Stockholme Syndrome

Jaar: 2008
Genre: Horror, Gore, Torture
Regisseur: Ryan Cavalline
Cast: Yeah Right....

Een koppeltje waarvan de vrouw wel heel zwanger is worden tijdens de ene of andere reis gekidnapt door een bende slavenhandelaren met de bedoeling haar als slavin te verkopen, hun kind voor adoptie, en hem voor de reservestukken.

Volgens Wikipedia is het stockholm syndroom het volgende:

Het Stockholmsyndroom is het psychologisch verschijnsel dat soms optreedt tijdens een gijzeling. Het verschijnsel houdt in dat de gegijzelde sympathie voor de gijzelnemer krijgt.
Aangenomen wordt dat het Stockholmsyndroom tot ontwikkeling kan komen in een omstandigheid waar de gijzelnemer absolute controle over de gegijzelde kan uitoefenen en binnen die absolute controle voorziet in de basisbehoeften van het slachtoffer, bijvoorbeeld door het geven van voedsel of beschutting. Voor buitenstaanders is dit een paradoxale situatie, omdat het ook bij de gegijzelde bekend is dat hij zich slechts in een afhankelijke situatie bevindt als gevolg van de acties van de gijzelnemer.

Oké, maar wat dit dan met de film te maken heeft is me totaal vreemd. Ik heb de volledige film uitgezien vanwege de straffe start (je ziet niet alledagen een zwangere vrouw afgepoeft worden)en nergens kwam ik iets tegen wat de titel rechtvaardigt.
Regisseur Cavalline die ook nog eens het script schreef had zelf ook beter eens wikipedia geraadpleegd of al scrabbelend een andere titel verzonnen.
Zoals ik al zei: Stockholm Syndrome begint heel sterk met een bijzonder intense kennismaking tussen zwangere vrouw en crimineel 1, dan volgt de kidnappig, en dan wat gemartel, maar dan gaat alles snel bergafwaarts. Ik wil het niet hebben over het flauwe acteerwerk. Z films en beginnend acteurs gaan hand in hand. En de gore effektjes zijn nog niet zo slecht als wat ik de laatste tijd al heb moeten aanschouwen; het grootste probleem dat S.S. heeft is het van hot naar haar rennende scenario dat zelden kant noch wal raakt. Het kabbelt een beetje van schokkende scene naar poging tot schokkende scene en dan terug, zonder echt een verhaal te bieden. Goed, heel wat mensen zullen inderdaad geschokt zijn, bevoorbeeld tijdens een scene waarbij een babylichaampje verhakkelt wordt, maar ik heb in Antropophagus al eens een baby zien opeten, en in Cannibal Holocaust kreeg ik al eens een home-made abortus voorgeschoteld, dus mij raak je daar absoluut niet meer mee.
Andere kijkers zullen het hier ongetwijfeld wel moeilijk mee hebben.
Ook een bijzonder flauw segment van de film dat enkel en alleen maar dient omdat het hoofdverhaal van het koppeltje wat mager uit valt is het stuk betreffende een priester die betaalt om de aspirant slavinnen te reinigen van hun zonden door middel van een knotsvormige dilod waaraan scheermesjes gemonteerd zitten.
zoals ik al zei: mij raak je daar niet mee. Maar anderen misschien wel. Zodoende kunnen we besluiten dat Stockholm Syndrome enkel en alleen geschikt is voor, jawel, de verstokte genreliefhebbers zoals ik.

Score 2,5 op 4.