd op een zogezegde urban legend. toch is hit and run geen exacte kopie van deze film. de plot ontwikkeld zich totaal anders, en daar wil ik dan ook niet verder over uitwijden.
waar ik het wel over wil hebben is de uitstekende regie van beginnend regiseur McCallion die mij aangenaam wist te verrassen met gedurfde camerahoeken en montage, en ook de soundtrack is lekker te noemn; en niet zozeer een samenraapsel van rocksongs die gebruikelijk zijn in horrorfilms. Laura Breckenridge speelt uitstekend en brengt een geloofwaardige vertolking van een frisse tiener die langzaam maar zeker aftakelt door haar problemen.
hit and run is een filmpje dat je gerust een keer kan bekijken op een zondag middag;
maar waarvoor je geen ganse avond moet reserveren;

score 3 op 4

slaughter disc

jaar: 2005
genre: horror, adult
regiseur: David Quitmeyer
cast: Caroline Pierce, Robert Williams

mike is een aan porno verslaafde loser. werken zit er voor hem niet in; liever brengt hij zijn dagen door met 1 hand in zijn broek. via zijn zoektocht op het internet naar steeds extremere varianten van de horizontale tango komt hij in aanraking met een site die hem dvds opstuurt. aanvankelijk gaat alles goed, maar na een tijdje raakt hij in de ban van pornoster andromeda strange en begint hij te twijfelen of de in scene gezette snuff scene's wel echt in scene gezet zijn. en dan begint andromeda strange haar aandacht op hem te richten.

slaughter disc is een film die je in de plaatselijke videotheek niet zult aantreffen in de horror sectie; als je hem zoekt, ga dan eens kijken achter dat gordijntje, of bovenaan de trap waar de kindjes niet mogen komen. want slaughter disc is een film die hardcore porno combineert met horror.
nu is dit natuurlijk geen nieuw gegeven. vroeger in de jaren zeventig had je al films als hardgore, en erotic nights of the living dead die trachtten om porno en horror te versmelten, en ook nu worden regelmatig horrorklasiekers op de korrel genomen en herwerkt naar porno films, zoals bijvoorbeeld the xxxorcist, of the texas vibrator massacre.
zelden zijn deze films echter geslaagd te noemen. voor de horrorliefhebber is er gewoon te weinig te beleven, en de mensen die het voor de porno doen zullen zich storen aan het feit dat de minuten waarin er gemoord wordt beter hadden kunnen opgevuld worden met het vullen van gaatjes.
zo gaat het dus ook met slaughter disc.
het verhaal is te magertjes om te blijven boeien, en porno is porno; als je er een gezien hebt, dan heb je ze allemaal gezien.
slaughter disc is een filmpje dat ik mezelf liever had bespaard.
score 0 op 4

vrijdag 20 maart 2009

Snuff 102

jaar: 2007
genre: arthouse, horror, gore, snuff fetish
regiseur: Mariano Peralta
cast: Andrea Alfonso, Rodrigo Bianco, Yamila Greco, Silvia Paz

een reportster besluit een snel artikeltje te schrijven over geweld in films en komt zo via een psycholoog in contact met het wereldje van de snuff films. voor ze het goed en wel beseft zit ze samen met enkele verslaafde prostituees vastgebonden op een stoel en gaat ze de snuff film van wel heel dichtbij meemaken.

de snuff film , ook bekend onder de term blue movie, oftewel the real deal, is al langer dan vandaag een hardnekkig gerucht in porno milieus; de ene zal zeggen dat het een myhte is, de andere zweert dat ze echt bestaan. ik heb zelfs ooit iemand gekend die adverteerde veel geld te willen geven voor een echt exemplaar.
ook op het internet wemelt het van de rape fantasy en snuff fantasy sites, waar gesimmuleerde misdaden worden weergegeven.
ik persoonlijk geloof in het bestaan van echte snuff films, want ik weet dat er geen limiet bestaat aan wat de ene mens de andere kan aandoen.

nog iemand die geboeid is door het fenomeen van de snuff film is ongetwijfeld regiseur Mariano Peralta want hij levert met snuff 102 een toch ietwat intrigerende kijk op deze perversiteit, op een bovendien zeer artistieke manier. door enerzijds gebruik te maken van softe grijstinten voor de rustige cut scenes, en een harder palet van hoofdzakelijk groene en rode tinten voor de martelscene's. natuurlijk is dit ook om een serieus gebrek aan budget te compenseren. maar het werkt;
peralta spaart ons niet. genadeloos brengt hij het lijden van de vrouwen in beeld. ze worden geslagen en geschopt, verstikt met plastic zakken, tanden worden met hamer en beitel losgewrikt, en een hoogzwangere vrouw wordt vroegtijdig van haar vrucht verlost met behulp van een zware "bottine" maatje 43.
niks fijngevoeligheid.
en dan te zeggen dat Peralta het voordien vooral moest hebben van korte humoristische filmpjes.
nu heeft snuff 102 ook zijn gebreken voor de meer kritisch ingestelde kijker, zoals het gebrek aan plot, en enkele voorspelbare gebeurtenisse in het toch wel heel magere verhaaltje, maar een kniesoor die daarover struikelt.
snuff 102 krijgt van mij een hoge score, want ik ben tenslotte een vies ventje.

score 3 op 4

vrijdag 13 maart 2009

the killer eye

jaar: 2001
genre: euh... horror, denk ik, emt een oogbalmonster
regiseur: David DeCoteau
cast: Jacqueline Lovell, Jonathan Norman, Nanette Bianchi, Costas Koromilas

een gestoorde wtenschapper probeert een toestel te bouwen waarmee hij in de achtste dimensie kan kijken. niet zomaar de vierde of vijfde, maar al direkt de achtste. hiervoor gebruikt hij een nogal goedkoop uitziend toestel dat volgens mij een gewone sterrenkijker is met enkele stukken van een tondeuse en een paar blikken borden tegen gelijmd. maar goed.
met al dat interdimensionaal gegluur zit zijn vrouw helemaal alleen, zonder iemand die naar haar kijkt, dus springt ze binnen bij de buurjongens voor een verwenpartijtje; helaas zijn de buurjongens te stoned om mevrouw van dienst te zijn;
ondertussen boekt meneer gestoorde wetenschapper een bescheiden succesje; hij slaagt erin een creatuur van de andere dimensie bezit te laten nemen van een oogbol van een ongelukkig proefpersoon; proefpersoon wordt er aardig dood van, en de oogbol muteert tot belachelijke proporties. en wat kan een gemuteerde buitendimensionale oogbol anders van plan zijn dan zich voort te planten met aardse vrouwen? mevrouw de echtgenote en een buurvrouw worden alvast bepoteld door zijn fors uit de kluiten gewassen oogzenuwen.
deze film was een echte dikke tegenvaller. ik snap niet dat ze een film over een op seks beluste oogbol zo slecht hebben kunnen maken. nu moet ik eerlijk zijn. een oscarwinnende film hadden ze er nooit van kunnen maken, zelfs niet als danny boyle het had geregiseerd. deze film heeft werkelijk niets te bieden. de monsterachtige oogbol is gewoon een plastic voorwerp zonder beweging of animatie dat ze rondschuiven over de vloer. wanneer de oogbol moordt, doet hij dit door middel van een laserstraal die zijn slachtoffers met een flits van het scherm doet verdwijnen, teneinde de kosten extra laag te houden. de oogbol/aardse vrouw seksscene's bestaan er vooral uit dat de vrouwen gehypnotiseerd liggen of staan, en dat de oogbol met een zenuwuiteinde in hun nek kriebelt; daar krijg je volgens mij niemand zwanger door (of heb ik het dan mis?) de aktie en spanning zijn nietbestaand, en de gehele film schint zich af te spelen op zolder, bij de buren of in het lab van de wetenschapper.
nu is dit een film van David DeCoteau die vroeger toch al enkele cultfilms met linnea quigly wist af te leveren, zoals creepozoids en Sorority Babes in the Slimeball Bowl-O-Rama, en later helemaal de pedalen kwijt raakte met prison of the dead en Witches of the Caribbean . ik hoopte met deze film op een gulden middenweg, maar helaas. van mij krijgt deze film als score een getal dat nog het meeste lijkt op een oog;
een dikke nul

score 0 op 4

maandag 9 maart 2009

bad biology

jaar: 2009
genre: comedy, horror, body horror
regisuer: frank henenlotter
cast: Charlee Danielson, Anthony Sneed, Tina Krause

"I was born with seven clits." zegt het vrouwelijke hoofdpersonage jennifer vrijwel onmiddelijk in deze film. nu hoor ik alle vrouwen al denken "had ik er ook maar zeven!" doch dit blijkt niet zo positief als je wel zou denken. zo heeft ze een onbevredigbare honger naar seks, zodat ze geregeld one night stands dient op te pikken, die de wilde nacht niet allemaal overleven. bovendien is jennifer haar metabolisme nogal aan de vruchtbare kant, zodat ze binnen de twee uur na de daad nog eens bevalt van monsterlijk lelijke babytjes, die ze zonder verdere plichtplegingen in de vuilbak gooit. jennifer is er meer het hart van in dat ze nooit de ware bevrediging vindt.
tot ze batz leert kennen, een teruggetrokken en verlegen jongen die worstelt met een groot probleem, namelijk zijn fluit; nu wordt algemeen aangenomen dat jongens hun lul achterna lopen, en ook hier in bad biology is het zo. de knuppel van batz zou een anaconda kunnen verstikken, en heeft bovendien een drugprobleem van jewelste. het liefst van al zou superlul er zonder batz op uit trekken om alles te penetreren wat een opening heeft.
kan jennifer het ware geluk vinden bij batz?

ja ja; je hoort het al. deze film getuigt van alles behalve goede smaak. ik heb al eerder films van henenlotter besproken, en telkens was mijn oordeel hetzelfde; zijn films zijn het cinematografische ekwivalent van lachen om een scheet; het lijkt wel alsof de scenarios geschreven worden door een bende gore zatlappen, die elke mensonterende grap die ze ooit gehoord hebben erin proberen te verwerken. om van henenlotter zijn films te genieten moet je dus alvast een goor gevoel voor humor hebben. en nu wil het lukken : ik heb een goor gevoel voor humor! zo kon ik smakelijk lachen met de blowjob scene in brain damage of de gemuteerde restanten van de hoertjes in frankenhooker.
toch wist deze bad biology mij niet te laten gieren van het lachen. misschien omdat ik mij andere dingen had voorgesteld toen ik het uitganspunt van deze film vernam. voor mijn part had het allemaal wat viezer gemogen. of wil het misschien zegeen dat ik stilaan te oud word voor onderbroekenhumor? nee natuurlijk niet. anders had deze film van mij een impotente nul gekregen in plaats van een flink rechtopstaande drie.

score 3 op 4

zaterdag 7 maart 2009

haute tension

jaar: 2003
genre: horror, gore, slasher
regiseur: alexandre aja
cast: Cécile De France, Maïwenn Le Besco, Philippe Nahon


marie en alex zijn twee schoolvriendinnen, die zich samen terugtrekken in het afgelegen huisje van alex haar ouders voor een weekend keihard studeren. wanneer marie boven met haar eigen pruim ligt te spelen daagt er plots een killer op die de ouders van alex op bloederige wijze van kant maakt, en haar vervolgens kidnapt in zijn vuil camionetje. het is aan marie om haar te redden.

ik ben al een tijdje bezig met het bekijken van de zogeheten franse new wave of horror; zo heb je bijvoorbeeld franse pareltjes zoals baby blood, frontieres, a l'interieur en dans ma peau. of we daar echter haute tension bij kunnen rekenen is twijfelachtig.
haute tension kampt om te beginnen al met een heel groot probleem, namelijk het scenario. terwijl je naar de film zelf kijkt lijkt alles prima in orde, maar wanneer de ontknoping volgt, dan ontdek je plots de ene plothole na de andere, in die mate dat het je ganse kijkervaring serieus verstoort. het is dus duidelijk dat aja als schrijver beter het werk aan meer bekwame mensen kan overlaten.
qua regie hebben we echter niets te klagen. aja is een begaafd regiseur, en wist met haute tension dusdanig in de kijker te lopen dat wes craven hem de remake van the hills have eyes toevertrouwde. aja's cariere werd hierdoor gelanceerd en zodoende bracht hij onlangs mirrors uit met kiefer sutherland, en werkt hij nu aan de remake van de klassieker piranha, om lekker mee te lopen met de 3d hype.
jammer dus van het gebrekkige scenario, anders had deze film een veel hogere score van mij kunnen krijgen, maar voor de bloederige shock momenten alleen al krijgt hij van mij een gezonde 3 op 4
score 3 op 4