lucker the necrophagous

genre: slasher
jaartal: 1986
regie: Johan Vandewoestijne
cast: Nick Van Suyt, Helga Vandevelde, Let Jotts

Voor mijn eerste review zo ik het graag willen hebben over dit klassieke stukje Belgische cinema: Lucker. of ook bekend onder zijn Engelse titel: Lucker The Necrophagous. Een slasher film uit 1986, die totaal in de vergetelheid verzonken zou zijn, ware het niet dat hij beschikt over een enkele troef die hem distanciert van de mainstream stalk and kill films uit die periode, namelijk een gezonde portie necrofilie.
John Lucker, gespeeld door Nick Van Suyt, is een moordenaar van het gestoordere type. Waar andere moordenaars graag hun slachtoffer verkrachten en vermoorden, doet Lucker het liever andersom. Ten slotte, een dood meisje spartelt heel wat minder tegen, nietwaar?
John Lucker ontsnapt uit de psychiatrische inrichting waarin hij opgesloten zit, waarbij hij en passant enkele mensen vermoordt. Onmiddellijk gaat hij op zoek naar de enige overlevende van zijn vorige moordpartij Cathy Jordan (Helga Vandevelde) je moet er bewondering voor hebben. Lucker doet niet graag half werk.
Hij komt haar vrijwel onmiddellijk op het spoor (om de film kort te houden) en slaagt erin een appartement te bemachtigen in hetzelfde gebouw. Want nu wil het toch toevallig lukken dat Cathy Jordan's onderbuur een prostitué (Let Jotts) is die Lucker oppikt in een café, waar Lucker en passant nog iemand vermoordt. Eénmaal thuis wordt de prostitué ook door Lucker vermoordt. En dan begint het lange wachten. Lucker zwerft doelloos door het appartement gedurende enkele dagen. Hij zit in de zetel en kijkt t.v. tot de tijd rijp is. En dan gebeurt het. Hier zaten we al gans de film op te wachten. John Lucker begeeft zich naar de slaapkamer en verwijdert het laken dat het lijk van de prostitué aan het oog onttrok. Gedurende de laatste dagen hebben haar fijne vleeswaren zich ontwikkeld tot een heerlijke groene schimmelkaas. Lucker kan zijn lust niet meer bedwingen. Hij stroopt zijn broek af en bestijgt zijn ongetwijfeld zeer aromatische slijmerige bedpartner. Zijn dikke, witte harige reet wipt op en neer dat het een lieve lust is, en op dit moment weet je het eigenlijk al. Deze film is over zijn hoogtepunt heen. Van hier af kan het enkel nog neerwaarts gaan, en inderdaad, de film spiraalt neerwaarts weg in de belachelijkheid met als absoluut dieptepunt de dood van Lucker. In de kelder van het gebouw wordt hij in de lifschacht geduwd en valt zijn dood tegemoet. Hoe diep kan je nog vallen als je al in de kelder bent?
Zoals ik al zei, Lucker is een héél middelmatige slasherfilm ware het niet voor de heel grafische necrofiliescene. Vast wel baanbrekend voor zijn tijd, en zelfs nu nog shockerend voor de wannabee horror fan, maar voor de rest heeft deze film niets te bieden.
Niet dat regiseur Johan Vandewoestijne niet zijn best gedaan heeft. Het probleem ligt ook niet bij Nick Van Suyt, die als een ware Jan Decleir zijn dikke witte harige reet op en neer liet wippen. Toch zal Lucker nooit de top halen van de underground cinema. Daarvoor heeft de film gewoon te weinig om het lijf.
score:3