Jaar: 1983
Genre: sci-fi, horror
Regiseur:Harry Bromley Davenport
Cast: Philip Sayer, Bernice Stegers, Danny Brainin, Maryam d'Abo
Een ontvoering zoals in de x-files, een lelijk monster, een vrouw die bevalt van een volwassen man, een dwerg verkleed als clown, een zwarte panter, een g.i. joe van twee meter die een oude vrouw vermoordt, een vrouw die eieren legt in een badkuip, en Maryam d'Abo uit The Living Daylights die naakt gaat.
Hoe combineer je dit alles? Geen idee, maar het is de makers van Xtro gelukt;
Xtro is zo een van die vergeten cultklasiekers die heden ten dage compleet over het hoofd gezien wordt ten tijde van remakes. Waarschijnlijk omdat de titel nu eenmaal met een x begint.
Tony heeft het bijzonder moeilijk met de verdwijning van zijn vader. Hij houdt vol dat hij ontvoerd werd door aliens. Zijn moeder houdt het er op dat hij hen gewoon in de steek heeft gelaten. Wanneer pa echter terug komt na drie jaar beginnen er allerlei vreemde zaken te gebeuren.
Xtro is zo vreemd dat je je haast gaat afvragen hoe ze het allemaal verzonnen hebben. Het lijkt bij vlagen soms een oefening in vrije associatie. Kind-dwerg-clown-panter enzovoort. Door al die vreemde en walgelijke toestanden belandde Xtro zelfs kortstondig op de lijst van de verbannen video nastys. Dit hield de regiseur alleszins niet tegen om in 1990 een vervolg te maken, Xtro 2, dat helemaal niets gemeen had met de storyline van Xtro 1, omdat hij wel de rechten had op de titel, maar niet op het scenario. Regiseur Davenport slaagde er zelfs in om in 1995 nogmaals genoeg budget bijeen te schrapen voor een derde Xtro film.
Maar van al deze films over Alien parodierende xenomorfische buitenaardsen blijft de allereerste Xtro mijn favoriet.
score: 4 op 4
ps, Daarnet vermeldde ik nog de aanwezigheid van een zwarte panter in deze film. Deze was normaal gezien niet in het scenario geschreven, maar omdat de producers plots gratis eentje konden lenen van een in dezelfde studio gedraaide film konden ze deze kans niet laten liggen. Ik kan het ze niet kwalijk nemen.
woensdag 30 december 2009
Lesbian Vampire Killers
Jaar: 2009
Genre: Horror, vampire, comedy
Regiseur: Phil Claydon
Cast: James Corden, Mathew Horne
Fletch is net ontslagen als clini clown omdat hij een van de kinderen een vuistslag heeft gegevn. Jimmy is weereens gedumpt door zijn vriendin. Samen willen deze twee losers een uitstapje maken, maar vanwege hun budgetaire beperkingen raken ze niet verder dan het godvergeten gat Cragwich; toevallig rus er op het dorpje een eeuwenoude vloek waardoor alle meisjes op hun achtiende veranderen in lesbische vampieren. (Hoe het dan zit met de voorplanting gedurende al die eeuwen wil ik zelfs niet weten..) Fletch en Jimmy kunnen alleen de vloek verbreken door op zoek te gaan naar het legendarische zwaard Deildo.
Ik snap niet hoe je een film met een uitgangspunt als Lesbian Vampire Killers zo kunt verpesten. Zat ik daar even in mijn zetel uit te kijken naar een hilarische komedie vol naakte vrouwen en kreeg ik het deksel op de neus. Hooguit de eerste tien minuten van de film waren grappig, maar daarna ging het stijl bergaf met de grappen. Zelfs de laatste Scary Movie was leuker dan dat.
Ook voor wat Lesbain Vampire Action moet je het niet doen. Als je dat wil zien, dan verwijs ik liever naar films van Jean Rollin waarvan haast het gehele ouvre bestaat uit films over schaamharige nekbijtende vrouwen. met hier en daar een kleien uitzondering zoals The Living Dead Girl over een lesbische zombie, of The Grapes Of Death over mensen die wijn drinken en zombies worden. (En zelfs in deze opzet slaagt hij er in om vrouwen naakt te laten rondlopen). Bovendien is de backkatalogus van Rollin nu verkrijgbaar via de webshop van de Free Record Shop. het is maar dat je het weet.
Maar goed, terug naar Lesbian Vampire Killers.
Nee, hopeloos...
Ik ga maar eens naar een filmpj van Rollin kijken, want ik kan echt niets zinnigs meer vertellen over deze film, behalve dan mijn eindscore
1 op 4
Genre: Horror, vampire, comedy
Regiseur: Phil Claydon
Cast: James Corden, Mathew Horne
Fletch is net ontslagen als clini clown omdat hij een van de kinderen een vuistslag heeft gegevn. Jimmy is weereens gedumpt door zijn vriendin. Samen willen deze twee losers een uitstapje maken, maar vanwege hun budgetaire beperkingen raken ze niet verder dan het godvergeten gat Cragwich; toevallig rus er op het dorpje een eeuwenoude vloek waardoor alle meisjes op hun achtiende veranderen in lesbische vampieren. (Hoe het dan zit met de voorplanting gedurende al die eeuwen wil ik zelfs niet weten..) Fletch en Jimmy kunnen alleen de vloek verbreken door op zoek te gaan naar het legendarische zwaard Deildo.
Ik snap niet hoe je een film met een uitgangspunt als Lesbian Vampire Killers zo kunt verpesten. Zat ik daar even in mijn zetel uit te kijken naar een hilarische komedie vol naakte vrouwen en kreeg ik het deksel op de neus. Hooguit de eerste tien minuten van de film waren grappig, maar daarna ging het stijl bergaf met de grappen. Zelfs de laatste Scary Movie was leuker dan dat.
Ook voor wat Lesbain Vampire Action moet je het niet doen. Als je dat wil zien, dan verwijs ik liever naar films van Jean Rollin waarvan haast het gehele ouvre bestaat uit films over schaamharige nekbijtende vrouwen. met hier en daar een kleien uitzondering zoals The Living Dead Girl over een lesbische zombie, of The Grapes Of Death over mensen die wijn drinken en zombies worden. (En zelfs in deze opzet slaagt hij er in om vrouwen naakt te laten rondlopen). Bovendien is de backkatalogus van Rollin nu verkrijgbaar via de webshop van de Free Record Shop. het is maar dat je het weet.
Maar goed, terug naar Lesbian Vampire Killers.
Nee, hopeloos...
Ik ga maar eens naar een filmpj van Rollin kijken, want ik kan echt niets zinnigs meer vertellen over deze film, behalve dan mijn eindscore
1 op 4
dinsdag 29 december 2009
Paranormal Entity
Jaar: 2009
Genre: Horror, thriller
regiseur:?
Cast: ?
Paranormal Entity is een filmpje gemaakt door de jongens van The Asylum. Een straight to dvd filmlabeltje dat als voornaamste doel in het leven heeft om populaire films na te maken met een behoorlijk lager budget. Zo zijn ze al heel wat jaartjes bezig, en hebben ze er al heel wat titeltjes uitgeperst die je, als je niet voorzichtig of aandachtige bent, in de videotheek per ongeluk zou kunnen meepikken in plaats van het orrigineel.
Want wat moet je denken van films als: 2012 doomsday, Alien vs Hunter, The Day The Earth stopped, Death Racers, Exorcism: The Possession of Gail Bowers, H.G. Wells' War of the Worlds, Halloween Night, I Am Omega, Invasion of the Pod People, Snakes on a Train, Sunday School Musical, The Terminators, Transmorphers of Universal Soldiers?
Je zou haast denken dat ik al deze filmtitels voor de grap verzin, maar niets is minder waar, want ze zijn stuk voor stuk te koop via de webshop van The Asylum, en als ze er een stuk of twee verkopen zijn ze waarschijnlijk al uit de productiekosten.
Paranormal Entity is, voor de mensen die het nog niet goed begrepen hebben, een kopie van Paranormal Activity, zij het dan dat ze lichtjes het scenario aangepast hebben. Ditmaal zijn de slachtoffers een gezin bestaande uit een moeder, en haar zoon en dochter. Deze dochter is het lustobject van de geile paranormale entiteit die hun huis bezoekt. Nochtans houden ze het redelijk braafjes. Voor de mensen die bekend zijn met de film The Entity uit 1981. Als ze dan toch een op seks beluste incubbus erin willen steken, dan hadden ze gerust wat meer seks mogen gebruiken. Ik bedoel maar: met perslucht kan je aardig het effekt opwekken van strelende onzichtbare vingers. Zo deden ze het al in The Entity en later ook nog eens in Hollow Man, en dat had hier niet misstaan. Maar nee, het gaat er allemaal behoorlijk tam aan toe. En als je Paranormal Activity eenmaal gezien hebt, dan vindt je hier niet al te veel meer aan. De film kabbelt anderhalf uurtje verder met de gebruikelijke scenes van slaapwandelende mensen, bonkende muren en deuren, verschuivende objecten, en talrijke voetafdrukken. Deze voetafdrukken bevinden zich hier op het plafond en ik moest onbedaarlijk giechelen omdat ik steeds maar Homer Simpson en zijn Spiderpig voor mijn ogen zag. Later in de film komt broertje op het idee om vislijnen en belletjes over de vloer te spannen, wat redelijk onnozel is voor een spook dat op het plafond loopt, maar het spook is duidelijk in een goede bui, en wil de jongen ook iets gunnen, dus schopt het een paar keer tegen de belletjes. Zo is iedereen tevreden.
De film eindigt met de dood van de belangrijkste personages, en ik spoil echt helemaal niets als ik dit vertel, want 1) het wordt ons al middels een mededeling aan het begin van de film verteld, 2) in Paranormal Activity is het ook al zo, dus kan dat hier moeilijk anders.
Zoals ik al zei: The Asylum maakt films voor een budget dat 4 a 5 maal lager ligt als de gemiddelde film. Aangezien Paranormal Activity al een no-budget film was zou je verwachten dat Paranorma Entity met een beduidend hoger budget kon werken, en dus wat meer zou kunnen leveren, maar niets is minder waar. het enige wat misschien meer gekost heeft is het meisje twee maal zonder bh laten opdraven. Ofwel was het eten op de set smakelijker.
Paranormal Entity is dus een film zoals Paranormal Activity. Als je aan de ene niets vindt, dan zal de andere jou ook al niet kunnen boeien. Alleen geschikt voor de genre liefhebbers dus. Ikzelf vond het qua opbouw, sfeerzetting en algemene acteerprestatie heel wat minder, dus zal ook mijn eindscore heel wat minder zijn.
Score: 1,5 op 4
Genre: Horror, thriller
regiseur:?
Cast: ?
Paranormal Entity is een filmpje gemaakt door de jongens van The Asylum. Een straight to dvd filmlabeltje dat als voornaamste doel in het leven heeft om populaire films na te maken met een behoorlijk lager budget. Zo zijn ze al heel wat jaartjes bezig, en hebben ze er al heel wat titeltjes uitgeperst die je, als je niet voorzichtig of aandachtige bent, in de videotheek per ongeluk zou kunnen meepikken in plaats van het orrigineel.
Want wat moet je denken van films als: 2012 doomsday, Alien vs Hunter, The Day The Earth stopped, Death Racers, Exorcism: The Possession of Gail Bowers, H.G. Wells' War of the Worlds, Halloween Night, I Am Omega, Invasion of the Pod People, Snakes on a Train, Sunday School Musical, The Terminators, Transmorphers of Universal Soldiers?
Je zou haast denken dat ik al deze filmtitels voor de grap verzin, maar niets is minder waar, want ze zijn stuk voor stuk te koop via de webshop van The Asylum, en als ze er een stuk of twee verkopen zijn ze waarschijnlijk al uit de productiekosten.
Paranormal Entity is, voor de mensen die het nog niet goed begrepen hebben, een kopie van Paranormal Activity, zij het dan dat ze lichtjes het scenario aangepast hebben. Ditmaal zijn de slachtoffers een gezin bestaande uit een moeder, en haar zoon en dochter. Deze dochter is het lustobject van de geile paranormale entiteit die hun huis bezoekt. Nochtans houden ze het redelijk braafjes. Voor de mensen die bekend zijn met de film The Entity uit 1981. Als ze dan toch een op seks beluste incubbus erin willen steken, dan hadden ze gerust wat meer seks mogen gebruiken. Ik bedoel maar: met perslucht kan je aardig het effekt opwekken van strelende onzichtbare vingers. Zo deden ze het al in The Entity en later ook nog eens in Hollow Man, en dat had hier niet misstaan. Maar nee, het gaat er allemaal behoorlijk tam aan toe. En als je Paranormal Activity eenmaal gezien hebt, dan vindt je hier niet al te veel meer aan. De film kabbelt anderhalf uurtje verder met de gebruikelijke scenes van slaapwandelende mensen, bonkende muren en deuren, verschuivende objecten, en talrijke voetafdrukken. Deze voetafdrukken bevinden zich hier op het plafond en ik moest onbedaarlijk giechelen omdat ik steeds maar Homer Simpson en zijn Spiderpig voor mijn ogen zag. Later in de film komt broertje op het idee om vislijnen en belletjes over de vloer te spannen, wat redelijk onnozel is voor een spook dat op het plafond loopt, maar het spook is duidelijk in een goede bui, en wil de jongen ook iets gunnen, dus schopt het een paar keer tegen de belletjes. Zo is iedereen tevreden.
De film eindigt met de dood van de belangrijkste personages, en ik spoil echt helemaal niets als ik dit vertel, want 1) het wordt ons al middels een mededeling aan het begin van de film verteld, 2) in Paranormal Activity is het ook al zo, dus kan dat hier moeilijk anders.
Zoals ik al zei: The Asylum maakt films voor een budget dat 4 a 5 maal lager ligt als de gemiddelde film. Aangezien Paranormal Activity al een no-budget film was zou je verwachten dat Paranorma Entity met een beduidend hoger budget kon werken, en dus wat meer zou kunnen leveren, maar niets is minder waar. het enige wat misschien meer gekost heeft is het meisje twee maal zonder bh laten opdraven. Ofwel was het eten op de set smakelijker.
Paranormal Entity is dus een film zoals Paranormal Activity. Als je aan de ene niets vindt, dan zal de andere jou ook al niet kunnen boeien. Alleen geschikt voor de genre liefhebbers dus. Ikzelf vond het qua opbouw, sfeerzetting en algemene acteerprestatie heel wat minder, dus zal ook mijn eindscore heel wat minder zijn.
Score: 1,5 op 4
zondag 27 december 2009
Triangle
Jaar: 2009
Genre: horror, thriller
Regiseur: Christopher Smith
Cast: Liam Hemsworth, Melissa George, Rachael Carpani, Michael Dorman
Jess is een vrouw met een autistisch zoontje. Voor hem zorgen is een hele opgave, en op een dag gaat ze in op de uitnodiging van Greg om met enkele van zijn vrienden een pleziertochtje te maken met zijn jacht. Maar wanneer ze in een storm terechtkomen raken ze verdwaald en moeten ze hun zinkend schip verlaten en aan boord klimmen van een passerende cruiser die op het eerste zicht verlaten lijkt, maar dan beginnen er doden te vallen.
Het thema van de spookboot lijkt hopeloos cliche, en ik zou kunnen beginnen vertellen waarom dit niet zo is, maar dan verklap ik al onmiddelijk de helft van de film. Eigenlijk is het heel moeilijk om iets zinnigs te zeggen over Triangle zonder de grootste plotverrasing te verklappen. Wie de trailer op youtube bekijkt, die weet onmiddelijk teveel voor zijn eigen goed, dus is het beter om volledig blind en ongeinformeerd aan deze film te beginnen. Maar hoe prijs je dan zoiets aan?
Ik kan alleen maar zeggen dat als ik Triangle een beetje vroeger op het jaar had gezien, hij waarschijnlijk wel mijn eindejaarslijstje zou gehaald hebben, al kan ik moeilijk zeggen op welke plaats omdat ik hem ten slotte nog maar net gezien heb en misschien dus wat last heb van overenthousiasme.
Alleszins is Triangle een weloverdachte film, met een compleet uitgebalanceerd scenario waar werkelijk niets aan rammelt. Vaak kijk je naar een film en denk je: "Oké, maar hoe komt dat nu zo?" In Triangle lijkt alles steek te houden en zit je niet met zeshonderd rond je hoofd cirkelende vraagtekens.
Regiseur Christopher Smith kennen we nog van de film Creep, over een mutantachtige killer die in metrostations ronddwaalt en dergelijke...nou ja, laten we zeggen dat Creep geen al te verbluffend scenario had. Ster van deze film is Melissa George die al eens vampieren mocht bevechten tijdens een dertig dagen durende nacht, nadat ze al eens in een huisje in Amityville had gewoond. Ook hier doet ze waar ze goed in is: gillen, rondrennen, en terugvechten.
Goed, zoals ik al zei: Ik moet hier moeite doen om te loven zonder te spoilen, dus kan ik enkel afsluiten met de woorden: Vertrouw nonkel Sven of The Dead, bekijk de film, kijk niet naar de trailer.
Score 3,5 op 4
Genre: horror, thriller
Regiseur: Christopher Smith
Cast: Liam Hemsworth, Melissa George, Rachael Carpani, Michael Dorman
Jess is een vrouw met een autistisch zoontje. Voor hem zorgen is een hele opgave, en op een dag gaat ze in op de uitnodiging van Greg om met enkele van zijn vrienden een pleziertochtje te maken met zijn jacht. Maar wanneer ze in een storm terechtkomen raken ze verdwaald en moeten ze hun zinkend schip verlaten en aan boord klimmen van een passerende cruiser die op het eerste zicht verlaten lijkt, maar dan beginnen er doden te vallen.
Het thema van de spookboot lijkt hopeloos cliche, en ik zou kunnen beginnen vertellen waarom dit niet zo is, maar dan verklap ik al onmiddelijk de helft van de film. Eigenlijk is het heel moeilijk om iets zinnigs te zeggen over Triangle zonder de grootste plotverrasing te verklappen. Wie de trailer op youtube bekijkt, die weet onmiddelijk teveel voor zijn eigen goed, dus is het beter om volledig blind en ongeinformeerd aan deze film te beginnen. Maar hoe prijs je dan zoiets aan?
Ik kan alleen maar zeggen dat als ik Triangle een beetje vroeger op het jaar had gezien, hij waarschijnlijk wel mijn eindejaarslijstje zou gehaald hebben, al kan ik moeilijk zeggen op welke plaats omdat ik hem ten slotte nog maar net gezien heb en misschien dus wat last heb van overenthousiasme.
Alleszins is Triangle een weloverdachte film, met een compleet uitgebalanceerd scenario waar werkelijk niets aan rammelt. Vaak kijk je naar een film en denk je: "Oké, maar hoe komt dat nu zo?" In Triangle lijkt alles steek te houden en zit je niet met zeshonderd rond je hoofd cirkelende vraagtekens.
Regiseur Christopher Smith kennen we nog van de film Creep, over een mutantachtige killer die in metrostations ronddwaalt en dergelijke...nou ja, laten we zeggen dat Creep geen al te verbluffend scenario had. Ster van deze film is Melissa George die al eens vampieren mocht bevechten tijdens een dertig dagen durende nacht, nadat ze al eens in een huisje in Amityville had gewoond. Ook hier doet ze waar ze goed in is: gillen, rondrennen, en terugvechten.
Goed, zoals ik al zei: Ik moet hier moeite doen om te loven zonder te spoilen, dus kan ik enkel afsluiten met de woorden: Vertrouw nonkel Sven of The Dead, bekijk de film, kijk niet naar de trailer.
Score 3,5 op 4
zaterdag 26 december 2009
horror preview voor 2010
2010 belooft een jaar vol horror te worden, met voor elk wat wils. Hier alvast een voorproefje van wat ons te wachten staat:
Daybreakers:
In 2019 zijn bijna alle mensen veranderd in vampiers. Een wetenschapper probeert samen met een klein groepje vampiers om de mensheid te redden.
Mening: Dit lijkt me allemaal een beetje te 'I Am Legend' bovendien heb ik het niet zo op vampieren.
The Book Of Eli:
In een post-apocalyptische wereld probeert een eenzame man op een trektocht door Amerika een boek te beschermen dat de mensheid kan redden.
Mening: Een man tegen de rest? bring it on!!
Legion:
Na een bijbelse apocalypse schuilen enkele overlevenden in een truck stop, waar een van de serveersters zwanger is van de nieuwe messias.
Mening: is religie weer hip geworden?
The Wolfman:
Verhaaltje over een weerwolf anno 2009
Mening: Wil ik echt Benicio Del Torro zien met overdadige lichaamsbeharing, volgens mij diende er achter Wolf met Jack Nicholson geen weerwolf film meer gemaakt te worden.
Shutter Island:
De verdwijning van een moordenares op een gevangeniseiland voor gestoorde criminelen verandert in een nachtmerrie.
Mening: Scorcese die een horror maakt, Moet ik Gezien hebben. Wel vreemd dat de release zo ver achteruit is geschoven...
The Crazies:
In een dorpje worden mensen langzaam aan gewelddadig door iets in het drinkwater.
Mening: Remake van een film van Romero, die met een groter budget beter tot zijn recht had kunnen komen. Ik ben benieuwd.
Season Of the Witch:
In de 14de eeuw brengen kruisvaarders een heks naar een klooster waar ze tot de vaststelling komen dat zij verantwoordelijk is voor de pest.
Mening: Nicholas Cage heeft geld nodig. Daarom speelt hij mee in dit filmpje.
Repo Men:
Een man heeft in de toekomst een hart gekocht op afbetaling, maar kan nu niet meer verder aflossen. Een paar repo men komen zijn hart terug vorderen.
Mening: De niet muzikale versie van Repo The Genetic Opera. Met Jude Law en hoe noemt die dikke schele neger ook al weer? Dit kan nauwelijks zo veel fun zijn als Repo was.
Piranah 3d:
Een aardbeving laat een paar prehistorische piranahs ontsnappen die gevangen zaten onder een vulkaan.
Mening: Alexandre Aja doet de remake van een Jaws exploitation filmpje. Toegegeven. Piranah was een van mijn favoriete low budgets uit vroegere jaren. Als één man hier iets goeds van kan maken, dan is het Aja, ah ja.
A Nightmare On Elmstreet.
Een verminkte kindermoordenaar grijpt zijn slachtoffers in hen slaap.
Mening: Nog maar eens een reboot van een klassieke horror serie... erlijk gezegd, ik vond Freddy altijd al een lul. Hopelijk is de remake een serieuzer werkstukje dan de eerste Nightmare was...
Saw 7:
Hoffman zet het ultieme plan van Jigsaw in werking.
Mening: Ik denk dat de meeste mensen wel al weten wat ik denk over het oneindige saw verhaal...
The Descent 2
De overlevende van deel 1 gaat met de politie de grot vol monsters uitkammen.
Mening: Hier zit ik al zo lang op te wachten dat ik vrees teleurgesteld te worden.
let Me In:
Een eenzame jongen krijgt de hulp van een vampires om af te rekenen met een paar pestkoppen.
Mening: De onvermijdelijk engelstalige remake voor al die Amerikanen die geen subs kunnen lezen.
Case 39:
Een sociaal werkster probeert een meisje te redden van zijn misbruikende familie en komt zo zelf in gevaar.
Mening: Zellweger ontpopte zich al eens als scream queen in een Texas Chainsaw Massacre. Ik wil haar nog eens horen gillen.
Survival Of The dead:
Een groepje overlevenden van een zombieplaag proberen zich op een klein eilandje staande te houden.
Mening: Met een nicknaam als '...Of The Dead' kan ik moeilijk anders dan staan springen bij het vooruitzicht op een nieuwe film van George Romero.
friday The 13th pt 2
Nog geen script voor handen.
Mening: Als hij even goed is als de eerste Friday... remake, dan kan dit alleen maar mee vallen.
Daybreakers:
In 2019 zijn bijna alle mensen veranderd in vampiers. Een wetenschapper probeert samen met een klein groepje vampiers om de mensheid te redden.
Mening: Dit lijkt me allemaal een beetje te 'I Am Legend' bovendien heb ik het niet zo op vampieren.
The Book Of Eli:
In een post-apocalyptische wereld probeert een eenzame man op een trektocht door Amerika een boek te beschermen dat de mensheid kan redden.
Mening: Een man tegen de rest? bring it on!!
Legion:
Na een bijbelse apocalypse schuilen enkele overlevenden in een truck stop, waar een van de serveersters zwanger is van de nieuwe messias.
Mening: is religie weer hip geworden?
The Wolfman:
Verhaaltje over een weerwolf anno 2009
Mening: Wil ik echt Benicio Del Torro zien met overdadige lichaamsbeharing, volgens mij diende er achter Wolf met Jack Nicholson geen weerwolf film meer gemaakt te worden.
Shutter Island:
De verdwijning van een moordenares op een gevangeniseiland voor gestoorde criminelen verandert in een nachtmerrie.
Mening: Scorcese die een horror maakt, Moet ik Gezien hebben. Wel vreemd dat de release zo ver achteruit is geschoven...
The Crazies:
In een dorpje worden mensen langzaam aan gewelddadig door iets in het drinkwater.
Mening: Remake van een film van Romero, die met een groter budget beter tot zijn recht had kunnen komen. Ik ben benieuwd.
Season Of the Witch:
In de 14de eeuw brengen kruisvaarders een heks naar een klooster waar ze tot de vaststelling komen dat zij verantwoordelijk is voor de pest.
Mening: Nicholas Cage heeft geld nodig. Daarom speelt hij mee in dit filmpje.
Repo Men:
Een man heeft in de toekomst een hart gekocht op afbetaling, maar kan nu niet meer verder aflossen. Een paar repo men komen zijn hart terug vorderen.
Mening: De niet muzikale versie van Repo The Genetic Opera. Met Jude Law en hoe noemt die dikke schele neger ook al weer? Dit kan nauwelijks zo veel fun zijn als Repo was.
Piranah 3d:
Een aardbeving laat een paar prehistorische piranahs ontsnappen die gevangen zaten onder een vulkaan.
Mening: Alexandre Aja doet de remake van een Jaws exploitation filmpje. Toegegeven. Piranah was een van mijn favoriete low budgets uit vroegere jaren. Als één man hier iets goeds van kan maken, dan is het Aja, ah ja.
A Nightmare On Elmstreet.
Een verminkte kindermoordenaar grijpt zijn slachtoffers in hen slaap.
Mening: Nog maar eens een reboot van een klassieke horror serie... erlijk gezegd, ik vond Freddy altijd al een lul. Hopelijk is de remake een serieuzer werkstukje dan de eerste Nightmare was...
Saw 7:
Hoffman zet het ultieme plan van Jigsaw in werking.
Mening: Ik denk dat de meeste mensen wel al weten wat ik denk over het oneindige saw verhaal...
The Descent 2
De overlevende van deel 1 gaat met de politie de grot vol monsters uitkammen.
Mening: Hier zit ik al zo lang op te wachten dat ik vrees teleurgesteld te worden.
let Me In:
Een eenzame jongen krijgt de hulp van een vampires om af te rekenen met een paar pestkoppen.
Mening: De onvermijdelijk engelstalige remake voor al die Amerikanen die geen subs kunnen lezen.
Case 39:
Een sociaal werkster probeert een meisje te redden van zijn misbruikende familie en komt zo zelf in gevaar.
Mening: Zellweger ontpopte zich al eens als scream queen in een Texas Chainsaw Massacre. Ik wil haar nog eens horen gillen.
Survival Of The dead:
Een groepje overlevenden van een zombieplaag proberen zich op een klein eilandje staande te houden.
Mening: Met een nicknaam als '...Of The Dead' kan ik moeilijk anders dan staan springen bij het vooruitzicht op een nieuwe film van George Romero.
friday The 13th pt 2
Nog geen script voor handen.
Mening: Als hij even goed is als de eerste Friday... remake, dan kan dit alleen maar mee vallen.
vrijdag 25 december 2009
Jennifer's Body
Jaar: 2009
Genre: Comdey, Horror, Thriller.
Regiseur: Karyn Kusama
Cast: Megan Fox, Amanda Seyfried, Johnny Simmons, Adam Brody
Jennifer is een tiener die geofferd wordt aan de duivel, door een rockband die zo hoopt op wat extra succes. Maar er gaat iets mis, en Jennifer komt terug tot leven, bezeten door een demon, en belust op bloed van geile tienerjongens die maar al te graag hun handen willen leggen op Jennifer's Body. Alleen Jennifer's vriendin Needy schijnt de bron van het gevaar in te zien wanneer de lijken zich opstapelen.
Jennifer's Body is zo een film die zwaar gehypt werd alvorens hij nog maar in de cinema zat. Dit mede door een clevere affichecampagne, en de aanwezigheid van Megan Fox die heel wat succes oogst dankzij haar rolletjes in Transformers 1 en 2. In alle eerlijkheid: Megan Fox is geen goede actrice. Geef toe, haar grootste prestatie in Transformers was verleidelijk over Bumblebee heen leunen, en daar blijft het dan ook bij. Graag propageert Megan Fox zich als de nieuwe Angeline Jolie, maar dat is voor haar wat hoog gegrepen. Een cariere starten als cloon van iemand anders: geen goed idee. En ondertussen lijkt volgens de roddelpers Megan haar ster aan het Hollywood firmament al wat te tanen. Als het in mijn vrouw haar Story staat, dan moet het wel waar zijn.
Jennifer's Body zou in de jaren '80 een schitterende sexploitation film hebben kunnen zijn. Zelfs heden ten dage had een iets gewilligere actrice een betere prestatie kunnen leveren, en zo de film naar een hoger niveau tillen. De hele point van dit verhaal is toch dat Jennifer het hoofd op hol brengt van jongens en ze verleidt met seks om ze zo op te kunnen peuzelen. Maar daarvoor blijft het allemaal te saai en te braaf. Nochtans zie ik al helemaal de mogelijkheden voor me. Jennifer doet haar topje uit, wrijft haar naakte bovenlichaam tegen een gewillig slachtoffer aan, en scheurt dan de ingewanden uit zijn onderbuik om die vervolgens wellustig tussen haar borsten heen en weer te wrijven. Een instant klassieker in het sleaze genre.
maar nee, niks daarvan. Geen boobs, geen bloed. Geen entertainment. Noppes.
Wat rest is een te tamme, te saaie film. Zelfs het feit dat het scrip geschreven werd door Diabolo Cody die ook al het script schreef over een vuilbekkende sarcastische zwangere tiener genaamd Juno, doet er geen goed aan.
Deze film doet dus exact wat al die Breezersletjes in dancings doen. Uitdagen, veel beloven, maar weinig presteren.
Geen wonder dat, zelfs in een stortvloed van uber low budget films, Jennifer's Body als een tienererectie fier rechtop blijft staan als slechtste film van 2009 in mijn eindafrekening.
Score 0 op 4
Genre: Comdey, Horror, Thriller.
Regiseur: Karyn Kusama
Cast: Megan Fox, Amanda Seyfried, Johnny Simmons, Adam Brody
Jennifer is een tiener die geofferd wordt aan de duivel, door een rockband die zo hoopt op wat extra succes. Maar er gaat iets mis, en Jennifer komt terug tot leven, bezeten door een demon, en belust op bloed van geile tienerjongens die maar al te graag hun handen willen leggen op Jennifer's Body. Alleen Jennifer's vriendin Needy schijnt de bron van het gevaar in te zien wanneer de lijken zich opstapelen.
Jennifer's Body is zo een film die zwaar gehypt werd alvorens hij nog maar in de cinema zat. Dit mede door een clevere affichecampagne, en de aanwezigheid van Megan Fox die heel wat succes oogst dankzij haar rolletjes in Transformers 1 en 2. In alle eerlijkheid: Megan Fox is geen goede actrice. Geef toe, haar grootste prestatie in Transformers was verleidelijk over Bumblebee heen leunen, en daar blijft het dan ook bij. Graag propageert Megan Fox zich als de nieuwe Angeline Jolie, maar dat is voor haar wat hoog gegrepen. Een cariere starten als cloon van iemand anders: geen goed idee. En ondertussen lijkt volgens de roddelpers Megan haar ster aan het Hollywood firmament al wat te tanen. Als het in mijn vrouw haar Story staat, dan moet het wel waar zijn.
Jennifer's Body zou in de jaren '80 een schitterende sexploitation film hebben kunnen zijn. Zelfs heden ten dage had een iets gewilligere actrice een betere prestatie kunnen leveren, en zo de film naar een hoger niveau tillen. De hele point van dit verhaal is toch dat Jennifer het hoofd op hol brengt van jongens en ze verleidt met seks om ze zo op te kunnen peuzelen. Maar daarvoor blijft het allemaal te saai en te braaf. Nochtans zie ik al helemaal de mogelijkheden voor me. Jennifer doet haar topje uit, wrijft haar naakte bovenlichaam tegen een gewillig slachtoffer aan, en scheurt dan de ingewanden uit zijn onderbuik om die vervolgens wellustig tussen haar borsten heen en weer te wrijven. Een instant klassieker in het sleaze genre.
maar nee, niks daarvan. Geen boobs, geen bloed. Geen entertainment. Noppes.
Wat rest is een te tamme, te saaie film. Zelfs het feit dat het scrip geschreven werd door Diabolo Cody die ook al het script schreef over een vuilbekkende sarcastische zwangere tiener genaamd Juno, doet er geen goed aan.
Deze film doet dus exact wat al die Breezersletjes in dancings doen. Uitdagen, veel beloven, maar weinig presteren.
Geen wonder dat, zelfs in een stortvloed van uber low budget films, Jennifer's Body als een tienererectie fier rechtop blijft staan als slechtste film van 2009 in mijn eindafrekening.
Score 0 op 4
Mutants
Jaar: 2009
Genre: horror, zombie, gore
Regiseur: David Morlet
Cast: Hélène de Fougerolles, Francis Renaud, Dida Diafat
Een zombievirus roeit nagenoeg de hele wereldbevolking uit. Enkele overlevenden proberen de mythische legerbasis Noah te bereiken. onderweg moeten ze zich staande houden tegen horden ondoden, en plunderaars die het alles behalve goed met hen menen.
Mutants is zo een van die films die bejubeld worden als zijnde huzarenstukjes in de Franse horrorcinema. En ik beken: ik ben fan van Franse horror, mede dankzij films als Baby Blood, Martyrs, A L'Interieure, Frontier en zelfs het tegenvallende Haute Tension. Mutants is een zombiefilm a la 28 Days Later, waarin mensen die gebeten zijn veranderen in bloeddorstige (ta-daaa) mutanten die een beetje lijken op de dingen uit The Descent. Niet zozeer zombies als wel mutanten dus, maar de opzet blijft vrijwel hetzelfde. Ook het verhaal volgt grotendeels het vaste stramien dat we gewend zijn van films als 28 Days Later, en Dawn Of The dead en aanverwanten. Voor de orriginaliteit moet je het dus vooral niet doen. Laten we eerlijk zijn: het is niet moeilijk om een perfekte film af te leveren als je een doorslagje maakt van een van de grote voorbeelden. Zodoende moet ik besluiten dat Mutants ondanks zijn bloederigheid en degelijke acteerprestaties géén hoogvlieger is, maar eerder een gemiddelde...middenmoot.
Dan heb ik al zombiefilms gezien met een beduidend minder budget die een beter verhaal afleverden. Vandaar dan ook deze gemiddelde score:
2 op 4
Genre: horror, zombie, gore
Regiseur: David Morlet
Cast: Hélène de Fougerolles, Francis Renaud, Dida Diafat
Een zombievirus roeit nagenoeg de hele wereldbevolking uit. Enkele overlevenden proberen de mythische legerbasis Noah te bereiken. onderweg moeten ze zich staande houden tegen horden ondoden, en plunderaars die het alles behalve goed met hen menen.
Mutants is zo een van die films die bejubeld worden als zijnde huzarenstukjes in de Franse horrorcinema. En ik beken: ik ben fan van Franse horror, mede dankzij films als Baby Blood, Martyrs, A L'Interieure, Frontier en zelfs het tegenvallende Haute Tension. Mutants is een zombiefilm a la 28 Days Later, waarin mensen die gebeten zijn veranderen in bloeddorstige (ta-daaa) mutanten die een beetje lijken op de dingen uit The Descent. Niet zozeer zombies als wel mutanten dus, maar de opzet blijft vrijwel hetzelfde. Ook het verhaal volgt grotendeels het vaste stramien dat we gewend zijn van films als 28 Days Later, en Dawn Of The dead en aanverwanten. Voor de orriginaliteit moet je het dus vooral niet doen. Laten we eerlijk zijn: het is niet moeilijk om een perfekte film af te leveren als je een doorslagje maakt van een van de grote voorbeelden. Zodoende moet ik besluiten dat Mutants ondanks zijn bloederigheid en degelijke acteerprestaties géén hoogvlieger is, maar eerder een gemiddelde...middenmoot.
Dan heb ik al zombiefilms gezien met een beduidend minder budget die een beter verhaal afleverden. Vandaar dan ook deze gemiddelde score:
2 op 4
donderdag 24 december 2009
jaarafrekening 2009
zoals elk jaar wordt je her en der om de oren gelsagen met diverse best of/ worst of lijstjes. waarom zou dat hier dan anders zijn; natuurlijk zijn er dit jaar veel goede en nog veel meer slechte films verschenen. natuurlijk is het beter om ons te focussen op de goede aspecten in het leven (en de dood) dan op de slechte. bijgevolg zal mijn lijste aanraders langer zijn dan de afraders. met andere woorden: alles wat niet in mijn top tien staat dient vermeden te worden. alles wat in mijn top vijf staat dient absoluut vermeden te worden.
natuurlijk heb ik me tot de categorie horror beperkt. voor eindejaarsbesprekingen van allerhande andere genres verwijs ik liever naar de meer serieus ingestelde mensen.
de beste:
1) paranormal activity
dat een groot budget niet nodig is om een goed film te maken wordt nogmaals bewezen.
2) zombieland
niet zozeer horror als wel buddy movie. een zeldzame verfrissing in tijden waarin iedereen de gemeeste wil zijn.
3) black devil doll
de geest van een zwarte activist komt childsplay gewijs terug om bijzonder rondborstige blanke vrouwen te vermoorden en verkrachten. zo fout dat het weer goed wordt.
4) drag me to hell
Raimi's triomfantelijke comeback naar de horror
5) halloween 2
heeft op de valreep mijn lijstje nog gehaald.
rob zombies remake van halloween 2 is hondsbrutaal.
6) necromentia
zeer geslaagde film over schuld, boetedoening en bloederigheid.
7) doghouse
film over de verschillen tussen mannen en vrouwen. mannen komen van mars, en vrouwen van...planet terror.
8)pandorum
een herkolonisatiemissie in de ruimte loopt helemaal verkeerd. de overlevenden moeten zich staande weten houden tussen bloeddorstige mutanten.
9)the hills run red
aardig slasherfilmpje zoals ze er tegenwoordig te weinig maken.
10) dead snow
na de teleurstellende outpost over nazi zombies komt er dead snow, over nazi zombies. sieg gore!
normaal had ik hier ook graag 'hanger' van ryan nicholson tussen gezet, maar aangezien ik alleen maar de zwaar gecensureerde versie van deze film gezien heb kan ik slechts heel moeilijk oordelen over de kwaliteit ervan.
en dan nu de slechtste. bah...
1) jennifer's body
totaal gehypte film met totaal gehypte hoofdrolspeelster megan fox. deze film had beter gewerkt als ze er 1) gore en 2) tetten in hadden gestopt.
2) saw 6
hoewel saw 6 in het totaal niet slecht scoorde bleef ik toch weer met een gevoel van teleurstelling achter. misschien dat saw 7 het beter doet, maar dat betwijfel ik.
3)wrong turn 3
lelijke cannibalen in het bos zonder script. afvoeren.
4) devil's tomb
een troep elitesoldaten gaan in een oeroude tombe enkele verloren wetenschappers zoeken, en vinden een saai scriptloos horrorverhaaltje.
5) seventh moon
sommige regiseurs blijken vaak eendagsvliegen of one-trick-ponu's te zijn; alsook de regiseur van seventh moon die vroeger hoge ogen gooide met blairwitch project (waar ik persoonlijk niks aan vond) en altered (die door vele critici verguisd werd, maar die ik dan weer best wist te pruimen) met seventh moon schippert hij een beetje tussen de twee in, en beland zo op de vijfde plaats in mijn afrekening.
natuurlijk heb ik me tot de categorie horror beperkt. voor eindejaarsbesprekingen van allerhande andere genres verwijs ik liever naar de meer serieus ingestelde mensen.
de beste:
1) paranormal activity
dat een groot budget niet nodig is om een goed film te maken wordt nogmaals bewezen.
2) zombieland
niet zozeer horror als wel buddy movie. een zeldzame verfrissing in tijden waarin iedereen de gemeeste wil zijn.
3) black devil doll
de geest van een zwarte activist komt childsplay gewijs terug om bijzonder rondborstige blanke vrouwen te vermoorden en verkrachten. zo fout dat het weer goed wordt.
4) drag me to hell
Raimi's triomfantelijke comeback naar de horror
5) halloween 2
heeft op de valreep mijn lijstje nog gehaald.
rob zombies remake van halloween 2 is hondsbrutaal.
6) necromentia
zeer geslaagde film over schuld, boetedoening en bloederigheid.
7) doghouse
film over de verschillen tussen mannen en vrouwen. mannen komen van mars, en vrouwen van...planet terror.
8)pandorum
een herkolonisatiemissie in de ruimte loopt helemaal verkeerd. de overlevenden moeten zich staande weten houden tussen bloeddorstige mutanten.
9)the hills run red
aardig slasherfilmpje zoals ze er tegenwoordig te weinig maken.
10) dead snow
na de teleurstellende outpost over nazi zombies komt er dead snow, over nazi zombies. sieg gore!
normaal had ik hier ook graag 'hanger' van ryan nicholson tussen gezet, maar aangezien ik alleen maar de zwaar gecensureerde versie van deze film gezien heb kan ik slechts heel moeilijk oordelen over de kwaliteit ervan.
en dan nu de slechtste. bah...
1) jennifer's body
totaal gehypte film met totaal gehypte hoofdrolspeelster megan fox. deze film had beter gewerkt als ze er 1) gore en 2) tetten in hadden gestopt.
2) saw 6
hoewel saw 6 in het totaal niet slecht scoorde bleef ik toch weer met een gevoel van teleurstelling achter. misschien dat saw 7 het beter doet, maar dat betwijfel ik.
3)wrong turn 3
lelijke cannibalen in het bos zonder script. afvoeren.
4) devil's tomb
een troep elitesoldaten gaan in een oeroude tombe enkele verloren wetenschappers zoeken, en vinden een saai scriptloos horrorverhaaltje.
5) seventh moon
sommige regiseurs blijken vaak eendagsvliegen of one-trick-ponu's te zijn; alsook de regiseur van seventh moon die vroeger hoge ogen gooide met blairwitch project (waar ik persoonlijk niks aan vond) en altered (die door vele critici verguisd werd, maar die ik dan weer best wist te pruimen) met seventh moon schippert hij een beetje tussen de twee in, en beland zo op de vijfde plaats in mijn afrekening.
zaterdag 7 november 2009
Paranormal Activity
jaar: 2007
genre: horror, thriller
regiseur: Oren Peli
cast: Katie Featherston, Micah Sloat, Mark Fredrichs
tagline: What Happens When You Sleep?
Katie en Micah zijn twee jonge mensen die gezellig gaan samenwonen, maar wat Katie vergat te vermelden is dat ze al sinds haar achtste geregeld geplaagd wordt door een nachtelijke demon. Wanneer er zich dan 's nachts allerlei vreemde dingen beginnen voordoen, besluit Micah om een grote videocamera aan te schaffen en zo de dingen op tape te krijgen voor onderzoek.
Paranormal Activity is zo een van die "real footage" filmpjes, een genre dat bijzonder populair is geworden door the blairwitch project, en dat nadien een serieuze opstoot kreeg met filmpjes als (rec), Diary Of The Dead, The Zombie Diaries, cloverfield, en dan vergeet ik er wel nog een paar.
Natuurlijk is dit hele "real footage" gedoe niet begonnen bij Blairwitch. Paolo Cavara deed dit in 1962 al met Mondo Cane. Een zogehete shockumentary met echte beelden, die al dan niet in scene werden gezet. Er volgden enkele sequels en het genre was geboren. Er volgden ook een reeks Shocking "werelddeel" films, waaronder het disgusting shocking africa, en het lachwekkende Shocking Asia. Het in scene zetten begon pas echt met films als de Faces Of Death serie en de regelrechte imitator Faces of Gore. Al deze "echte" beelde waren vooral proefstukjes van beginnende cineasten. In ieder geval bestond de kunst eruit om de filmbeelden te brengen als echte beelden en wel zo dat de mensen thuis of in de cinema er allemaal in trapten. Al dan niet met wisselend succes. Zo moest Rugero Deodato na Cannibal Holocaust bewijzen dat zijn cast nog steeds in leven was.
Maar goed, ik dwaal af.
Paranormal Activity wordt dus gebracht als de echte beelden van een echt koppeltje en ik moet zeggen, het ziet er allemaal bijzonder naturel uit. De hoge mate van realisme werd waarschijnlijk bepaald door het bijzonder lage budget van 15 000 dollar. Aan spektaculaire special effects moet je je hier niet verwachten. Hier moet je vooral afgaan op jouw eigen verbeelding. Je zou het een beetje kunnen vergelijken met de orriginele 'the Haunting' uit 1963 waar alles zich vaak achter een gesloten deur afspeelde.
Paranormal Activity moet het dus vooral hebben van het steeds toenemende gevoel van onbehagen en aanstaande dreiging die het hele verhaal uitstraalt.
Ook de acteerprestaties zijn uitstekend en bijzonder naturel te noemen. Eerst zitten Katie en Micah een beetje te klooien met de camera maar naarmate het verhaal vordert worden ze steeds wanhopiger en beginnen ze onderling op elkaar te vitten, net zoals je je kan voorstellen dat het in het echte leven zou kunnen zijn.
Al met al kan ik zeggen dat Paranormal Activity een van de beste low budgets van zijn tijd is, en dat is niet alleen mij opgevallen, want er is al een heuse cinematoer gepland, die in Amerika in zijn eerste week alleen al 9,1 miljoen dollar wist op te brengen.
score 4 op 4
ps Natuurlijk, zoals alle succesvolle films is er een paranormal Activity 2 in de maak. Deze wordt verwacht tegen 2012.
genre: horror, thriller
regiseur: Oren Peli
cast: Katie Featherston, Micah Sloat, Mark Fredrichs
tagline: What Happens When You Sleep?
Katie en Micah zijn twee jonge mensen die gezellig gaan samenwonen, maar wat Katie vergat te vermelden is dat ze al sinds haar achtste geregeld geplaagd wordt door een nachtelijke demon. Wanneer er zich dan 's nachts allerlei vreemde dingen beginnen voordoen, besluit Micah om een grote videocamera aan te schaffen en zo de dingen op tape te krijgen voor onderzoek.
Paranormal Activity is zo een van die "real footage" filmpjes, een genre dat bijzonder populair is geworden door the blairwitch project, en dat nadien een serieuze opstoot kreeg met filmpjes als (rec), Diary Of The Dead, The Zombie Diaries, cloverfield, en dan vergeet ik er wel nog een paar.
Natuurlijk is dit hele "real footage" gedoe niet begonnen bij Blairwitch. Paolo Cavara deed dit in 1962 al met Mondo Cane. Een zogehete shockumentary met echte beelden, die al dan niet in scene werden gezet. Er volgden enkele sequels en het genre was geboren. Er volgden ook een reeks Shocking "werelddeel" films, waaronder het disgusting shocking africa, en het lachwekkende Shocking Asia. Het in scene zetten begon pas echt met films als de Faces Of Death serie en de regelrechte imitator Faces of Gore. Al deze "echte" beelde waren vooral proefstukjes van beginnende cineasten. In ieder geval bestond de kunst eruit om de filmbeelden te brengen als echte beelden en wel zo dat de mensen thuis of in de cinema er allemaal in trapten. Al dan niet met wisselend succes. Zo moest Rugero Deodato na Cannibal Holocaust bewijzen dat zijn cast nog steeds in leven was.
Maar goed, ik dwaal af.
Paranormal Activity wordt dus gebracht als de echte beelden van een echt koppeltje en ik moet zeggen, het ziet er allemaal bijzonder naturel uit. De hoge mate van realisme werd waarschijnlijk bepaald door het bijzonder lage budget van 15 000 dollar. Aan spektaculaire special effects moet je je hier niet verwachten. Hier moet je vooral afgaan op jouw eigen verbeelding. Je zou het een beetje kunnen vergelijken met de orriginele 'the Haunting' uit 1963 waar alles zich vaak achter een gesloten deur afspeelde.
Paranormal Activity moet het dus vooral hebben van het steeds toenemende gevoel van onbehagen en aanstaande dreiging die het hele verhaal uitstraalt.
Ook de acteerprestaties zijn uitstekend en bijzonder naturel te noemen. Eerst zitten Katie en Micah een beetje te klooien met de camera maar naarmate het verhaal vordert worden ze steeds wanhopiger en beginnen ze onderling op elkaar te vitten, net zoals je je kan voorstellen dat het in het echte leven zou kunnen zijn.
Al met al kan ik zeggen dat Paranormal Activity een van de beste low budgets van zijn tijd is, en dat is niet alleen mij opgevallen, want er is al een heuse cinematoer gepland, die in Amerika in zijn eerste week alleen al 9,1 miljoen dollar wist op te brengen.
score 4 op 4
ps Natuurlijk, zoals alle succesvolle films is er een paranormal Activity 2 in de maak. Deze wordt verwacht tegen 2012.
vrijdag 6 november 2009
zombieland
jaar: 2009
genre: horror, zombie, comedy
regiseur: Ruben Fleischer
cast: Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Emma Stone, Abigail Breslin
Columbus is een nerd die door het naleven van een handvol simpele regels in leven is kunnen blijven na het uitbreken van een zombieplaag die nagenoeg de hele wereld overspoelde. Wanneer hij de gewelddadige Talahassee en het oplichtersduo Wichita en Little Rock leert kennen gaan ze samen op zoek naar een rustig plekje om te wonen.
Zombie land is een heerlijke zom-com (een wat? ja ja : een zom-com) voor het hele gezin. Ja echt, hier ten huize Of The Dead hebben we met ons drietjes zitten kijken in de zetel, en zelfs mijn vrouw en zoontje van zeven waren bijzonder enthousiast over dit filmpje.
Zombieland gaat uit van het principe dat als je in geval van een levende doden plaag maar logisch nadenkt je er zonder al te veel problemen als overlever uit kunt komen. tenslotte, iedereen heeft wel al eens een zombiefilm gezien, dus zodoende weet je al wel wat je te wachten gaat staan. Veel van de meest humoristische scenes zijn dan ook gebaseerd op de meest voorkomende clichés die op de korrel worden genomen.
de onbetwiste ster van dze film is alleszins Woody Harrelson. Onze woody is en blijft een veelzijdige acteur, die in zijn lange cariere toch meer ups dan downs heeft vertolkt. Als vuilbekkende, twinky verslaafde, geweerzwaaiende boerenkinkel komt hij in deze film pas echt helemaal los. En het is een plezier om zien.
in het begin had ik wel zoiets van: "Dit is een zombiefilm, zich afspelend in een land dat overrompeld werd door zombies. Maae waar zijn dan die Godverdomse zombies?"
maar naar het einde op komen er steeds meer levende doden. Gelukkig maar.
Over zombies gesproken. De klassieke zombie is een traag bewegend tot leven gekomen lijk. De zombies in deze film zijn eerder van het type dat we kennen uit 28 days later. Niet zozeer de uit het mortuarium ontsnapte dansers uit thriller, maar eerder op bloed belustte waanzinnigen die je blijven achtervolgen. Denk maar aan een leurder van de daklozenkrant met hondsdolheid. dit levert nu eenmaal flisendere scenes op dan trage waggelaars.
Zombieland was oorspronkelijk bedoeld als de pilot voor een heuse tv serie, en op sommige vlakken deed het me allemaal een beetje denken aan That Seventies Show.. maar dan met zombies, en zoals ik al zei: dikke fun voor het hele gezin. Een dergelijk leuke film kan ik enkel de hoogste score toekennen.
score 4 op 4
genre: horror, zombie, comedy
regiseur: Ruben Fleischer
cast: Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Emma Stone, Abigail Breslin
Columbus is een nerd die door het naleven van een handvol simpele regels in leven is kunnen blijven na het uitbreken van een zombieplaag die nagenoeg de hele wereld overspoelde. Wanneer hij de gewelddadige Talahassee en het oplichtersduo Wichita en Little Rock leert kennen gaan ze samen op zoek naar een rustig plekje om te wonen.
Zombie land is een heerlijke zom-com (een wat? ja ja : een zom-com) voor het hele gezin. Ja echt, hier ten huize Of The Dead hebben we met ons drietjes zitten kijken in de zetel, en zelfs mijn vrouw en zoontje van zeven waren bijzonder enthousiast over dit filmpje.
Zombieland gaat uit van het principe dat als je in geval van een levende doden plaag maar logisch nadenkt je er zonder al te veel problemen als overlever uit kunt komen. tenslotte, iedereen heeft wel al eens een zombiefilm gezien, dus zodoende weet je al wel wat je te wachten gaat staan. Veel van de meest humoristische scenes zijn dan ook gebaseerd op de meest voorkomende clichés die op de korrel worden genomen.
de onbetwiste ster van dze film is alleszins Woody Harrelson. Onze woody is en blijft een veelzijdige acteur, die in zijn lange cariere toch meer ups dan downs heeft vertolkt. Als vuilbekkende, twinky verslaafde, geweerzwaaiende boerenkinkel komt hij in deze film pas echt helemaal los. En het is een plezier om zien.
in het begin had ik wel zoiets van: "Dit is een zombiefilm, zich afspelend in een land dat overrompeld werd door zombies. Maae waar zijn dan die Godverdomse zombies?"
maar naar het einde op komen er steeds meer levende doden. Gelukkig maar.
Over zombies gesproken. De klassieke zombie is een traag bewegend tot leven gekomen lijk. De zombies in deze film zijn eerder van het type dat we kennen uit 28 days later. Niet zozeer de uit het mortuarium ontsnapte dansers uit thriller, maar eerder op bloed belustte waanzinnigen die je blijven achtervolgen. Denk maar aan een leurder van de daklozenkrant met hondsdolheid. dit levert nu eenmaal flisendere scenes op dan trage waggelaars.
Zombieland was oorspronkelijk bedoeld als de pilot voor een heuse tv serie, en op sommige vlakken deed het me allemaal een beetje denken aan That Seventies Show.. maar dan met zombies, en zoals ik al zei: dikke fun voor het hele gezin. Een dergelijk leuke film kan ik enkel de hoogste score toekennen.
score 4 op 4
zondag 1 november 2009
seventh moon
jaar: 2008
genre: horror
regiseur: Eduardo Sánchez
cast: Dennis Chan, Tim Chiou, Amy Smart
Melissa en Yul zijn een getrouwd koppeltje dat hun huwelijksreis in China willen doorbrengen om meteen de familie van Yul eens op te zoeken. Hadden ze beter niet gedaan, want net nu houden ze een of ander festivalletje waarbij demonen de geesten van de levenden komen stelen. Of zoiets.
Dit is nu echt eens zo een van die filmpjes met weinig inhoud. Met een cast van amper een paar man is dat dan ook heel moeilijk. Wat we hier krijgen is een nachtelijke achtervolging door een grasveldje van anderhalf uur, waarbij Melissa en Yul telkens net weer niet gegrepen worden. Echt spannend is het niet te noemen, en voor het verhaal moet je het dus ook al niet doen. De Chinese demonen zijn maar een paar witgepoederde mensen en dat helpt ook al niet echt.
De kans dat ik morgenochtend plotsklaps wakker word in China is groter dan de kans dat ik ooit nog eens naar deze film ga kijken, want de herbekijkwaarde is nagenoeg nul. Verdomme, het was zelfs al een opgave om hem de eerste keer helemaal uit te zitten.
Enkel geschikt voor mensen met concentratiestoornissen die anders snel de draad kwijt zijn. Al de rest, die meer verwacht, die kunnen beter naar iets anders kijken.
score 1 op 4
genre: horror
regiseur: Eduardo Sánchez
cast: Dennis Chan, Tim Chiou, Amy Smart
Melissa en Yul zijn een getrouwd koppeltje dat hun huwelijksreis in China willen doorbrengen om meteen de familie van Yul eens op te zoeken. Hadden ze beter niet gedaan, want net nu houden ze een of ander festivalletje waarbij demonen de geesten van de levenden komen stelen. Of zoiets.
Dit is nu echt eens zo een van die filmpjes met weinig inhoud. Met een cast van amper een paar man is dat dan ook heel moeilijk. Wat we hier krijgen is een nachtelijke achtervolging door een grasveldje van anderhalf uur, waarbij Melissa en Yul telkens net weer niet gegrepen worden. Echt spannend is het niet te noemen, en voor het verhaal moet je het dus ook al niet doen. De Chinese demonen zijn maar een paar witgepoederde mensen en dat helpt ook al niet echt.
De kans dat ik morgenochtend plotsklaps wakker word in China is groter dan de kans dat ik ooit nog eens naar deze film ga kijken, want de herbekijkwaarde is nagenoeg nul. Verdomme, het was zelfs al een opgave om hem de eerste keer helemaal uit te zitten.
Enkel geschikt voor mensen met concentratiestoornissen die anders snel de draad kwijt zijn. Al de rest, die meer verwacht, die kunnen beter naar iets anders kijken.
score 1 op 4
zaterdag 31 oktober 2009
saw 6
jaar: 2009
genre: horror, thriller, gore
regiseur: Kevin Greutert
cast: bijna alle personen uit de vorige Saw films, in een of andere flashback.
tagline: The Game Comes Full Circle
Hoffman is de nieuwe Jigsaw en moet zijn identiteit zien te beschermen. Ondertussen moet hij nog één van John Kramer, de oorspronkelijke Jigsaw, zijn duivelse plannen uitvoeren. Voor al diegenen die Niet kunnen volgen zijn er nog genoeg flashbacks naar de vorige vijf Saw films.
Ik zat al een tijdje uit te kijken naar de nieuwste Saw. Het is tenslotte al de zesde en het begint een beetje te worden zoals kijken naar Home and Away, of The Bold And The Beautyfull. het wordt alsmaar stommer, en toch blijf je kijken.
Jigsaw is dus dood, dat was hij al op het einde van deel drie, maar dat betekent niet dat de scenarioschrijvers van plan zijn om een goed personage te laten sterven. zodoende laten ze hem vrijwel de helft van de film opdraven in allerlei flashbacks , die dienen als ondersteuning voor het toch magere hoofdverhaal. Enkele mensen worden weer in allerlei duivelse marteltuigen gepropt en moeten alles op het spel zetten om hun leven te redden. het punt is: dit hebben we al een paar keer gezien. Vijf keer eerder om precies te zijn. Namelijk in de vorige vijf Saws. Goed, sommige valstrikken zijn wel wreed te noemen, maar...so what? Ik heb het al meer dan eens gezegd over al die martelfilms. Martelen alleen maar om te martelen, dat begint na een tijdje saai te worden. Natuurlijk heeft Jigsaw motieven. Jigsaw heeft ALTIJD motieven. Iedereen die hij ooit eens heeft leren kennen en die het leven niet waardeerde moet er aan geloven. Maarre... wanneer raakt Jigsaw zijn uitgebreide kennissenkring eens uitgeput? Kunnen we binnenkort in Saw 25 zien hoe de eigenaar van de dierenzaak waar Jigsaw zijn hamster kocht in stukken wordt gescheurd omdat de hamster stierf na twee dagen? Wordt het de bloemist waar hij bloemen kocht voor zijn vrouw? Of de handelaar in oud ijzer waar hij de toebehoren voor zijn valstrikken kocht?
Wordt het de toch wel hele strenge filmkriticus die systematisch al zijn exploten afkraak? Ik zie mezelf al zitten.
"Good morning Sven Of The Dead, i want to play a game. For years you have mocked my works to gain popularity..."
Al met al was Saw 6 een teleurstelling op alle vlakken. ik had enigszins gehoopt dat ze zich na de toch wel ernstige kritieken op deel 4 en 5 enigszins hadden herpakt, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Met pijn in het hart zie ik deze franchise hetzelfde pad afdwalen zoals de hellraiser franchise die onlangs met Hellraiser 8: Hellworld helemaal het spoor bijster lijkt te zijn.
alleszins is de grootste kwaliteit van de Saw films de ultieme loaded gun. Op het einde van elke Saw krijgen we het Ta-daaa moment wanneer de verschrikking zich ontvouwt en duidelijk wordt hoe alles in elkaar zit. Maar of je echt wil weten waar deze nutteloze oefeningen in herhaling toe leiden...?
En wat ik daarnet zei over Saw 25? Wel, die zit er waarschijnlijk over een paar jaar aante komen, aangezien de productie voor Saw 7 al gestart is en de release is aangekondigd voor oktober 2010.
Het ergste is: die Saw 25, daar ga ik nog naar kijken ook. Ta-daaaaaa
score 2,5 op 4
genre: horror, thriller, gore
regiseur: Kevin Greutert
cast: bijna alle personen uit de vorige Saw films, in een of andere flashback.
tagline: The Game Comes Full Circle
Hoffman is de nieuwe Jigsaw en moet zijn identiteit zien te beschermen. Ondertussen moet hij nog één van John Kramer, de oorspronkelijke Jigsaw, zijn duivelse plannen uitvoeren. Voor al diegenen die Niet kunnen volgen zijn er nog genoeg flashbacks naar de vorige vijf Saw films.
Ik zat al een tijdje uit te kijken naar de nieuwste Saw. Het is tenslotte al de zesde en het begint een beetje te worden zoals kijken naar Home and Away, of The Bold And The Beautyfull. het wordt alsmaar stommer, en toch blijf je kijken.
Jigsaw is dus dood, dat was hij al op het einde van deel drie, maar dat betekent niet dat de scenarioschrijvers van plan zijn om een goed personage te laten sterven. zodoende laten ze hem vrijwel de helft van de film opdraven in allerlei flashbacks , die dienen als ondersteuning voor het toch magere hoofdverhaal. Enkele mensen worden weer in allerlei duivelse marteltuigen gepropt en moeten alles op het spel zetten om hun leven te redden. het punt is: dit hebben we al een paar keer gezien. Vijf keer eerder om precies te zijn. Namelijk in de vorige vijf Saws. Goed, sommige valstrikken zijn wel wreed te noemen, maar...so what? Ik heb het al meer dan eens gezegd over al die martelfilms. Martelen alleen maar om te martelen, dat begint na een tijdje saai te worden. Natuurlijk heeft Jigsaw motieven. Jigsaw heeft ALTIJD motieven. Iedereen die hij ooit eens heeft leren kennen en die het leven niet waardeerde moet er aan geloven. Maarre... wanneer raakt Jigsaw zijn uitgebreide kennissenkring eens uitgeput? Kunnen we binnenkort in Saw 25 zien hoe de eigenaar van de dierenzaak waar Jigsaw zijn hamster kocht in stukken wordt gescheurd omdat de hamster stierf na twee dagen? Wordt het de bloemist waar hij bloemen kocht voor zijn vrouw? Of de handelaar in oud ijzer waar hij de toebehoren voor zijn valstrikken kocht?
Wordt het de toch wel hele strenge filmkriticus die systematisch al zijn exploten afkraak? Ik zie mezelf al zitten.
"Good morning Sven Of The Dead, i want to play a game. For years you have mocked my works to gain popularity..."
Al met al was Saw 6 een teleurstelling op alle vlakken. ik had enigszins gehoopt dat ze zich na de toch wel ernstige kritieken op deel 4 en 5 enigszins hadden herpakt, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Met pijn in het hart zie ik deze franchise hetzelfde pad afdwalen zoals de hellraiser franchise die onlangs met Hellraiser 8: Hellworld helemaal het spoor bijster lijkt te zijn.
alleszins is de grootste kwaliteit van de Saw films de ultieme loaded gun. Op het einde van elke Saw krijgen we het Ta-daaa moment wanneer de verschrikking zich ontvouwt en duidelijk wordt hoe alles in elkaar zit. Maar of je echt wil weten waar deze nutteloze oefeningen in herhaling toe leiden...?
En wat ik daarnet zei over Saw 25? Wel, die zit er waarschijnlijk over een paar jaar aante komen, aangezien de productie voor Saw 7 al gestart is en de release is aangekondigd voor oktober 2010.
Het ergste is: die Saw 25, daar ga ik nog naar kijken ook. Ta-daaaaaa
score 2,5 op 4
vrijdag 30 oktober 2009
Offspring
jaar: 2009
genre: horror, kanibalen, gore
regiseur: Andrew van den Houten
cast: een bende normale mensen, en een bende kannibalen
Een vrouw die mishandeld wordt door haar dronken echtgenoot besluit om een tijdje onderdak te zoeken bij haar beste vriendin. Dat had ze beter niet gedaan, want een troep verwilderde kannibalen besluit net op dit moment om hun vleesvoorraad bij te vullen, en enkele babys te kidnappen om hun aantallen te vergroten.
toen ik zag dat deze film gebaseerd is op een novelle geschreven door Jack Ketchum was ik onmiddelijk al laaiend enthousiast. Van de hand van Ketchum kwam eerder ook al the Girl Next door, wat een behoorlijke nagelbijter was die zelfs bij mij het haar op mijn onderarmen liet rechtstaan.
Offspring is een beetje minder aangrijpend, maar daarom niet minder slecht. De kracht van de verhalen van Ketchum is dat hij kinderen in een dusdanig licht weet te stellen dat je er jezelf behoorlijk ongemakkelijk bij gaat voelen. Een bende kinderen, naakt op een paar lendendoeken na, die dunnetjes Cannibal Holocaust na doen is meer dan wat de gemiddelde horrorkijker gewend is. En alleszins heel wat geinspireerder dan de zoveelste Children Of The Corn.
De regie en het acteerwerk, daarover valt niet veel te zeggen. Iedereen doet zijn best, en binnen de grenzen van het ongetwijfeld beperkte budget wordt alles naar behoren uitgewerkt. De bloederige scene's zien er misschien wel een beetje goedkoop uit, maar wisten toch te overtuigen. En soms is het gewoon best om maar even niet al te aandachtig te kijken.
Offspring is een horrortje dat me een klein anderhalf uurtje wist te boeien, en die ik gerust wil aanbevelen aan wie er ook maar aandacht besteed aan mijn blogs.
score 3 op 4
genre: horror, kanibalen, gore
regiseur: Andrew van den Houten
cast: een bende normale mensen, en een bende kannibalen
Een vrouw die mishandeld wordt door haar dronken echtgenoot besluit om een tijdje onderdak te zoeken bij haar beste vriendin. Dat had ze beter niet gedaan, want een troep verwilderde kannibalen besluit net op dit moment om hun vleesvoorraad bij te vullen, en enkele babys te kidnappen om hun aantallen te vergroten.
toen ik zag dat deze film gebaseerd is op een novelle geschreven door Jack Ketchum was ik onmiddelijk al laaiend enthousiast. Van de hand van Ketchum kwam eerder ook al the Girl Next door, wat een behoorlijke nagelbijter was die zelfs bij mij het haar op mijn onderarmen liet rechtstaan.
Offspring is een beetje minder aangrijpend, maar daarom niet minder slecht. De kracht van de verhalen van Ketchum is dat hij kinderen in een dusdanig licht weet te stellen dat je er jezelf behoorlijk ongemakkelijk bij gaat voelen. Een bende kinderen, naakt op een paar lendendoeken na, die dunnetjes Cannibal Holocaust na doen is meer dan wat de gemiddelde horrorkijker gewend is. En alleszins heel wat geinspireerder dan de zoveelste Children Of The Corn.
De regie en het acteerwerk, daarover valt niet veel te zeggen. Iedereen doet zijn best, en binnen de grenzen van het ongetwijfeld beperkte budget wordt alles naar behoren uitgewerkt. De bloederige scene's zien er misschien wel een beetje goedkoop uit, maar wisten toch te overtuigen. En soms is het gewoon best om maar even niet al te aandachtig te kijken.
Offspring is een horrortje dat me een klein anderhalf uurtje wist te boeien, en die ik gerust wil aanbevelen aan wie er ook maar aandacht besteed aan mijn blogs.
score 3 op 4
zaterdag 24 oktober 2009
surrogates
jaar: 2009
genre: sci-fi, thriller
regiseur: Jonathan Mostow
cast: Bruce Willis, Radha Mitchell, Rosamund Pike, James Cromwell, Ving Rhames
tagline: How do you save humanity when the only thing that's real is you?
in een verre toekomst leven mensen geisoleerd in hun woningen die ze nooit verlaten; ze werken en feesten alleen nog maar door hun 'surrogate' een robotisch lichaam dat ze op afstand bedienen met hun geest. Agent Tom Greer (Willis) moet op onderzoek naar een moordenaar die zijn slachtoffers kan treffen via hun 'surrogates'. Wanneer Greer zijn 'surrogate' verliest wordt hij weer geconfronteerd met de echte wereld.
Surrogates is een sci-fi verhaal met een bijzonder maatschappijkritische subtext. Normaal houd ik mij afzijdig van alles wat politiek of moralistisch bedoeld is, maar bij deze wil ik wel nog eens een uitzondering maken. Nou ja,de point is dus dat mensen deze surrogates gebruiken om beter met het leven om te gaan. Zo kunnen ze zich verschuilen voor alle gevaren, en er meteen uit zien zoals ze willen. Een beetje zoals netlog eigenlijk. Denk maar aan een lelijke dikke vent die een foto van een lekkere babe upload en zegt: "Dit ben ik!"
De moraal achter dit alles is dan waarschijnlijk wel dat je het leven en jezelf moet nemen zoals het komt en bla bla bla.
Los van dit hebben we dus een politiefilm met robotjes over. Het sci-fi ellement is alleszins niet overheersend. We krijgen hier geen toestanden met aliens of vliegende wagens. Als je dat wil zien, dan kan je beter nog eens the fifth ellement opzetten.
Ik zal dus maar to the point komen. Surrogates valt een beetje tegen. Er zit wel wat aktie in, maar de grote verrassing, de ontknoping, de 'hidden-gun', het ta-daaa-moment, dat zag ik al van ver aankomen. Ergens wel een beetje jammer. Ik bedoel maar: als deze film niet kan rekenen op het sci-fi ellement, of het thriller ellement, waarom zou je dan nog kijken? Om verveeld te worden met maatschappijkritiek?
Nee, de enige echte rede waarom ik keek is Bruce Willis. onze Bruce wordt inderdaad een jaartje ouder, maar de rol die hij hier neerzet als melancholische flik lijkt hem wel op het lijf geschreven. Deed een beetje denken aan zijn rol in Unbreakable. En dat op zich is dus best oké om deze film van nog geen negentig minuten uit te zitten.
Al met al is het jammer dat deze film niet meer geworden is. Er had meer uit gehaald kunnen worden. Jammer maar helaas.
score 2 op 4
genre: sci-fi, thriller
regiseur: Jonathan Mostow
cast: Bruce Willis, Radha Mitchell, Rosamund Pike, James Cromwell, Ving Rhames
tagline: How do you save humanity when the only thing that's real is you?
in een verre toekomst leven mensen geisoleerd in hun woningen die ze nooit verlaten; ze werken en feesten alleen nog maar door hun 'surrogate' een robotisch lichaam dat ze op afstand bedienen met hun geest. Agent Tom Greer (Willis) moet op onderzoek naar een moordenaar die zijn slachtoffers kan treffen via hun 'surrogates'. Wanneer Greer zijn 'surrogate' verliest wordt hij weer geconfronteerd met de echte wereld.
Surrogates is een sci-fi verhaal met een bijzonder maatschappijkritische subtext. Normaal houd ik mij afzijdig van alles wat politiek of moralistisch bedoeld is, maar bij deze wil ik wel nog eens een uitzondering maken. Nou ja,de point is dus dat mensen deze surrogates gebruiken om beter met het leven om te gaan. Zo kunnen ze zich verschuilen voor alle gevaren, en er meteen uit zien zoals ze willen. Een beetje zoals netlog eigenlijk. Denk maar aan een lelijke dikke vent die een foto van een lekkere babe upload en zegt: "Dit ben ik!"
De moraal achter dit alles is dan waarschijnlijk wel dat je het leven en jezelf moet nemen zoals het komt en bla bla bla.
Los van dit hebben we dus een politiefilm met robotjes over. Het sci-fi ellement is alleszins niet overheersend. We krijgen hier geen toestanden met aliens of vliegende wagens. Als je dat wil zien, dan kan je beter nog eens the fifth ellement opzetten.
Ik zal dus maar to the point komen. Surrogates valt een beetje tegen. Er zit wel wat aktie in, maar de grote verrassing, de ontknoping, de 'hidden-gun', het ta-daaa-moment, dat zag ik al van ver aankomen. Ergens wel een beetje jammer. Ik bedoel maar: als deze film niet kan rekenen op het sci-fi ellement, of het thriller ellement, waarom zou je dan nog kijken? Om verveeld te worden met maatschappijkritiek?
Nee, de enige echte rede waarom ik keek is Bruce Willis. onze Bruce wordt inderdaad een jaartje ouder, maar de rol die hij hier neerzet als melancholische flik lijkt hem wel op het lijf geschreven. Deed een beetje denken aan zijn rol in Unbreakable. En dat op zich is dus best oké om deze film van nog geen negentig minuten uit te zitten.
Al met al is het jammer dat deze film niet meer geworden is. Er had meer uit gehaald kunnen worden. Jammer maar helaas.
score 2 op 4
vrijdag 23 oktober 2009
trick 'r treat
jaar: 2008
genre: horror
regiseur: Michael Dougherty
cast: te veel, sorry.
tagline: Poison, Drowning, Claw, Or Knife. So Many Ways To Take A Life.
Een high school directeur heeft een hobby als serial killer. Een paar meiden gaan op zoek naar een paar dates voor een party. Een paar kinderen halen een gemene grap uit met een meisje. Een vrouw heeft het moeilijk met haar te enthousiaste vriendje. En een mopperige buurman die niet al te dol is op kinderen. Al deze mensen hun levensverhalen lopen bloederig samen op Halloween.
Deze film had in 2007 al moeten verschijnen, maar raakte uiteindelijk maar in 2009 op dvd. En dat is jammer, want anders had ik 'em al in 2007 tot halloween film van het jaar kunnen uitroepen. De enige rede van deze laattijdige verschijning was dat regiseur Dougherty de schrijver was van de serieus geflopte Superman Returns, en het al even erge Urban Legends Bloody Mary; hierdoormoest hij serieus aan krediet inboeten, krediet dat hij had verworven met de screenplay van X-men 2. Zodoende dierven de studiobonzen deze film echter niet in de cinema uitbrengen aangezien er tegenwoordig elk jaar een Saw film in de cinema geslingerd wordt. Jammer dan, want Trick R Treat is op alle vlakken veel beter. Trick r Treat volgt de traditie van horror anthologieen zoals Tales From The Crypt en weet ook perfect de sfeer ervan op te roepen en was voor mij op alle vlakken een verrassing. Elke storyline is goed uitgewerkt, met leuke stereotype personages en vaak lekker sarcastische humor. Ook leuk is te zien hoe elk verhaal een beetje in het volgende en het vorige overloopt, en dus niet zomaar via een wrap-around-story aan elkaar plakt. Ook de decors en sfeerzetting zijn uitstekend.
Goed, als je een beetje kieskeurig wil zijn, dan kan je beginnen zeuren dat een film met dolende geesten, weerwolven, een vampier en een serial killer niet echt een nieuw gegeven is, maar de orriginaliteit waarmee ze de dingen aan de man brengen is een pluspunt.
Natuurlijk zullen weer veel mensen zeggen: "De ultieme Halloween film is Carpenter's Halloween." wel, fuck ze allemaal. De ultieme halloween film is van af nu Trick'R Treat. En wie niet akkoord is, die kan einde Oktober hier hier bij mij zijn gezicht laten bijsnijden tot een vrolijke Jack-o-lantern.
score: 4 op 4
genre: horror
regiseur: Michael Dougherty
cast: te veel, sorry.
tagline: Poison, Drowning, Claw, Or Knife. So Many Ways To Take A Life.
Een high school directeur heeft een hobby als serial killer. Een paar meiden gaan op zoek naar een paar dates voor een party. Een paar kinderen halen een gemene grap uit met een meisje. Een vrouw heeft het moeilijk met haar te enthousiaste vriendje. En een mopperige buurman die niet al te dol is op kinderen. Al deze mensen hun levensverhalen lopen bloederig samen op Halloween.
Deze film had in 2007 al moeten verschijnen, maar raakte uiteindelijk maar in 2009 op dvd. En dat is jammer, want anders had ik 'em al in 2007 tot halloween film van het jaar kunnen uitroepen. De enige rede van deze laattijdige verschijning was dat regiseur Dougherty de schrijver was van de serieus geflopte Superman Returns, en het al even erge Urban Legends Bloody Mary; hierdoormoest hij serieus aan krediet inboeten, krediet dat hij had verworven met de screenplay van X-men 2. Zodoende dierven de studiobonzen deze film echter niet in de cinema uitbrengen aangezien er tegenwoordig elk jaar een Saw film in de cinema geslingerd wordt. Jammer dan, want Trick R Treat is op alle vlakken veel beter. Trick r Treat volgt de traditie van horror anthologieen zoals Tales From The Crypt en weet ook perfect de sfeer ervan op te roepen en was voor mij op alle vlakken een verrassing. Elke storyline is goed uitgewerkt, met leuke stereotype personages en vaak lekker sarcastische humor. Ook leuk is te zien hoe elk verhaal een beetje in het volgende en het vorige overloopt, en dus niet zomaar via een wrap-around-story aan elkaar plakt. Ook de decors en sfeerzetting zijn uitstekend.
Goed, als je een beetje kieskeurig wil zijn, dan kan je beginnen zeuren dat een film met dolende geesten, weerwolven, een vampier en een serial killer niet echt een nieuw gegeven is, maar de orriginaliteit waarmee ze de dingen aan de man brengen is een pluspunt.
Natuurlijk zullen weer veel mensen zeggen: "De ultieme Halloween film is Carpenter's Halloween." wel, fuck ze allemaal. De ultieme halloween film is van af nu Trick'R Treat. En wie niet akkoord is, die kan einde Oktober hier hier bij mij zijn gezicht laten bijsnijden tot een vrolijke Jack-o-lantern.
score: 4 op 4
donderdag 22 oktober 2009
zombi 2
jaar: 1979
genre: zombie, horror, gore
regiseur: lucio fulci (a.k.a. God)
cast: Tisa Farrow, Ian McCulloch, Richard Johnson, Al Cliver
wanneer een zeilbootje aankomt in New York vinden ze aan boord een zombie. de dochter van de eigenaar van de boot gaat samen met een journalist op onderzoek uit, en vindt haar vader terug op een tropisch eilandje waar een bizarre ziekte de doden terug tot leven brengt.
goed, je hoeft niet te zoeken naar Zombi 1; echt, je kan je best doen en alle dvdzaken afschuimen, je zult hem niet vinden. want zombi 1 bestaat helemaal niet. Zombi 1, dat is eigenlijk George Romero's Dawn of the dead, die ze speciaal voor de Europese markt een andere cut gaven, en voor het gemak ook een andere naam. tenslotte, een hele mondvol zoals "Dawn of the dead" zou voor de gemiddelde Duits, Italiaans of Frans sprekende Europeaan wel eens te veel kunnen zijn. gemakshalve werd hij dus op de markt gegooid als "Zombi"
nu, in Italie zijn ze niet vies van een beetje exploitation. de spaghetti westerns vlogen je daar in de jaren zeventig al duchtig om de oren, en ook het kanibalen en zombie genre werden flink verkracht.
Een van de meester van deze exploitation cinema is meneer Lucio Fulci. Deze man heeft werkelijk alles al een gekopieerd in zijn leven, maar in sommige gevallen wist hij ook nog vernieuwend te werken.
Zijn Zombi 2 filmpje was niet zomaar een klakkeloos doorslagje van Romero zijn film. nee, Fulci wist er zijn eigen draai aan te geven. Tenslotte, voor Fulci een zombie film maakte waren zombies a la Romero gewoon lelijke mensen met wit of blauw gepoederde gezichten. Fulci maakte er rottende gevallen van, waar de maden uit kropen. en zo werden ze des te walgelijker.
Fulci was ook niet bang om er eens een ultra walgelijke scene tegenaan te gooien. zo wordt een arme weerloze vrouw tergend lanzaam met opengesperde ogen naar een paar priemende houtspaanders van een deur getrokken, tot haar oogbol gespietst wordt. hmmm lekker.
Dat Fulci een fascinatie had voor geliefde oogbollen is in al zijn films overduidelijk. zo herinner ik jullie graag aan de memorabele scene in zijn "new york ripper" waarin een oogbol als een druif geopend wordt met een klein gilette mesje. hmmmm lekker.
ook zijn drang tot surrealisme leidde vaak tot absurde situaties; zo zie je in Zombie 2 een totaal overbodige scene met een onderwater gevecht tussen een zombie, en een haai.
love him or hate him, maar Fulci blijft de ongeslagen grootmeester van de exploitation, met zijn zombi 2 als grootste meesterwerk.
score 4 op 4
genre: zombie, horror, gore
regiseur: lucio fulci (a.k.a. God)
cast: Tisa Farrow, Ian McCulloch, Richard Johnson, Al Cliver
wanneer een zeilbootje aankomt in New York vinden ze aan boord een zombie. de dochter van de eigenaar van de boot gaat samen met een journalist op onderzoek uit, en vindt haar vader terug op een tropisch eilandje waar een bizarre ziekte de doden terug tot leven brengt.
goed, je hoeft niet te zoeken naar Zombi 1; echt, je kan je best doen en alle dvdzaken afschuimen, je zult hem niet vinden. want zombi 1 bestaat helemaal niet. Zombi 1, dat is eigenlijk George Romero's Dawn of the dead, die ze speciaal voor de Europese markt een andere cut gaven, en voor het gemak ook een andere naam. tenslotte, een hele mondvol zoals "Dawn of the dead" zou voor de gemiddelde Duits, Italiaans of Frans sprekende Europeaan wel eens te veel kunnen zijn. gemakshalve werd hij dus op de markt gegooid als "Zombi"
nu, in Italie zijn ze niet vies van een beetje exploitation. de spaghetti westerns vlogen je daar in de jaren zeventig al duchtig om de oren, en ook het kanibalen en zombie genre werden flink verkracht.
Een van de meester van deze exploitation cinema is meneer Lucio Fulci. Deze man heeft werkelijk alles al een gekopieerd in zijn leven, maar in sommige gevallen wist hij ook nog vernieuwend te werken.
Zijn Zombi 2 filmpje was niet zomaar een klakkeloos doorslagje van Romero zijn film. nee, Fulci wist er zijn eigen draai aan te geven. Tenslotte, voor Fulci een zombie film maakte waren zombies a la Romero gewoon lelijke mensen met wit of blauw gepoederde gezichten. Fulci maakte er rottende gevallen van, waar de maden uit kropen. en zo werden ze des te walgelijker.
Fulci was ook niet bang om er eens een ultra walgelijke scene tegenaan te gooien. zo wordt een arme weerloze vrouw tergend lanzaam met opengesperde ogen naar een paar priemende houtspaanders van een deur getrokken, tot haar oogbol gespietst wordt. hmmm lekker.
Dat Fulci een fascinatie had voor geliefde oogbollen is in al zijn films overduidelijk. zo herinner ik jullie graag aan de memorabele scene in zijn "new york ripper" waarin een oogbol als een druif geopend wordt met een klein gilette mesje. hmmmm lekker.
ook zijn drang tot surrealisme leidde vaak tot absurde situaties; zo zie je in Zombie 2 een totaal overbodige scene met een onderwater gevecht tussen een zombie, en een haai.
love him or hate him, maar Fulci blijft de ongeslagen grootmeester van de exploitation, met zijn zombi 2 als grootste meesterwerk.
score 4 op 4
zondag 18 oktober 2009
doghouse
jaar: 2009
genre: comedy, zombie, horror
regiseur: Jake West
cast: Danny Dyer, Stephen Graham, Noel Clarke, Terry Stone, Christina Cole
vince gaat door een pijnlijke scheiding, en om hem er een beetje doorheen te helpen nemen zijn vrienden hem mee voor een weekendje zuipen op het platteland. het dorpje waar ze terecht komen wordt echter overspoeld door een zombie plaag die alleen vrouwen treft.
doghouse is echt een heerlijke britse zomcom. ja ja inderdaad: een zomcom. een zombie comedy. deze film tapt uit hetzelfde britse vaatje als shaun of the dead en weet britse humor af te leveren die niets gemeen heeft met benny hill of monty python. dat de film bovendien nog eens doorspekt is met alle clichés betreffende ons, de seksistische mannen maakt het al helemaal leuk. ook alle clichés betreffende vrouwen worden er nog eens doorgesleurd en daar kunnen we alleen maar des te meer om lachen. bovendien, als je al die maatschappijkritische satire achterwege laat, dan nog heb je een leuke zombiefilm over.
score 4 op 4
genre: comedy, zombie, horror
regiseur: Jake West
cast: Danny Dyer, Stephen Graham, Noel Clarke, Terry Stone, Christina Cole
vince gaat door een pijnlijke scheiding, en om hem er een beetje doorheen te helpen nemen zijn vrienden hem mee voor een weekendje zuipen op het platteland. het dorpje waar ze terecht komen wordt echter overspoeld door een zombie plaag die alleen vrouwen treft.
doghouse is echt een heerlijke britse zomcom. ja ja inderdaad: een zomcom. een zombie comedy. deze film tapt uit hetzelfde britse vaatje als shaun of the dead en weet britse humor af te leveren die niets gemeen heeft met benny hill of monty python. dat de film bovendien nog eens doorspekt is met alle clichés betreffende ons, de seksistische mannen maakt het al helemaal leuk. ook alle clichés betreffende vrouwen worden er nog eens doorgesleurd en daar kunnen we alleen maar des te meer om lachen. bovendien, als je al die maatschappijkritische satire achterwege laat, dan nog heb je een leuke zombiefilm over.
score 4 op 4
wrong turn 3: left for dead
jaar: 2009
genre: horror, cannibals, survival
regiseur: Declan O'Brien
cast: Tom Frederic, Janet Montgomery, Tamer Hassan, Gil Kolirin
tagline: What You Don't See Will Kill You
zoals de tagline het al zegt: wat je niet ziet, daar ga je aan dood. ik wou een film zien met flink wat spanning, en ik ging bijna dood van verveling.
enkele kajakkers stuiten in het bos op een gemuteerde kanibaal. de enige overlevende kan niet anders dan hulp zoeken bij een bende ontsnapte criminelen die ook door het bos dwalen. wanneer de criminelen dan nog eens op een verlaten geldtransport uitkomen, dan keren ze zich tegen elkaar om het geld.
man man man. de laatste tijd blijven die kannibalen-in-het-bos-films maar opduiken, en de ene is vaak nog slechter dan de andere. wrong turn 1 was op zich al niet veel soeps. wrong turn 2 was dan weer een beetje beter, en kon zelfs een degelijke film genoemd worden, maar met wrong turn 3 slagen ze weer totaal de bal mis. het verhaal is zo slecht, je zou haast verwachten dat de scenarist in het bos is vermoord door een kannibaal alvorens hij een deftig verhaal op papier kon zetten. de mensen blijven maar in rondjes lopen rond dezelfde boom waarna ze een voor een vermoord worden. geregeld ontstaat er een ruzietje onder de criminelen, waarna er eentje bewusteloos achterblijft die er na zijn ontwaken wonderwel in slaagt om de groep terug te vinden en dan nog wel voor de groep op te duiken. dit trukje wordt tot in den treure herhaalt, en wel zo dat je gewoon weet dat er iemand vanachter de volgende struik gaat springen. elke poging tot spaning wordt onmiddelijk in de kiem gesmoord en het enige wat daadwerkelijk gebeurt is rondjes rond dezelfde boom lopen.
over rondjes rond bomen lopen gesproken: actrice Janet Montgomery moet wel een hele natuurliefhebster zijn. want dit is al haar tweede help-ik-loop-in-een-bos-voor-mijn-leven-film, aangezien ze nog maar net in the hills run red achtervolgd werd door de babyface killer.
babyface uit the hills run red mag dan misschien wel lijken op een extra bandlid van slipknot. de kannibalen in deze film lijken al helemaal nergens naar. het is hetzelfde soort mutant dat je al honderd keer hebt gezien, vaak op de eerste rij bij een jo vally concert. het lijkt wel alsof de make-up artiesten in een bos werden gedood door een kannibaal alvorens ze een overtuigende mutant konden shminken.
ik denk dat ik trouwens maar eens ga stoppen met deze bespreking; echt, mijn bespreking lijkt op den duur nergens meer naar. het lijkt wel alsof ik in een bos door een vleeseetende mutant werd opgepeuzeld alvorens ik een serieuze bespreking kon schrijven.
score : 0 op 4
genre: horror, cannibals, survival
regiseur: Declan O'Brien
cast: Tom Frederic, Janet Montgomery, Tamer Hassan, Gil Kolirin
tagline: What You Don't See Will Kill You
zoals de tagline het al zegt: wat je niet ziet, daar ga je aan dood. ik wou een film zien met flink wat spanning, en ik ging bijna dood van verveling.
enkele kajakkers stuiten in het bos op een gemuteerde kanibaal. de enige overlevende kan niet anders dan hulp zoeken bij een bende ontsnapte criminelen die ook door het bos dwalen. wanneer de criminelen dan nog eens op een verlaten geldtransport uitkomen, dan keren ze zich tegen elkaar om het geld.
man man man. de laatste tijd blijven die kannibalen-in-het-bos-films maar opduiken, en de ene is vaak nog slechter dan de andere. wrong turn 1 was op zich al niet veel soeps. wrong turn 2 was dan weer een beetje beter, en kon zelfs een degelijke film genoemd worden, maar met wrong turn 3 slagen ze weer totaal de bal mis. het verhaal is zo slecht, je zou haast verwachten dat de scenarist in het bos is vermoord door een kannibaal alvorens hij een deftig verhaal op papier kon zetten. de mensen blijven maar in rondjes lopen rond dezelfde boom waarna ze een voor een vermoord worden. geregeld ontstaat er een ruzietje onder de criminelen, waarna er eentje bewusteloos achterblijft die er na zijn ontwaken wonderwel in slaagt om de groep terug te vinden en dan nog wel voor de groep op te duiken. dit trukje wordt tot in den treure herhaalt, en wel zo dat je gewoon weet dat er iemand vanachter de volgende struik gaat springen. elke poging tot spaning wordt onmiddelijk in de kiem gesmoord en het enige wat daadwerkelijk gebeurt is rondjes rond dezelfde boom lopen.
over rondjes rond bomen lopen gesproken: actrice Janet Montgomery moet wel een hele natuurliefhebster zijn. want dit is al haar tweede help-ik-loop-in-een-bos-voor-mijn-leven-film, aangezien ze nog maar net in the hills run red achtervolgd werd door de babyface killer.
babyface uit the hills run red mag dan misschien wel lijken op een extra bandlid van slipknot. de kannibalen in deze film lijken al helemaal nergens naar. het is hetzelfde soort mutant dat je al honderd keer hebt gezien, vaak op de eerste rij bij een jo vally concert. het lijkt wel alsof de make-up artiesten in een bos werden gedood door een kannibaal alvorens ze een overtuigende mutant konden shminken.
ik denk dat ik trouwens maar eens ga stoppen met deze bespreking; echt, mijn bespreking lijkt op den duur nergens meer naar. het lijkt wel alsof ik in een bos door een vleeseetende mutant werd opgepeuzeld alvorens ik een serieuze bespreking kon schrijven.
score : 0 op 4
zaterdag 17 oktober 2009
the hills run red
jaar: 2009
genre: horror,slasher, gore
regiseur: Dave Parker
cast: Sophie Monk, William Sadler, Tad Hilgenbrink, Janet Montgomery
enkele filmfreaks gaan op zoek naar de vermiste filmreels van een horrorfilmpje genaamd the hills run red die ergens in de jaren tachtig uit de cinema werd gehaald wegens te bloederig en realistisch. samen met de dochter van regiseur concannon proberen ze de vermiste regiseur op te sporen. wat ze echter vinden is een stapel lijken wanneer ze ontdekken dat de killer uit de film wel eens echt zou kunnen zijn.
the hills run red klinkt als de zoveelste typische slasher film, dus toen ik begon te kijken had ik weinig of geen verwachtingen. de enige rede waarom ik er dan ook naar keek is dat ik hopeloos verslingerd ben aan al die pulpige trashfilms die maar uit de dvdtheek blijven stromen. dus met een tas kofie in de ene hand, en een chocolade sinterkklaasfiguur (ja ja we zijn er vroeg bij dit jaar) en de afstandsbediening in de andere hand zat ik deze ochtend al belachelijk vroeg onderuit te zakken in mijn zetel.
T.H.R.R. begint met een typische verminkingsscene waarin een getraumatiseerd joch met een schaar zijn eigen gezicht weg knipt. een goede tien minuten later krijgen we al een paar boobie shots, en de verplichte seksscene, en dan begint het feitelijke verhaal. ik moet zeggen, ik was aangenaam verrast om te zien hoe T.H.R.R. zich ontwikkelde. toegegeven, het is een typische slasher film, maar ook heel wat van de typische cliche's worden op subtiele wijze bespot. deze kleine grapjes wisten mij meer dan eens te doen grijnzen, wat niet altijd evident is. ik ben tenslotte een hele kritische kijker.in feite doet regiseur parker hier wat wes craven deed met scream; gewoon even de draak steken met het horror genre, en tevens een heel doeltreffende horrorfilm maken. om te zeggen dat T.H.R.R. vergeleken kan worden met scream is misschien een beetje overdreven, maar het komt wel aardig in de buurt. de moorden zijn niet bijster inventief, en de twist in het verhaal zien we al van ver af komen, maar dat valt allemaal te vergeven.
het is ook altijd leuk om acteur wiliam sadler aan het werk te zien. niet dat sadler zo een geniaal performer is, maar hij heeft bij mij voorgoed een plaats in mijn hart dank zij zijn rol als brayker in tales from the crypt: demon knight. net zoals billy zane die ik dank zij zijn rol in demon knight zijn rol in titanic heb vergeven.
ook te herkennen in deze film is sophie monk, die van actrice in b-comedys zoals date movie en spring breakdown is afgezakt naar b-horrors. deze genre migratie is veelal onweerkeerbaar en voor veel acteurs op hun retour de laatste onvermijdelijke stap alvorens ze voorgoed van het scherm verdwijnen. dat monk deze stap nu al zet is misschien niet slecht omdat ze haar rolletje naar behoren weet neer te zetten. bovendien, monk heeft er klaarblijkelijk geen probleem mee om een kledingstukje meer of minder uit te doen. een must als je als scream queen wil slagen. kijk bevoorbeeld maar eens naar linea quigley, die het zonder talent en zonder beha toch redelijk ver wist te schoppen. en monk talentloos noemen is een beetje overdreven.
the hills run red is dus een beter dan het gemiddelde soort slasher filmpje en zeker het bekijken waard.
score 3 op 4
genre: horror,slasher, gore
regiseur: Dave Parker
cast: Sophie Monk, William Sadler, Tad Hilgenbrink, Janet Montgomery
enkele filmfreaks gaan op zoek naar de vermiste filmreels van een horrorfilmpje genaamd the hills run red die ergens in de jaren tachtig uit de cinema werd gehaald wegens te bloederig en realistisch. samen met de dochter van regiseur concannon proberen ze de vermiste regiseur op te sporen. wat ze echter vinden is een stapel lijken wanneer ze ontdekken dat de killer uit de film wel eens echt zou kunnen zijn.
the hills run red klinkt als de zoveelste typische slasher film, dus toen ik begon te kijken had ik weinig of geen verwachtingen. de enige rede waarom ik er dan ook naar keek is dat ik hopeloos verslingerd ben aan al die pulpige trashfilms die maar uit de dvdtheek blijven stromen. dus met een tas kofie in de ene hand, en een chocolade sinterkklaasfiguur (ja ja we zijn er vroeg bij dit jaar) en de afstandsbediening in de andere hand zat ik deze ochtend al belachelijk vroeg onderuit te zakken in mijn zetel.
T.H.R.R. begint met een typische verminkingsscene waarin een getraumatiseerd joch met een schaar zijn eigen gezicht weg knipt. een goede tien minuten later krijgen we al een paar boobie shots, en de verplichte seksscene, en dan begint het feitelijke verhaal. ik moet zeggen, ik was aangenaam verrast om te zien hoe T.H.R.R. zich ontwikkelde. toegegeven, het is een typische slasher film, maar ook heel wat van de typische cliche's worden op subtiele wijze bespot. deze kleine grapjes wisten mij meer dan eens te doen grijnzen, wat niet altijd evident is. ik ben tenslotte een hele kritische kijker.in feite doet regiseur parker hier wat wes craven deed met scream; gewoon even de draak steken met het horror genre, en tevens een heel doeltreffende horrorfilm maken. om te zeggen dat T.H.R.R. vergeleken kan worden met scream is misschien een beetje overdreven, maar het komt wel aardig in de buurt. de moorden zijn niet bijster inventief, en de twist in het verhaal zien we al van ver af komen, maar dat valt allemaal te vergeven.
het is ook altijd leuk om acteur wiliam sadler aan het werk te zien. niet dat sadler zo een geniaal performer is, maar hij heeft bij mij voorgoed een plaats in mijn hart dank zij zijn rol als brayker in tales from the crypt: demon knight. net zoals billy zane die ik dank zij zijn rol in demon knight zijn rol in titanic heb vergeven.
ook te herkennen in deze film is sophie monk, die van actrice in b-comedys zoals date movie en spring breakdown is afgezakt naar b-horrors. deze genre migratie is veelal onweerkeerbaar en voor veel acteurs op hun retour de laatste onvermijdelijke stap alvorens ze voorgoed van het scherm verdwijnen. dat monk deze stap nu al zet is misschien niet slecht omdat ze haar rolletje naar behoren weet neer te zetten. bovendien, monk heeft er klaarblijkelijk geen probleem mee om een kledingstukje meer of minder uit te doen. een must als je als scream queen wil slagen. kijk bevoorbeeld maar eens naar linea quigley, die het zonder talent en zonder beha toch redelijk ver wist te schoppen. en monk talentloos noemen is een beetje overdreven.
the hills run red is dus een beter dan het gemiddelde soort slasher filmpje en zeker het bekijken waard.
score 3 op 4
zondag 11 oktober 2009
squirmfest
jaar: 1989
genre: adult, vomit gore
regiseur: ?
cast: ?
onlangs zat ik terug te deken aan de nacht van de wansmaak, en dat deze toch niet zo wansmakelijk was als je zou vermoeden. toen iemand mij onlangs vroeg om binnenkort eens een filmavond te organiseren, toen dacht ik onmiddelijk "Ik maak er een echte nacht van de wansmaak van!"
een kleine vertoning met drie niet al te langdurige films zou ideaal zijn. als opener zou ik het perverse psycho the snuff reels spelen (zie blog) gevolgd door de al even wanstaltige film regoregitated sacrifice (eveneens zie blog) met als ultieme afsluiter deze squirmfest.
dat ze in japan de meest walgelijke soorten films maken, dat is alom geweten. en deze gaat er zelfs voor mij zwaar over; feitelijk kan je dit nauwelijks nog een film noemen aangezien het meer een vorm van fetishistische porno betreft. enfin, ik heb het dan toch maar in mijn collectie.
in squirmfest zien we een aziatische dame die zich verlustigt aan het eten van diverse nog steeds levende wormen en noedels. na dit feestmaal gaat ze een beetje ontspannen piano zitten spelen op een bankje met een gat in, zodat ze gemakkelijk haar gevoeg kan doen, en een enorme hoop str*nt uitspuit middels een lavement, waarin maden en parasieten rondkruipen. en ja hoor, met een vork begint ze de meest smakelijke hapjes eruit te halen om ze al dan niet te frituren. er volgen nog een paar lavementen, een blender met bloedzuigers en kakkerlakken en urine wordt gemixt en opgedronken, er wordt een beetje ges*kst en in mekaars mond gekakt, en dan is de film gedaan.
tja, hier kan je dus echt niks zinnigs over vertellen. alleen dat het ultra ultra walgelijk is, en zeker niet geschikt voor gevoelige kijkers. dus na enig beraad heb ik besloten deze toch maar niet op te nemen in mijn persoonlijke nacht van de wansmaak. ik vrees dat anders mijn gasten hun kommetjes chips niet zullen aanraken.
score : buiten categorie
ps, geloof het of nit, maar ondertussen is er ook een squirmfest 2, voor hen die het allemaal nog net niet vies genoeg vonden.
genre: adult, vomit gore
regiseur: ?
cast: ?
onlangs zat ik terug te deken aan de nacht van de wansmaak, en dat deze toch niet zo wansmakelijk was als je zou vermoeden. toen iemand mij onlangs vroeg om binnenkort eens een filmavond te organiseren, toen dacht ik onmiddelijk "Ik maak er een echte nacht van de wansmaak van!"
een kleine vertoning met drie niet al te langdurige films zou ideaal zijn. als opener zou ik het perverse psycho the snuff reels spelen (zie blog) gevolgd door de al even wanstaltige film regoregitated sacrifice (eveneens zie blog) met als ultieme afsluiter deze squirmfest.
dat ze in japan de meest walgelijke soorten films maken, dat is alom geweten. en deze gaat er zelfs voor mij zwaar over; feitelijk kan je dit nauwelijks nog een film noemen aangezien het meer een vorm van fetishistische porno betreft. enfin, ik heb het dan toch maar in mijn collectie.
in squirmfest zien we een aziatische dame die zich verlustigt aan het eten van diverse nog steeds levende wormen en noedels. na dit feestmaal gaat ze een beetje ontspannen piano zitten spelen op een bankje met een gat in, zodat ze gemakkelijk haar gevoeg kan doen, en een enorme hoop str*nt uitspuit middels een lavement, waarin maden en parasieten rondkruipen. en ja hoor, met een vork begint ze de meest smakelijke hapjes eruit te halen om ze al dan niet te frituren. er volgen nog een paar lavementen, een blender met bloedzuigers en kakkerlakken en urine wordt gemixt en opgedronken, er wordt een beetje ges*kst en in mekaars mond gekakt, en dan is de film gedaan.
tja, hier kan je dus echt niks zinnigs over vertellen. alleen dat het ultra ultra walgelijk is, en zeker niet geschikt voor gevoelige kijkers. dus na enig beraad heb ik besloten deze toch maar niet op te nemen in mijn persoonlijke nacht van de wansmaak. ik vrees dat anders mijn gasten hun kommetjes chips niet zullen aanraken.
score : buiten categorie
ps, geloof het of nit, maar ondertussen is er ook een squirmfest 2, voor hen die het allemaal nog net niet vies genoeg vonden.
zondag 4 oktober 2009
zombies: the beginning
jaar: 2007
genre: horror, gore, zombie, exploitation
regiseur: bruno mattei
cast: weerom slecht overgedubde acteurs
bruno mattei is een regiseur met iets meer dan vijftig films op zijn palmares. tevens gaat hij waarschijnlijk de geschiedenis in als regiseur met de meeste aliassen. als je ergens Michael Cardoso, Norman Dawn, Vincent Dawn, David Graham, David Hunter, Bob Hunter, Frank Klox, Pierre Le Blanc, Jimmy B. Matheus, Jimmy Matheus, B. Mattei, J.B. Matthews, Jordan B. Matthews, J. Metheus, Martin Miller, Erik Montgomery, Herik Montgomery, Stefan Oblowsky, Gilbert Roussel, George Smith op William Snyder ziet staan, dan is het gegarandeerd mattei.
ook een manier waarop hij herinnert zal worden is als de meest plagierende regiseur. in mijn bespreking van island of the living dead zei ik het al. mattei vergreep zich in het verleden al aan films als terminator, predator, robocop en rambo. alles waar een beetje een succesformule in zat werd door mattei schaamteloos gecopieerd;
zo ook deze zombies: the beginning.
sharon is de enige die het zombie avontuur uit island of the living dead heeft overleefd. wanneer ze op volle zee gered wordt gelooft niemand haar en wordt ze gestraft voor het opblazen van haar schip. wanneer wetenschappers naar het eiland trekken en verdwijnen wordt sharon gestuurd met een troep gevaarlijke commandos.
het klinkt allemaal een beetje als aliens zul je zeggen, en inderdaad. zombies: the beginning volgt strikt het scenario van aliens. scene voor scene wordt de film van james cameron dunnetjes over gedaan. zelfs hele flarden dialogen worden nagepraat, en veelal dezelfde camerahoeken worden gebruikt. zelfs de acteurs doen hard hun best om de intonatie en de mimiek van hun voorgangers na te doen. het is een grote schande. voor de spanning moet je dus alleszins niet naar deze film kijken. wie aliens gezien heeft, die weet al lang wat er gaat gebeuren. grappig is wel hoe mattei zich in tal van bochten moet wringen om sommige stukken na te laten spelen zonder aliens maar met zombies. het is allemaal volstrekt belachelijk, en mensen die fan zijn van de alien franchise vinden hier echt niets aan.
zelfs mensen zoals ik die zombie enthousiasten zijn zullen het allemaal moeilijk te slikken vinden. toch blijft het een bijzondere ervaring om deze film eens te bekijken met een enorm deja vu gevoel erbovenop. als het niet voor de horror is, dan toch voor de humor.
ikzelf ben bijzonder benieuwd wanneer mattei zich gaat wagen aan een harry potter remake. met zombies. alleszins krijgt deze film van mij toch nog een 2
score 2 op 4
genre: horror, gore, zombie, exploitation
regiseur: bruno mattei
cast: weerom slecht overgedubde acteurs
bruno mattei is een regiseur met iets meer dan vijftig films op zijn palmares. tevens gaat hij waarschijnlijk de geschiedenis in als regiseur met de meeste aliassen. als je ergens Michael Cardoso, Norman Dawn, Vincent Dawn, David Graham, David Hunter, Bob Hunter, Frank Klox, Pierre Le Blanc, Jimmy B. Matheus, Jimmy Matheus, B. Mattei, J.B. Matthews, Jordan B. Matthews, J. Metheus, Martin Miller, Erik Montgomery, Herik Montgomery, Stefan Oblowsky, Gilbert Roussel, George Smith op William Snyder ziet staan, dan is het gegarandeerd mattei.
ook een manier waarop hij herinnert zal worden is als de meest plagierende regiseur. in mijn bespreking van island of the living dead zei ik het al. mattei vergreep zich in het verleden al aan films als terminator, predator, robocop en rambo. alles waar een beetje een succesformule in zat werd door mattei schaamteloos gecopieerd;
zo ook deze zombies: the beginning.
sharon is de enige die het zombie avontuur uit island of the living dead heeft overleefd. wanneer ze op volle zee gered wordt gelooft niemand haar en wordt ze gestraft voor het opblazen van haar schip. wanneer wetenschappers naar het eiland trekken en verdwijnen wordt sharon gestuurd met een troep gevaarlijke commandos.
het klinkt allemaal een beetje als aliens zul je zeggen, en inderdaad. zombies: the beginning volgt strikt het scenario van aliens. scene voor scene wordt de film van james cameron dunnetjes over gedaan. zelfs hele flarden dialogen worden nagepraat, en veelal dezelfde camerahoeken worden gebruikt. zelfs de acteurs doen hard hun best om de intonatie en de mimiek van hun voorgangers na te doen. het is een grote schande. voor de spanning moet je dus alleszins niet naar deze film kijken. wie aliens gezien heeft, die weet al lang wat er gaat gebeuren. grappig is wel hoe mattei zich in tal van bochten moet wringen om sommige stukken na te laten spelen zonder aliens maar met zombies. het is allemaal volstrekt belachelijk, en mensen die fan zijn van de alien franchise vinden hier echt niets aan.
zelfs mensen zoals ik die zombie enthousiasten zijn zullen het allemaal moeilijk te slikken vinden. toch blijft het een bijzondere ervaring om deze film eens te bekijken met een enorm deja vu gevoel erbovenop. als het niet voor de horror is, dan toch voor de humor.
ikzelf ben bijzonder benieuwd wanneer mattei zich gaat wagen aan een harry potter remake. met zombies. alleszins krijgt deze film van mij toch nog een 2
score 2 op 4
island of the living dead
jaar: 2006
genre: horror, gore, zombie, exploitation
regiseur: bruno mattei
cast: een bende overgedubde acteurs
voor iemand zoals ik, die de nickname sven of the dead hanteert, zou je verwachten dat ik heel wat meer besprekingen zou schrijven over zombies en aanverwanten. natuurlijk zou ik uren en uren kunnen doorlullen over zombiefilms. echt, als je me liet begaan dan kon ik een hele verhandeling schrijven over de zombie, en al zijn verschillende verschijningsvormen in diverse films. het probleem is echter dat er nooit een goede gelegenheid is om het eventjes over de zombie te hebben; mensen maken wel zombie films aan de lopende band, maar dat wil niet zeggen dat er veel goede tussen zitten. we kunnen het er wel allemaal over eens zijn dat een goede zombiefilm niet noodzakelijk een groot budget behoeft. night of the living dead van george romero was nauwelijks meer dan een studentenfilm, met organen van de plaatselijke slager, een auto geleend van de moeder van een crewlid, en een hoop castleden die werkten voor één dollar en een t-shirt waarop stond 'i was a zombie on night of the living dead'. feit blijft dat 'night' een meesterwerk in zijn genre is, voortdrijvend op suspens alleen. het vervolg op 'night', getiteld dawn of the dead was zo een enorm succes in europa dat het een hele rits italiaanse exploitationfilms uitlokte, waarvan lucio fulci's zombi 2 nog wel de meest bekende is. die italiaanse knock-offs waren stuk voor stuk erbarmelijk geregiseerd, afgrijselijk geacteerd, en abominabel over gedubd. dit fenomeen van de low budget zombie film wist twee decenia lang de videotheken onveilig te maken om dan weer naar de achtergrond te verdwijnen; natuurlijk waren er altijd nog een paar die voort bleven ploeteren, en hedendaagse filmmakers waagden zich geregeld eens aan een uitstapje in het levende doden genre. deze re-boot wist enkele zeer geslaagde films voort te brengen, zoals zack snyders 'dawn of the dead' remake, het verbluffende 28 days later (wat technisch gezien niet echt een zombie film is) en het australische undead. ook in de underground blijft het zombiegenre levend, maar veelal blijven het zwakke productietjes met mensen die dringend van oma haar make-up doos moeten afblijven. al met al, tussen al die films met hypersnelle en/of verstandige zombies enerzijds, en ultra low budget witgeschilderde zombies anderzijds verlang je toch ergens wel naar een film die helemaal de sfeer van de jaren 70/80 zombieflick uitstraalt.
en uiteindelijk kom je dan terecht bij een film als island of the living dead.
(ja ja, ik kom eindelijk to the point. ik zei toch dat ik kon doorlullen)
island of the living dead was vroeger al eens de titel voor fulci's zombi 2 voor zijn release op de engelstalige markt, maar dat weerheidl regiseur mattei er alleszins niet van om hem toch maar te gebruiken. ook de opzet van deze film is grotendeels geleend van zombi 2, compleet met wandelende doden met spaanse conquistadores en al. dat mattei niet vies is van een beetje leentjebuur spelen bewees hij al met zijn film robowar waarin een mix van predator en robocop in de jungle mensen opjaagt. ook strike commando 2 parodieert rambo 2 stevig,en in 1990 waagde hij het zelfs om een film te maken genaamd terminator 2 die grotendeels het scnenario van terminator 1 volgde, en gebruik maakte van nagenoeg dezelfde dialogen en scene's. waarom mattei nooit een proces voor plagiaat aan zijn laars gelapt kreeg, dat is voor mij een raadsel.
enfin, laten we het er dus maar op houden dat meneer mattei iemand is die niet houdt van innovatie en dat valt te zien aan zijn 'island of the living dead'
wanneer enkele mensen met hun boot stranden op een eiland ontdekken ze daar een oud spaans fort met een schat die bewaakt wordt door de levende doden. een voor een vallen ze ten prooi aan deze wandelende lijken.
'island' is, zoals al die klassiekers uit de horror filmgeschiedenis, bijzonder slecht geacteerd. om de boel erger te maken werden de stemmen van de acteurs overgedubd, en dit zonder al te veel belang te hechten aan de lip sinc. verder is het scenario volslagen debiel, en vraag je jezelf af hoe het kan dat ze toch maar een film van anderhalf uur hebben weten maken met zo weinig ideeen om mee te werken. en hier zit nu juist het geniale van deze film. dze film wekt zoveel nostalgische gevoelens op bij de avide zombiefan dat hij enkel en alleen daarvoor al een must see is. daarom geef ik deze film de verrassende score van 3 op 4
score : 3 op 4
ps: een van de meest verrassende aspecten van deze film was ook de totale afwezigheid van ook maar enig bloot. regiseur mattei, die onder een van zijn vele vele pseudoniemen ook een paar emanuelle films wist te draaien laat hierin geen enkele tet zien.
genre: horror, gore, zombie, exploitation
regiseur: bruno mattei
cast: een bende overgedubde acteurs
voor iemand zoals ik, die de nickname sven of the dead hanteert, zou je verwachten dat ik heel wat meer besprekingen zou schrijven over zombies en aanverwanten. natuurlijk zou ik uren en uren kunnen doorlullen over zombiefilms. echt, als je me liet begaan dan kon ik een hele verhandeling schrijven over de zombie, en al zijn verschillende verschijningsvormen in diverse films. het probleem is echter dat er nooit een goede gelegenheid is om het eventjes over de zombie te hebben; mensen maken wel zombie films aan de lopende band, maar dat wil niet zeggen dat er veel goede tussen zitten. we kunnen het er wel allemaal over eens zijn dat een goede zombiefilm niet noodzakelijk een groot budget behoeft. night of the living dead van george romero was nauwelijks meer dan een studentenfilm, met organen van de plaatselijke slager, een auto geleend van de moeder van een crewlid, en een hoop castleden die werkten voor één dollar en een t-shirt waarop stond 'i was a zombie on night of the living dead'. feit blijft dat 'night' een meesterwerk in zijn genre is, voortdrijvend op suspens alleen. het vervolg op 'night', getiteld dawn of the dead was zo een enorm succes in europa dat het een hele rits italiaanse exploitationfilms uitlokte, waarvan lucio fulci's zombi 2 nog wel de meest bekende is. die italiaanse knock-offs waren stuk voor stuk erbarmelijk geregiseerd, afgrijselijk geacteerd, en abominabel over gedubd. dit fenomeen van de low budget zombie film wist twee decenia lang de videotheken onveilig te maken om dan weer naar de achtergrond te verdwijnen; natuurlijk waren er altijd nog een paar die voort bleven ploeteren, en hedendaagse filmmakers waagden zich geregeld eens aan een uitstapje in het levende doden genre. deze re-boot wist enkele zeer geslaagde films voort te brengen, zoals zack snyders 'dawn of the dead' remake, het verbluffende 28 days later (wat technisch gezien niet echt een zombie film is) en het australische undead. ook in de underground blijft het zombiegenre levend, maar veelal blijven het zwakke productietjes met mensen die dringend van oma haar make-up doos moeten afblijven. al met al, tussen al die films met hypersnelle en/of verstandige zombies enerzijds, en ultra low budget witgeschilderde zombies anderzijds verlang je toch ergens wel naar een film die helemaal de sfeer van de jaren 70/80 zombieflick uitstraalt.
en uiteindelijk kom je dan terecht bij een film als island of the living dead.
(ja ja, ik kom eindelijk to the point. ik zei toch dat ik kon doorlullen)
island of the living dead was vroeger al eens de titel voor fulci's zombi 2 voor zijn release op de engelstalige markt, maar dat weerheidl regiseur mattei er alleszins niet van om hem toch maar te gebruiken. ook de opzet van deze film is grotendeels geleend van zombi 2, compleet met wandelende doden met spaanse conquistadores en al. dat mattei niet vies is van een beetje leentjebuur spelen bewees hij al met zijn film robowar waarin een mix van predator en robocop in de jungle mensen opjaagt. ook strike commando 2 parodieert rambo 2 stevig,en in 1990 waagde hij het zelfs om een film te maken genaamd terminator 2 die grotendeels het scnenario van terminator 1 volgde, en gebruik maakte van nagenoeg dezelfde dialogen en scene's. waarom mattei nooit een proces voor plagiaat aan zijn laars gelapt kreeg, dat is voor mij een raadsel.
enfin, laten we het er dus maar op houden dat meneer mattei iemand is die niet houdt van innovatie en dat valt te zien aan zijn 'island of the living dead'
wanneer enkele mensen met hun boot stranden op een eiland ontdekken ze daar een oud spaans fort met een schat die bewaakt wordt door de levende doden. een voor een vallen ze ten prooi aan deze wandelende lijken.
'island' is, zoals al die klassiekers uit de horror filmgeschiedenis, bijzonder slecht geacteerd. om de boel erger te maken werden de stemmen van de acteurs overgedubd, en dit zonder al te veel belang te hechten aan de lip sinc. verder is het scenario volslagen debiel, en vraag je jezelf af hoe het kan dat ze toch maar een film van anderhalf uur hebben weten maken met zo weinig ideeen om mee te werken. en hier zit nu juist het geniale van deze film. dze film wekt zoveel nostalgische gevoelens op bij de avide zombiefan dat hij enkel en alleen daarvoor al een must see is. daarom geef ik deze film de verrassende score van 3 op 4
score : 3 op 4
ps: een van de meest verrassende aspecten van deze film was ook de totale afwezigheid van ook maar enig bloot. regiseur mattei, die onder een van zijn vele vele pseudoniemen ook een paar emanuelle films wist te draaien laat hierin geen enkele tet zien.
maandag 28 september 2009
it's alive
jaar: 2008
genre: horror, creature
regiseur: Josef Rusnak
cast: Bijou Phillips, James Murray, Raphaël Coleman
tagline: Please be quiet. Do not wake him up.
bij de familie davis zijn ze in blijde verwachting, maar wanneer de baby geboren wordt blijkt dat deze soms wel heel moordzuchtig uit de hoek kan komen.
laat ik het van in het begin duidelijk stellen. monsterfilmpjes zoals deze werken gewoon niet meer heden ten dage. de originele 'it's alive' film dateert al van 1974 en toen was dat nog behoorlijk fun. het monsterige babytje in kwestie was een soort plastic pop waar een of andere creatieveling van de art department zich eens had op uitgeleefd met een setje valse tanden en spuitbus verf. het was ronduit belachelijk om zien, maar dat maakte het nu eenmaal leuk. heden ten dage zijn er nog genoeg filmmakers die het aandurven om een plastic baby voor de camera te werpen, en ook dit heeft enige amusementswaarde.
maar wat ze in it's alive 2008 doen, dat lijkt nergens naar; om te beginnen nemen ze zichzelf veel te serieus. er kan geen lachje vanaf, en gans de cast speelt alsof ze de oscar al in handen hebben. voorts, en dat is dan nog het ergste eraan, is de baby in kwestie een digitale creatie, die zelfs nu nog niet goed in beeld wordt gebracht; ook alle bloederige effekten worden digitaal gemaakt. en eerlijk, ik heb op mijn sega mega drive betere grafics gezien dan in deze film.
de tagline 'Please be quiet. Do not wake him up.' kon net zo goed op mij van toepassing geweest zijn als op de baby, want ik kon nauwelijks mijn ogen open houden van verveling. hopelijk komt er niemand op het onzalige idee om 'it's alive 2' en 'island of the alive' ook nog eens te herwerken. want die bekijk ik dan enkel met een grote pamper aan om er niet al te hard het schijt van te krijgen.
score: 0 op 4
genre: horror, creature
regiseur: Josef Rusnak
cast: Bijou Phillips, James Murray, Raphaël Coleman
tagline: Please be quiet. Do not wake him up.
bij de familie davis zijn ze in blijde verwachting, maar wanneer de baby geboren wordt blijkt dat deze soms wel heel moordzuchtig uit de hoek kan komen.
laat ik het van in het begin duidelijk stellen. monsterfilmpjes zoals deze werken gewoon niet meer heden ten dage. de originele 'it's alive' film dateert al van 1974 en toen was dat nog behoorlijk fun. het monsterige babytje in kwestie was een soort plastic pop waar een of andere creatieveling van de art department zich eens had op uitgeleefd met een setje valse tanden en spuitbus verf. het was ronduit belachelijk om zien, maar dat maakte het nu eenmaal leuk. heden ten dage zijn er nog genoeg filmmakers die het aandurven om een plastic baby voor de camera te werpen, en ook dit heeft enige amusementswaarde.
maar wat ze in it's alive 2008 doen, dat lijkt nergens naar; om te beginnen nemen ze zichzelf veel te serieus. er kan geen lachje vanaf, en gans de cast speelt alsof ze de oscar al in handen hebben. voorts, en dat is dan nog het ergste eraan, is de baby in kwestie een digitale creatie, die zelfs nu nog niet goed in beeld wordt gebracht; ook alle bloederige effekten worden digitaal gemaakt. en eerlijk, ik heb op mijn sega mega drive betere grafics gezien dan in deze film.
de tagline 'Please be quiet. Do not wake him up.' kon net zo goed op mij van toepassing geweest zijn als op de baby, want ik kon nauwelijks mijn ogen open houden van verveling. hopelijk komt er niemand op het onzalige idee om 'it's alive 2' en 'island of the alive' ook nog eens te herwerken. want die bekijk ik dan enkel met een grote pamper aan om er niet al te hard het schijt van te krijgen.
score: 0 op 4
zondag 20 september 2009
train
jaar: 2008
genre: horror, gore
regiseur:Gideon Raff
cast: Thora Birch, Gideon Emery, Kavan Reece, Derek Magyar, Gloria Votsis
tagline: You're in For One Hell of a Ride
een paar amerikaanse sportlui raken in oost europa het spoor kwijt (flauw grapje)en belanden zo op een trein waar ze mensen aan mootjes hakken voor illegale organenhandel.
oorspronkelijk zou train een remake worden van terror train met jamie lee curtis, waarin een slasher lelijk huis houdt op een trein. maar van gans dit scenario bleef dus enkel de trein, en anderhalve kuip bloed over. train is niet zozeer een killer op wielen filmpje, maar eerder een hostel op rails, waarin mensen van kant worden gemaakt voor hun binnen of buitenkant. eerlijk gezegd, een operatiekwartier op een hotsende en botsende trein lijkt me een beetje vergezocht.
ook het realisme qua reakties van de personages laat veel te wensen over. in het begin van de film wil een van de personages de noodrem van de trein induwen voor een flauwe rede, maar tegen het einde op zitten ze allemaal te jammeren dat de trein te hard rijdt om er af te springen. druk dan op die kl*te noodrem! ook worden sommige vrienden medogenloos achtergelaten, terwijl ze op andere momenten alles op alles zetten om een ter dode opgeschreven figuur te redden. echt, de debiliteiten rijgen zichzelf aaneen.
echt spannend wordt het nooit ergens, en dit proberen ze dan te compenseren door ons nog eens lekker te laten gruwen door ons een gratuit openhartoperatie zonder verdoving, of een anale verkrachting van een lijk voor te schotelen; echt, het is allemaal niet zo fun als het klinkt.
natuurlijk zal de minder dan gemiddelde horrorkijker hier nog wel ergens zijn plezier aan beleven, maar voor mij was deze 'one hell of a ride' net zo spannend als het treinritje door het dierenpark van bellewaarde. voor mij dus geen retourtje; en nu heb ik wel genoeg treinmetaforen versleten.
score 2 op 4
genre: horror, gore
regiseur:Gideon Raff
cast: Thora Birch, Gideon Emery, Kavan Reece, Derek Magyar, Gloria Votsis
tagline: You're in For One Hell of a Ride
een paar amerikaanse sportlui raken in oost europa het spoor kwijt (flauw grapje)en belanden zo op een trein waar ze mensen aan mootjes hakken voor illegale organenhandel.
oorspronkelijk zou train een remake worden van terror train met jamie lee curtis, waarin een slasher lelijk huis houdt op een trein. maar van gans dit scenario bleef dus enkel de trein, en anderhalve kuip bloed over. train is niet zozeer een killer op wielen filmpje, maar eerder een hostel op rails, waarin mensen van kant worden gemaakt voor hun binnen of buitenkant. eerlijk gezegd, een operatiekwartier op een hotsende en botsende trein lijkt me een beetje vergezocht.
ook het realisme qua reakties van de personages laat veel te wensen over. in het begin van de film wil een van de personages de noodrem van de trein induwen voor een flauwe rede, maar tegen het einde op zitten ze allemaal te jammeren dat de trein te hard rijdt om er af te springen. druk dan op die kl*te noodrem! ook worden sommige vrienden medogenloos achtergelaten, terwijl ze op andere momenten alles op alles zetten om een ter dode opgeschreven figuur te redden. echt, de debiliteiten rijgen zichzelf aaneen.
echt spannend wordt het nooit ergens, en dit proberen ze dan te compenseren door ons nog eens lekker te laten gruwen door ons een gratuit openhartoperatie zonder verdoving, of een anale verkrachting van een lijk voor te schotelen; echt, het is allemaal niet zo fun als het klinkt.
natuurlijk zal de minder dan gemiddelde horrorkijker hier nog wel ergens zijn plezier aan beleven, maar voor mij was deze 'one hell of a ride' net zo spannend als het treinritje door het dierenpark van bellewaarde. voor mij dus geen retourtje; en nu heb ik wel genoeg treinmetaforen versleten.
score 2 op 4
woensdag 16 september 2009
nekromantik
jaar: 1987
genre: arthouse, horror
regiseur: Jörg Buttgereit
cast: the germans are comming! the germans are comming!
je hebt zo van die mensen die de boel moeten opruimen telkens wanneer er ergens een ongeval gebeurt; die mensen, die vegen de lijken bijeen, en spuiten daarna de vloer proper. wel, de hoofdrolspeler in deze film is er zo eentje, en hij houdt echt wel van zijn job. ja ja, die robert, die is niet vies van een dood lichaampje. zo neemt hij geregeld al eens een stukje mee naar huis. tot grote vreugde van zijn vriendin vera. ook vera is er zo eentje die geilt op een stinkend lijk, en voor haar brengt robert graag een volledig kadaver mee, en doen ze er een triootje mee; hmm, ieder zijn meug zeg ik maar.
nekromantik is zo een van die films die mensen graag catalogeren onder de noemer horror, maar die dankzij de sfeer, en beeldvorming en het (welliswaar primitieve) getrukeerde camerawerk eerder in de categorie arthouse valt. het is allemaal zeer kunstzinnig bedoelt. en in de eerste plaats is dit een love story. een liefdesdriehoek. dat het nu eenmaal met een lijk plaatsvindt, dat is bijzaak.
viezerik van dienst hier is Jörg Buttgereit die wel meerdere filmpjes met dode mensen maakte. zo moet het plaatselijke kerkhof eraan geloven in der todesking. in nekromantik 2 (waarover later meer) gaat het er ook weer bijzonder necrofilistisch aan toe, en in schramm volgen we de lotgevallen van duitse killer en necrofiel lothar schramm. ik vraag me af hoe meneer Buttgereit zijn seksleven er uit ziet.
in ieder geval houdt hij de humor er in. tijdens het triootje met het lijk wil vera graag een D.P. (voor de leken: een double penetration)nu is helaas de pipila van het lijk hopeloos verschrompeld. maar geen paniek. een afgezaagde vagersteel in het rottende bekken vijzen en daar gaan we dan. geeft meteen een gans andere betekenis aan het woord 'lijkstijfheid'
nekromantik is een curiosum in de filmindustrie en zeker het bekijken waard.
score 4 op 4
genre: arthouse, horror
regiseur: Jörg Buttgereit
cast: the germans are comming! the germans are comming!
je hebt zo van die mensen die de boel moeten opruimen telkens wanneer er ergens een ongeval gebeurt; die mensen, die vegen de lijken bijeen, en spuiten daarna de vloer proper. wel, de hoofdrolspeler in deze film is er zo eentje, en hij houdt echt wel van zijn job. ja ja, die robert, die is niet vies van een dood lichaampje. zo neemt hij geregeld al eens een stukje mee naar huis. tot grote vreugde van zijn vriendin vera. ook vera is er zo eentje die geilt op een stinkend lijk, en voor haar brengt robert graag een volledig kadaver mee, en doen ze er een triootje mee; hmm, ieder zijn meug zeg ik maar.
nekromantik is zo een van die films die mensen graag catalogeren onder de noemer horror, maar die dankzij de sfeer, en beeldvorming en het (welliswaar primitieve) getrukeerde camerawerk eerder in de categorie arthouse valt. het is allemaal zeer kunstzinnig bedoelt. en in de eerste plaats is dit een love story. een liefdesdriehoek. dat het nu eenmaal met een lijk plaatsvindt, dat is bijzaak.
viezerik van dienst hier is Jörg Buttgereit die wel meerdere filmpjes met dode mensen maakte. zo moet het plaatselijke kerkhof eraan geloven in der todesking. in nekromantik 2 (waarover later meer) gaat het er ook weer bijzonder necrofilistisch aan toe, en in schramm volgen we de lotgevallen van duitse killer en necrofiel lothar schramm. ik vraag me af hoe meneer Buttgereit zijn seksleven er uit ziet.
in ieder geval houdt hij de humor er in. tijdens het triootje met het lijk wil vera graag een D.P. (voor de leken: een double penetration)nu is helaas de pipila van het lijk hopeloos verschrompeld. maar geen paniek. een afgezaagde vagersteel in het rottende bekken vijzen en daar gaan we dan. geeft meteen een gans andere betekenis aan het woord 'lijkstijfheid'
nekromantik is een curiosum in de filmindustrie en zeker het bekijken waard.
score 4 op 4
dinsdag 15 september 2009
infestation
jaar: 2009
genre: comedy, horror, creature
regiseur: Kyle Rankin
cast: een hele hoop digitale insecten, plus een paar acteurs
cooper is een nietsnut die net ontslagen is op zijn werk, wanneer een bizar vooravl zich voordoet en iedereen het bewustzijn verliest. wanneer cooper wakker wordt is hij ingewikkeld in een soort cocon waaruit hij gelukkig kan ontsnappen. blijkt dat een soort grote kevers de aarde een beetje probeert over te nemen, en cooper is de aangewezen persoon om dit te stoppen.
infestation is weer zo een van die films die grotendeels moet steunen op computer gegenereerde beelden. de zogenaamde c.g.i. (niet te verwarren met c.s.i.)
zo zijn alle insecten bijvoorbeeld al computergestuurt. en dan nog niet eens al te deftig. wanneer ze op het scherm aanwezig zijn zie je maar al te goed dat ze er niet horen. je weet wel, zoals met die oude splitscreen effekjes van vroeger, of erger, stop motion. zo is het kleurenpalet of de lichtinval helemaal verkeerd; bovendien, en het zal wel aan mij liggen dat ik zeur, maar als je een film wil maken met reuzeninsecten, dan zet je er toch niet zomaar 2 of 3 tegelijk op het scherm? als er een ding is dat de monsterfilm ons geleerd heeft, dan is het dat een insect walgelijk is, een reuzeninsect nog walgelijker, en honderden reuzeninsecten het allerwalgelijkst. dus, ga gerust voluit en maak er iets specaculairs van. in een insectenmonsterfilm wil ik overspoeld worden door creepy crawlers, zoals bijvoorbeeld in straship troopers.
maar dit terzijde, de acteurs, een selectie nobele onbekenden doen aardig zijn best om te presteren, en de humor is geslaagd te noemen, toch is het stupide einde een serieuze domper.
de regiseur laat alles op wieltjes lopen zonder al te artsy of flashy te worden, en dat is wel al eens een leuke afwisseling van al die regiseurs die hun gebrek aan talent proberen maskeren door scheve camerahoeken te gebruiken, of een grauwe korrel.
enfin, infestation is een middelmatig filmpje zonder opmerkelijke hoogtes en laagtes, en vandaar deze gemiddelde score
2 op 4
genre: comedy, horror, creature
regiseur: Kyle Rankin
cast: een hele hoop digitale insecten, plus een paar acteurs
cooper is een nietsnut die net ontslagen is op zijn werk, wanneer een bizar vooravl zich voordoet en iedereen het bewustzijn verliest. wanneer cooper wakker wordt is hij ingewikkeld in een soort cocon waaruit hij gelukkig kan ontsnappen. blijkt dat een soort grote kevers de aarde een beetje probeert over te nemen, en cooper is de aangewezen persoon om dit te stoppen.
infestation is weer zo een van die films die grotendeels moet steunen op computer gegenereerde beelden. de zogenaamde c.g.i. (niet te verwarren met c.s.i.)
zo zijn alle insecten bijvoorbeeld al computergestuurt. en dan nog niet eens al te deftig. wanneer ze op het scherm aanwezig zijn zie je maar al te goed dat ze er niet horen. je weet wel, zoals met die oude splitscreen effekjes van vroeger, of erger, stop motion. zo is het kleurenpalet of de lichtinval helemaal verkeerd; bovendien, en het zal wel aan mij liggen dat ik zeur, maar als je een film wil maken met reuzeninsecten, dan zet je er toch niet zomaar 2 of 3 tegelijk op het scherm? als er een ding is dat de monsterfilm ons geleerd heeft, dan is het dat een insect walgelijk is, een reuzeninsect nog walgelijker, en honderden reuzeninsecten het allerwalgelijkst. dus, ga gerust voluit en maak er iets specaculairs van. in een insectenmonsterfilm wil ik overspoeld worden door creepy crawlers, zoals bijvoorbeeld in straship troopers.
maar dit terzijde, de acteurs, een selectie nobele onbekenden doen aardig zijn best om te presteren, en de humor is geslaagd te noemen, toch is het stupide einde een serieuze domper.
de regiseur laat alles op wieltjes lopen zonder al te artsy of flashy te worden, en dat is wel al eens een leuke afwisseling van al die regiseurs die hun gebrek aan talent proberen maskeren door scheve camerahoeken te gebruiken, of een grauwe korrel.
enfin, infestation is een middelmatig filmpje zonder opmerkelijke hoogtes en laagtes, en vandaar deze gemiddelde score
2 op 4
zaterdag 12 september 2009
grotesque
jaar: 2009
genre: horror, torture, gore, asian
regiseur: Kôji Shiraishi
cast: Hiroaki Kawatsure, Tsugumi Nagasawa, Shigeo Ôsako
het is nu onderhand al anderhalve maand geleden dat ik nog eens een film besprak. de rede daarvoor is tweeledig.
1 ik heb al mijn energie gestoken in het schrijven van een 120 bladzijden tellende novelle vol geweld, sex, en romantiek en waarvoor ik nu een uitgever hoop te vinden.
2 er kwamen de laatste tijd te weinig films uit die de moeite van het bespreken waard zijn.
maar dan wil ik het nu toch even hebben over grotesque, oftewel grotesuku. een filmpje gemaakt met een cast van welgeteld drie personen, die de traditie van de japanse torture porn voort wil zetten.
goed, een koppeltje wordt op straat overvallen en verdoofd door een gestoorde chirurg die hen mee neemt naar huis voor een potje martelen.
de chirurg zegt dat hij 'sexueel opgewonden' wil worden door hun wil om te overleven, en dat hij hun zal laten gaan als ze hem een climax kunnen bezorgen. rare jongens die japanners. eerst begint hij aan het meisje te friemelen tot er een watervalletje vantussen haar benen zeikt. en dan gaat hij bij de jongen aan het piepelen tot die zijn ladingetje gele zwemmertjes op haar afschiet. daarna gaat het verder op de traditionele manier. met een kettingzaag worden vingers en ledematen afgezaagt; ogen worden uitgepeuterd. tepels worden met scharen afgeknipt, en spijkers worden door een scrotum geslagen. en natuurlijk, net als je denkt dat het voorbij is, begint de gruwel pas echt.
en wat vinden we hier dan, van dit ongetwijfeld pareltje van de japanse cinema?
wel, eigenlijk vind ik ht niet veel soeps. het verhaal is vrijwel onbestaand. en als het alleen maar martelen om te martelen is, dan gaat het al gauw vervelen. bovendien, dat martelen, dat is in tal van andere films al veel beter gedaan. kijk bevoorbeeld naar de oeroude guinea pig serie. het realisme van de effecten in flowers of flesh and blood blijft voor mij onovertroffen. en ook psycho: the snuff reels zit op een veel hoger niveau qua seksueel sadisme.
het is dit seksueel sadisme dat grotesque een verbanning in de britse dvd shops heeft opgeleverd, en dit en dit alleen wat deze film gehyped heeft.
tot slot wil ik nog even zeggen dat grotesque weliswaar een flauw filmpje is voor mij, maar nog steeds niet geschikt is voor gevoelige kijkers.
score 2 op 4
genre: horror, torture, gore, asian
regiseur: Kôji Shiraishi
cast: Hiroaki Kawatsure, Tsugumi Nagasawa, Shigeo Ôsako
het is nu onderhand al anderhalve maand geleden dat ik nog eens een film besprak. de rede daarvoor is tweeledig.
1 ik heb al mijn energie gestoken in het schrijven van een 120 bladzijden tellende novelle vol geweld, sex, en romantiek en waarvoor ik nu een uitgever hoop te vinden.
2 er kwamen de laatste tijd te weinig films uit die de moeite van het bespreken waard zijn.
maar dan wil ik het nu toch even hebben over grotesque, oftewel grotesuku. een filmpje gemaakt met een cast van welgeteld drie personen, die de traditie van de japanse torture porn voort wil zetten.
goed, een koppeltje wordt op straat overvallen en verdoofd door een gestoorde chirurg die hen mee neemt naar huis voor een potje martelen.
de chirurg zegt dat hij 'sexueel opgewonden' wil worden door hun wil om te overleven, en dat hij hun zal laten gaan als ze hem een climax kunnen bezorgen. rare jongens die japanners. eerst begint hij aan het meisje te friemelen tot er een watervalletje vantussen haar benen zeikt. en dan gaat hij bij de jongen aan het piepelen tot die zijn ladingetje gele zwemmertjes op haar afschiet. daarna gaat het verder op de traditionele manier. met een kettingzaag worden vingers en ledematen afgezaagt; ogen worden uitgepeuterd. tepels worden met scharen afgeknipt, en spijkers worden door een scrotum geslagen. en natuurlijk, net als je denkt dat het voorbij is, begint de gruwel pas echt.
en wat vinden we hier dan, van dit ongetwijfeld pareltje van de japanse cinema?
wel, eigenlijk vind ik ht niet veel soeps. het verhaal is vrijwel onbestaand. en als het alleen maar martelen om te martelen is, dan gaat het al gauw vervelen. bovendien, dat martelen, dat is in tal van andere films al veel beter gedaan. kijk bevoorbeeld naar de oeroude guinea pig serie. het realisme van de effecten in flowers of flesh and blood blijft voor mij onovertroffen. en ook psycho: the snuff reels zit op een veel hoger niveau qua seksueel sadisme.
het is dit seksueel sadisme dat grotesque een verbanning in de britse dvd shops heeft opgeleverd, en dit en dit alleen wat deze film gehyped heeft.
tot slot wil ik nog even zeggen dat grotesque weliswaar een flauw filmpje is voor mij, maar nog steeds niet geschikt is voor gevoelige kijkers.
score 2 op 4
maandag 27 juli 2009
albino farm
jaar: 2009
genre: horror
regiseur: pfff
cast: blaaargh
een groepje studenten trekt door het oude heartland van amerika op zoek achter culturele merkpunten, en legenden; ze stuiten op de legende van de albino farm waarnaar ze op zoek gaan en ontdekken daar een nest van lelijke cannibalen die hen op het menu zetten.
jongens jongens, het wordt steeds moeilijker om orriginele reviews te schrijven voor films die zelf totaal geen moeite doen om ook maar een klein beetje orrigineel te zijn. daarom verwijs ik liever naar andere blogs die ik schreef over andere slechte cannibalen films, dan zelf nog iets nieuws te typen. echt, ik wil er geen woorden meer aan vuil maken, aan het slechte acteerwerk, het flauwe scenario, de goedkope effekten, die scene's die ze grotendeels in het donker opnemen om alle tekortkomingen te verdoezelen. ik meen het. films zoals deze zouden door niemand ooit bekeken mogen worden.
oké, waarom keek IK er dan naar? wel, omdat slechte films mij aantrekken zoals een beeldbuis stof aantrekt. en omdat ik al jaren trouwe kijker ben van home & away. nu is het meestal zo dat ex castleden van home & away vaak opduiken in b-horrors zoals bijvoorbeeld vinnie (Ryan Kwanten) in dead silence en nick (Christopher Egan) in resident evil 3; nu wou ik eens zien wat dani ( Tammin Sursok) ervan terecht zou brengen in deze film en net zoals de rest van de cast was ze blaaargh
ondertussen duurt deze review al meer dan lang genoeg en ga ik er mij nu vanaf maken door snel de allesvernietigende eindscore te typen
score 0 op 4
genre: horror
regiseur: pfff
cast: blaaargh
een groepje studenten trekt door het oude heartland van amerika op zoek achter culturele merkpunten, en legenden; ze stuiten op de legende van de albino farm waarnaar ze op zoek gaan en ontdekken daar een nest van lelijke cannibalen die hen op het menu zetten.
jongens jongens, het wordt steeds moeilijker om orriginele reviews te schrijven voor films die zelf totaal geen moeite doen om ook maar een klein beetje orrigineel te zijn. daarom verwijs ik liever naar andere blogs die ik schreef over andere slechte cannibalen films, dan zelf nog iets nieuws te typen. echt, ik wil er geen woorden meer aan vuil maken, aan het slechte acteerwerk, het flauwe scenario, de goedkope effekten, die scene's die ze grotendeels in het donker opnemen om alle tekortkomingen te verdoezelen. ik meen het. films zoals deze zouden door niemand ooit bekeken mogen worden.
oké, waarom keek IK er dan naar? wel, omdat slechte films mij aantrekken zoals een beeldbuis stof aantrekt. en omdat ik al jaren trouwe kijker ben van home & away. nu is het meestal zo dat ex castleden van home & away vaak opduiken in b-horrors zoals bijvoorbeeld vinnie (Ryan Kwanten) in dead silence en nick (Christopher Egan) in resident evil 3; nu wou ik eens zien wat dani ( Tammin Sursok) ervan terecht zou brengen in deze film en net zoals de rest van de cast was ze blaaargh
ondertussen duurt deze review al meer dan lang genoeg en ga ik er mij nu vanaf maken door snel de allesvernietigende eindscore te typen
score 0 op 4
choke
jaar: 2008
genre: comedy, drama
regiseur: Clark Gregg
cast: Kelly Macdonald, Anjelica Huston, Sam Rockwell
victor mancini is een hopeloze loser die aan de kost komt als acteur in een dorpje waar het leven in colonial amerika uitgebeeld wordt. victor zorgt voor zijn zwaar demente moeder die in een rusthuis verblijft. natuurlijk kost dit handen vol geld, en om te zorgen dat het hem nooit aan geld ontbreekt heeft victor een ingenieus plan ontwikkeld. hij laat omstaanders hem van de verstikkingsdood redden, omdat, wie eenmaal je leven red, zich altijd voor jou verantwoordelijk zal voelen, en hem zullen helpen als hij in gldnood zit. bovendien wordt victor zijnleven er alleen maar gecompliceerder op door zijn aanhoudende seksverslaving.
choke is een uitstekende film voor wie eens graag een beetje dieper nadenkt over het leven en beschikt over een gezond zwart gevoel voor humor. vergeet platvloersheden die je zou kunnen verwachten in borat en bruno. deze film is weldoordacht en perfekt gedoseerd; en dat is niet verwonderlijk, aangezien hij gebaseerd is op het gelijknamige boek van chuck palahniuk, de anarchistische cultschrijver die ons ook al fight club bracht. choke is nog maar het tweede boek van chucky dat verfilmd werd, en dat vind ik nu eeuwig zonde aangezien alles wat hij schrijft zeer de moeite waard is. allen dat niet alles zich zo gemakkelijk leent voor een bewerking.
choke echter is een prima adaptatie naar het scherm, en anjelica huston is heerlijk als de rebelse moeder die zo dement is dat ze haar zoon steeds maar weer verwart met haar advocaten.
choke is dan ook een aanrader voor iedereen.
score 4 op 4
genre: comedy, drama
regiseur: Clark Gregg
cast: Kelly Macdonald, Anjelica Huston, Sam Rockwell
victor mancini is een hopeloze loser die aan de kost komt als acteur in een dorpje waar het leven in colonial amerika uitgebeeld wordt. victor zorgt voor zijn zwaar demente moeder die in een rusthuis verblijft. natuurlijk kost dit handen vol geld, en om te zorgen dat het hem nooit aan geld ontbreekt heeft victor een ingenieus plan ontwikkeld. hij laat omstaanders hem van de verstikkingsdood redden, omdat, wie eenmaal je leven red, zich altijd voor jou verantwoordelijk zal voelen, en hem zullen helpen als hij in gldnood zit. bovendien wordt victor zijnleven er alleen maar gecompliceerder op door zijn aanhoudende seksverslaving.
choke is een uitstekende film voor wie eens graag een beetje dieper nadenkt over het leven en beschikt over een gezond zwart gevoel voor humor. vergeet platvloersheden die je zou kunnen verwachten in borat en bruno. deze film is weldoordacht en perfekt gedoseerd; en dat is niet verwonderlijk, aangezien hij gebaseerd is op het gelijknamige boek van chuck palahniuk, de anarchistische cultschrijver die ons ook al fight club bracht. choke is nog maar het tweede boek van chucky dat verfilmd werd, en dat vind ik nu eeuwig zonde aangezien alles wat hij schrijft zeer de moeite waard is. allen dat niet alles zich zo gemakkelijk leent voor een bewerking.
choke echter is een prima adaptatie naar het scherm, en anjelica huston is heerlijk als de rebelse moeder die zo dement is dat ze haar zoon steeds maar weer verwart met haar advocaten.
choke is dan ook een aanrader voor iedereen.
score 4 op 4
donderdag 16 juli 2009
the blob
jaar: 1988
genre: horror, gore, comedy, creature
regiseur: Chuck Russell
cast: Kevin Dillon, Shawnee Smith, Donovan Leitch, Jeffrey DeMunn
paul en meg zijn twee tieners op een avondje uit wanneer ze een zwerver omver rijden. de zwerver heeft iets aan zijn hand kleven wat hem lijkt te verteren.
samen met de rebelse nietsnut brian flagg brengen ze hem naar het ziekenhuis. het ding aan de hand van de zwerver blijkt een levengevaarlijk organisme uit een meteoor te zijn. en al gauw is gans de stad in levensgevaar.
the blob is echt zo een van die klassiekers waar ik altijd al dol op ben geweest. het had een tienerfilm kunnen zijn over de rebel met het hart van goud die de liefde wint van het populairste meisje op school en zo de captain van het football team het nakijken geeft. maar dan met een enorme slijmmassa die alles op een enorm ranzige manier verteerd.
nu, the blob is een remake van de gelijknamige film uit 1958 met steve mcqueen, en deze film was zo campy en debiel als je zou verwachten; zo moet je maar eens luisteren naar de openingstune van de oude versie op youtube.
de remake overtreft dus het orrigineel op alle punten en is behoorlijk walgelijk.
de scene waarin the blob zich vanaf het plafond op zijn slachtoffer laat neervallen waarna deze wanhopig graait en klauwt om vrij te komen en ondertussen opgelost wordt door the blob's zuurtegraad is iets wat me altijd was bijgebleven;
deze film werd geregiseerd door Chuck Russell die er een bijzonder gevarieerde carriere op zitten heeft. met films als nightmare on elmstreet 3, the blob, the mask en the scorpion king kun je stellen dat hij er in slaagt om steeds enkele behoorlijk foute films tot successen om te toveren;
in deze film zullen de horror fans ook shawnee smith herkennen, die al een 5 tal saws meedraait als assitente amanda. smith begon ooit haar carriere als achtergrond weesmeisje in de film/musical annie uit 1982. daarna had ze nog wat kleine rolletje tot ze in the blob meespeelde, om daarna weer te verdwijnen in de onderwereld van acteus met één zinnetje in een film, of naamloos achtergrondpersonage. tot ze mocht aandraven is saw 1, waarna ze nu toch jaarlijks mag rekenen op een rolletje.
the blob is zo een van die klassiekers die je niet over het hoofd mag zien als je dol bent op 80's trash, en ook voor al wie nog eens een lekkere creature feature wil zien, en de hedendaagse digitale monsters spuugzat is.
score 4 op 4
genre: horror, gore, comedy, creature
regiseur: Chuck Russell
cast: Kevin Dillon, Shawnee Smith, Donovan Leitch, Jeffrey DeMunn
paul en meg zijn twee tieners op een avondje uit wanneer ze een zwerver omver rijden. de zwerver heeft iets aan zijn hand kleven wat hem lijkt te verteren.
samen met de rebelse nietsnut brian flagg brengen ze hem naar het ziekenhuis. het ding aan de hand van de zwerver blijkt een levengevaarlijk organisme uit een meteoor te zijn. en al gauw is gans de stad in levensgevaar.
the blob is echt zo een van die klassiekers waar ik altijd al dol op ben geweest. het had een tienerfilm kunnen zijn over de rebel met het hart van goud die de liefde wint van het populairste meisje op school en zo de captain van het football team het nakijken geeft. maar dan met een enorme slijmmassa die alles op een enorm ranzige manier verteerd.
nu, the blob is een remake van de gelijknamige film uit 1958 met steve mcqueen, en deze film was zo campy en debiel als je zou verwachten; zo moet je maar eens luisteren naar de openingstune van de oude versie op youtube.
de remake overtreft dus het orrigineel op alle punten en is behoorlijk walgelijk.
de scene waarin the blob zich vanaf het plafond op zijn slachtoffer laat neervallen waarna deze wanhopig graait en klauwt om vrij te komen en ondertussen opgelost wordt door the blob's zuurtegraad is iets wat me altijd was bijgebleven;
deze film werd geregiseerd door Chuck Russell die er een bijzonder gevarieerde carriere op zitten heeft. met films als nightmare on elmstreet 3, the blob, the mask en the scorpion king kun je stellen dat hij er in slaagt om steeds enkele behoorlijk foute films tot successen om te toveren;
in deze film zullen de horror fans ook shawnee smith herkennen, die al een 5 tal saws meedraait als assitente amanda. smith begon ooit haar carriere als achtergrond weesmeisje in de film/musical annie uit 1982. daarna had ze nog wat kleine rolletje tot ze in the blob meespeelde, om daarna weer te verdwijnen in de onderwereld van acteus met één zinnetje in een film, of naamloos achtergrondpersonage. tot ze mocht aandraven is saw 1, waarna ze nu toch jaarlijks mag rekenen op een rolletje.
the blob is zo een van die klassiekers die je niet over het hoofd mag zien als je dol bent op 80's trash, en ook voor al wie nog eens een lekkere creature feature wil zien, en de hedendaagse digitale monsters spuugzat is.
score 4 op 4
maandag 13 juli 2009
skinned deep
jaar: 2004
genre; horror, gore, comedy
regiseur: Gabriel Bartalos
cast: Karoline Brandt,Kurt Carley,Warwick Davis
het gezinnetje rockwell krijgt tijdens hun familieuitstapje met de camper pech en zoekt onderdak bij een gezin weirdos. al gauw blijkt dat ze in de val gelokt zijn en ze worden één voor één vermoord door de gruwelijke bewoners van het huis. behalve dochter tina, omdat de freak genaamd brain een oogje op haar heeft. kan tina brain overtuigen om haar vrij te laten, of moet ze wachten op de hulp van motorbende "the ancient ones", bestaande uit een groepje bevende bejaarden?
man man wat is deze skinned deep een raar filmpje. gabriel bartalos heeft zich met dit eens aardig kunnen uitleven door alles zelf te schrijven, regiseren en producen. en hoewel skinned deep vanuit b-film opzicht geen onaardige film is, is het echter wel tot op heden zijn enige film. nochtans is bartalos geen onbekende in filmland aangezien hij de make up en special effects deed voor onde meer de twee basket case vervolgen, enkele leprechauns, en godzilla.
nog raarder zijn de peronages die bartalos bedacht. om te beginnen is er brain. een verlegen jongen met hersenen die zo groot zijn dat ze letterlijk langs alle kanten op volslagen ridicule wijze zijn schedel uitpuilen. dan is er ook nog the surgeon general. een soort cyborg kerel met een duikbrilletje en een berenklem als mond, die graag met grote scherpe messen zwaait. en dan is er nog plates, een dwerg met een rugzak vol scherpe borden die hij als ninjasterren naar zijn slachtoffers gooit. plates wordt gespeeld door de bekende dwerg warwick davis die ooit lang geleden zijn cariere begon als een van die irritante eewocks in return of the jedi, en vervolgens opgerakeld werd in zowat elke fantasy film waar ze iets kleins in nodig hadden waar ze geen aapje voor konden africhten. ook speelde hij mee in de al helemaal afgrijselijke leprechaun reeks waarvan leprechaun in space en leprechaun back to da hood toch wel tot de grootste miskleunen uit de filmgeschiedenis behoren. ik heb persoonlijk nooit begrepen wat mensen zo leuk vonden aan deze films, maar dat begrijp ik van de harry potter reeks ook niet, en kijk, daar doet warwick ook in mee. ligt het dan aan hem of aan mij?
maar deze skinned deep is een behoorlijk vermakelijke film. natuurlijk is hij zo stom als maar kan zijn. de onnozelheid druipt ervan af, en zelfs de gemiddelde b-film liefhebber zal hieop kunnen afknappen. maar niet ik want ik heb genoten van elke belachelijke minuut, omdat skinned deep, gefilmd met een budget van bijna niks, met special effects gebakken in de oven van moeder bartalos, en een cast van absolute losers de ideale 80's trash revival is.
score 4 op 4
genre; horror, gore, comedy
regiseur: Gabriel Bartalos
cast: Karoline Brandt,Kurt Carley,Warwick Davis
het gezinnetje rockwell krijgt tijdens hun familieuitstapje met de camper pech en zoekt onderdak bij een gezin weirdos. al gauw blijkt dat ze in de val gelokt zijn en ze worden één voor één vermoord door de gruwelijke bewoners van het huis. behalve dochter tina, omdat de freak genaamd brain een oogje op haar heeft. kan tina brain overtuigen om haar vrij te laten, of moet ze wachten op de hulp van motorbende "the ancient ones", bestaande uit een groepje bevende bejaarden?
man man wat is deze skinned deep een raar filmpje. gabriel bartalos heeft zich met dit eens aardig kunnen uitleven door alles zelf te schrijven, regiseren en producen. en hoewel skinned deep vanuit b-film opzicht geen onaardige film is, is het echter wel tot op heden zijn enige film. nochtans is bartalos geen onbekende in filmland aangezien hij de make up en special effects deed voor onde meer de twee basket case vervolgen, enkele leprechauns, en godzilla.
nog raarder zijn de peronages die bartalos bedacht. om te beginnen is er brain. een verlegen jongen met hersenen die zo groot zijn dat ze letterlijk langs alle kanten op volslagen ridicule wijze zijn schedel uitpuilen. dan is er ook nog the surgeon general. een soort cyborg kerel met een duikbrilletje en een berenklem als mond, die graag met grote scherpe messen zwaait. en dan is er nog plates, een dwerg met een rugzak vol scherpe borden die hij als ninjasterren naar zijn slachtoffers gooit. plates wordt gespeeld door de bekende dwerg warwick davis die ooit lang geleden zijn cariere begon als een van die irritante eewocks in return of the jedi, en vervolgens opgerakeld werd in zowat elke fantasy film waar ze iets kleins in nodig hadden waar ze geen aapje voor konden africhten. ook speelde hij mee in de al helemaal afgrijselijke leprechaun reeks waarvan leprechaun in space en leprechaun back to da hood toch wel tot de grootste miskleunen uit de filmgeschiedenis behoren. ik heb persoonlijk nooit begrepen wat mensen zo leuk vonden aan deze films, maar dat begrijp ik van de harry potter reeks ook niet, en kijk, daar doet warwick ook in mee. ligt het dan aan hem of aan mij?
maar deze skinned deep is een behoorlijk vermakelijke film. natuurlijk is hij zo stom als maar kan zijn. de onnozelheid druipt ervan af, en zelfs de gemiddelde b-film liefhebber zal hieop kunnen afknappen. maar niet ik want ik heb genoten van elke belachelijke minuut, omdat skinned deep, gefilmd met een budget van bijna niks, met special effects gebakken in de oven van moeder bartalos, en een cast van absolute losers de ideale 80's trash revival is.
score 4 op 4
zondag 12 juli 2009
gnaw
jaar: 2008
genre: horror, gore
regiseur: Gregory Mandry
cast: een bende britse marginalen.
een groepje vrienden gaat op vakantie en valt ten prooi aan een kanibaal.
dit bijster onorrigineel verhaal is het begin voor een al even onorriginele film waarin nogmaals elk mogelijk cliché wordt boven gehaald. de hoofdrolspelers die echt heel matig presteren zijn duidelijk gewone britse marginalen. en geef nu maar eerlijk toe, in feite is gans het verenigd koningkrijk niets meer of minder dan de grootste sociaal achtergestelde buurt ter wereld. dan mogen ze op tv graag de amerikaanse trailerparks door het slijk halen, maar in engeland ligt het marginaliteitspercentage hoger dan in een belgisch caravanpark aan zee vol dag allemaal lezers. en misschien zou het wel best zijn als we er gewoon een paar reuzegaten in boorden en gans dat eiland deden zinken.
maar goed, ik dwaal af.
de killer in kwestie is een astmatisch geval die een ridicuul masker draagt van.. aaneengenaaide omvergereden katten? ik zou het niet weten. het lijkt echt nergens naar; natuurlijk zijn alle coole maskers al lang gebruikt door anderen, maar toch..
dat de uitbaatster van het pension zijn moeder is is al duidelijk van in het begin en dat de "meat pies" vol zitten met mensen vlees had voor de bende tieners al lang duidelijk moeten zijn wanneer ze in hun eten 1 een lang haar, 2 een ring en 3 een vingernagel aantreffen. toch verliezen ze er hun eetlust niet bij.
grappig is wel dat ze in deze film de beroemde britse meat pie wel gebruiken, die in dying breed een centrale plek had moeten verwerven omdat dying breed draaide om de afstamelingen van Alexander Pierce de beruchte pie man.
waarschijnlijk hebben de producers van deze film dying breed gezien en hebben ze gedacht, "nou, dat kunnen we ook." nou, dat kunnen ze niet. dying breed was dan nog een gemiddelde film qua opzet, maar deze gnaw heeft zo een flinterdun verhaaltje dat zelfs de meest hersendode kamerplant nog heel goed kan volgen. een voor een vallen ze dus allemaal ten prooi aan de kanibaal en zijn moeder, en af en toe zie je een kleine martelscene die met zo weinig budget en bezieling gemaakt is dat je evengoed naar the discovery chanel had kunnen kijken.
ondertussen vrees ik dat ik al meer woorden aan deze film heb vuilgemaakt dan hij verdient en niemand zal dan ook verrast zijn door mijn eindscore
0 op 4
ps. op imdb kan je enkele zeer lovende kritieken lezen over deze film van personen die gnaw 10 sterren geven. laat je niet misleiden hierdoor. waarschijnlijk zijn ze geschreven door de regiseur zelf, en zijn moeder en zijn hond. vertrouw maar op de mening van oom sven of the dead.
genre: horror, gore
regiseur: Gregory Mandry
cast: een bende britse marginalen.
een groepje vrienden gaat op vakantie en valt ten prooi aan een kanibaal.
dit bijster onorrigineel verhaal is het begin voor een al even onorriginele film waarin nogmaals elk mogelijk cliché wordt boven gehaald. de hoofdrolspelers die echt heel matig presteren zijn duidelijk gewone britse marginalen. en geef nu maar eerlijk toe, in feite is gans het verenigd koningkrijk niets meer of minder dan de grootste sociaal achtergestelde buurt ter wereld. dan mogen ze op tv graag de amerikaanse trailerparks door het slijk halen, maar in engeland ligt het marginaliteitspercentage hoger dan in een belgisch caravanpark aan zee vol dag allemaal lezers. en misschien zou het wel best zijn als we er gewoon een paar reuzegaten in boorden en gans dat eiland deden zinken.
maar goed, ik dwaal af.
de killer in kwestie is een astmatisch geval die een ridicuul masker draagt van.. aaneengenaaide omvergereden katten? ik zou het niet weten. het lijkt echt nergens naar; natuurlijk zijn alle coole maskers al lang gebruikt door anderen, maar toch..
dat de uitbaatster van het pension zijn moeder is is al duidelijk van in het begin en dat de "meat pies" vol zitten met mensen vlees had voor de bende tieners al lang duidelijk moeten zijn wanneer ze in hun eten 1 een lang haar, 2 een ring en 3 een vingernagel aantreffen. toch verliezen ze er hun eetlust niet bij.
grappig is wel dat ze in deze film de beroemde britse meat pie wel gebruiken, die in dying breed een centrale plek had moeten verwerven omdat dying breed draaide om de afstamelingen van Alexander Pierce de beruchte pie man.
waarschijnlijk hebben de producers van deze film dying breed gezien en hebben ze gedacht, "nou, dat kunnen we ook." nou, dat kunnen ze niet. dying breed was dan nog een gemiddelde film qua opzet, maar deze gnaw heeft zo een flinterdun verhaaltje dat zelfs de meest hersendode kamerplant nog heel goed kan volgen. een voor een vallen ze dus allemaal ten prooi aan de kanibaal en zijn moeder, en af en toe zie je een kleine martelscene die met zo weinig budget en bezieling gemaakt is dat je evengoed naar the discovery chanel had kunnen kijken.
ondertussen vrees ik dat ik al meer woorden aan deze film heb vuilgemaakt dan hij verdient en niemand zal dan ook verrast zijn door mijn eindscore
0 op 4
ps. op imdb kan je enkele zeer lovende kritieken lezen over deze film van personen die gnaw 10 sterren geven. laat je niet misleiden hierdoor. waarschijnlijk zijn ze geschreven door de regiseur zelf, en zijn moeder en zijn hond. vertrouw maar op de mening van oom sven of the dead.
woensdag 8 juli 2009
kill theory
jaar: 2009
genre: horror, thriller, slasher
regiseur: Chris Moore
cast: nee laat maar
dat een horror/thriller niet altijd saai en voorspelbaar hoeft te zijn zoals bijvoorbeeld april fool's day uit mijn vorige blog bewijst deze film van beginnend regiseur chris moore. al hield ik in het begin mijn hart al vast.
een bende studenten (oh jeetje) bestaande uit enkele aantrekkelijke jongeren, en een dikzak (cliché!!) trekken zich terug in een huisje in de bossen (waar anders?) om daar ten prooi te vallen aan een killer (standaard bijgeleverd bij elk huisje in de bossen)
maar de killer houdt er wel een heel apparte methode op na. hij dreigt ermee iedereen te vermoorden om 6 uur 's morgens tenzij ze elkaar uitmoorden, waarna hij de overlever zal laten gaan. en hier heeft hij dan ook nog een bijzonder goede rede voor, en komt dus niet voort uit een of ander chronisch vermoeidheids syndroom. wat volgt is een spannend kat en muis spelletje waarbij niemand elkaar nog vertrouwd, en iedereen strijdt om het enige wapen in huis te bemachtigen.
kill theory afficheert zichzelf als the next best thing na dat de saw franchise gekelderd werd, maar dat lijkt me persoonlijk een beetje overroepen. dat deze film bovendien uitgebracht werd door het lionsgate labeltje dat al langer dan vandaagt op de saw reeks heeft hier dan ook wel iets mee te maken. toch is kill theory een spannende en entertainende film omdat je niet weet wie er als volgende gaat sterven, en wie ervoor verantwoordelijk gaat zijn. een aanrader in het de laatste tijd toch wel sterk verwaterde slasher genre.
score 3 op 4
genre: horror, thriller, slasher
regiseur: Chris Moore
cast: nee laat maar
dat een horror/thriller niet altijd saai en voorspelbaar hoeft te zijn zoals bijvoorbeeld april fool's day uit mijn vorige blog bewijst deze film van beginnend regiseur chris moore. al hield ik in het begin mijn hart al vast.
een bende studenten (oh jeetje) bestaande uit enkele aantrekkelijke jongeren, en een dikzak (cliché!!) trekken zich terug in een huisje in de bossen (waar anders?) om daar ten prooi te vallen aan een killer (standaard bijgeleverd bij elk huisje in de bossen)
maar de killer houdt er wel een heel apparte methode op na. hij dreigt ermee iedereen te vermoorden om 6 uur 's morgens tenzij ze elkaar uitmoorden, waarna hij de overlever zal laten gaan. en hier heeft hij dan ook nog een bijzonder goede rede voor, en komt dus niet voort uit een of ander chronisch vermoeidheids syndroom. wat volgt is een spannend kat en muis spelletje waarbij niemand elkaar nog vertrouwd, en iedereen strijdt om het enige wapen in huis te bemachtigen.
kill theory afficheert zichzelf als the next best thing na dat de saw franchise gekelderd werd, maar dat lijkt me persoonlijk een beetje overroepen. dat deze film bovendien uitgebracht werd door het lionsgate labeltje dat al langer dan vandaagt op de saw reeks heeft hier dan ook wel iets mee te maken. toch is kill theory een spannende en entertainende film omdat je niet weet wie er als volgende gaat sterven, en wie ervoor verantwoordelijk gaat zijn. een aanrader in het de laatste tijd toch wel sterk verwaterde slasher genre.
score 3 op 4
april fool's day
jaar: 2008
genre: thriller, horror
regiseur: the butcher brothers
cast: een bende nobodys
april fool's day is de nogal losse remake van de film april fool's day (verrassing) uit 1986, waarvan ik me alleen nog het hoesje weet te herinneren, en het feit dat hij veel beter was dan deze versie.
een bende rijke snobs halen een grapje uit met één van hen op een debutantenbal, gehouden op 1 april.
het ongelukkige slachtoffer komt om het leven en alles wordt keurig onder het tapijt geveegd omdat rijke mensen nu eenmaal niet graag in de gevangenis zitten.
een jaar later krijgen alle betrokkenen een dreigbrief om hun wandaad toe te geven of te sterven. waarna inderdaad dan ook mensen beginnen te sterven.
april fool's day lijkt haast wel de practical joke van het regiseursduo the butcher brothers, want hoewel deze film geafficheerd staat als horror/thriller wordt er nergens echt gehorrord of gethrilled. de film kabbelt een beetje voort van de ene flauwe moord naar de andere zonder dat er echt moeite wordt gedaan om de moordenaar te zoeken. onlangs had ik nog dezelfde kritiek op de film dark reel en daar moest ik dus ook constant aan denken; al was dark reel tenminste nog ietsje beter. ook hier is het einde saai en voorspelbaar. de spannende en onverwachtte twist op het einde zag ik al van ver aankomen. en de twist die ze op de twist toevoegen was nog veel voorspelbaarder. je zou je haast afvragen waarom ze uberhaupt een scenario hebben geschreven voor deze film. ze hadden beter een paar handpoppen in de dvd doos gestoken om de kijker zelf het verhaal mee te laten verzinnen en spelen.
koop deze film niet, huur em niet, download em niet en vermijd ten alle tijde om er op tv naar te kijken. het leven is veel te mooi om er hieraan een stuk aan te verspelen.
score -1 op 4
genre: thriller, horror
regiseur: the butcher brothers
cast: een bende nobodys
april fool's day is de nogal losse remake van de film april fool's day (verrassing) uit 1986, waarvan ik me alleen nog het hoesje weet te herinneren, en het feit dat hij veel beter was dan deze versie.
een bende rijke snobs halen een grapje uit met één van hen op een debutantenbal, gehouden op 1 april.
het ongelukkige slachtoffer komt om het leven en alles wordt keurig onder het tapijt geveegd omdat rijke mensen nu eenmaal niet graag in de gevangenis zitten.
een jaar later krijgen alle betrokkenen een dreigbrief om hun wandaad toe te geven of te sterven. waarna inderdaad dan ook mensen beginnen te sterven.
april fool's day lijkt haast wel de practical joke van het regiseursduo the butcher brothers, want hoewel deze film geafficheerd staat als horror/thriller wordt er nergens echt gehorrord of gethrilled. de film kabbelt een beetje voort van de ene flauwe moord naar de andere zonder dat er echt moeite wordt gedaan om de moordenaar te zoeken. onlangs had ik nog dezelfde kritiek op de film dark reel en daar moest ik dus ook constant aan denken; al was dark reel tenminste nog ietsje beter. ook hier is het einde saai en voorspelbaar. de spannende en onverwachtte twist op het einde zag ik al van ver aankomen. en de twist die ze op de twist toevoegen was nog veel voorspelbaarder. je zou je haast afvragen waarom ze uberhaupt een scenario hebben geschreven voor deze film. ze hadden beter een paar handpoppen in de dvd doos gestoken om de kijker zelf het verhaal mee te laten verzinnen en spelen.
koop deze film niet, huur em niet, download em niet en vermijd ten alle tijde om er op tv naar te kijken. het leven is veel te mooi om er hieraan een stuk aan te verspelen.
score -1 op 4
bottom feeder
jaar: 2006
genre: horror, creature
regiseur: Randy Daudlin
cast: Tom Sizemore, Wendy Anderson, Richard Fitzpatrick, Amber Cull
een miljonair bestelt een ultra geavanceerd geneesmiddel voor zijn brandwonden bij een geleerde die om geld verlegen zit. natuurlijk wil de miljonair het middel testen en gebruikt de geleerde als proefkonijn. de geleerde muteert in een ratachtig creatuur dat hongert naar mensenvlees. onder andere naar dat van een groepje onderhoudslui van het universiteitsgebouw waar alles zich afspeelt.
bottom feeder begint dus vanuit het klassieke standpunt van de mad scientist die slachtoffer wordt van zijn eigen experimenten door toedoen van een of andere schurk, waarne één of andere nitwit (gespeeld door tom sizemore) de boel moet zien te redden. een verhaaltje dat we al een miljoen keer gezien hebben , en waarschijnlijk wel nog een miljoen keer zullen zien, tenzij we de b-horror film voorgoed uit ons leven bannen.
zoals gebruikelijk loopt iedereen weer hysterisch door één a twee tunnels heen en weer, achtervolgd door de ratman en vallen er slachtoffers in bijzonder voorspelbare volgorde. het creatuur in kwestie lijkt een beetje op een afdankertje van een weerwolffilm waar ze het haar nooit op gekleefd hebben. wanneer je zijn poten door het water ziet plassen zie je duidelijk de rubber klauwen plooien enzovoort. ook de sterfscene's vallen dik tegen.een paar overdwarse bloederige strepen, een beetje geknabbel aan een keel, of een off-screen onthoofdingkje maar daar blijft het dan ook bij.weten ze dan niet dat het enige wat de gemiddelde b-horror enigszins kan redden excesief geweld en/of gratuit bloot is? en niks van dit alles wordt ons geboden. nooit had ik gedacht zo naar het einde te verlangen van een low budget monster film
bottom feeder is dus daadwerkelijk een film die behoort op de bodem van de afvalbakken van de cinematografie, bij voorkeur om daar dan ook te blijven.
score 1 op 4
genre: horror, creature
regiseur: Randy Daudlin
cast: Tom Sizemore, Wendy Anderson, Richard Fitzpatrick, Amber Cull
een miljonair bestelt een ultra geavanceerd geneesmiddel voor zijn brandwonden bij een geleerde die om geld verlegen zit. natuurlijk wil de miljonair het middel testen en gebruikt de geleerde als proefkonijn. de geleerde muteert in een ratachtig creatuur dat hongert naar mensenvlees. onder andere naar dat van een groepje onderhoudslui van het universiteitsgebouw waar alles zich afspeelt.
bottom feeder begint dus vanuit het klassieke standpunt van de mad scientist die slachtoffer wordt van zijn eigen experimenten door toedoen van een of andere schurk, waarne één of andere nitwit (gespeeld door tom sizemore) de boel moet zien te redden. een verhaaltje dat we al een miljoen keer gezien hebben , en waarschijnlijk wel nog een miljoen keer zullen zien, tenzij we de b-horror film voorgoed uit ons leven bannen.
zoals gebruikelijk loopt iedereen weer hysterisch door één a twee tunnels heen en weer, achtervolgd door de ratman en vallen er slachtoffers in bijzonder voorspelbare volgorde. het creatuur in kwestie lijkt een beetje op een afdankertje van een weerwolffilm waar ze het haar nooit op gekleefd hebben. wanneer je zijn poten door het water ziet plassen zie je duidelijk de rubber klauwen plooien enzovoort. ook de sterfscene's vallen dik tegen.een paar overdwarse bloederige strepen, een beetje geknabbel aan een keel, of een off-screen onthoofdingkje maar daar blijft het dan ook bij.weten ze dan niet dat het enige wat de gemiddelde b-horror enigszins kan redden excesief geweld en/of gratuit bloot is? en niks van dit alles wordt ons geboden. nooit had ik gedacht zo naar het einde te verlangen van een low budget monster film
bottom feeder is dus daadwerkelijk een film die behoort op de bodem van de afvalbakken van de cinematografie, bij voorkeur om daar dan ook te blijven.
score 1 op 4
zondag 28 juni 2009
sick nurses
jaar: 2007
genre: horror, asian, ghost
regiseur: Piraphan Laoyont & Thodsapol Siriwiwat
cast: te moeilijk om te schrijven, en uitspreken lukt al helemaal niet.
ondertussen heb ik al bloggend meer dan honderd films besproken, en als je die erbij telt die ik vroeger schreef voor het amerikaanse septi-gore magazine dan zijn het er nog heel wat meer. maar toch word ik nog gerelgeld verbaasd door het aantal stupide films die constant worden uitgebraakt op dvd; sick nurses is daar alvast een van.
een groepje verpleegsters en een dokter stelen en verkopen de organen van patienten. wanneer ze noodgedwongen een van hun collegas om het leven moeten brengen, komt haar wraakzuchtige geest na zeven dagen spoken.
wie geregeld al eens een manga bekijkt weet dat ze in het land van de rijzende zon en omstreken(want dit is denk ik een thaise film) behoorlijk geilen op schooluniformen. ook de verpleegster uniformpjes verkopen er goed in de plaatselijke sexshops, maar wie in sick nurses een fetishistisch festival vol freaky females verwacht komt behoorlijk bedrogen uit. ook de mensen die een horrorfilm van enige kwaliteit zoeken in sick nurses komen bedrogen uit. want buiten anderhalf uurtje tijdverspilling heeft dit filmpje niets te bieden.
heel zwakjes worden hier alle gebruikelijke asian cliches over langharige spastisch bewegende geesten nog eens vanonder het stof gehaald en gemonteerd in een wel heel dun verhaaltje. zelfs de storyline van de organenstelende verpleegsters wordt nergens echt uitgewerkt, want als ik deze info niet had verkregen vanop de achterkant van het dvd doosje dan was dit mij compleet ontgaan en zou ik mij afvragen waar al die tam tam eigenlijk goed voor is.
wat dus rest zijn enkele verpleegsters die rechtstreeks uit een postorderbruidcatalogus lijken te komen en die in een leeg ziekenhuis WAAR GEEN ENKELE PATIENT TE BEKENNEN VALT worden achtervolgt door voornoemde langharige spastisch bewegende geest. één voor één vallen ze aan haar ten prooi en sterven op niet bijzonder geinspireerde manieren. op eentje na. na ongeveer drie kwartier van giechelende spleetoogjes in parmantige en totaal ongepaste witte uniformpjes wordt een van de sick nurses die aan boulemie lijdt door de geest gedwongen om haar tandenborstel zo hard in haar keel te duwen dat ze bloedt; vervolgens wordt haar een smorgasbord van wansmakelijkheden voorgeschoteld. waaronder bloederige verbanden uit een afvalemmertje en de peuken uit een asbak. vervolgens mag het moeilijke eetertje knabbelen op een handjevol scalpelmesjes tot haar onderkaak eraf val en slecht een gapend keelgat met spartelende tong overblijft. waarna er een op formaldehyde geconserveerde foetus komt aanvliegen en tussen haar amandelen blijft steken tot ze erin verstikt. pure maar helaas kortstondige klasse die verder niet herhaald wordt.
vervolgens kabbelt sick nurses verder naar het voorspelbare einde waar de laatste story twist mij warm noch koud liet.
de regie en beeldgeving zijn allemaal dik in orde, en de cast van first timers slaagt er in om net als alle aziatische akteurs ongelofelijk op mijn zenuwen te werken, dus dat zal dan naar hun normen ook wel in orde zijn. maar feit blijft dat deze film te slecht is voor woorden.
sick nurses is een ten alle tijden te vermijden filmpje dat enkel en alleen voor de scalpel eet scene toch nog één puntje scoort
score 1 op 4
genre: horror, asian, ghost
regiseur: Piraphan Laoyont & Thodsapol Siriwiwat
cast: te moeilijk om te schrijven, en uitspreken lukt al helemaal niet.
ondertussen heb ik al bloggend meer dan honderd films besproken, en als je die erbij telt die ik vroeger schreef voor het amerikaanse septi-gore magazine dan zijn het er nog heel wat meer. maar toch word ik nog gerelgeld verbaasd door het aantal stupide films die constant worden uitgebraakt op dvd; sick nurses is daar alvast een van.
een groepje verpleegsters en een dokter stelen en verkopen de organen van patienten. wanneer ze noodgedwongen een van hun collegas om het leven moeten brengen, komt haar wraakzuchtige geest na zeven dagen spoken.
wie geregeld al eens een manga bekijkt weet dat ze in het land van de rijzende zon en omstreken(want dit is denk ik een thaise film) behoorlijk geilen op schooluniformen. ook de verpleegster uniformpjes verkopen er goed in de plaatselijke sexshops, maar wie in sick nurses een fetishistisch festival vol freaky females verwacht komt behoorlijk bedrogen uit. ook de mensen die een horrorfilm van enige kwaliteit zoeken in sick nurses komen bedrogen uit. want buiten anderhalf uurtje tijdverspilling heeft dit filmpje niets te bieden.
heel zwakjes worden hier alle gebruikelijke asian cliches over langharige spastisch bewegende geesten nog eens vanonder het stof gehaald en gemonteerd in een wel heel dun verhaaltje. zelfs de storyline van de organenstelende verpleegsters wordt nergens echt uitgewerkt, want als ik deze info niet had verkregen vanop de achterkant van het dvd doosje dan was dit mij compleet ontgaan en zou ik mij afvragen waar al die tam tam eigenlijk goed voor is.
wat dus rest zijn enkele verpleegsters die rechtstreeks uit een postorderbruidcatalogus lijken te komen en die in een leeg ziekenhuis WAAR GEEN ENKELE PATIENT TE BEKENNEN VALT worden achtervolgt door voornoemde langharige spastisch bewegende geest. één voor één vallen ze aan haar ten prooi en sterven op niet bijzonder geinspireerde manieren. op eentje na. na ongeveer drie kwartier van giechelende spleetoogjes in parmantige en totaal ongepaste witte uniformpjes wordt een van de sick nurses die aan boulemie lijdt door de geest gedwongen om haar tandenborstel zo hard in haar keel te duwen dat ze bloedt; vervolgens wordt haar een smorgasbord van wansmakelijkheden voorgeschoteld. waaronder bloederige verbanden uit een afvalemmertje en de peuken uit een asbak. vervolgens mag het moeilijke eetertje knabbelen op een handjevol scalpelmesjes tot haar onderkaak eraf val en slecht een gapend keelgat met spartelende tong overblijft. waarna er een op formaldehyde geconserveerde foetus komt aanvliegen en tussen haar amandelen blijft steken tot ze erin verstikt. pure maar helaas kortstondige klasse die verder niet herhaald wordt.
vervolgens kabbelt sick nurses verder naar het voorspelbare einde waar de laatste story twist mij warm noch koud liet.
de regie en beeldgeving zijn allemaal dik in orde, en de cast van first timers slaagt er in om net als alle aziatische akteurs ongelofelijk op mijn zenuwen te werken, dus dat zal dan naar hun normen ook wel in orde zijn. maar feit blijft dat deze film te slecht is voor woorden.
sick nurses is een ten alle tijden te vermijden filmpje dat enkel en alleen voor de scalpel eet scene toch nog één puntje scoort
score 1 op 4
maandag 22 juni 2009
Anthropophagous 2000
jaar: 1999
genre: horror, gore, low budget
regiseur: Andreas Schnaas
cast: de moeite van het vermelden niet waard...
een groepje vrienden maken een uitstapje naar een eilandje waar een bloedorstige kanibaal graag zijn slachtoffers maakt. een voor een worden ze opgejaagd en afgemaakt.
antropophagous 2000 is de remake van de film Anthropophagus: The Grim Reaper uit 1980. de originel film verkreeg een cultstatus door op de lijst van de beruchte video nastys te belanden, een lijst van films die videotheken aanspoorde om hun cassetes op straat te verbranden, zoniet ze toch minstens uit de zaak te verwijderen op straffe van een serieuze boete.
waar de filmkeuringscommissie vooral over struikelde was de scene waarin de killer een zwangere vrouw onder handen neemt om haar foetus te aborteren en deze vervolgens rauw zonder mayonaise op te eten. het zag er allemaal wel wansmakelijk uit, maar in feite was de foetus enkel een konijn omwikkeld met spek. voor de rest moest Anthropophagus: The Grim Reaper zich vooral redden met enkele generische slachtinkjes die in andere films overtuigender werden getoond.
enkele jaren later kwam duitse rotzooi regiseur andreas schnaas, bekend van de violent shit reeks, op het lumineuze idee deze toch al behoorlijk magere film eventjes te herwerken. schnaas doet dit door weinig of niets aan het verhaal te veranderen en de moorden bloederiger te maken. het gore gehalte gaat in deze film zwaar over de schreef. de plastic afgehakte ledematen vliegen je om de oren en de darmen van bij de locale beenhouwer bengelen aan alle takken. druipend van het op één na meest onrealistische bloed ooit (het MEEST onrealistische bloed ooit is dat gebruikt door dario argento in vrijwel al zijn oude films.)
helaas voor schnaas is hij geen begaafd regiseur. hij slaagt er in om zijn remake tien minuten korter te maken dan het orrigineel, en toch heb je een beetje het gevoel dat Anthropophagous 2000 toch al een dikke 2000 jaar bezig is tegen de tijd dat de endcredits beginnen rollen.
wat een mooie remake had kunnen worden loopt dus uit op een fiasco. zelfs de meest markante scene met de foetale snack wordt een lachertje door een overduidelijke plastic pop tot lunch te verwerken.
toch heeft deze film ook zijn charmes, want voor de gemiddelde gore hond valt hier best wel te genieten van alle ranzigheid, en daar doe ik het meestal wel voor.
score 2 op 4
genre: horror, gore, low budget
regiseur: Andreas Schnaas
cast: de moeite van het vermelden niet waard...
een groepje vrienden maken een uitstapje naar een eilandje waar een bloedorstige kanibaal graag zijn slachtoffers maakt. een voor een worden ze opgejaagd en afgemaakt.
antropophagous 2000 is de remake van de film Anthropophagus: The Grim Reaper uit 1980. de originel film verkreeg een cultstatus door op de lijst van de beruchte video nastys te belanden, een lijst van films die videotheken aanspoorde om hun cassetes op straat te verbranden, zoniet ze toch minstens uit de zaak te verwijderen op straffe van een serieuze boete.
waar de filmkeuringscommissie vooral over struikelde was de scene waarin de killer een zwangere vrouw onder handen neemt om haar foetus te aborteren en deze vervolgens rauw zonder mayonaise op te eten. het zag er allemaal wel wansmakelijk uit, maar in feite was de foetus enkel een konijn omwikkeld met spek. voor de rest moest Anthropophagus: The Grim Reaper zich vooral redden met enkele generische slachtinkjes die in andere films overtuigender werden getoond.
enkele jaren later kwam duitse rotzooi regiseur andreas schnaas, bekend van de violent shit reeks, op het lumineuze idee deze toch al behoorlijk magere film eventjes te herwerken. schnaas doet dit door weinig of niets aan het verhaal te veranderen en de moorden bloederiger te maken. het gore gehalte gaat in deze film zwaar over de schreef. de plastic afgehakte ledematen vliegen je om de oren en de darmen van bij de locale beenhouwer bengelen aan alle takken. druipend van het op één na meest onrealistische bloed ooit (het MEEST onrealistische bloed ooit is dat gebruikt door dario argento in vrijwel al zijn oude films.)
helaas voor schnaas is hij geen begaafd regiseur. hij slaagt er in om zijn remake tien minuten korter te maken dan het orrigineel, en toch heb je een beetje het gevoel dat Anthropophagous 2000 toch al een dikke 2000 jaar bezig is tegen de tijd dat de endcredits beginnen rollen.
wat een mooie remake had kunnen worden loopt dus uit op een fiasco. zelfs de meest markante scene met de foetale snack wordt een lachertje door een overduidelijke plastic pop tot lunch te verwerken.
toch heeft deze film ook zijn charmes, want voor de gemiddelde gore hond valt hier best wel te genieten van alle ranzigheid, en daar doe ik het meestal wel voor.
score 2 op 4
zondag 21 juni 2009
deadgirl
jaar: 2008
genre: drama, horror
regiseur: Marcel Sarmiento
cast: Shiloh Fernandez, Noah Segan, Candice Accola, Jenny Spain
deadgirl is in de eerste plaats een drama over vriendschap tussen tieners, over afgewezen liefde, over volwassen worden tegen wil en dank, en over seks met dode meisjes.
ricky en J.T. zijn twee losers die er op school niks van bakken en liever spijbelen en bier drinken. wanneer ze het beu zijn om steeds maar weer op dezelfde plekjes rond te hangen besluiten ze om naar het vervallen ziekenhuis buiten de stad te trekken; na het nodige vandalisme verzeilen ze in de kelder en vinden daar een naakt meisje, vastgeketend aan een bed. ze ziet er behoorlijk dood uit, maar beweegt nog. J.T. wil haar het liefst voor hunzelf houden als persoonlijke seksslavin, maar Ricky zijn hart is verpand aan de mooie JoAnn. Wanneer Ricky de woedende verloofde van JoAnn achter zich aan krijgt besluit hij hun deadgirl in te zetten om hem te helpen.
met een verhaal zoals dat van deadgirl kan je een beetje alle kanten op. je zou er een romantische komedie van kunnen maken; een heerlijke buddy movie met de nodige slapstick zoals weekend at bernie's, of een foute film starring ben stiller. maar niets is minder waar. deadgirl is een harde rauwe compromisloze film over tieners die er niet bij horen en maar al te goed beseffen dat ze nooit de populariteit zullen verwerven van de sportiefste jongen van de klas, en nooit het hart zullen winnen van dat ene meisje dat ieders hart sneller doet kloppen. Vooral J.T. begrijpt maar al te goed dat dit ondode meisje het dichtste in de buurt zal komen van een liefje. ze is dood, ze stinkt als de pest, ze is koud, en ze heeft een hele pot glijmiddel nodig, maar ze is van hem. en zoals de duitse grindcore band "Gut" ooit zei "dead girls don't say no."
deadgirl is misschien wel en misschien niet een shockerende film. het zal er vooral van afhangen waar jouw eigen morele waarden ergens hangen. maar deadgirl is vooral een goede film, die steunt op een cast van uitstekend presterende amateurs. ricky is oprecht charmant in zijn stunteligheid JoAnn voor zich te winnen. En J.T. is voortreffelijk als gefrustreerde eenzaat. jenny Spain hoeft enkel maar naakt op een bed te liggen en spastisch te stuiptrekken, maar ook dat schijnt haar goed te lukken.
ook nog een dikke pluim voor regiseur Marcel Sarmiento die van een no budget film dit kleine meesterwerje wist te maken. een dikke aanrader dus voor wie het zombie genre eens een andere richting uit wil zien gaan.
score 4 op 4
genre: drama, horror
regiseur: Marcel Sarmiento
cast: Shiloh Fernandez, Noah Segan, Candice Accola, Jenny Spain
deadgirl is in de eerste plaats een drama over vriendschap tussen tieners, over afgewezen liefde, over volwassen worden tegen wil en dank, en over seks met dode meisjes.
ricky en J.T. zijn twee losers die er op school niks van bakken en liever spijbelen en bier drinken. wanneer ze het beu zijn om steeds maar weer op dezelfde plekjes rond te hangen besluiten ze om naar het vervallen ziekenhuis buiten de stad te trekken; na het nodige vandalisme verzeilen ze in de kelder en vinden daar een naakt meisje, vastgeketend aan een bed. ze ziet er behoorlijk dood uit, maar beweegt nog. J.T. wil haar het liefst voor hunzelf houden als persoonlijke seksslavin, maar Ricky zijn hart is verpand aan de mooie JoAnn. Wanneer Ricky de woedende verloofde van JoAnn achter zich aan krijgt besluit hij hun deadgirl in te zetten om hem te helpen.
met een verhaal zoals dat van deadgirl kan je een beetje alle kanten op. je zou er een romantische komedie van kunnen maken; een heerlijke buddy movie met de nodige slapstick zoals weekend at bernie's, of een foute film starring ben stiller. maar niets is minder waar. deadgirl is een harde rauwe compromisloze film over tieners die er niet bij horen en maar al te goed beseffen dat ze nooit de populariteit zullen verwerven van de sportiefste jongen van de klas, en nooit het hart zullen winnen van dat ene meisje dat ieders hart sneller doet kloppen. Vooral J.T. begrijpt maar al te goed dat dit ondode meisje het dichtste in de buurt zal komen van een liefje. ze is dood, ze stinkt als de pest, ze is koud, en ze heeft een hele pot glijmiddel nodig, maar ze is van hem. en zoals de duitse grindcore band "Gut" ooit zei "dead girls don't say no."
deadgirl is misschien wel en misschien niet een shockerende film. het zal er vooral van afhangen waar jouw eigen morele waarden ergens hangen. maar deadgirl is vooral een goede film, die steunt op een cast van uitstekend presterende amateurs. ricky is oprecht charmant in zijn stunteligheid JoAnn voor zich te winnen. En J.T. is voortreffelijk als gefrustreerde eenzaat. jenny Spain hoeft enkel maar naakt op een bed te liggen en spastisch te stuiptrekken, maar ook dat schijnt haar goed te lukken.
ook nog een dikke pluim voor regiseur Marcel Sarmiento die van een no budget film dit kleine meesterwerje wist te maken. een dikke aanrader dus voor wie het zombie genre eens een andere richting uit wil zien gaan.
score 4 op 4
zondag 14 juni 2009
mermaid in a manhole
jaar: 1988
genre: horror, fantasy gore
regiseur: Hideshi Hino
cast: Shigeru Saiki, Mari Somei
een kunstenaar zit sinds de dood van zijn echtgenote een beetje in het slop. zijn inspiratie is op en zijn depressie drijft hem naar het riool om daar het vuil te gaan schilderen; tot zijn grote verbazing ontdekt hij daar een zeemeermin. ze is ziek en smeekt hem om hulp. hij neemt haar mee naar huis en zet haar in de badkuip. tussen hen ontstaat een band en ze wordt zijn muze. maar haar ziekte blijkt ongeneeslijk. haar lichaam raakt overdekt met afgrijselijk etterende zweren, puisten en bulten. de sappen die er uit druipen zijn echter van zo een fascinerende kleur dat de schilder ze gebruikt in plaats van verf om zijn doeken mee te bekliederen.
mermaid in a manhole is een behoorlijk smerige film. niet verwonderlijk want het is er eentje uit de beruchte guinea pig serie. goed, niet elke guinea pig aflevering is even geslaagd; zo is the android of notre dame ronduit debiel, en dr devil woman niet meer dan een aaneenschakeling van flauwe special effektjes. maar flowers of flesh and blood is een pareltje van gruwelijkheid en van de gele hand van dezelfde regiseur komt dus ook deze mermaid in a manhole.
oké, toegegeven, ik zeg herhaaldelijk dat een film behoorlijk smerig of behoorlijk goor is, maar deze film gaat er bij mij zelfs zwaar over. de pure walgelijkheid van het surrealisme van de etterende zweren is meer dan menig maag kan verdragen, en wanneer er ook nog een wormen en diverse andere parasieten uit de puisten kruipen gaat mijn maaginhoud te keer als een aftandse wasmachine. toch ben ik blijven kijken naar deze prent met wezenloze fascinatie.
mermaid in a manhole is dus een aanrader voor de zikere geesten onder ons, of voor wie graag eens zichzelf wil zuiveren door boven een braakemmer te gaan hangen, en graag verwijs ik ook nog eens naar mijn review van flowers of flesh en blood hier elders op deze webpaginas;
score 4 op 4
genre: horror, fantasy gore
regiseur: Hideshi Hino
cast: Shigeru Saiki, Mari Somei
een kunstenaar zit sinds de dood van zijn echtgenote een beetje in het slop. zijn inspiratie is op en zijn depressie drijft hem naar het riool om daar het vuil te gaan schilderen; tot zijn grote verbazing ontdekt hij daar een zeemeermin. ze is ziek en smeekt hem om hulp. hij neemt haar mee naar huis en zet haar in de badkuip. tussen hen ontstaat een band en ze wordt zijn muze. maar haar ziekte blijkt ongeneeslijk. haar lichaam raakt overdekt met afgrijselijk etterende zweren, puisten en bulten. de sappen die er uit druipen zijn echter van zo een fascinerende kleur dat de schilder ze gebruikt in plaats van verf om zijn doeken mee te bekliederen.
mermaid in a manhole is een behoorlijk smerige film. niet verwonderlijk want het is er eentje uit de beruchte guinea pig serie. goed, niet elke guinea pig aflevering is even geslaagd; zo is the android of notre dame ronduit debiel, en dr devil woman niet meer dan een aaneenschakeling van flauwe special effektjes. maar flowers of flesh and blood is een pareltje van gruwelijkheid en van de gele hand van dezelfde regiseur komt dus ook deze mermaid in a manhole.
oké, toegegeven, ik zeg herhaaldelijk dat een film behoorlijk smerig of behoorlijk goor is, maar deze film gaat er bij mij zelfs zwaar over. de pure walgelijkheid van het surrealisme van de etterende zweren is meer dan menig maag kan verdragen, en wanneer er ook nog een wormen en diverse andere parasieten uit de puisten kruipen gaat mijn maaginhoud te keer als een aftandse wasmachine. toch ben ik blijven kijken naar deze prent met wezenloze fascinatie.
mermaid in a manhole is dus een aanrader voor de zikere geesten onder ons, of voor wie graag eens zichzelf wil zuiveren door boven een braakemmer te gaan hangen, en graag verwijs ik ook nog eens naar mijn review van flowers of flesh en blood hier elders op deze webpaginas;
score 4 op 4
sadisticum
jaar: 2008
genre: horror, gore,
regiseur: Sebastian Radtke
cast: nen hoop moffen
een naamloze moordenaar vertelt in een haast niet afhoudende voice-over, over zijn fascinatie voor het verwonden van mensen. hun lijden is zijn reden van bestaan, en de enige manier waarop hij zich compleet voelt. liefst deelt hij zijn passie nog met enkele gelijkgestemde zielen, en geeft hij seminaries over de edele kunst van het folteren. zo legt hij haarfijn uit aan enkele leerlingen hoe je met een minimum aan inspanning zoveel mogelijk pijn kunt toebrengen door gewoonweg de vingernagels uit te trekken, om vervolgens dan de vingers stukje bij beetje met hamer en beitel af te kappen. een beetje verderop in de film wordt een vrouw te lijf gegaan met een slijpschijf. je hoort het al, sadisticum, zoals de titel doet vermoeden, is geen film voor fijngevoelige mensen. sterker nog, je moet al een behoorlijk harde rotzak zijn om de martelscene's uit te zien.
toch is sadisticum niet alleen maar martelen. de moordenaar, alhoewel hij naamloos blijft, wordt uitgediept; zijn karakter en zijn drang tot doden worden verklaard en hij wordt heel menselijk geportreteerd. want geef toe, soms heb je toch zelf ook zin om die ene eikel op het werk met een hamer te lijf te gaan, of die pestkoppen van vroeger op school eens te gaan opzoeken met een lasbrander?
bovendien wordt alles wondermooi in beeld gebracht door de regiseur en is de fotografie en het kleurenspectrum heel goed gekozen, in warme boterkleurige sepiatinten.
dus voor wie graag zijn fantasietjes eens op het scherm wil zien afgebeeld worden, kan ik sadisticum van harte aanbevelen. voor alle anderen: ver weg blijven.
score 3 op 4
genre: horror, gore,
regiseur: Sebastian Radtke
cast: nen hoop moffen
een naamloze moordenaar vertelt in een haast niet afhoudende voice-over, over zijn fascinatie voor het verwonden van mensen. hun lijden is zijn reden van bestaan, en de enige manier waarop hij zich compleet voelt. liefst deelt hij zijn passie nog met enkele gelijkgestemde zielen, en geeft hij seminaries over de edele kunst van het folteren. zo legt hij haarfijn uit aan enkele leerlingen hoe je met een minimum aan inspanning zoveel mogelijk pijn kunt toebrengen door gewoonweg de vingernagels uit te trekken, om vervolgens dan de vingers stukje bij beetje met hamer en beitel af te kappen. een beetje verderop in de film wordt een vrouw te lijf gegaan met een slijpschijf. je hoort het al, sadisticum, zoals de titel doet vermoeden, is geen film voor fijngevoelige mensen. sterker nog, je moet al een behoorlijk harde rotzak zijn om de martelscene's uit te zien.
toch is sadisticum niet alleen maar martelen. de moordenaar, alhoewel hij naamloos blijft, wordt uitgediept; zijn karakter en zijn drang tot doden worden verklaard en hij wordt heel menselijk geportreteerd. want geef toe, soms heb je toch zelf ook zin om die ene eikel op het werk met een hamer te lijf te gaan, of die pestkoppen van vroeger op school eens te gaan opzoeken met een lasbrander?
bovendien wordt alles wondermooi in beeld gebracht door de regiseur en is de fotografie en het kleurenspectrum heel goed gekozen, in warme boterkleurige sepiatinten.
dus voor wie graag zijn fantasietjes eens op het scherm wil zien afgebeeld worden, kan ik sadisticum van harte aanbevelen. voor alle anderen: ver weg blijven.
score 3 op 4
vrijdag 12 juni 2009
terminator salvation
jaar: 2009
genre: actie, sci-fi
regiseur: McG
cast: Christian Bale, Sam Worthington, Moon Bloodgood, Helena Bonham Carter, Anton Yelchin
marcus wright is een ter dood veroordeelde die in extremis zijn lichaam aan de wetenschap schenkt. na zijn executie wordt hij op onverklaarbare wijze wakker in een wereld die verwoest werd door skynet, en waar de rebellen onder leiding van john connor de robots proberen te verslaan.
ik kan mij moeilijk inbeelden dat er mensen zijn die niet bekend zijn met de terminator reeks. tenzij ze natuurlijk de laatste 20 jaar in een atoomschuilkelder in het diepste binneste van een berg hebben geleefd. maar goed. al sinds het orrigineel uit 84 wordt ons een wereld geschetst waarin de mensheid met uitsterven wordt bedreigd door het iconische skynet; een plaag die de mensheid over zichzelf heeft afgeroepen. in de toekomst is john connor skynet's meest geduchte tegenstander, dus stuur skynet een killer robot terug in de tijd om de moeder van connor te vermoorden, en zo het verloop van de geschiedenis te veranderen. john connor stuurt echter een beschermer voor zijn moeder terug in de tijd, die paradoxaal genoeg connors vader wordt; hetgene onderstreept dat je het verleden niet kan veranderen en alles moet gaan zoals het gepland staat;
het amerikaanse librarie of congress vond deze film zo inspirerend dat hij zelfs in een kluis wordt bewaard voor het nageslacht; (mits enige gelobby van da governator misschien?)
op terminator verschenen reeds twee vervolgfilms, en een t.v. serie die al twee seizoenen draait.
in al deze films wordt een jonge john connor afgebeeld die dus later de beruchte , iconische rebellenleider zal worden. ik vroeg me altijd al af wie er geschikt zou zijn om deze rol op zich te nemen; en blijkt dat het christian bale is geworden.
goed, nu is bale inderdaad een zeer sterk acteur die mij steeds weet te verbluffen in zijn meer serieuzere films; kijk bevoorbeeld naar zijn prestaties in the machinist (overweldigende transformatie) of in the prestige of zelfs harsh times; ook zijn vertolking van patrick bateman is exact zoals schrijver brett easton ellis het bedoeld had; maar helaas gaan bale zijn talenten een beetje verloren in actiefilms. in the dark knight vond ik hem ronduit slecht, en in terminator salvation is het niet anders; bale zegt dat hij alleen ingaat op rollen die hij naakt op een leeg podium zou kunnen spelen en toch nog het publiek mee kan boeien. ik denk dat bale dan een heel opvallend geslachtsdeel zal moeten hebben om ook maar iemand te kunnen boeien tijdens de acoustic version van terminator salvation , want zo wel het verhaal als het personage van john connor zijn zo plat als een dubbeltje;
gespeend van enige diepgang is terminator salvation een flitsende actiefilm geworden die door toedoen van videoclip regiseur McG soms wat te druk wordt. de montage gaat soms wel heel snel en een camera hoek wordt zelden lang aangehouden; allemaal leuk op het grote scherm, maar wat blijft hiervan over eenmaal thuis op de buis?
ook het gegeven van de post apocalyptische wereld waar overlevenden zich als ratten schuilhouden in de verruineerde steden waar ze onophoudelijk opgejaagd worden door proto terminators wordt niet goed genoeg uitgewerkt naar mijn eigen bescheiden mening, laat staan de massale lord of the rings achtige veldslagen tussen mens en machine waar we allemaal op zitten hopen. veelal zijn er zelden meer dan vier personen tegelijk op het scherm.
en toch, en toch heb ik van terminator salvation zitten genieten. omdat zelfs een kluns van een McG en een op automatische piloot spelende bale een film met glimmende robotjes niet kunnen verprutsen; omdat ik vanbinnen nog steeds een klein jongetje ben dat dol is op sci-fi, en omdat terminator een franchise is en blijft die ze niet kunnen verpesten.
score 2 op 4
ps, en probeer aub niet al te hard te struikelen op het einde, dat niet alleen uber stupide is, maar ook nog één van de meest zeemzoete en pathetische eindes van de afgelopen 20 jaar; bah
genre: actie, sci-fi
regiseur: McG
cast: Christian Bale, Sam Worthington, Moon Bloodgood, Helena Bonham Carter, Anton Yelchin
marcus wright is een ter dood veroordeelde die in extremis zijn lichaam aan de wetenschap schenkt. na zijn executie wordt hij op onverklaarbare wijze wakker in een wereld die verwoest werd door skynet, en waar de rebellen onder leiding van john connor de robots proberen te verslaan.
ik kan mij moeilijk inbeelden dat er mensen zijn die niet bekend zijn met de terminator reeks. tenzij ze natuurlijk de laatste 20 jaar in een atoomschuilkelder in het diepste binneste van een berg hebben geleefd. maar goed. al sinds het orrigineel uit 84 wordt ons een wereld geschetst waarin de mensheid met uitsterven wordt bedreigd door het iconische skynet; een plaag die de mensheid over zichzelf heeft afgeroepen. in de toekomst is john connor skynet's meest geduchte tegenstander, dus stuur skynet een killer robot terug in de tijd om de moeder van connor te vermoorden, en zo het verloop van de geschiedenis te veranderen. john connor stuurt echter een beschermer voor zijn moeder terug in de tijd, die paradoxaal genoeg connors vader wordt; hetgene onderstreept dat je het verleden niet kan veranderen en alles moet gaan zoals het gepland staat;
het amerikaanse librarie of congress vond deze film zo inspirerend dat hij zelfs in een kluis wordt bewaard voor het nageslacht; (mits enige gelobby van da governator misschien?)
op terminator verschenen reeds twee vervolgfilms, en een t.v. serie die al twee seizoenen draait.
in al deze films wordt een jonge john connor afgebeeld die dus later de beruchte , iconische rebellenleider zal worden. ik vroeg me altijd al af wie er geschikt zou zijn om deze rol op zich te nemen; en blijkt dat het christian bale is geworden.
goed, nu is bale inderdaad een zeer sterk acteur die mij steeds weet te verbluffen in zijn meer serieuzere films; kijk bevoorbeeld naar zijn prestaties in the machinist (overweldigende transformatie) of in the prestige of zelfs harsh times; ook zijn vertolking van patrick bateman is exact zoals schrijver brett easton ellis het bedoeld had; maar helaas gaan bale zijn talenten een beetje verloren in actiefilms. in the dark knight vond ik hem ronduit slecht, en in terminator salvation is het niet anders; bale zegt dat hij alleen ingaat op rollen die hij naakt op een leeg podium zou kunnen spelen en toch nog het publiek mee kan boeien. ik denk dat bale dan een heel opvallend geslachtsdeel zal moeten hebben om ook maar iemand te kunnen boeien tijdens de acoustic version van terminator salvation , want zo wel het verhaal als het personage van john connor zijn zo plat als een dubbeltje;
gespeend van enige diepgang is terminator salvation een flitsende actiefilm geworden die door toedoen van videoclip regiseur McG soms wat te druk wordt. de montage gaat soms wel heel snel en een camera hoek wordt zelden lang aangehouden; allemaal leuk op het grote scherm, maar wat blijft hiervan over eenmaal thuis op de buis?
ook het gegeven van de post apocalyptische wereld waar overlevenden zich als ratten schuilhouden in de verruineerde steden waar ze onophoudelijk opgejaagd worden door proto terminators wordt niet goed genoeg uitgewerkt naar mijn eigen bescheiden mening, laat staan de massale lord of the rings achtige veldslagen tussen mens en machine waar we allemaal op zitten hopen. veelal zijn er zelden meer dan vier personen tegelijk op het scherm.
en toch, en toch heb ik van terminator salvation zitten genieten. omdat zelfs een kluns van een McG en een op automatische piloot spelende bale een film met glimmende robotjes niet kunnen verprutsen; omdat ik vanbinnen nog steeds een klein jongetje ben dat dol is op sci-fi, en omdat terminator een franchise is en blijft die ze niet kunnen verpesten.
score 2 op 4
ps, en probeer aub niet al te hard te struikelen op het einde, dat niet alleen uber stupide is, maar ook nog één van de meest zeemzoete en pathetische eindes van de afgelopen 20 jaar; bah
Abonneren op:
Posts (Atom)