dying god

jaar: 2008
genre: horror, thriller, creature, low budget
regiseur: Fabrice Lambot
cast: Lance Henriksen, James Horan, Erin Brown

sean fallon is een politie inspecteur die het al lang voor bekeken heeft gehouden. hij is zo corrupt als wat, drinkt en snuift er op los, en zorgt ervoor dat hij geregeld een gratis wip krijgt van de plaatselijke vleesindustrie.
het enige lichtpuntje in zijn leven is zijn vriendin mary, een ex hoertje die hij heeft helpen afkicken. wanneer een reeks bizarre moorden de plaatselijke rosse buurt teistert bijt fallon zich vast in de zaak. al gauw ontdekt hij dat de meisjes gestorven zijn door verkrachting met een obsceen grote lul die niet afkomstig is van een menselijk wezen. maar van wat dan wel?

onlangs waarschuwde ik nog voor de gevaren van het kijken naar een film met lance henriksen. toch kan ik het niet laten. ik ben een beetje zoals al die losers die hun kans blijven wagen met belspelletjes op t.v. ik weet dat ik mijn tijd verspil, en ik weet dat ik geld uitgeef aan onzin, en toch doe ik het...
en ik moet zeggen dat ik deze keer geluk heb gehad. oké dying god is pure pulp, eentje voor in de afvalbakken van de cinematografie, maaaaar toch , deze film heeft iets. voor een keer zijn de acteurs en de casting nog niet zo slecht. james horan, die vooral aan de bak komt als voice actor in diverse video games en cartoons ziet er niet alleen uit als een aan lager wal sukkelende flik, hij IS het gewoon, en voor één keer erger ik mij niet dood aan lance henriksen die over het algemeen al zijn rolletjes op auto piloot speelt. erin brown, die vooral cariere gemaakt heeft in softcore lesbo porno lijkt voorgoed overgestapt naar de low budget horror film na rolletjes in splatter beach, the rage, skincrawl, en shadow dead riot (lees desbetreffende review) want binnenkort duikt ze weer op in sculpture, een psychologische gore-splatter film, samen met raine brown, het psychotische anderhalf metertje uit 100 tears (zie desbetreffende review)
natuurlijk slaat de ontknoping van deze film helemaal nergens naar. de killer is een zuid amerikaanse demon (die opvallend lijkt op een kerel in een lelijk rubber pak), met een obsceen grote intrekbare lul (ja je krijgt die te zien) die zich wil voortplanten omdat hij stervende is door kanker die hij heeft opgelopen in de plaatselijke verlaten kwikfabiek waar hij zich schuilhield. dat fallon op het spoor wordt geholpen door de laatste overlevende stam indiaan die het monster als zijn god aanbidt, en verder nog wordt geholpen door een studente van een of andere faculteit maakt de plot er niet minder plausibel op.
toch heb ik gedurende deze film met een grijns van oor tot oor zitten kijken, niet in het minst voor de bijzonder knullige special gore effects. het monster dat de foetus uit een zwangere vrouw trekt en in een hoekje smijt, waarna het arme abortusje ook nog eens beschoten wordt door een ijverige flik is een hoogtepunt.
dying god is een filmpje voor allesbehalve kritische z-film liefhebbers zoals ik, maar niet voor andere mensen, vrees ik.

score 3 op 4