jaar: 2008
genre: gore, horror, torture, creature, independent film
regiseur: Brian Paulin
cast: Nette Detroy, Brian Paulin, Kevin Barbare
sommige mensen zullen me er van beschuldigen dat ik een one-track-mind heb, en enkel gefocused ben op gore films, zonder diepgang en inhoud. niets is echter minder waar. zo zat ik hier onlangs nog met tranen in mijn ogen te kijken naar bolt, waarlijk een prachtige animatiefilm over een hondje dat ontdekt dat de wereld niet is zoals hij denkt wanneer hij de enige persoon verliest die hij liefheeft. maar nu is het wel zo dat mijn nickname niet sven of the pixar is, maar wel sven of the dead. dus schrijf ik hier ook geen review voor bolt, maar wel voor dit pareltje van onafhankelijke cinema, genaamd fetus.
in fetus ziet kevin hoe zijn vriendin sarah het leven laat tijdens de bevalling van hun kind; hij is er het hart van in en kan haar maar niet vergeten; teneinde raad koopt hij een oud boek over het oculte, teneinde met haar geest in contact te komen; maar de dingen gaan niet zoals hij het wil, en al gauw zijn er grote offers nodig om te verkrijgen wat hij wenst; maar kan hij wel de krachten controleren die hij oproept?
fetus is een filmpje van en met brian paulin, hier ten huize of the dead ook bekend onder de naam, "dien dikken rosten met zijn lang haar" die ook al verantwoordelijk was voor bone sickness, een uiterst luguber filmpje waarin een vrouw haar ongeneeslijk zieke vriendje probeerde op te lappen door hem restjes van lijken te voeren, wat uiteindelijk resulteerde in kotsbuien waarin de kots doorspekt was met grote witte maden en duizendpoten en meer van dat fraais, en een zombieplaag werd ontketend, die uiteindelijk de mensheid wegveegde;
alhoewel fetus begint als een hartverscheurend drama, is dit dus verre van wat er verder wordt geserveerd. brian paulin is tevens ook verantwoordelijk voor de special effects, en hij weet echt een walgelijk werkje te leveren;
de vunzigheden zijn haast niet op te noemen; een klein voorbeeldje: tijdens een ritueel begint een slachtoffer zijn eigen darmen letterlijk uit te kotsen. er komt echter zoveel tegelijk naar boven dat zijn gezicht ontploft, helaas voor hem zelf is dit niet dodelijk, zodat hij nog stuiptrekkend en gorgelend rondstommeld zonder de voorkant van zijn hoofd; kevin probeert hem uit zijn lijden te verlossen, door zijn vingers in de pruttelende en sputterende luchtpijp te proppen, waarna hij het hoofd helemaal vermorzeld met een cementblok. jammie. en dit is dan nog een van de MINST schokkende scenes. helemaal erg wordt het wanneer er emmers met in slijm drijvende rottende babyhoofdjes aan te pas komen, of wanneer een oorwurm zich nesteld in iemands penis via het urinekanaal, na een potje lijkenpoeperij.
brian paulin is naar mijn inzien ongetwijfeld de nieuwe hoop voor de onafhankelijke horror underground, en mag zich terecht scharen naast andere grote viezerikken zoals rian nicholson en lucifer valentine; ik kijk alvast uit naar zijn volgende film, en fetus krijgt van mij de topscore
score 4 op 4
ps, voor de geinteresserden; deze film is helemaal gratis te verkrijgen, dus contacteer mij indien gewenst;
zaterdag 28 februari 2009
zaterdag 21 februari 2009
feast 3 the happy finish
jaar: 2009
genre: creature, gore, comedy, splatter
regiseur: John Gulager
cast: Jenny Wade, Martin Klebba, Carl Anthony Payne II, Craig Henningsen, Juan Longoria García, Diane Goldner
in feast 1 in maakten we kennis met de inzittende van een bar die belegerd werden door een bende bloedorstige en op seks belustte monsters; mensen werden verscheurd en vrouwen met één been werden ge deepthroat tot het kotsen er op volgde. uiteindelijk wisten enkle overlevenden te onstnappen naar het nabijgelegen stadje.
in feast 2 komen de overlevenden aan in de stad om te ontdekken dat het daar nog veel erger aan toe gaat; samen met twee mexicaanse dwergworstelaars en een bende topless bikerchicks proberen ze aan de dodelijke en kattenverkrachtende monsters te ontkomen.
in feast drie gaan we verder waar we gebleven waren in deel 2; mexicaanse dwergen worden afgeschoten met een katapult, mensen sterven op walgelijke manieren, en bikerchicks lopen topless rond. de monsters zijn weer niets ontziend, en draaien hun hand niet om voor een interraciale homoseksuele anale verkrachting met een mannelijke hypersnelle zwangerschap tot gevolg (misschien een aardig zinnetje voor het volgende grote nederlandse dictee?) gelukkig krijgen ze hulp uit onverwachtte hoek van een licht gehandicapte jongen met een kruk en een hoorapparaat, en een flitsende karateka, luisterend naar de naam jean-claude seagal.
man man, waar blijven ze het toch vandaan halen?
goed, toen ik feast 1 zag was ik behoorlijk onder de indruk, zodoende zat ik met veel te hoge verwachtingen naar feast 2 te kijken die me niet meer wist te bieden dan een aaneenschakeling van ranzigheden; bijgevolg had ik totaal geen verwachtingen voor feast 3 en ik moet zeggen dat hij mij reuze is meegevallen; natuurlijk moet je hier geen flitsende dialogen of weldoordachte plotwendingen verwachten; maar als je je ding vindt in absurde walgelijke humor dan is feast 3 de ideale film voor jou. om een klein voorbeeld te geven:
monster bijt hoofd af van slachtoffer, krijgt onmiddelijk hevige buikkrampen, waarna de camera zich richt op zijn rectum, waaruit het hoofd, bedekt met diverse faecalien razendsnel komt opduiken; schitterend.
feast 3 love it or hate it...maar je kan er alleszins wel wijze levenslessen uit leren: you only need 2 legs to kick ass!
score 3 op 4
ps. het einde was totaaaal onvoorspelbaar! wie de film gezien heeft weet wat ik bedoel.
genre: creature, gore, comedy, splatter
regiseur: John Gulager
cast: Jenny Wade, Martin Klebba, Carl Anthony Payne II, Craig Henningsen, Juan Longoria García, Diane Goldner
in feast 1 in maakten we kennis met de inzittende van een bar die belegerd werden door een bende bloedorstige en op seks belustte monsters; mensen werden verscheurd en vrouwen met één been werden ge deepthroat tot het kotsen er op volgde. uiteindelijk wisten enkle overlevenden te onstnappen naar het nabijgelegen stadje.
in feast 2 komen de overlevenden aan in de stad om te ontdekken dat het daar nog veel erger aan toe gaat; samen met twee mexicaanse dwergworstelaars en een bende topless bikerchicks proberen ze aan de dodelijke en kattenverkrachtende monsters te ontkomen.
in feast drie gaan we verder waar we gebleven waren in deel 2; mexicaanse dwergen worden afgeschoten met een katapult, mensen sterven op walgelijke manieren, en bikerchicks lopen topless rond. de monsters zijn weer niets ontziend, en draaien hun hand niet om voor een interraciale homoseksuele anale verkrachting met een mannelijke hypersnelle zwangerschap tot gevolg (misschien een aardig zinnetje voor het volgende grote nederlandse dictee?) gelukkig krijgen ze hulp uit onverwachtte hoek van een licht gehandicapte jongen met een kruk en een hoorapparaat, en een flitsende karateka, luisterend naar de naam jean-claude seagal.
man man, waar blijven ze het toch vandaan halen?
goed, toen ik feast 1 zag was ik behoorlijk onder de indruk, zodoende zat ik met veel te hoge verwachtingen naar feast 2 te kijken die me niet meer wist te bieden dan een aaneenschakeling van ranzigheden; bijgevolg had ik totaal geen verwachtingen voor feast 3 en ik moet zeggen dat hij mij reuze is meegevallen; natuurlijk moet je hier geen flitsende dialogen of weldoordachte plotwendingen verwachten; maar als je je ding vindt in absurde walgelijke humor dan is feast 3 de ideale film voor jou. om een klein voorbeeld te geven:
monster bijt hoofd af van slachtoffer, krijgt onmiddelijk hevige buikkrampen, waarna de camera zich richt op zijn rectum, waaruit het hoofd, bedekt met diverse faecalien razendsnel komt opduiken; schitterend.
feast 3 love it or hate it...maar je kan er alleszins wel wijze levenslessen uit leren: you only need 2 legs to kick ass!
score 3 op 4
ps. het einde was totaaaal onvoorspelbaar! wie de film gezien heeft weet wat ik bedoel.
dinsdag 17 februari 2009
dying breed
jaar: 2009
genre: horror,cannibals, survivor, torture
regiseur: Jody Dwyer
cast: Mirrah Foulkes, Leigh Whannell, Nathan Phillips, Melanie Vallejo
nina haar zus deed ooit research naar de reeds lang uitgestorven gewaande tasmaanse tijger. ze verdween echter een tijdje van de aardbodem, om daarna ergens dood aan te spoelen met geen enkele tand meer in haar mond. zes jaar later besluit nina om samen met haar vriend matt en een bevriend koppel de research voort te zette, een tasmaanse tijger aan te treffen, en hopelijk ook te weten te komen wat er met zuslief gebeurde. en dit laatste lukt voortreffelijk, want spoedig begeven ze zich op het teritorium van een familie die afstamt van de beruchte australische ter dood veroordeelde kanibaal Alexander Pearce. het wordt vluchten om niet op het menu te komen.
laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. de eindeloze reeks kanibalen-in-het-bos films begint me stilaan de keel uit te hangen; en dat wil wat zeggen, want ik zou een heuse filmmarathon kunnen houden met ultra low budget zombie films. maar het kannibalengenre...nee dank je;
goed. echt slecht is deze dying breed niet, maar hij biedt ook niets extras wat we niet al honderden keren hebben gezien. enkele walgmomenten volgen op enkele "spannende" scene's; enkele mensen gaan dood, en het einde zien we al van ver afkomen. ideaal voor wie houdt van het genre, maar voor mij hoeft het allemaal niet meer sinds the hills have eys 2 en wrong turn 2.
waarom heb ik deze film dan toch bekeken als ik wist dat hij ging tegen vallen?
omdat de rol van matt gespeeld wordt door Leigh Whannell; medeschrijver van saw 1 die ook de rol van adam voor zijn rekening nam, en ik wel eens wou weten hoe het de man verder is vergaan buiten aantreden in flashbacks in de saw reeks;
nog een leuk feitje: Melanie Vallejo die in deze film de rol van rebecca speelt is in het dagelijkse leven de Blue Mystic Ranger in de Power Rangers Mystic Force serie; en dan toch nog tegen vallen, deze dying breed? jaja...
score 2 op 4
genre: horror,cannibals, survivor, torture
regiseur: Jody Dwyer
cast: Mirrah Foulkes, Leigh Whannell, Nathan Phillips, Melanie Vallejo
nina haar zus deed ooit research naar de reeds lang uitgestorven gewaande tasmaanse tijger. ze verdween echter een tijdje van de aardbodem, om daarna ergens dood aan te spoelen met geen enkele tand meer in haar mond. zes jaar later besluit nina om samen met haar vriend matt en een bevriend koppel de research voort te zette, een tasmaanse tijger aan te treffen, en hopelijk ook te weten te komen wat er met zuslief gebeurde. en dit laatste lukt voortreffelijk, want spoedig begeven ze zich op het teritorium van een familie die afstamt van de beruchte australische ter dood veroordeelde kanibaal Alexander Pearce. het wordt vluchten om niet op het menu te komen.
laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. de eindeloze reeks kanibalen-in-het-bos films begint me stilaan de keel uit te hangen; en dat wil wat zeggen, want ik zou een heuse filmmarathon kunnen houden met ultra low budget zombie films. maar het kannibalengenre...nee dank je;
goed. echt slecht is deze dying breed niet, maar hij biedt ook niets extras wat we niet al honderden keren hebben gezien. enkele walgmomenten volgen op enkele "spannende" scene's; enkele mensen gaan dood, en het einde zien we al van ver afkomen. ideaal voor wie houdt van het genre, maar voor mij hoeft het allemaal niet meer sinds the hills have eys 2 en wrong turn 2.
waarom heb ik deze film dan toch bekeken als ik wist dat hij ging tegen vallen?
omdat de rol van matt gespeeld wordt door Leigh Whannell; medeschrijver van saw 1 die ook de rol van adam voor zijn rekening nam, en ik wel eens wou weten hoe het de man verder is vergaan buiten aantreden in flashbacks in de saw reeks;
nog een leuk feitje: Melanie Vallejo die in deze film de rol van rebecca speelt is in het dagelijkse leven de Blue Mystic Ranger in de Power Rangers Mystic Force serie; en dan toch nog tegen vallen, deze dying breed? jaja...
score 2 op 4
vrijdag 13 februari 2009
the mutilation man
jaar: 1998
genre: arthouse, gore, post-apocalypse
regiseur: Andrew Copp
cast: Terek Puckett, Kristy Bowersock, Jim Van Bebber, Jollie Scott
ivan is een getormenteerde man. hij trekt door een verwoest en verwilderd landschap dat het restant is van een of andere allesvernietigende oorlog. hij voorziet in zijn levensonderhoud door shows op te voeren voor kleine mensengemeenschappen, waarbij hij zichzelf verminkt en martelt. zo hoopt hij ook af te rekenen met enkele innerlijke demonen, jeugdtraumas opgelopen door de hand en penis van zijn vaak dronken vader.
the mutilation man is weer zo een van die kunstzinnige filmpjes die de ene onvoorwaardelijk zal liefhebben, en door de andere zal bestempeld worden als totaal onzinnig en bovendien zeer pretentieus. ikzelf houd de kerk een beetje in het midden en probeer de tekortkoming van arthouse in tegenstelling tot gewone cinema door de vingers te zien.
wat de onervaren kijker veelal zal storen bij deze film is dat alles nogal open staat voor interpretatie, en dat je zonder de comentaar van regiseur copp vaak met de mond vol tanden zal zitten kijken. mutilation man is zo een van die dialoogloze films met een soundtrack die voornamelijk lijkt te bestaan uit lange dronende klanken en tot op het waanzinnige uitgerokken en uitgesponnen kreten die vertraagd en geloopt worden. in geval van overstimulatie van het gehoororgaan is het misschien best om toch maar op de mute knop van de aftsandsbediening te drukken;
ook de scenes waarin ivan zichzelf te lijf gaat met roestige messen en haken zijn niet geschikt voor gevoelige kijkers. wanneer ivan in trance raakt hallucineert hij een baarmoederachtige omgeving waarin hij, bedekt en gevangen in een laag roze slijm belaagd wordt door een demonia gekleed in een latex en leder s&m outfit tot hij uiteindelijk verlossing vindt en wordt gered door een engel. hmmm
speciaal puntje van aandacht voor muziekliefhebbers. de man die ivans vader speelt (en hem slaat en in zijn reet verkracht) is niemand minder dan jim van bebber; regiseur van tal van videoclips van trash/horror band necrophagia.
mutilation man is dus een film die , zoals ik al zei, je mateloos zal irriteren, of intrigeren. om het zeker te weten moet je maar eens kijken. zolang je daarna niet bij mij komt jammeren.
score 3 op 4
genre: arthouse, gore, post-apocalypse
regiseur: Andrew Copp
cast: Terek Puckett, Kristy Bowersock, Jim Van Bebber, Jollie Scott
ivan is een getormenteerde man. hij trekt door een verwoest en verwilderd landschap dat het restant is van een of andere allesvernietigende oorlog. hij voorziet in zijn levensonderhoud door shows op te voeren voor kleine mensengemeenschappen, waarbij hij zichzelf verminkt en martelt. zo hoopt hij ook af te rekenen met enkele innerlijke demonen, jeugdtraumas opgelopen door de hand en penis van zijn vaak dronken vader.
the mutilation man is weer zo een van die kunstzinnige filmpjes die de ene onvoorwaardelijk zal liefhebben, en door de andere zal bestempeld worden als totaal onzinnig en bovendien zeer pretentieus. ikzelf houd de kerk een beetje in het midden en probeer de tekortkoming van arthouse in tegenstelling tot gewone cinema door de vingers te zien.
wat de onervaren kijker veelal zal storen bij deze film is dat alles nogal open staat voor interpretatie, en dat je zonder de comentaar van regiseur copp vaak met de mond vol tanden zal zitten kijken. mutilation man is zo een van die dialoogloze films met een soundtrack die voornamelijk lijkt te bestaan uit lange dronende klanken en tot op het waanzinnige uitgerokken en uitgesponnen kreten die vertraagd en geloopt worden. in geval van overstimulatie van het gehoororgaan is het misschien best om toch maar op de mute knop van de aftsandsbediening te drukken;
ook de scenes waarin ivan zichzelf te lijf gaat met roestige messen en haken zijn niet geschikt voor gevoelige kijkers. wanneer ivan in trance raakt hallucineert hij een baarmoederachtige omgeving waarin hij, bedekt en gevangen in een laag roze slijm belaagd wordt door een demonia gekleed in een latex en leder s&m outfit tot hij uiteindelijk verlossing vindt en wordt gered door een engel. hmmm
speciaal puntje van aandacht voor muziekliefhebbers. de man die ivans vader speelt (en hem slaat en in zijn reet verkracht) is niemand minder dan jim van bebber; regiseur van tal van videoclips van trash/horror band necrophagia.
mutilation man is dus een film die , zoals ik al zei, je mateloos zal irriteren, of intrigeren. om het zeker te weten moet je maar eens kijken. zolang je daarna niet bij mij komt jammeren.
score 3 op 4
my bloody valentine
jaar: 1981
genre:horror, gore, slasher
regiseur: George Mihalka
cast: Paul Kelman, Lori Hallier, Neil Affleck, Keith Knight
in het dorpje valentine's bluf gaat een urban legend de ronde. 20 jaar geleden raakte mijnwerker harry warden bedolven tijdens een instorting omdat de opzichters van de mijn reeds vertrokken waren naar het valenteinsbal. harry wist zichzelf in leven te houden door zijn collegas op te eten, en werd na zijn redding geinterneerd in een psychiatrische instelling. sindsdien mag er geen valentein meer gevierd worden, anders komt harry wraak nemen. een paar tieners besluiten het verbod aan hun laarzen te lappen en een bal te organizeren. nota bene op het terein van de mijnbouwmaatschappij.
algauw verschijnt er een mysterieuze moordenaar, en stapelen de lijken zich op.
aangezien ik deze review schrijf op vrijdag de dertiende had ik evengoed een review van friday the 13th kunnen schrijven, maar met valentein in gedachten voor morgen koos ik voor de minder bekende en in mijn ogen veel betere film my bloody valentine, die ook heden ten dage door de mangel wordt gehaald als remake.
nu moet ik zeggen dat ik eigenlijk nooit begrepen heb wat de mensen zo fantastisch vonden aan de friday the 13th franchise; onlangs herbekeek ik nog eens de eerste vier delen en weerom moest ik een negatief oordeel vellen, terwijl deze my bloody valentine nooit de erkenning kreeg die hij verdiende en zodoende ook ontsnapte aan een hele rits nutteloze sequels. het personage van de killende mijnwerker was er nochtans een die tot de verbeelding kon spreken, met zijn inktzwarte overal met laarzen, handschoenen, helm en gasmasker lijkt hij op een buitenaards insect, en zijn pikhouweel blijkt een uiterst doeltreffend moordwerktuig. daarintegen is jason in de eerste friday zo goed als afwezig, in de tweede te bewonderen met een patatzak over zijn hoofd, en slechts in deel drie te zien met zijn iconische hockeymasker.
misschien dat de friday reeks zoveel succesvoller was omdat er geregeld al eens blootborstige op seks beluste tieners in vookwamen, en my bloody valentine het op dat gebied braafjes houdt? alleszins blijkt de mijnwerker een even sadistische moordenaar die graag de harten van zijn slachtoffers in snoepjesdozen stopt en ze rondmailt.
zoals ik al zei is er tegenwoordig een remake van my bloody valentine in de cinema, speciaal geadapteerd om mee te doen aan de 3d revival hype, waarbij mensen nu op hun stoeltjes zitten met kartonnen rood/groen gekleurde brilletjes, en met schele koppijn weer naar buiten wandelen.
ik heb zo mijn bedenkingen bij deze remake, enkel en alleen omdat de filmbonzen zonder ideeen zitten, zoals ze binnenkort ook piranha nog eens gaan remaken.
maar zolang het vergeten klassiekers zoals deze nog eens onder de aandacht brengt, dan kan ik er mee leven.
score 3 op 4
genre:horror, gore, slasher
regiseur: George Mihalka
cast: Paul Kelman, Lori Hallier, Neil Affleck, Keith Knight
in het dorpje valentine's bluf gaat een urban legend de ronde. 20 jaar geleden raakte mijnwerker harry warden bedolven tijdens een instorting omdat de opzichters van de mijn reeds vertrokken waren naar het valenteinsbal. harry wist zichzelf in leven te houden door zijn collegas op te eten, en werd na zijn redding geinterneerd in een psychiatrische instelling. sindsdien mag er geen valentein meer gevierd worden, anders komt harry wraak nemen. een paar tieners besluiten het verbod aan hun laarzen te lappen en een bal te organizeren. nota bene op het terein van de mijnbouwmaatschappij.
algauw verschijnt er een mysterieuze moordenaar, en stapelen de lijken zich op.
aangezien ik deze review schrijf op vrijdag de dertiende had ik evengoed een review van friday the 13th kunnen schrijven, maar met valentein in gedachten voor morgen koos ik voor de minder bekende en in mijn ogen veel betere film my bloody valentine, die ook heden ten dage door de mangel wordt gehaald als remake.
nu moet ik zeggen dat ik eigenlijk nooit begrepen heb wat de mensen zo fantastisch vonden aan de friday the 13th franchise; onlangs herbekeek ik nog eens de eerste vier delen en weerom moest ik een negatief oordeel vellen, terwijl deze my bloody valentine nooit de erkenning kreeg die hij verdiende en zodoende ook ontsnapte aan een hele rits nutteloze sequels. het personage van de killende mijnwerker was er nochtans een die tot de verbeelding kon spreken, met zijn inktzwarte overal met laarzen, handschoenen, helm en gasmasker lijkt hij op een buitenaards insect, en zijn pikhouweel blijkt een uiterst doeltreffend moordwerktuig. daarintegen is jason in de eerste friday zo goed als afwezig, in de tweede te bewonderen met een patatzak over zijn hoofd, en slechts in deel drie te zien met zijn iconische hockeymasker.
misschien dat de friday reeks zoveel succesvoller was omdat er geregeld al eens blootborstige op seks beluste tieners in vookwamen, en my bloody valentine het op dat gebied braafjes houdt? alleszins blijkt de mijnwerker een even sadistische moordenaar die graag de harten van zijn slachtoffers in snoepjesdozen stopt en ze rondmailt.
zoals ik al zei is er tegenwoordig een remake van my bloody valentine in de cinema, speciaal geadapteerd om mee te doen aan de 3d revival hype, waarbij mensen nu op hun stoeltjes zitten met kartonnen rood/groen gekleurde brilletjes, en met schele koppijn weer naar buiten wandelen.
ik heb zo mijn bedenkingen bij deze remake, enkel en alleen omdat de filmbonzen zonder ideeen zitten, zoals ze binnenkort ook piranha nog eens gaan remaken.
maar zolang het vergeten klassiekers zoals deze nog eens onder de aandacht brengt, dan kan ik er mee leven.
score 3 op 4
donderdag 12 februari 2009
outpost
jaar: 2008
genre: aktie, horror, undead
regiseur: Steve Barker
cast: Ray Stevenson, Julian Wadham, Richard Brake, Paul Blair
een groepje verloederde huurlingen wordt in dienst genomen door zakenman hunt. deze is in oost europa op zoek naar een nazi bunker waarin iets van onschatbare waarde zou liggen. ze komen tot de vaststelling dat de nazis experimenteerden om onsterfelijke supersoldaten te maken, en dat de experimenten geen complete mislukking waren; algauw worden ze belaagd door onstopbare vijanden.
outpost is zo een van die films waar ik op het internet over hoorde. ik nam me voor om, mocht ik hem ooit tegen komen, er toch eens naar te kijken, maar er niet actief naar op zoek te gaan. en aangezien ik hem deze week tegen kwam in de videotheek besloot ik hem maar eens te huren.
outpost heeft alvast zijn spannende momenten, vooral door de claustrofobische slecht verlichte scenes in de bunker. maar waar ik een slachting verwachtte door zombie duitsers moest ik mij tevreden stellen met astrale nazis, gevangen in magnetische velden, of zoiets.... dan hadden ze zichzelf gerust een vage wetenschappelijke uitleg kunnen besparen en er zombies van gemaakt.
qua slachting valt het allemaal nogal mee; de huurlingen sterven een voor een op verschillende wijze, en het einde is saai en voorspelbaar. al had ikzelf een ander einde in gedachten. toegegeven, het einde dat ik had verzonnen was ook saai en voorspelbaar. zelfs zo saai en voorspelbaar dat het bij de dvd extra's als alternatief einde staat.
outpost is dus een film met een half goed idee, dat op degelijke wijze werd neergezet, maar waar helaas meer mee had gedaan kunnen worden. voor een betere variant op dit thema verwijs ik graag naar de castle wolfenstein spelletjes, of desnoods naar de betere thriller "the bunker"
outpost mag je van mij alvast laten liggen in het dvd rek van de videotheek en wachten tot ze hem eens gratis uitzenden op prime of 2BE
score: 2 op 4
genre: aktie, horror, undead
regiseur: Steve Barker
cast: Ray Stevenson, Julian Wadham, Richard Brake, Paul Blair
een groepje verloederde huurlingen wordt in dienst genomen door zakenman hunt. deze is in oost europa op zoek naar een nazi bunker waarin iets van onschatbare waarde zou liggen. ze komen tot de vaststelling dat de nazis experimenteerden om onsterfelijke supersoldaten te maken, en dat de experimenten geen complete mislukking waren; algauw worden ze belaagd door onstopbare vijanden.
outpost is zo een van die films waar ik op het internet over hoorde. ik nam me voor om, mocht ik hem ooit tegen komen, er toch eens naar te kijken, maar er niet actief naar op zoek te gaan. en aangezien ik hem deze week tegen kwam in de videotheek besloot ik hem maar eens te huren.
outpost heeft alvast zijn spannende momenten, vooral door de claustrofobische slecht verlichte scenes in de bunker. maar waar ik een slachting verwachtte door zombie duitsers moest ik mij tevreden stellen met astrale nazis, gevangen in magnetische velden, of zoiets.... dan hadden ze zichzelf gerust een vage wetenschappelijke uitleg kunnen besparen en er zombies van gemaakt.
qua slachting valt het allemaal nogal mee; de huurlingen sterven een voor een op verschillende wijze, en het einde is saai en voorspelbaar. al had ikzelf een ander einde in gedachten. toegegeven, het einde dat ik had verzonnen was ook saai en voorspelbaar. zelfs zo saai en voorspelbaar dat het bij de dvd extra's als alternatief einde staat.
outpost is dus een film met een half goed idee, dat op degelijke wijze werd neergezet, maar waar helaas meer mee had gedaan kunnen worden. voor een betere variant op dit thema verwijs ik graag naar de castle wolfenstein spelletjes, of desnoods naar de betere thriller "the bunker"
outpost mag je van mij alvast laten liggen in het dvd rek van de videotheek en wachten tot ze hem eens gratis uitzenden op prime of 2BE
score: 2 op 4
dinsdag 10 februari 2009
jack ketchum's the girl next door
jaar: 2007
genre: drama, torture
regiseur: Gregory Wilson
cast: Blythe Auffarth, Daniel Manche, Blanche Baker
zelden heeft een film mij zo geschokt en diep geraakt, als deze...
david is een jongen die opgroeit in de zeemzoete jaren vijftig in de verenigde staten. waar grote glimmende verchroomde autos rondrijden op grote witte dunlops, de jongens liters brylcreme in hun haar hebben, en het leven nog eenvoudig is, en onschuldig. of toch niet?
zijn beste vrienden zijn zijn buurjongens met hun coole moeder ruth, die hen in huis bier laat drinken en roken. wanneer ruth gedwongen wordt haar nichtjes meg en susan in haar huis op te nemen ontstaat er een hechte vriendschap tussen david en meg;
maar ruth ervaart meg als een bedreiging en al gauw begint ze het meisje te slaan en te vernederen, en alle kinderen die naar ruth opkijken doen rustig mee;
algauw slijt meg haar dagen vastgebonden in de kelder waar ze wordt geslagen , gesneden, verbrand, verkracht en verminkt.
david is de enige die haar probeert te helpen, maar ondervind algauw dat een kind maar weinig kan beginnen tegen de macht van een volwassene.
the girl next door is gebaseerd op het boek van jack ketchum, die dit dan weer heeft gebaseerd op een waargebeurd verhaal. en dat maakt alles des te pijnlijker om te bezien. de lijdensweg van meg is lang en afgrijselijk, en ik zat constant met een gevoel van walging en medelijden te kijken.
de onbekende regiseur zet hier een meesterwerk neer, geholpen door een uitstekende cast; Blythe Auffarth is aandoenlijk als het frisse tienermeisje dat langzaam wordt gedegradeerd tot martelobject, en Blanche Baker zet een ijzersterke prestatie neer als de sadistische duivels tante ruth.
deze film heeft geen happy end. er komt geen prins op het witte paard;
het is niet eenvoudig om deze film een score te geven, aangezien deze buiten alle categorien valt die ik normaal bespreek. maar hij heeft mij doen huiveren, walgen, en nagenoeg doen huilen... dus dat verdient een topscore
score 4 op 4
genre: drama, torture
regiseur: Gregory Wilson
cast: Blythe Auffarth, Daniel Manche, Blanche Baker
zelden heeft een film mij zo geschokt en diep geraakt, als deze...
david is een jongen die opgroeit in de zeemzoete jaren vijftig in de verenigde staten. waar grote glimmende verchroomde autos rondrijden op grote witte dunlops, de jongens liters brylcreme in hun haar hebben, en het leven nog eenvoudig is, en onschuldig. of toch niet?
zijn beste vrienden zijn zijn buurjongens met hun coole moeder ruth, die hen in huis bier laat drinken en roken. wanneer ruth gedwongen wordt haar nichtjes meg en susan in haar huis op te nemen ontstaat er een hechte vriendschap tussen david en meg;
maar ruth ervaart meg als een bedreiging en al gauw begint ze het meisje te slaan en te vernederen, en alle kinderen die naar ruth opkijken doen rustig mee;
algauw slijt meg haar dagen vastgebonden in de kelder waar ze wordt geslagen , gesneden, verbrand, verkracht en verminkt.
david is de enige die haar probeert te helpen, maar ondervind algauw dat een kind maar weinig kan beginnen tegen de macht van een volwassene.
the girl next door is gebaseerd op het boek van jack ketchum, die dit dan weer heeft gebaseerd op een waargebeurd verhaal. en dat maakt alles des te pijnlijker om te bezien. de lijdensweg van meg is lang en afgrijselijk, en ik zat constant met een gevoel van walging en medelijden te kijken.
de onbekende regiseur zet hier een meesterwerk neer, geholpen door een uitstekende cast; Blythe Auffarth is aandoenlijk als het frisse tienermeisje dat langzaam wordt gedegradeerd tot martelobject, en Blanche Baker zet een ijzersterke prestatie neer als de sadistische duivels tante ruth.
deze film heeft geen happy end. er komt geen prins op het witte paard;
het is niet eenvoudig om deze film een score te geven, aangezien deze buiten alle categorien valt die ik normaal bespreek. maar hij heeft mij doen huiveren, walgen, en nagenoeg doen huilen... dus dat verdient een topscore
score 4 op 4
zondag 8 februari 2009
storm warning
jaar: 2007
genre: horror,thiller, hostage
regiseur:Jamie Blanks
cast: Nadia Farès,John Brumpton, Robert Taylor, David Lyons, Mathew Wilkinson (en dit is echt de volledige cast)
storm warning gaat alvast geen orriginaliteitsprijzen winnen voor zijn verhaal.
een koppel yuppies trekt er met een boot op uit (klein motorbootje, waarschijnlijk vanwege het budget) en raakt tijdens een storm het noorden kwijt; ze spoelen aan in een moeras ergens in de australische achterbuurten, en schuilen voor de regen in een boerderij anex cannabiskwekerij;
wanneer de eigenaars van de kwekerij, twee broers en hun vader, terug keren begint voor de yuppies een nacht vol terreur;
ik moet zeggen dat ik door deze film aangenaam verrast was. ik had voorheen van regiseur blanks al het middelmatige urban legend gezien, en ook zijn langs alle kanten zuigende film valentine; storm warning is darintegen een degelijke horror/thriller die mij toch geboeid wist te houden. onlangs ergerde ik mij nog aan dergelijke onorriginele genre films zoals funny games us, en hun vele gebreken. deze gebreken werden hier echter degelijk opgelost.
natuurlijk komt storm warning maar traag op gang. het duurt een tijdje alvorens de gorehounds zoals ik bediend worden maar wanneer de eerste bloederige scene losbarst worden we onmiddelijk getrakteerd op een tafereeltje dat in hellraiser niet zou misstaan.
natuurlijk kan je in een film met vijf acteurs helaas niet blijven moorden, maar wat ons gegund wordt is toch heel degelijk.
het enige wat mij een klein beetje stoorde, was dat de yuppies bij mij op geen enkel moment sympathy wisten op te wekken. ten slotte is het toch de bedoeling dat je HOOPT dat ze het overleven, niet? en mij kon het geen reet schelen.
jammer , want anders had storm warning van mij een topscore gekregen;
score 3 op 4
genre: horror,thiller, hostage
regiseur:Jamie Blanks
cast: Nadia Farès,John Brumpton, Robert Taylor, David Lyons, Mathew Wilkinson (en dit is echt de volledige cast)
storm warning gaat alvast geen orriginaliteitsprijzen winnen voor zijn verhaal.
een koppel yuppies trekt er met een boot op uit (klein motorbootje, waarschijnlijk vanwege het budget) en raakt tijdens een storm het noorden kwijt; ze spoelen aan in een moeras ergens in de australische achterbuurten, en schuilen voor de regen in een boerderij anex cannabiskwekerij;
wanneer de eigenaars van de kwekerij, twee broers en hun vader, terug keren begint voor de yuppies een nacht vol terreur;
ik moet zeggen dat ik door deze film aangenaam verrast was. ik had voorheen van regiseur blanks al het middelmatige urban legend gezien, en ook zijn langs alle kanten zuigende film valentine; storm warning is darintegen een degelijke horror/thriller die mij toch geboeid wist te houden. onlangs ergerde ik mij nog aan dergelijke onorriginele genre films zoals funny games us, en hun vele gebreken. deze gebreken werden hier echter degelijk opgelost.
natuurlijk komt storm warning maar traag op gang. het duurt een tijdje alvorens de gorehounds zoals ik bediend worden maar wanneer de eerste bloederige scene losbarst worden we onmiddelijk getrakteerd op een tafereeltje dat in hellraiser niet zou misstaan.
natuurlijk kan je in een film met vijf acteurs helaas niet blijven moorden, maar wat ons gegund wordt is toch heel degelijk.
het enige wat mij een klein beetje stoorde, was dat de yuppies bij mij op geen enkel moment sympathy wisten op te wekken. ten slotte is het toch de bedoeling dat je HOOPT dat ze het overleven, niet? en mij kon het geen reet schelen.
jammer , want anders had storm warning van mij een topscore gekregen;
score 3 op 4
zaterdag 7 februari 2009
nikos the impaler
jaar: 2003
genre: gore, splatter, ocult
regiseur: Andreas Schnaas
cast: Joe Zaso, Felissa Rose, Andreas Schnaas
ergens in een grijs verleden leefde een roemeense barbaarse heerser genaamd nikos. hij had de gewoonte om mensen op gruwelijke wijze te vermoorden. eigenlijk een beetje zoals vlad dracuul. hoor ik daar iemand "plagiaat" zeggen?
nikos wordt echter vermoord, en al stervend vervloekt hij het nageslacht van zijn moordenaars, en brengt al zijn kwade krachten over naar zijn helm;
flash forward naar de moderne tijd;
nikos zijn bezittingen liggen uitgestald in een new yorks museum, en door een ongelofelijk stom toeval komt zijn geest terug tot leven; de gasten van het museum, en een klas kunststudenten zitten gevangen en moeten vechten voor hun leven;
Andreas Schnaas is een duitse uber-gore regiseur die onlangs toch de overstap wist te maken naar engelstalige films. liefhebbers van duitse cinema kennen hem alvast van antropophagous 2000, zombie 90, en de violent shit reeks;
mensen die zijn werk kennen weten dus alvast wat te verwachten, en voor wie het niet weet vat ik het kort samen; hersenloze bloederigheid.
van zodra nikos zijn eerste slachtoffer maakte in het museum herkende ik onmiddelijk weer de hand van de meester; bovendien begon ik ook automatisch een rekensommetje te maken;zoveel minuten speelduur gedeeld door zoveel potentiele slachtoffers in de film is om de zoveel minuten een slachtoffer. ik ging me er alvast gemakkelijk voor zetten. slasher films, zelfs van het bovennatuurlijke soort, brengen meestal geen verrassingen;
toch wist schnaas me te verrassen met de meest absurde plotwending ooit;
nadat nagenoeg alle mensen in het museum afgeslacht zijn, slagen enkelen erin om te ontsnappen naar buiten, zodat nikos daar zijn moordpartij kan verder zetten in
1 een fitness waar een douchende vrouw wordt verscheurd
2 een lesbo bar
3 een cinemazaal waar toevallig enkele van schnaas zijn oudere films getoond worden
4 een videotheek, waar nikos nog enkele tovertrukjes bovenhaalt en enkele dvd hoesjes tot leven wekt; zo wordt hij plots bijgestaan door
1 een in leder en latex gehulde vampirella
2 een zombie
3 enkele ninjas
4 een wel heel dikke adolf hitler
de absurditeit was dus riant aanwezig en liet me vooral hoofdschuddend naar deze film kijken in plaats van glimlachend;
toch kan schnaas op veel bijval rekenen bij andere onafhankelijke filmmakers. zo wist hij alvast lloyd kaufman en diens fetish actrise debbie rochon te strikken voor kleine gastrolletjes, maar of dat genoeg is om naar deze film te kijken...
nikos the impaler is dus een film waarvan het scenario overduidelijk geschreven is op enkele bierviltjes in het plaatselijke cafe waar schnaas graag zit; ongetwijfeld geschreven toen iedereen strontzat was, en alleen maar grappig voor wie toevallig strontzat is tijdens het bekijken van deze film;
aangzien ik al twee jaar geen druppel alcohol meer heb aangeraakt krijgt deze film van mij helaas een 2
score 2 op 4
genre: gore, splatter, ocult
regiseur: Andreas Schnaas
cast: Joe Zaso, Felissa Rose, Andreas Schnaas
ergens in een grijs verleden leefde een roemeense barbaarse heerser genaamd nikos. hij had de gewoonte om mensen op gruwelijke wijze te vermoorden. eigenlijk een beetje zoals vlad dracuul. hoor ik daar iemand "plagiaat" zeggen?
nikos wordt echter vermoord, en al stervend vervloekt hij het nageslacht van zijn moordenaars, en brengt al zijn kwade krachten over naar zijn helm;
flash forward naar de moderne tijd;
nikos zijn bezittingen liggen uitgestald in een new yorks museum, en door een ongelofelijk stom toeval komt zijn geest terug tot leven; de gasten van het museum, en een klas kunststudenten zitten gevangen en moeten vechten voor hun leven;
Andreas Schnaas is een duitse uber-gore regiseur die onlangs toch de overstap wist te maken naar engelstalige films. liefhebbers van duitse cinema kennen hem alvast van antropophagous 2000, zombie 90, en de violent shit reeks;
mensen die zijn werk kennen weten dus alvast wat te verwachten, en voor wie het niet weet vat ik het kort samen; hersenloze bloederigheid.
van zodra nikos zijn eerste slachtoffer maakte in het museum herkende ik onmiddelijk weer de hand van de meester; bovendien begon ik ook automatisch een rekensommetje te maken;zoveel minuten speelduur gedeeld door zoveel potentiele slachtoffers in de film is om de zoveel minuten een slachtoffer. ik ging me er alvast gemakkelijk voor zetten. slasher films, zelfs van het bovennatuurlijke soort, brengen meestal geen verrassingen;
toch wist schnaas me te verrassen met de meest absurde plotwending ooit;
nadat nagenoeg alle mensen in het museum afgeslacht zijn, slagen enkelen erin om te ontsnappen naar buiten, zodat nikos daar zijn moordpartij kan verder zetten in
1 een fitness waar een douchende vrouw wordt verscheurd
2 een lesbo bar
3 een cinemazaal waar toevallig enkele van schnaas zijn oudere films getoond worden
4 een videotheek, waar nikos nog enkele tovertrukjes bovenhaalt en enkele dvd hoesjes tot leven wekt; zo wordt hij plots bijgestaan door
1 een in leder en latex gehulde vampirella
2 een zombie
3 enkele ninjas
4 een wel heel dikke adolf hitler
de absurditeit was dus riant aanwezig en liet me vooral hoofdschuddend naar deze film kijken in plaats van glimlachend;
toch kan schnaas op veel bijval rekenen bij andere onafhankelijke filmmakers. zo wist hij alvast lloyd kaufman en diens fetish actrise debbie rochon te strikken voor kleine gastrolletjes, maar of dat genoeg is om naar deze film te kijken...
nikos the impaler is dus een film waarvan het scenario overduidelijk geschreven is op enkele bierviltjes in het plaatselijke cafe waar schnaas graag zit; ongetwijfeld geschreven toen iedereen strontzat was, en alleen maar grappig voor wie toevallig strontzat is tijdens het bekijken van deze film;
aangzien ik al twee jaar geen druppel alcohol meer heb aangeraakt krijgt deze film van mij helaas een 2
score 2 op 4
vrijdag 6 februari 2009
terror firmer
jaar: 1999
genre: comedy, horror, independent, TROMA!
regiseur: lloyd kaufman
cast: Will Keenan, Alyce LaTourelle, Lloyd Kaufman, Trent Haag, Sheri Wenden, Debbie Rochon
het troma team probeert the toxic avenger 4 te draaien, maar ondertussen loopt er een seriemoordenaar rond in de stad. voor de blinde regiseur Larry Benjamin, is het een noodzaak zijn film af te krijgen alvorens iedereen eraan is;
troma films. je bent er voor, of je bent er tegen; een middenweg is er niet; al sinds ik het ongelofelijk foute toxic avenger huurde in de videotheek (ergens in de middeleeuwen, lijkt het haast) ben ik dol geweest op de totaal politiek incorrecte films van kaufman en co; alle ingredienten zijn weer aanwezig; een blinde regiseur die in de toiletten staat te pissen tegen een vrijend koppel, een jongen die wordt vermoord met een waterpijp, zwabberende blote borsten, een dikke vent die wordt vermorzeld tussen een roltrap. een naakte, geblinddoekte man met het kleinste piemeltje ooit die over de straat loopt, en dezelfde autocrash scene de ze steeds opnieuw en opnieuw in al hun films weten te verwerken, een hermafrodiet, en een verminkte vader in een kooi.
natuurlijk is niet elke film die troma uitbrengt van even hoogstaande kwaliteit.
zo is bijvoorbeeld redneck zombies wat minder, maar mensen die poultrygeist, tromeo and juliet, of the toxic avenger in hun hart dragen zullen met deze film zeker weer een pareltje ontdekken.
terror firmer is alleen geschikt voor wie houdt ven grove seksgrappen, extreme gore scenes en stuitend taalgebruik; niemand zal dus verwondert zijn wanneer ik deze film een topscore geef.
score 4 op 4
genre: comedy, horror, independent, TROMA!
regiseur: lloyd kaufman
cast: Will Keenan, Alyce LaTourelle, Lloyd Kaufman, Trent Haag, Sheri Wenden, Debbie Rochon
het troma team probeert the toxic avenger 4 te draaien, maar ondertussen loopt er een seriemoordenaar rond in de stad. voor de blinde regiseur Larry Benjamin, is het een noodzaak zijn film af te krijgen alvorens iedereen eraan is;
troma films. je bent er voor, of je bent er tegen; een middenweg is er niet; al sinds ik het ongelofelijk foute toxic avenger huurde in de videotheek (ergens in de middeleeuwen, lijkt het haast) ben ik dol geweest op de totaal politiek incorrecte films van kaufman en co; alle ingredienten zijn weer aanwezig; een blinde regiseur die in de toiletten staat te pissen tegen een vrijend koppel, een jongen die wordt vermoord met een waterpijp, zwabberende blote borsten, een dikke vent die wordt vermorzeld tussen een roltrap. een naakte, geblinddoekte man met het kleinste piemeltje ooit die over de straat loopt, en dezelfde autocrash scene de ze steeds opnieuw en opnieuw in al hun films weten te verwerken, een hermafrodiet, en een verminkte vader in een kooi.
natuurlijk is niet elke film die troma uitbrengt van even hoogstaande kwaliteit.
zo is bijvoorbeeld redneck zombies wat minder, maar mensen die poultrygeist, tromeo and juliet, of the toxic avenger in hun hart dragen zullen met deze film zeker weer een pareltje ontdekken.
terror firmer is alleen geschikt voor wie houdt ven grove seksgrappen, extreme gore scenes en stuitend taalgebruik; niemand zal dus verwondert zijn wanneer ik deze film een topscore geef.
score 4 op 4
Abonneren op:
Posts (Atom)