donderdag 30 oktober 2008

lurking fear

jaar: 1994
genre: horror, creature
regiseur: C. Courtney Joyner
cast: Jon Finch, Blake Bailey, Ashley Laurence, Jeffrey Combs, Allison Mackie

in lurking fear gaan enkele criminelen op zoek naar een verdwenen geldbuit op het kerkhof van lefferts corner. maar onder het kerhof loopt een gangenstelsel waar een familie gemuteerde canibalen leeft.

lurking fear is gebaseerd op een kort verhaal van h.p. lovecraft, een notoire gothic roman schrijver die al meer van zijn verhalen verminkt zag worden dan stephen king.
lurking fear is trouwens niet de enige bewerking van dit kortverhaal, aangezien er in 97 nog een filmpje van werd gedraaid, genaamd bleeders (a.k.a. hemoglobine) nu is bleeders wel een getrouwere adaptatie omdat deze film er wel in slaagt de barokke romantiek en onderdrukte sexualiteit van lovecraft te vatten, maar voor de rest is bleeders oersaai;
nee geef mij dan maar lurking fear.
goed, lurking fear IS pure filmpulp. snel gemaakt, met een rammelend scenario en niet al te fantastische regie, maar dat is compleet de schuld van regiseur joyner.
deze vent kan gewoon geen aannemelijk verhaal schrijven, laat staan verfilmen.
zo was hij ook mede verantwoordelijk voor de afschuwelijke "trancers" serie waarvan deel 6 geregiseerd werd door jay woelfull die later nog ghost lake ging regiseren, en ghost lake is een al even afreuse film. euh, ik ben even aan het afdwalen vrees ik. ik zal later wel verder uitwijden over ghost lake want deze film is zooooo slecht dat ik hem wel moet vermelden.
dus joyner kan geen films maken, zoveel is duidelijk. wat heeft lurking fear dan wel te bieden? wel, jeffrey combs natuurlijk! deze horror veteraan met reeds 91 rollen op zijn palmares kan gewoon niet nee zeggen tegen een lovecraft verfilming. zo was hij bijvoorbeeld ook al te bewonderen in re-animator en zijn vervolgen, castel freak, en from beyond (niet te verwarren met fulci's the beyond) combs speelt hier weerom de geleerde, en in deze rol zie ik hem het liefst. combs was ook de enige rede dat ik shark man heb uitgezien.
in een van de andere hoofdrollen herkennen we Ashley Laurence die dacht dat ze dank zij haar rol van kirsty cotton in de cult reeks hellraiser wel een grootse cariere tegemoet ging , maar helaas strandde in de vergetelheid. niet dat ashley werkloos thuis zit, of in burger king werkt of zo, maar buiten een paar gastrolletjes in E.R. en beverly hills of enkele t.v. films is haar cariere zo goed als dood, zeg maar levend dood.
zoals ik al zei heeft lurking fear voor de rest niet veel te bieden. de actie is flauwtjes, en de film sleept wat aan zodat je er gemakkelijk een half uurtje tussenuit kan knijpen om naar het toilet te gaan of een hapje te eten, zonder al te veel te missen. maar toch moet je hem eens gezien hebben. doe het niet voor mij, maar doe het voor jeffrey en ashley. ze zullen je dankbaar zijn.
score 2 op 4

dinsdag 28 oktober 2008

let sleeping corpses lie

jaar: 1974
genre : horror, zombie
regiseur: jorge grau
cast: Cristina Galbó, Ray Lovelock, Arthur Kennedy

enkele hippies komen per ongeluk terecht in een conservatief dorpje waar enkele moorden in hun schoenen worden geschoven. deze moorden zijn echter gepleegd door ... de levende doden. lijken die opgewekt zijn door bizarre stralingen, bedoeld om insekten uit te roeien.

sinds romero in 1968 night of the living dead uitbracht onstond er een kleine uitstoot van soortgelijke films. vooral in italie waren ze enorm sterk in het draaien van low budget films met halfbakken acteurs met afgrijselijke accenten, die tijdens het editen allemaal vlotjes werden overgedubd; let sleeping corpses lie, oftewe Non si deve profanare il sonno dei morti is zo een italohorror filmpje.
nu heden ten dage zijn we wel heel wat gewend, qua zombie film. we hebben doden gezien in alle staten van ontbinding en verminking, maar in de jaren 60 a 70 was dat wel anders. bij gebrek aan goede prosthetics moesten regiseurs beroep doen op wat creatievere casting directors, die gezwind op zoek gingen naar minder aantrekkelijke (zeg maar lelijke) medemensen die er zelfs zonder make up al redelijk dood uit zagen. deze mensen stommelden een beetje in het rond op stramme benen, zuchtend, tandenknarsend en weeklagend als de zielen in dante's inferno, en dat was het zo wel een beetje.
in let sleeping corpses lie beschikten ze over een iets groter budget, aangezien ze hun doden ook nog vreemde contactlenzen in de ogen konden schroeven.
L.S.C.L. moet het dus vooral hebben van zijn spanning, of wat er op sommige momenten voor moet doorgaan.
de obligate scenes die momnteel nog steeds tot in den treure worden herhaald zijn ook hier al aanwezig. bijvoorbeeld: mensen verschansen zich in een huisje en proberend de doden buiten te houden. een van hen probeert hulp te halen, wordt toch nog ingehaald door de tergend trage zombies, en wordt vervolgens snel van zijn darmen ontdaan; en ook nog : de zombies breken ergens binnen en achtervolgen mensen op trappen en door nauwe gangen. oké, het is cliché maar deze films zijn er wel mee begonnen. L.S.C.L. is een oervader van de hedendaagse moderne zombiefilm en zou in niemand zijn collectie mogen ontbreken;
score 3 op 4

zaterdag 25 oktober 2008

the living dead girl

jaar: 1982
genre: eurotrash,zombie, sexploitation
regiseur: jean rollin
cast: Marina Pierro, Françoise Blanchard, Mike Marshall, Carina Barone

oh my god, the living dead girl, ook bekend onder zijn franse naam, "la morte vivante" is echt wel een typisch staaltje van antieke eurotrash! deze film dateert nog uit de tijd dat sexscene's gefilmd werden met de benen stijf dicht en de lichamen naast elkaar, en waar enorme bossen schaamhaar het scherm van de cinema vulden.

wanneer twee boeven een vreemd chemisch brouwseltje komen dumpen in de cryptes van een oud kasteel brengen ze per ongeluk het lijk tot leven van de twee jaar daarvoor gestorve catherine valmont. deze heeft menselijk bloed nodig om zich lekker te voelen wat betekent dat de twee snoodaards al gauw op een bloederige manier sterven. langzaam komen catherines herrineringen boven aan haar leven voor haar dood, en dus belt ze haar lesbische vriendin (wat zou een b-film zijn zonder lesbienes?) deze komt haar opzoeken en besluit er alles aan te doen om haar geliefde te beschermen en te voeden.

je begrijpt het al,het verhaal van the living dead girl heeft al even wijnig om het lijf als de actrices die er in mee doen. zoals ik al zei, pure eurotrash zoals bijvoorbeeld de emanuelle films en zombie lake. nu wil het toeval dat de regiseur van TLDG ook de regiseur is van zombie lake, en emanuelle 6. sterker nog, jean rollin maakt al vieze filmpjes sinds 1968 met the rape of the vampire, waarna nog een hele waslijst volgt van van naakte schaamharige wijven doortrokken hoogstandjes,(maar liefst 45 stuks) zoals bijvoorbeeld virgins and vampires (1971), A Virgin Among the Living Dead (1973), vibrations sexuelle(1977), Two Orphan Vampires (1997) en als laatste meesterwerk Nuit transfigurée (2007), waarbij hij nog lang niet het record heeft gebroken van de nog grotere viezerik jesus franco (met 189 films vol naakte schaamharige wijven) waarvan we later wel nog eens enkele films onder de loep nemen.
ook de twee hoofdrolspeeltsters bleven hierna nog met enige regelmaat lesbierotisch films draaien, al dan niet met wisselend succes. in ieder geval zal the living dead girl niet de grootste rol uit hun carrieres geweest zijn.
toch blijft TLDG een pareltje om te ontdekken voor alle serieuze liefhebbers van de b-film;
score 2 op 4

zondag 19 oktober 2008

Zombies! Zombies! Zombies!

jaar: 2008
genre: horror, gore, zombies
regiseur: Jason Murphy
cast: enkele schaars geklede wijven!

als rasechte zombiefilm liefhebber kan je gewoon niet voorbijgaan aan een film met het woordje zombies in de titel; als in de desbetreffende titel drie keer het woordje zombies voorkomt wordt de verlijding wel heel groot, en als er onder de titel nog een zombies versus strippers staat als tagline, dan ben je gewoon helemaal verkocht.

eerder dit jaar hadden de makers van zombie strippers reeds het gat in de markt gevonden. en dit gat opgevuld met siliconen. zombie strippers was een film met 33% naakte strippers, 33% zombies en 33% naakte strippende zombies. het overige % was de aftiteling op het einde. het kon niet lang duren alvorens deze film gekopieerd zou worden.

enter zombies!zombies!zombies! het verhaal is vrijwel hetzelfde. een experimentje gaat verkeerd, enkele mensen raken besmet. enkele strippers moeten vluchten en vechten voor hun leven. enkele kijkers trekken laatdunkend een wenkbrauw op.

z!z!z! is de eerste film van Jason Murphy, die daarvoor in de jaren '90 al eens second unit director was van enkele stomme films. hoe het komt dat hij plots zijn come back tracht te maken is een raadsel. hoe het komt dat niemand tijdens het filmen heeft geprobeerd om hem de schedel in te slaan is een nog groter raadsel, want z!z!z! is een draak van jewelste die echt in de diepste afvalbakken van de cinema hoort. de grappen zijn flauw , de acteerprestaties zwakjes, de strippers niet bloot genoeg, en de zombies niet dood genoeg; de "special effects" had ik in mijn keuken zelf kunnen maken met wat plasticine, een beetje verf en een biefstukje of twee drie. de cgi fragmenten hadden gecreeerd kunnen zijn door een eerstejaars computerprogrameur, enfin je begrijpt het al... pure bagger.
het enige lichtpuntje in deze film was een kleine knipoog naar snakes on a plane. een pimp die al gans de film door zijn best tracht te doen om zo cool en fly mogelijk over te komen roep tijdens de zoveelste zombie aanval
"I have had it with these motherfucking zombies in this motherfucking stripclub"
aaargh, ik zou er niet van opkijken als er binnekort een z!z!z! 2 in de rekken ligt.
score 1 op 4

brain damage

jaar: 1988
genre: horror, creature
regiseur: frank henenlotter
cast: Rick Hearst,Gordon MacDonald, Jennifer Lowry

laten we het van in het begin maar duidelijk stellen. om van brain damage te genieten moet je inderdaad een hersenbeschadiging hebben.

brian is een doodgewone jongen met een doodgewoon leven, tot hij op een dag in contact komt met aylmer, een parasiet die hem beloont met hevige gelukzalige hallucinaties in ruil voor menselijke hersenen. algauw raakt brian hopeloos verslaafd en wordt hij de speelbal van aylmer.

brain damage is een film van frank henenlotter die een instant cult status verwierf met het maken van basket case. een ultra low budget horror over een siamese tweeling die wraak wou nemen op de artsen die hen haddden gescheiden. basket case was op zich een redelijk debiele film, met enkele knullige effektjes en een belachelijk slecht geanimeerd stop motion monstertje. ook in brain damage herhaalt henenlotter zijn foefjes. aylmer is een bijzonder slecht geanimeerd parasiet achtig creatuur, dat mij gans de tijd doet denken aan mr hanky de kerst drol uit south park. bovendien loopt hij met een eeuwige debiele grijns rond op zijn gezicht. ik vraag me af waar ze het vandaan blijven halen.
ook de scenes waar aylmer zich tegoed doet aan hersenen zijn ronduit flauwtjes te noemen. vaak lopen de slachtoffers rond met een halve kerstdrol op hun voorhoofd gekleefd. ze krijsen een beetje en spartellen nog wat, en dan zijn ze dood.
maar wat brain damage redt zijn de ongelofelijk stupide dialogen. deze zijn zo belachelijk dat je gewoon niet anders kunt dan met een stomme grijns (nog stommer dan die van aylmer) er naar te zitten kijken.
brian "you sucked out her brain?"
aylmer "yeah, right through her mouth"
brian "is she dead?"
aylmer "are you kidding? of course she is!"
en natuurlijk, als kers op de taart: de scene die je altijd zal bijblijven.
brian gaat high op aylmer juice naar de locale disco. een in leder en latex gekleed sletje lokt hem mee naar de achtergelegen steeg en laat zich op haar knieen zakken voor zijn kruis
"seems like you got a real monster down there" zegt ze, alvorens zijn ritssluiting te openen. plots schiet aylmer te voorschijn en duikt haar mond in die ze al had geopend voor een potje orale verwennerij. wat volgt is een onsmakelijke, doch lachwekkende scene waarin ze al pijpend stikt in aylmer, die "en passant" haar hersenen uit zuigt wat dus de reeds door mij ge quotte dialoog tot gevolg heeft.
henenlotter is dus duidelijk een man van de onderbroekenhumor.
na deze film werkte hij vervolgens nog aan basket case 2, frankenhooker, basket case 3, en binnenkort verschijnt zijn nieuwste pareltje van platvloersheid bad biology, waar ik al rijkhalzend naar uitkijk.
score 3 op 4

dinsdag 14 oktober 2008

teeth

jaar: 2007
genre: horror, comedy
regiseur: Mitchell Lichtenstein
cast: Jess Weixler, John Hensley, Josh Pais, Hale Appleman

dawn is een meisje dat naar goede amrikaanse traditie geen flauw benul heeft van haar eigen sexualiteit, en ook haar eigen lichaam is haar vreemd. samen met haar vriendje heeft ze een pact gesloten geen seks te hebben voor het huwelijk. wanneer haar vriendje zich op een dag niet meer kan bedwingen en zich aan haar vergrijpt komt hij tot de vaststelling dat haar flamoes niet is zoals het hoort te zijn. ze beschikt namelijk over de geduchte en beruchte vagina dentata, oftewel een kut met tanden.

goed, met een dergelijk onderwerp voor een film kan je twee kanten uitgaan.
1)je maakt het rauw, vulgair en smerig zodat je nooit door de keuringscommisie geraakt, tenzij je wil dat je film in hetzelfde rekje komt te liggen als giants of cock 2, the assmaster, en black on white fuck sluts.
2)je probeert alles zo subtiel mogelijk in beeld te brengen, vertrouwend op pure sugestie en de verbeelding van de kijker;
goed, voor teeth hebben ze dus gekozen voor optie twee. wat wil zeggen dat er geen vagina te zien valt. hooguit zie je eens een wormvormig aanhangsel over de grond rollen waarvan je denkt dat "zou dat zijn dinges zijn?"
is teeth dan een saaie film? nee natuurlijk niet. teeth is een film met een verhaal en een moraal; het is een film over girl meets world; het gaat over volwassen worden en respectvol omgaan met mensen en jouw eigen lichaam, n nog meer van die dergelijke linksgezinde hippie nonsens.
het zal wel aan mij liggen, maar ik had de boel toch wat ranziger gemaakt.
score 2 op 4

donderdag 9 oktober 2008

slime city

jaar: 1988
genre: horror, gore, (ongewilde comedy)
regiseur: Greg Lamberson
cast: (waarschijnlijk enkele goede vrienden van de regiseur)


soms vraag je je af, "kan een film nog slechter zijn dan de vorige die ik gezien heb?" en al te vaak blijkt dat inderdaad het geval te zijn.
zo ook met slime city.
alex is een student die in een achterbuurtje gaat wonen in een gebouw waar een aantal weirdos reeds hun intrek hebben genomen. ze brouwen daar hun eigen wijn naar het recept van een oude sekteleider die daar ooit zou gewoond hebben. maar het goedje blijkt geen wijn te zijn maar een brouwseltje dat zijn huid bedekt met een pruttelend laagje slijm dat in hem een moordlust ontwikkeld.
slime city belooft dus een stad vol slijm en weet slechts een enkel vent te leveren; nochtans had ik graag wat meer slijm gezien. ik ben namelijk opgegroeid in de jaren 80-90 toen slime nog heel populair was; ieder knulletje had toen wel een potje met groene of roze slime dat heerlijk rekte en plakte en dat na een tijdje zo ranzig werd van de ingekleefde haren en koekjeskruimels dat je je potje onder dwang van moeder in de vuilbak kon gooien.
voorts lijdt slime city ook onder een reeks beroerde acteer prestaties. echt, dan doet het amateurtoneelgroepje van dat stelletje dementerende bejaarden in het rusthuis aan de overkant van de straat het nog beter.
het was zelfs zo erg gesteld met het beschikbare aantal acteurs, dat ze mary huner een dubbelrol gegeven hebben. als lori draagt ze een klasieke stijve outfit en als nicole een strak latex pakje met netkousen en een enorme zwarte pruik. waarschijnlijk zal de casting supervisor zichzelf fier op de borst getrommeld hebben omtrent zoveel spitsvondigheid, maar ik trapte er niet in.
het enige wat slime city een beetje kon redden van de totale ondergang was de eindscene waar slimy alex lori te lijf gaat en zij hem in relatief grote mootjes hakt, waarna zijn hersenen al kruipend op de vlucht slaan. dit en enkel dit levert hen nog 1 punt op.
slime cuty is dus een ten allen tijde te vermijden film!
score 1 op 4

maandag 6 oktober 2008

feast 2 : sloppy seconds

jaar: 2008
genre: horror, gore, creature
regiseur: John Gulager
cast: de zelfden van fest 1 plus wat extra slachtoffers.

feast 2 begint zowat op het zelfde moment dat feast 1 het voor bekeken houdt. de overlevenden maken zich uit de voeten. onmiddelijk komen er enkele nieuwe personages op de proppen. namelijk een bende chopper chicks onder leiding van biker queen die wraak wil voor de dood van haar tweeling zus harley mama in feast 1. haar zoektoch leidt haar naar het naburige stadje waar nog maar net een slachting werd aangericht door de sadistische en op seks beluste creaturen uit feast 1.
van daar begint het een beetje mis te lopen. feast 2 is niet meer of minder dan een aaneenschakelijk van vieze of hilarische scene's , zonder verdere samenhang of verhaal. en voor je het weet is de film gedaan en wordt je verondersteld uit te kijken naar het weldra te verschijnen feast 3. goed, ik zal er naar kijken , enkel en alleen maar om te zien of john gulager er in slaagt die film nog erger te verkloten dan deze.
van mij krijgt feast 2 alvast een dikke vette nul
score 0 op 4

zaterdag 4 oktober 2008

the midnight meat train

jaar: 2008
genre: horror, thriller
regiseur: Ryuhei Kitamura
cast: Bradley Cooper, Leslie Bibb, Brooke Shields, Vinnie Jones, Roger Bart

soms heb je iets gehoord over een film, die er zo veelbelovend uitziet, dat je gewoon niet kunt wachten tot een officiele release, en je je dus genoodzaakt ziet je toevlucht te nemen tot het bekijken van eender welke obscure versie die je maar in je handen kan krijgen. zo was het voor mij dus ook met de op een kortverhaal van clive barker gebaseerde film the midnight meat train. deze ochtend zat ik dus te kijken naar een in het russisch overgedubde versie, met een ondertiteling, die grotendeels was opgesteld in zeer gebrekkig engels, waarschijnlijk gemaakt door iemand die slechts een gedeeltelijke notie had van de engelse taal, en alles had vertaald vanuit het spaans. dit kon ik merken aan de hier en daar nog steeds aanwezige spaanse woorden. (bv olvidas)
toen ik voor de zoveelste keer het engelse woordje "excrement" las waar het woordje "shit" had moeten staan, wist ik gewoon dat ik bijna de limiet had berijkt van wat een horrorfilmfan kan verduren om één van de eersten te zijn die deze film onder ogen krijgt.

leon is een fotograaf die hoopt om ooit met zijn plaatjes veel geld te verdienen. in een poging zijn werk in een befaamde gallerij te krijgen besluit hij een serie fotos te maken die de onderbuik van de stad moeten tonen. hij gaat 's nachts op pad en red zo toevallig een fotomodel uit de klauwen van een bende tuig in de plaatselijke metro.
wanneer het fotomodel de volgende dag in de krant als vermist staat opgegeven gaat hij zelf op onderzoek uit, en komt zo op het spoor van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers uitpikt en vermoordt op de nachttrein.

the midnight meat train is een schitterende film, weldoordacht opgebouwd, en prachtig in beeld gebracht door de regiseur, die perfect weet hoe je de computer kan gebruiken om een shot te verfraaien. meestal heb ik het niet zo op al die digitale toestanden, en zie ik liever een plastic oog uit een plastic kop spatten dan een computergegenereerd effectje (oeps, spoiler!!) maar in deze film werkt het wel. sta je er toch nog sceptisch tegenover, bedenk dan maar dat de rol van de killer wordt gespeeld door de immer coole vinnie jones (bullet tooth tony) die er in slaagt om zonder een woord te zeggen pure dreiging uit te stralen.
zeker bekijken, tenminste, zodra die zeikerds van lionsgate hem eindelijk op de europese markt gooien.
score 4 op 4

vrijdag 3 oktober 2008

flowers of flesh and blood

jaar: 1985
genre: asian, gore torture
regiseur: Hideshi Hino
cast : enkele gele medemensen

wie vaak steen en been klaagt dat de meeste aziatische horrors te complexe verhaellijnen hebben, en vaak over niets anders handelen dan nogal bleekjes uitgeslagen geesten, zal na het bekijken van deze film wel snel zijn bek houden. flowers of flesh and blood is een filmpje uit de stal van de guinea pig collectioN Uber zieke films voor Uber zieke mensen noemen ze dat.
het verhaal is dan ook ube simpel. iedereen kan het volgen.
Een vrouw wordt op straat verdoofd met chloroform om wakker te worden in een obscuur kamertje waar een of ander leiperd in een samurai pak (inderdaad) haar heeft vastgebonden op een bed. doodleuk vertelt hij haar dat hij haar gaat veranderen in een kunstwerk. in een bloem van vlees en bloed. Hij injecteert haar met een of ander middeltje dat haar kalm en dociel maakt, en begint haar vervolgens vakkundig te bewerken met allerlei roestige voorwerpen.
flowers of flesh and blood is dus geen film voor de tere zieltjes onder ons. vanwege zijn hoge graad van realisme zal menig persoon over de nek gaan bij de scenes waar een hand in close up aan de pols wordt doorgesneden. je ziet de pezen en het gewricht zitten in het vlees en zelfs een subtiel laagje onderhuids vet. je gaat je afvragen "is dit wel nog trucage?"
Ook kan je je afvragen: "ben ik ziek als ik geniet van dergelijke filmpjes?" of "Zouden ze mij hiervoor niet moeten opsluiten, om te verhinderen dat ik dit zelf probeer?"
maar dergelijke vragen stel ik mezelf al lang niet meer. ik vraag me enkel nog af waar ik op dit uur nog gauw een fles chloroform kan vinden.
score 4 op 4