island of the living dead

jaar: 2006
genre: horror, gore, zombie, exploitation
regiseur: bruno mattei
cast: een bende overgedubde acteurs

voor iemand zoals ik, die de nickname sven of the dead hanteert, zou je verwachten dat ik heel wat meer besprekingen zou schrijven over zombies en aanverwanten. natuurlijk zou ik uren en uren kunnen doorlullen over zombiefilms. echt, als je me liet begaan dan kon ik een hele verhandeling schrijven over de zombie, en al zijn verschillende verschijningsvormen in diverse films. het probleem is echter dat er nooit een goede gelegenheid is om het eventjes over de zombie te hebben; mensen maken wel zombie films aan de lopende band, maar dat wil niet zeggen dat er veel goede tussen zitten. we kunnen het er wel allemaal over eens zijn dat een goede zombiefilm niet noodzakelijk een groot budget behoeft. night of the living dead van george romero was nauwelijks meer dan een studentenfilm, met organen van de plaatselijke slager, een auto geleend van de moeder van een crewlid, en een hoop castleden die werkten voor één dollar en een t-shirt waarop stond 'i was a zombie on night of the living dead'. feit blijft dat 'night' een meesterwerk in zijn genre is, voortdrijvend op suspens alleen. het vervolg op 'night', getiteld dawn of the dead was zo een enorm succes in europa dat het een hele rits italiaanse exploitationfilms uitlokte, waarvan lucio fulci's zombi 2 nog wel de meest bekende is. die italiaanse knock-offs waren stuk voor stuk erbarmelijk geregiseerd, afgrijselijk geacteerd, en abominabel over gedubd. dit fenomeen van de low budget zombie film wist twee decenia lang de videotheken onveilig te maken om dan weer naar de achtergrond te verdwijnen; natuurlijk waren er altijd nog een paar die voort bleven ploeteren, en hedendaagse filmmakers waagden zich geregeld eens aan een uitstapje in het levende doden genre. deze re-boot wist enkele zeer geslaagde films voort te brengen, zoals zack snyders 'dawn of the dead' remake, het verbluffende 28 days later (wat technisch gezien niet echt een zombie film is) en het australische undead. ook in de underground blijft het zombiegenre levend, maar veelal blijven het zwakke productietjes met mensen die dringend van oma haar make-up doos moeten afblijven. al met al, tussen al die films met hypersnelle en/of verstandige zombies enerzijds, en ultra low budget witgeschilderde zombies anderzijds verlang je toch ergens wel naar een film die helemaal de sfeer van de jaren 70/80 zombieflick uitstraalt.
en uiteindelijk kom je dan terecht bij een film als island of the living dead.
(ja ja, ik kom eindelijk to the point. ik zei toch dat ik kon doorlullen)
island of the living dead was vroeger al eens de titel voor fulci's zombi 2 voor zijn release op de engelstalige markt, maar dat weerheidl regiseur mattei er alleszins niet van om hem toch maar te gebruiken. ook de opzet van deze film is grotendeels geleend van zombi 2, compleet met wandelende doden met spaanse conquistadores en al. dat mattei niet vies is van een beetje leentjebuur spelen bewees hij al met zijn film robowar waarin een mix van predator en robocop in de jungle mensen opjaagt. ook strike commando 2 parodieert rambo 2 stevig,en in 1990 waagde hij het zelfs om een film te maken genaamd terminator 2 die grotendeels het scnenario van terminator 1 volgde, en gebruik maakte van nagenoeg dezelfde dialogen en scene's. waarom mattei nooit een proces voor plagiaat aan zijn laars gelapt kreeg, dat is voor mij een raadsel.
enfin, laten we het er dus maar op houden dat meneer mattei iemand is die niet houdt van innovatie en dat valt te zien aan zijn 'island of the living dead'
wanneer enkele mensen met hun boot stranden op een eiland ontdekken ze daar een oud spaans fort met een schat die bewaakt wordt door de levende doden. een voor een vallen ze ten prooi aan deze wandelende lijken.
'island' is, zoals al die klassiekers uit de horror filmgeschiedenis, bijzonder slecht geacteerd. om de boel erger te maken werden de stemmen van de acteurs overgedubd, en dit zonder al te veel belang te hechten aan de lip sinc. verder is het scenario volslagen debiel, en vraag je jezelf af hoe het kan dat ze toch maar een film van anderhalf uur hebben weten maken met zo weinig ideeen om mee te werken. en hier zit nu juist het geniale van deze film. dze film wekt zoveel nostalgische gevoelens op bij de avide zombiefan dat hij enkel en alleen daarvoor al een must see is. daarom geef ik deze film de verrassende score van 3 op 4
score : 3 op 4
ps: een van de meest verrassende aspecten van deze film was ook de totale afwezigheid van ook maar enig bloot. regiseur mattei, die onder een van zijn vele vele pseudoniemen ook een paar emanuelle films wist te draaien laat hierin geen enkele tet zien.