100 Feet

Jaar: 2008
Genre: Horror, thriller
Regiseur: Eric Red
Cast: Famke Janssen, Bobby Cannavale, Ed Westwick, Michael Paré.

Marnie heeft haar ex-man, die haar geregeld een pak slaag gaf, vermoordt. Na haar gevangenisstraf mag ze naar huis, mits ze een enkelband draagt, die haar een beperkte bewegingsvrijheid van 100 voet geeft. (Vandaar de titel van de film, voor het geval je dacht het een film over duizendpoten ging worden.)De ex-partner van haar echtegenoot die tevens politieman was houdt haar als een havik in de gaten. Eerst vindt ze het allemaal super, maar dan wordt ze geconfronteerd met de geest van haar overleden echtgenoot, die een nieuwe betekenis geeft aan het woord klopgeest, aangezien de kloppen nu op Marnie terecht komen. De enigen van wie ze een beetje hulp kan verwachten is het hulpje van de kruidenier.

Dit is nu al de derde spookfilm die ik zie in korte tijd, dus zou de verveling stilaan moeten beginnen toeslaan. Doch niets is minder waar. 100 Feet levert the stuff waar je in Paranormal Activity eigenlijk een beetje om zat te smeken.Een duidelijk zichtbare geestesverschijning die er niet voor terug schrikt om eens lekker gewelddadig uit de hoek te komen, en een vrouw alle hoeken van de kamer te laten zien. Dat de vrouw in kwestie door die enkeleband bovendien geen kant uit kan is voor de geest in kwestie mooi meegenomen.
De geest is Michael Paré, die ik vooral ken van zijn rolletje als wraakzuchtige flik in de Uberwalgelijke film Seed van Uwe Boll, en zijn favoriete punchbal wordt gespeeld door Famke Janssen die sinds de dood van haar personage in X-Men een beetje om werk verlegen zat in het big budget movie genre. Nochtans levert ze in 100 Feet een puike prestatie. Famke heeft dankzij haar Nederlandse afkomst een totaal andere uitstraling dan Amerikaanse Hollywood aktrices, en ziet ze er met haar 45 jaar nog steeds aantrekkelijk uit zonder al te fake of plastic over te komen.

Regiseur Erik Red weet alleszins hoe je een film ineen moet steken. Zo schreef hij ondermeer de screenplay voor Near dark, the Hitcher 1, 2 en de remake ervan, de middelmatige horrors Body Parts en Bad Moon, en ook van deze 100 Feet. Het was nochtans van 1996 dat Red nog eens zelf achter de camera stond, maar klaarblijkelijk is hij het nog niet verleerd. Zijn achtergrond met body horror komt dan ook goed van pas wanneer Red de geest een dodelijk slachtoffer laat maken op wel heel bloederige en grafische wijze.

Tot slot. 100 Feet is een spannende paranormale horror-thriller waarin heel wat meer bloederige activiteit te beleven valt dan in Paranormal Activity, en het qua sfeer een beetje gaat zoeken in japanse ghoststory's. Beslist een aanrader.

Score: 3,5 op 4

En nu komt het: waarom krijgt deze film na mijn toch lovende woorden niet de volle 4 op 4. Jammer genoeg komt dit door het niet al te bevredigende einde, waarin cast en crew er zich volgens mij wat al te gemakkelijk vanaf maken. Ja ja, Sven Of The Dead is streng, maar rechtvaardig.