brain damage

jaar: 1988
genre: horror, creature
regiseur: frank henenlotter
cast: Rick Hearst,Gordon MacDonald, Jennifer Lowry

laten we het van in het begin maar duidelijk stellen. om van brain damage te genieten moet je inderdaad een hersenbeschadiging hebben.

brian is een doodgewone jongen met een doodgewoon leven, tot hij op een dag in contact komt met aylmer, een parasiet die hem beloont met hevige gelukzalige hallucinaties in ruil voor menselijke hersenen. algauw raakt brian hopeloos verslaafd en wordt hij de speelbal van aylmer.

brain damage is een film van frank henenlotter die een instant cult status verwierf met het maken van basket case. een ultra low budget horror over een siamese tweeling die wraak wou nemen op de artsen die hen haddden gescheiden. basket case was op zich een redelijk debiele film, met enkele knullige effektjes en een belachelijk slecht geanimeerd stop motion monstertje. ook in brain damage herhaalt henenlotter zijn foefjes. aylmer is een bijzonder slecht geanimeerd parasiet achtig creatuur, dat mij gans de tijd doet denken aan mr hanky de kerst drol uit south park. bovendien loopt hij met een eeuwige debiele grijns rond op zijn gezicht. ik vraag me af waar ze het vandaan blijven halen.
ook de scenes waar aylmer zich tegoed doet aan hersenen zijn ronduit flauwtjes te noemen. vaak lopen de slachtoffers rond met een halve kerstdrol op hun voorhoofd gekleefd. ze krijsen een beetje en spartellen nog wat, en dan zijn ze dood.
maar wat brain damage redt zijn de ongelofelijk stupide dialogen. deze zijn zo belachelijk dat je gewoon niet anders kunt dan met een stomme grijns (nog stommer dan die van aylmer) er naar te zitten kijken.
brian "you sucked out her brain?"
aylmer "yeah, right through her mouth"
brian "is she dead?"
aylmer "are you kidding? of course she is!"
en natuurlijk, als kers op de taart: de scene die je altijd zal bijblijven.
brian gaat high op aylmer juice naar de locale disco. een in leder en latex gekleed sletje lokt hem mee naar de achtergelegen steeg en laat zich op haar knieen zakken voor zijn kruis
"seems like you got a real monster down there" zegt ze, alvorens zijn ritssluiting te openen. plots schiet aylmer te voorschijn en duikt haar mond in die ze al had geopend voor een potje orale verwennerij. wat volgt is een onsmakelijke, doch lachwekkende scene waarin ze al pijpend stikt in aylmer, die "en passant" haar hersenen uit zuigt wat dus de reeds door mij ge quotte dialoog tot gevolg heeft.
henenlotter is dus duidelijk een man van de onderbroekenhumor.
na deze film werkte hij vervolgens nog aan basket case 2, frankenhooker, basket case 3, en binnenkort verschijnt zijn nieuwste pareltje van platvloersheid bad biology, waar ik al rijkhalzend naar uitkijk.
score 3 op 4