jaar: 2005
genre: horror, gore, uber low budget
regiseur: John Poague
cast: Ron Jeremy en nog een paar vervelende tieners
enkele vervelende tieners besluiten halloween door te brengen in een huis dat dienst doet als filmset voor een horrorfilm. wat ze echter niet weten is dat het huis behekst is en er reeds enkele doden vielen; in dat huis ontmoeten ze gus en zijn vriend. zij verdienen de kost als grafrovers en hebben net de laatste rustplaats van een oude magier overhoop gehaald. al doende wekten ze een vampier, die een legertje zombies ter beschikking heeft om hun achterna te zitten.
tesamen zullen ze zich moeten verdedigen tegen de steeds verder oprukkende ondoden.
the wickeds is ongetwijfeld de meest rampzalige film die ik in jaren heb gezien. werkelijk niets aan deze film deugt. en nee, het behoorlijk lage budget waarmee ze werkten heeft hier niets mee te maken. george romero's klassieker night of the living dead werd ook met nagenoeg niks gedraaid, en moest het vooral hebben van donaties van vrienden, een geleende auto, gratis werkende gastacteurs, en gratis darmen van de locale beenhouwer, die in ruil een rolletje kreeg als de eerste zombie in de film.
deze the wickeds kan zich dus niet beroepen op een laag budget om zijn fouten goed te praten; de schuld ligt volledig bij het slechte scenario, de regiseur die duidelijk hersendood is, en de editor die zat te slapen bij de eindafwerking.
het scenario rammelt langs alle kanten. de kombinatie van vampiers, zombies en geesten had misschien wel kunnen werken, maar hier lijkt alles een ordenteloze warboel. veel spanning of plotwendingen moet je niet verwachten. nadat iedereen in het hutje zit proberen ze uit te breken en langs de zombies te raken. dit mislukt. ze rennen terug naar binnen en enkele zombies slagen erin ook binnen te raken. een tiener gaat dood alvorens de zombies onschadelijk gemaakt kunnen worden, en dan begint het hele spelletje opnieuw tot iedereen er aan is. bovendien vind ik het al helemaal belachelijk dat ze daar in hun t-shirt in het midden van de zomer halloween zitten te vieren ook.
de zombies zien eruit alsof iemand de verkleedkoffer van de zolder heeft gehaald, en
wat gaten heeft geknipt in oma en opa's oude spullen. vervolgens kreeg iedereen nog een kwak witte poeder in hun gezicht gesmeten en daar moeten we dan maar tevreden mee zijn. nochtans zijn de zombies nog niet zo erbarmelijk slecht als de tieners waarvan je gewoon hoopt dat ze echt doodgaan.
ook bij de eindproductie gaat er vanalles mis. de montage ontbreekt alle continuiteit. een vrijscene die niet verder schijnt te raken dan wat gekus en geknuffel wordt eindeloos uitgesponnen door steeds dezelfde beelden in een loop af te spelen. daarna komen gus en zijn trawant aan in de hut en tien minuten later cutten we terug naar de vrijscene waar ze nog steeds knuffelen; kledingstukken verdwijnen en verschijnen in willekeurige volgorde. tot de vampier er een einde aan komt maken. een beetje verder in de film gaat een van de meisjes hysterisch op de vlucht nadat een zombie het huis binnen raakt. ze raakt halfweg het gazon alvorens ze gegrepen wordt. we cutten weer naar de binnenkant van het huis waar de zombie onder handen genomen wordt. op de achtergrond zien we nogmaals het meisje de deur uitlopen.
het is echt om te huilen zo slecht;
het enige lichtpuntje in deze film is acteur ron jeremy. onlangs vertelde ik nog over traci lords. wel ron jeremy is ook een porno acteur die de overstap heeft gemaakt naar reguliere cinema.
ron jeremy heeft sinds 1977 al een indrukwekkende 1156 keer voor de camera gestaan. waarvan het merendeel als porno acteur. jeremy is kort en dik en zijn schaamhaar loopt zo ongeveer door over zijn gehele lijf. maar hij heeft wel een kanon waarmee hij zelfs de meest ongewillige merrie kan bevredigen, en de stamina om deze drie uur overeind te houden zonder behulp van viagra zoals zoveel van de hedendaagse pornosterren. het amerikaanse labeltje naughty americans dat vroeger vrijwel elke week een boxset met vieze filmpjes uitbracht werd groot op de rug (of penis) van ron jeremy en het is nagenoeg onmogelijk om ook maar een van hun films te vinden waar hij niet in meedoet. ook heden ten dage is hij nog steeds actief in het wereldje en wordt hij veelvuldig gevraagd om een gaatje te vullen. ron zal dus wel nog een tijdje aan zijn trekken komen. mocht zijn ster echter beginnen tanen, dan kan hij zichzelf altijd nog van de nodige blow jobs voorzien, want dankzij zijn korte bovenlichaam is hij in staat om aan zijn eigen tuinslang te lebberen in geval van nood.
toch kon ron jeremy deze film niet redden en krijgt hij van mij de ongelofelijke negatieve score van min één op vier
score -1 op 4
zondag 31 mei 2009
vrijdag 29 mei 2009
skinner
jaar: 1993
genre: horror, gore
regiseur: ivan nagy
cast: Ted Raimi, Ricki Lake, Traci Lords
dennis skinner (ted raimi) is een vriendelijke, beleefde, ietwat verlegen jongen. dus wanneer hij bij eenzame huisvrouw kerry (ricki lake) aanklopt om een kamer te huren schenkt ze hem onmiddelijk haar vertrouwen. maar dennis houdt er een vreemde hobby op na. hij houdt er namelijk van om hoertjes hun huid af te stropen teneinde er een mooi pak voor zichzelf van te maken. de meeste hoertjes overleven dit natuurlijk niet want erg ver geraak je niet zonder huid. maar eentje heeft het toch gehaald. haar naam is heidi (traci lords) en zij zit dennis op het spoor en zint op wraak.
skinner is een relatief onbekende straight to video film uit de jaren negentig, die het heden ten dage bij mijn weet nog steeds niet tot een dvd release heeft geschopt,en dat is behoorlijk jammer, want skinner is een film die barst van de atmosfeer. nu was het de eerste keer voor regiseur nagy dat hem een horror werd toevertrouwd; daarvoor moest hij zich houden bij dramas, goedkope thrillers en enkele afleveringen van de serie chips. nagy vertouwd hier vooral op sfeerzetting en de mogelijkheden van zijn cast. de moorden worden op één na nauwelijks in beeld gebracht. de moord die je dan wel ziet gaat meteen zwaar over-the-top met vilscene en sadistische commentaar van skinner en al. enkel het flauwe open einde kon mij minder bekoren maar dat wil ik gerust nog door de vingers zien. na skinner was het echter voorgoed gedaan voor nagy als serieuze film regiseur en ging hij zijn geluk zoeken in de porno industrie. ongetwijfeld geholpen door zijn leading actress traci lords.
traci lords die in de jaren tachtig tussen de 80 en 100 pornofilms draaide was zonder twijfel de meest populaire pornoster van haar tijd. traci ging er prat op dat ze nooit een orgasme moest faken tijdens het filmen en haar enthousiasme hielp haar sterrenstatus enkel maar vooruit. plotsklaps raakte echter bekend dat ze ondanks haar goed ontwikkeld figuur minderjarig was ten tijd van alle filmopnamen en alle films werden dan ook verbannen omdat ze konden kwalificeren als kinderporno. lords probeerde het dan maar te maken als regulier actrice, met wisselend succes. zo moch ze al eens opduiken in de afgrijselijke stephen king verfilming the tommyknockers. en ook in blade heeft ze een klein rolletje. toch heeft ze al 74 rolletjes op haar palmares staan, dus dat is ook weer niet zo slecht; nog een klein weetje in de jaren negentig was lords ook nog kortstondig het liefje van shock rocker marilyn manson.
de andere hoofdrol, die van dennis skinner, wordt gespeeld door een al even onverwachtte acteur ted raimi, de jongere broer van regiseur/producer sam raimi die al sinds de oertijd films lijkt te maken. vaak zien we ted dan ook opduiken in sam's films als gastrolletje. maar in skinner heeft hij de set voor zichzelf en hij wist mij prima te bekoren. hij speelt de rol van dennis skinner zoals anthony perkins norman bates placht te spelen. rustig en bedeesd, maar je voelt gewoon dat er iets scheelt met die jongen. een hele prestatie, vooral voor de mensen die ted raimi kennen van zijn rolletje als joxer the mighty in de serie xena, of hercules the legendary journys.
skinner is geen gemakkelijke film om te vinden, maar voor wie hem toch op de kop kan tikken zeker een aanrader
score 3 op 4
genre: horror, gore
regiseur: ivan nagy
cast: Ted Raimi, Ricki Lake, Traci Lords
dennis skinner (ted raimi) is een vriendelijke, beleefde, ietwat verlegen jongen. dus wanneer hij bij eenzame huisvrouw kerry (ricki lake) aanklopt om een kamer te huren schenkt ze hem onmiddelijk haar vertrouwen. maar dennis houdt er een vreemde hobby op na. hij houdt er namelijk van om hoertjes hun huid af te stropen teneinde er een mooi pak voor zichzelf van te maken. de meeste hoertjes overleven dit natuurlijk niet want erg ver geraak je niet zonder huid. maar eentje heeft het toch gehaald. haar naam is heidi (traci lords) en zij zit dennis op het spoor en zint op wraak.
skinner is een relatief onbekende straight to video film uit de jaren negentig, die het heden ten dage bij mijn weet nog steeds niet tot een dvd release heeft geschopt,en dat is behoorlijk jammer, want skinner is een film die barst van de atmosfeer. nu was het de eerste keer voor regiseur nagy dat hem een horror werd toevertrouwd; daarvoor moest hij zich houden bij dramas, goedkope thrillers en enkele afleveringen van de serie chips. nagy vertouwd hier vooral op sfeerzetting en de mogelijkheden van zijn cast. de moorden worden op één na nauwelijks in beeld gebracht. de moord die je dan wel ziet gaat meteen zwaar over-the-top met vilscene en sadistische commentaar van skinner en al. enkel het flauwe open einde kon mij minder bekoren maar dat wil ik gerust nog door de vingers zien. na skinner was het echter voorgoed gedaan voor nagy als serieuze film regiseur en ging hij zijn geluk zoeken in de porno industrie. ongetwijfeld geholpen door zijn leading actress traci lords.
traci lords die in de jaren tachtig tussen de 80 en 100 pornofilms draaide was zonder twijfel de meest populaire pornoster van haar tijd. traci ging er prat op dat ze nooit een orgasme moest faken tijdens het filmen en haar enthousiasme hielp haar sterrenstatus enkel maar vooruit. plotsklaps raakte echter bekend dat ze ondanks haar goed ontwikkeld figuur minderjarig was ten tijd van alle filmopnamen en alle films werden dan ook verbannen omdat ze konden kwalificeren als kinderporno. lords probeerde het dan maar te maken als regulier actrice, met wisselend succes. zo moch ze al eens opduiken in de afgrijselijke stephen king verfilming the tommyknockers. en ook in blade heeft ze een klein rolletje. toch heeft ze al 74 rolletjes op haar palmares staan, dus dat is ook weer niet zo slecht; nog een klein weetje in de jaren negentig was lords ook nog kortstondig het liefje van shock rocker marilyn manson.
de andere hoofdrol, die van dennis skinner, wordt gespeeld door een al even onverwachtte acteur ted raimi, de jongere broer van regiseur/producer sam raimi die al sinds de oertijd films lijkt te maken. vaak zien we ted dan ook opduiken in sam's films als gastrolletje. maar in skinner heeft hij de set voor zichzelf en hij wist mij prima te bekoren. hij speelt de rol van dennis skinner zoals anthony perkins norman bates placht te spelen. rustig en bedeesd, maar je voelt gewoon dat er iets scheelt met die jongen. een hele prestatie, vooral voor de mensen die ted raimi kennen van zijn rolletje als joxer the mighty in de serie xena, of hercules the legendary journys.
skinner is geen gemakkelijke film om te vinden, maar voor wie hem toch op de kop kan tikken zeker een aanrader
score 3 op 4
dinsdag 26 mei 2009
dark reel
jaar: 2008
genre: horror, thriller
regiseur: Josh Eisenstadt
cast: Lance Henriksen, Edward Furlong, Tiffany Shepis
adam waltz is een nobody die een bijrolletje wint in een low budget film waarin zijn favoriete actrice cassie blue meespeelt. op de set worden enkele gruwelijke moorden gepleegd en de gewetenloze producer van de film besluit de extra publiciteit genadeloos uit te buiten; adam ontdekt al gauw door middel van een geestesverschijning dat de moorden verband houden met de dood van een actrice in de jaren vijftig.
dark reel zou naar het schijnt gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal, maar daar trappen we al lang niet meer in wanneer dvd hoesjes dergelijke onnozelheden uitkramen. mensen die echt geloven dat a perfect storm op waar gebeurde feiten gebaseerd is, zouden ze moeten opknopen aan hun okselhaar.
dark reel is een moordverhaaltje dat nauwelijks de spanning erin weet te houden. er gebeuren drie moorden, en er wordt zelfs geen moeite gedaan om de kijker naar een verdachte te laten zoeken. uiteindelijk volgt de ontknoping en ik werd er warm noch koud van. hoogstens had ik een "ach ja, die dus; " gevoel, maar meer niet.
aan het verhaal is dus niets opmerkelijks, dus laten we het nu even habben over de cast;
de hoofdrol wordt gespeeld door edward furlong, die in 1991 debuteerde in terminator 2 judgement day naast bodybuilder-acteur-gouverneur arnold schwarzenegger, wat furong onmiddelijk het sterrendom inkatapulteerde; dit had voor hem het begin van een glansrijke cariere kunnen worden, maar na een goede rol in american history x verdween hij een beetje in de anonimiteit van de straight to video pulp. jammer, want furlong leek mij een veelbelovende witte doek performer.
de jaren hebben furlong alleszins geen goed gedaan. in dark reel lijkt het haast wel alsof ze hem na een zwerversbestaan vanonder een brug hebben geschraapt. furlong is walgelijk dik geworden, en de regiseur was zich hier pijnlijk van bewust. want tijdens een zwemscene in the pool mag edward zijn t-shirt aanhouden.
ook tijdens een vrij scene met tegenspeelster tiffany shepis werd alle moeite gedaan om furlong zijn bovenlichaam uit beeld te houden en toch de blote borsten van shepis te laten zien; en dit tijdens een eenvoudige missionarishouding. wat mij deed vermoeden dat eddy zijn pipila hoogsten ergens in de regio van tiffy haar knieen had kunnen zitten; dit is wel heel coitus interruptus!
over tiffany shepis gesproken. deze populaire new yorkse scream queen heeft momenteel niet minder dan 21 filmrolletjes in pre of post production, dus deze zullen we wel nog vaker tegen komen; nu is shepis al een heuse veterane in het b-film genre,sinds ze in 1996 een rolletje vertolkte in loydd kaufmans' tromeo and juliet. ik denk niet dat shepis al een rolletje gehad heeft waarin ze niet nodeloos onder de douche moest.
ook zien we in deze dark reel ook nog eens lance henriksen opduiken; en om mezelf niet steeds te herhalen verwijs ik graag naar mijn blogs van dying god en spider's web om nog maar eens duidelijk te maken wat ik vind van lance henriksen. ongetwijfeld zullen we hem nog meer zien opduiken de komende jaren , want lancy draait niet minder dan zes uber low budgets per jaar.
hopelijk zijn daar dan toch een of twee films bij die niet zo abominabel slecht zijn als dark reel.
score 0 op 4
genre: horror, thriller
regiseur: Josh Eisenstadt
cast: Lance Henriksen, Edward Furlong, Tiffany Shepis
adam waltz is een nobody die een bijrolletje wint in een low budget film waarin zijn favoriete actrice cassie blue meespeelt. op de set worden enkele gruwelijke moorden gepleegd en de gewetenloze producer van de film besluit de extra publiciteit genadeloos uit te buiten; adam ontdekt al gauw door middel van een geestesverschijning dat de moorden verband houden met de dood van een actrice in de jaren vijftig.
dark reel zou naar het schijnt gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal, maar daar trappen we al lang niet meer in wanneer dvd hoesjes dergelijke onnozelheden uitkramen. mensen die echt geloven dat a perfect storm op waar gebeurde feiten gebaseerd is, zouden ze moeten opknopen aan hun okselhaar.
dark reel is een moordverhaaltje dat nauwelijks de spanning erin weet te houden. er gebeuren drie moorden, en er wordt zelfs geen moeite gedaan om de kijker naar een verdachte te laten zoeken. uiteindelijk volgt de ontknoping en ik werd er warm noch koud van. hoogstens had ik een "ach ja, die dus; " gevoel, maar meer niet.
aan het verhaal is dus niets opmerkelijks, dus laten we het nu even habben over de cast;
de hoofdrol wordt gespeeld door edward furlong, die in 1991 debuteerde in terminator 2 judgement day naast bodybuilder-acteur-gouverneur arnold schwarzenegger, wat furong onmiddelijk het sterrendom inkatapulteerde; dit had voor hem het begin van een glansrijke cariere kunnen worden, maar na een goede rol in american history x verdween hij een beetje in de anonimiteit van de straight to video pulp. jammer, want furlong leek mij een veelbelovende witte doek performer.
de jaren hebben furlong alleszins geen goed gedaan. in dark reel lijkt het haast wel alsof ze hem na een zwerversbestaan vanonder een brug hebben geschraapt. furlong is walgelijk dik geworden, en de regiseur was zich hier pijnlijk van bewust. want tijdens een zwemscene in the pool mag edward zijn t-shirt aanhouden.
ook tijdens een vrij scene met tegenspeelster tiffany shepis werd alle moeite gedaan om furlong zijn bovenlichaam uit beeld te houden en toch de blote borsten van shepis te laten zien; en dit tijdens een eenvoudige missionarishouding. wat mij deed vermoeden dat eddy zijn pipila hoogsten ergens in de regio van tiffy haar knieen had kunnen zitten; dit is wel heel coitus interruptus!
over tiffany shepis gesproken. deze populaire new yorkse scream queen heeft momenteel niet minder dan 21 filmrolletjes in pre of post production, dus deze zullen we wel nog vaker tegen komen; nu is shepis al een heuse veterane in het b-film genre,sinds ze in 1996 een rolletje vertolkte in loydd kaufmans' tromeo and juliet. ik denk niet dat shepis al een rolletje gehad heeft waarin ze niet nodeloos onder de douche moest.
ook zien we in deze dark reel ook nog eens lance henriksen opduiken; en om mezelf niet steeds te herhalen verwijs ik graag naar mijn blogs van dying god en spider's web om nog maar eens duidelijk te maken wat ik vind van lance henriksen. ongetwijfeld zullen we hem nog meer zien opduiken de komende jaren , want lancy draait niet minder dan zes uber low budgets per jaar.
hopelijk zijn daar dan toch een of twee films bij die niet zo abominabel slecht zijn als dark reel.
score 0 op 4
zondag 24 mei 2009
the devil's tomb
jaar: 2009
genre: horror, aktie
regiseur: Jason Connery
cast: Cuba Gooding Jr., Ron Perlman, Taryn Manning, Henry Rollins
een troepje soldaten wordt ergens midden in een woestijn gedropt om enkele geleerden te redden die niet meer uit een ondergrondse bunker raken. eenmaal aangekomen stuiten ze op een oude kwade kracht die 2000 jaar lang opgesloten is gebleven.
the devil's tomb start dus al met een bijzonder onorrigineel gegeven, en levert verder ook niets meer af dan dat; klaarblijkelijk slaat de crisis ook in alle hevigheid toe in hollywood, want een deftige scenarioschrijver inhuren zat er alvast niet in. de film probeert ergens het midden te houden tussen de spannende tunnelscene's in aliens 2, en de meer theologische aspecten van films als dogma en the prophecy, maar slaagt er enkel in om slecht uitgediepte personages doelloos door gangen te laten rennen terwijl andere personages passages uit de bijbel citeren, waar zelfs de meest conservatieve pastoor zich nog voor zou schamen om ze luidop uit te spreken. bovendien ziet de niphelhim (zoek het zelf op op wikipedia want ik ga hier niet de bijbelgeleerde uithangen) waar het verhaal om draait er uit als een afgedankte alien uit the x-files, verpakt in plastic folie om hem lekker vers te houden; voorts worden mensen om onduidelijke redenen besmet met een of andere ziekte die hen zweren op gans hun lichaam doet krijgen en hen dwingt om hun naaste medemens lelijk pijn te doen.
zoals ik al zei: het is crisis in hollywood, en zelfs de beste acteurs moeten bijklussen om een centje te verdienen. in pulpfilms zoals deze verwacht je eerder afgeleefde b-film acteurs zoals lance henriksen, of casper van dien, dan verdienstelijke acteurs als cuba gooding jr of ron perlman die toch best wel enkele geslaagde big budget films op hun palmares hebben. cuba gooding jr zouden ze zelfs zijn oscar moeten afhandig maken, om die vervolgens zonder vaseline in zijn achteruitgang te rammen enkel en alleen al als boetedoening voor zijn rol in deze devil's tomb.
ook moest ik tot mijn grote spijt vaststellen dat henry rollins in deze film meedoet;
rollins was in de jaren negentig een van de personen waar ik als tiener naar opkeek vanwege zijn no-nonsense rock atitude. rollins kwam in de muziekwereld terecht door tijdens een optreden van de band black flag doodleuk op het podium te klimmen en de zanger, die volgens hem ondermaats presteerde van het podium te flikkeren om daarna definitief zijn plaats in te nemen. later richtte rollins zijn eigen rollins' band op, en had een redelijk grote mtv hit met het nummer "liar"
helaas staat rollins zijn muzikale cariere tegenwoordig op een laag pitje, en verdient hij de kost met opduiken in middelmatige films. toen ik dus medio de jaren negentig mijn rollins band tattoo liet zetten had ik nooit kunnen vermoeden dat mijn idool zo laag zou zinken...
the devil's tomb is en filmpje dat mij vandaag een anderhalf uur van mijn leven heeft doen verspillen, en ik zou iedereen willen aanraden om hem links te laten liggen en bevoorbeeld een wandeling in de natuur te gaan doen. de wereld is tenslotte toch veel te mooi om die te negeren ten gunste van dergelijke cinematografische rotzooi.
score 0 op 4
genre: horror, aktie
regiseur: Jason Connery
cast: Cuba Gooding Jr., Ron Perlman, Taryn Manning, Henry Rollins
een troepje soldaten wordt ergens midden in een woestijn gedropt om enkele geleerden te redden die niet meer uit een ondergrondse bunker raken. eenmaal aangekomen stuiten ze op een oude kwade kracht die 2000 jaar lang opgesloten is gebleven.
the devil's tomb start dus al met een bijzonder onorrigineel gegeven, en levert verder ook niets meer af dan dat; klaarblijkelijk slaat de crisis ook in alle hevigheid toe in hollywood, want een deftige scenarioschrijver inhuren zat er alvast niet in. de film probeert ergens het midden te houden tussen de spannende tunnelscene's in aliens 2, en de meer theologische aspecten van films als dogma en the prophecy, maar slaagt er enkel in om slecht uitgediepte personages doelloos door gangen te laten rennen terwijl andere personages passages uit de bijbel citeren, waar zelfs de meest conservatieve pastoor zich nog voor zou schamen om ze luidop uit te spreken. bovendien ziet de niphelhim (zoek het zelf op op wikipedia want ik ga hier niet de bijbelgeleerde uithangen) waar het verhaal om draait er uit als een afgedankte alien uit the x-files, verpakt in plastic folie om hem lekker vers te houden; voorts worden mensen om onduidelijke redenen besmet met een of andere ziekte die hen zweren op gans hun lichaam doet krijgen en hen dwingt om hun naaste medemens lelijk pijn te doen.
zoals ik al zei: het is crisis in hollywood, en zelfs de beste acteurs moeten bijklussen om een centje te verdienen. in pulpfilms zoals deze verwacht je eerder afgeleefde b-film acteurs zoals lance henriksen, of casper van dien, dan verdienstelijke acteurs als cuba gooding jr of ron perlman die toch best wel enkele geslaagde big budget films op hun palmares hebben. cuba gooding jr zouden ze zelfs zijn oscar moeten afhandig maken, om die vervolgens zonder vaseline in zijn achteruitgang te rammen enkel en alleen al als boetedoening voor zijn rol in deze devil's tomb.
ook moest ik tot mijn grote spijt vaststellen dat henry rollins in deze film meedoet;
rollins was in de jaren negentig een van de personen waar ik als tiener naar opkeek vanwege zijn no-nonsense rock atitude. rollins kwam in de muziekwereld terecht door tijdens een optreden van de band black flag doodleuk op het podium te klimmen en de zanger, die volgens hem ondermaats presteerde van het podium te flikkeren om daarna definitief zijn plaats in te nemen. later richtte rollins zijn eigen rollins' band op, en had een redelijk grote mtv hit met het nummer "liar"
helaas staat rollins zijn muzikale cariere tegenwoordig op een laag pitje, en verdient hij de kost met opduiken in middelmatige films. toen ik dus medio de jaren negentig mijn rollins band tattoo liet zetten had ik nooit kunnen vermoeden dat mijn idool zo laag zou zinken...
the devil's tomb is en filmpje dat mij vandaag een anderhalf uur van mijn leven heeft doen verspillen, en ik zou iedereen willen aanraden om hem links te laten liggen en bevoorbeeld een wandeling in de natuur te gaan doen. de wereld is tenslotte toch veel te mooi om die te negeren ten gunste van dergelijke cinematografische rotzooi.
score 0 op 4
vrijdag 22 mei 2009
the xxxorcist
jaar: 2006
genre: horror-porn
regiseur: Doug Sakmann
cast: Joanna Angel, Tommy Pistol, Kylee Kross
wanneer je een alfabetische filmlijst doorbladert zal je niet al te gauw een interessante film aantreffen in de sectie x. om maar te zwijgen over films met drie x'en in de titel (en gemaksgewijs vergeet ik nu even xxx met vin diesel, maar dat is dan ook een afgrijselijk slechte film, zoals alles waar diesel in meedraait), maar ziehier de xxx rated film xxxorcist
regan mcfeel is een meisje dat bezeten raakt door de duivel. haar moeder vraagt hulp bij father merkin om een exorcisme uit te voeren. maar de duivel is bijzonder weerspannig en algauw beseft merkin dat hij zijn heilig kruis zal moeten inzetten om megan te redden.
porno horror is geen nieuw gegeven; al sinds het ontstaan van de horrorfilm worden er porno's gedraaid die parodieren op de bekendste titels. zo had je vroeger al erotic nights of the living dead, over mensen die aan zombies ontsnappen om het vervolgens op een neuken te zetten, en porno holocaust, over mensen die aan cannibalen ontsnappen om ...inderdaad.
humoristische parodien zijn niet altijd even geslaagd (disaster movie) omdat niet elk genre zich leent tot het verwerken naar comedy. maar een horror converteren naar een porno variant lukt wonderwel redelijk goed; meestal drijft een horror toch op een mager verhaaltje dat anderhalf uur gerokken wordt met liters bloed, gore effektjes, en de occasionele blote borst.
porno horror legt de verhoudingen enigzins anders. het verhaal blijft magertjes, de hoeveelheid bloed gaat drastisch omlaag, en de hoeveelheid blote borsten radicaal omhoog, om over andere erogene zones nog maar te zwijgen.
het verhaal volgt dus, voor wie het nog niet begrepen had de verhaallijn van the exorcist. de pornosterren worden uitgerust met gekleurde lenzen en braken op geregelde tijdstippen groene smurrie uit over elkaars genitalien. en er mag ook gelachen worden. wanneer moeder macfeel ook bezeten raakt en pater merkin haar zodanig met zijn paternoster in haar wijwatervat geramd heeft dat ze bezwijkt voor zijn heiligheid, kan hij van de duivel nog een goedkeurende opmerking krijgen:
"voor een kerel die celibaat hoort te zijn weet je wel heel goed wat je doet."
maar goed. the xxxorcist blijft een pornofilm en voor de horror fan, zelfs voor de gewone filmfan blijft er nauwelijks iets over dat de moeite waard is om een uur voor het scherm te gaan zitten.
voor de anderen, die al eens graag naar een vies filmpje kijken is the xxxorcist de moeite waard. de regiseur noch de acteurs zijn groentjes, ongeacht hoeveel smurrie ze ook over zich krijgen. en de formule blijkt heel succesvol te zijn, want productiehuis burning angel maakt ondermeer ook al films zoals re-penetrator, the texas vibrator massacre, en porn of the dead.
een score geven wordt dus heel moeilijk maar van mij krijgen ze alvast mijn zegen. amen.
genre: horror-porn
regiseur: Doug Sakmann
cast: Joanna Angel, Tommy Pistol, Kylee Kross
wanneer je een alfabetische filmlijst doorbladert zal je niet al te gauw een interessante film aantreffen in de sectie x. om maar te zwijgen over films met drie x'en in de titel (en gemaksgewijs vergeet ik nu even xxx met vin diesel, maar dat is dan ook een afgrijselijk slechte film, zoals alles waar diesel in meedraait), maar ziehier de xxx rated film xxxorcist
regan mcfeel is een meisje dat bezeten raakt door de duivel. haar moeder vraagt hulp bij father merkin om een exorcisme uit te voeren. maar de duivel is bijzonder weerspannig en algauw beseft merkin dat hij zijn heilig kruis zal moeten inzetten om megan te redden.
porno horror is geen nieuw gegeven; al sinds het ontstaan van de horrorfilm worden er porno's gedraaid die parodieren op de bekendste titels. zo had je vroeger al erotic nights of the living dead, over mensen die aan zombies ontsnappen om het vervolgens op een neuken te zetten, en porno holocaust, over mensen die aan cannibalen ontsnappen om ...inderdaad.
humoristische parodien zijn niet altijd even geslaagd (disaster movie) omdat niet elk genre zich leent tot het verwerken naar comedy. maar een horror converteren naar een porno variant lukt wonderwel redelijk goed; meestal drijft een horror toch op een mager verhaaltje dat anderhalf uur gerokken wordt met liters bloed, gore effektjes, en de occasionele blote borst.
porno horror legt de verhoudingen enigzins anders. het verhaal blijft magertjes, de hoeveelheid bloed gaat drastisch omlaag, en de hoeveelheid blote borsten radicaal omhoog, om over andere erogene zones nog maar te zwijgen.
het verhaal volgt dus, voor wie het nog niet begrepen had de verhaallijn van the exorcist. de pornosterren worden uitgerust met gekleurde lenzen en braken op geregelde tijdstippen groene smurrie uit over elkaars genitalien. en er mag ook gelachen worden. wanneer moeder macfeel ook bezeten raakt en pater merkin haar zodanig met zijn paternoster in haar wijwatervat geramd heeft dat ze bezwijkt voor zijn heiligheid, kan hij van de duivel nog een goedkeurende opmerking krijgen:
"voor een kerel die celibaat hoort te zijn weet je wel heel goed wat je doet."
maar goed. the xxxorcist blijft een pornofilm en voor de horror fan, zelfs voor de gewone filmfan blijft er nauwelijks iets over dat de moeite waard is om een uur voor het scherm te gaan zitten.
voor de anderen, die al eens graag naar een vies filmpje kijken is the xxxorcist de moeite waard. de regiseur noch de acteurs zijn groentjes, ongeacht hoeveel smurrie ze ook over zich krijgen. en de formule blijkt heel succesvol te zijn, want productiehuis burning angel maakt ondermeer ook al films zoals re-penetrator, the texas vibrator massacre, en porn of the dead.
een score geven wordt dus heel moeilijk maar van mij krijgen ze alvast mijn zegen. amen.
donderdag 21 mei 2009
freakshow
jaar: 2007
genre: horror, thriller
regiseur: Drew Bell
cast: Rebekah Kochan,Dane Rosselli, Christopher Adamson
lucy en haar companen werken als tijdelijke hulpjes voor een circus vol freaks. wanneer ze ontdekken dat de freaks wel eens rijker zouden kunnen zijn dan verwacht besluit lucy om circusleider Lon rond haar vinger te draaien en hem te bestelen. maar de freaks doorzien haar snode plannetje en nemen bloederig wraak.
freakshow is de semi remake van tod browning's freaks uit 1932. een voor zijn tijd heel vooruitstrevende horror over een circus vol freaks, waarin de trapeziste cleopatra een relatie begint met de dwerg hans enkel en alleen voor zijn geld. want cleopatra vormt feitelijk een koppel met sterke man hercules (en vergeet hier aub kevin sorbo)
freaks maakte gebruik van echte circus performers zoals john eck the half boy, de zusjes snow met hun bizarre kegelvormige hoofeen , en peter robinson het levende skelet. voor de meeste mensen in de jaren dertig was een confrontatie met al deze misvormde medemensen een bloedstollende ervaring. freaks was zo een schokkende film dat hij in meer dan 40 landen verbannen werd; in het verenigd koningkrijk zelfs langer dan dertig jaar.
wat ook schokkend was voor de moraliserende kijker was de affaire tussen de beeldschone cleopatra en dwergje hans, vanwege het onzedige, zeg maar perverse karakter van deze relatie tussen normaal en misvormd. tegenwoordig kijken we hier niet meer van op. pornofilms zoals snow white and the seven horny dwarfs deden ons gieren van het lachen en ook porno ster bridget the midget die in elke film wel uit een bijzonder kleine schuilplaats opduikt om reusachtige geslachtdelen in haar mini foef geramd te krijgen is eerder lachwekkend dan erotisch, laat staan schokkend.
in freakshow wordt de relatie tussen vrouw en dwerg dus geschrapt voor een relatie tussen vrouw en vent met eigenaardige zweren op zijn rug in de hoop dat dit meer walging zal oproepen.
in de jaren dertig was freaks een big budget productie van MGM. freakshow moet het echter met heel wat minder budget stellen. zo zijn de decors afdankertjes van de 2003 tv serie carnivale. ook qua horror effektjes blijven we wat op onze honger zitten. voor de oningewijde kijker zal het meest schokkende aan freakshow de bodyhook scene zijn, waarin echte piercing fetischisten zichzelf aan haken door hun huid ophangen. en zelfs dit is al geen nieuwigheid meer want in de jaren 90 was het boek beyond belief van de wildcat bodypiercing show vrij te verkrijgen in de meeste underground shops. en tegenwoordig doet het circus van jim rose en de kamikaze freakshows veel verderstrekkede acts dat een simpele bodyhook.
al met al is freakshow een filmpje dat weinig of niets te bieden heeft, op een paar flauwe komische momenten na, zoals bijvoorbeeld de blowjob scene achter het kaartjesloket.
freakshow is een te negeren filmpje, en met graagte verwijs ik de kijker liever door naar het orriginele freaks dat om de zoveel jaar wel nog eens verschijnt in vernieuwde luxe editie.
score 1 op 4
ps het ene puntje is voor de toch wel gruwelijke eindscene waarin de freaks wraak nemen op lucy.
genre: horror, thriller
regiseur: Drew Bell
cast: Rebekah Kochan,Dane Rosselli, Christopher Adamson
lucy en haar companen werken als tijdelijke hulpjes voor een circus vol freaks. wanneer ze ontdekken dat de freaks wel eens rijker zouden kunnen zijn dan verwacht besluit lucy om circusleider Lon rond haar vinger te draaien en hem te bestelen. maar de freaks doorzien haar snode plannetje en nemen bloederig wraak.
freakshow is de semi remake van tod browning's freaks uit 1932. een voor zijn tijd heel vooruitstrevende horror over een circus vol freaks, waarin de trapeziste cleopatra een relatie begint met de dwerg hans enkel en alleen voor zijn geld. want cleopatra vormt feitelijk een koppel met sterke man hercules (en vergeet hier aub kevin sorbo)
freaks maakte gebruik van echte circus performers zoals john eck the half boy, de zusjes snow met hun bizarre kegelvormige hoofeen , en peter robinson het levende skelet. voor de meeste mensen in de jaren dertig was een confrontatie met al deze misvormde medemensen een bloedstollende ervaring. freaks was zo een schokkende film dat hij in meer dan 40 landen verbannen werd; in het verenigd koningkrijk zelfs langer dan dertig jaar.
wat ook schokkend was voor de moraliserende kijker was de affaire tussen de beeldschone cleopatra en dwergje hans, vanwege het onzedige, zeg maar perverse karakter van deze relatie tussen normaal en misvormd. tegenwoordig kijken we hier niet meer van op. pornofilms zoals snow white and the seven horny dwarfs deden ons gieren van het lachen en ook porno ster bridget the midget die in elke film wel uit een bijzonder kleine schuilplaats opduikt om reusachtige geslachtdelen in haar mini foef geramd te krijgen is eerder lachwekkend dan erotisch, laat staan schokkend.
in freakshow wordt de relatie tussen vrouw en dwerg dus geschrapt voor een relatie tussen vrouw en vent met eigenaardige zweren op zijn rug in de hoop dat dit meer walging zal oproepen.
in de jaren dertig was freaks een big budget productie van MGM. freakshow moet het echter met heel wat minder budget stellen. zo zijn de decors afdankertjes van de 2003 tv serie carnivale. ook qua horror effektjes blijven we wat op onze honger zitten. voor de oningewijde kijker zal het meest schokkende aan freakshow de bodyhook scene zijn, waarin echte piercing fetischisten zichzelf aan haken door hun huid ophangen. en zelfs dit is al geen nieuwigheid meer want in de jaren 90 was het boek beyond belief van de wildcat bodypiercing show vrij te verkrijgen in de meeste underground shops. en tegenwoordig doet het circus van jim rose en de kamikaze freakshows veel verderstrekkede acts dat een simpele bodyhook.
al met al is freakshow een filmpje dat weinig of niets te bieden heeft, op een paar flauwe komische momenten na, zoals bijvoorbeeld de blowjob scene achter het kaartjesloket.
freakshow is een te negeren filmpje, en met graagte verwijs ik de kijker liever door naar het orriginele freaks dat om de zoveel jaar wel nog eens verschijnt in vernieuwde luxe editie.
score 1 op 4
ps het ene puntje is voor de toch wel gruwelijke eindscene waarin de freaks wraak nemen op lucy.
book of blood
jaar: 2008
genre: horror, thriller, gore
regiseur: John Harrison
cast: Jonas Armstrong, Sophie Ward, Paul Blair
mary florescu is professor in paranormale toestanden. vaak doet ze onderzoek naar spookhuizen en dergelijke, om er dan later winstgevende boeken over te schrijven. wanneer ze simon leert kennen merkt ze dat hij een begaafd medium is; samen bezoeken ze een huisje waar een meisje op geweldadige wijze om het leven kwam door een geest. algauw merken ze dat de geesten wel heel blij zijn om simon te zien. of is er meer aan de hand?
book of blood is gebaseerd op twee korte verhalen van clive barker, de britse schrijver die ons reeds liet genieten van films als hellraiser, candyman, nightbreed en the midnight meat train. barker is zowat een manusje van alles; hij schrijft verhalen, doet de screenplay en regiseert al eens zelf een film met wisselend succes. voor book of blood schreef hij enkel de kortverhalen "on jerusalem street" en " book of blood" helaas heb ik deze niet gelezen dus kan ik moelijk vergelijken hoe de vertaling naar het scherm zich heeft ontwikkeld. wat ik wel weet is dat boeken of verhalen van barker veelal een gothische sfeer hebben, een duistere romantiek zoals het werk van h.p. lovecraft, en zijn boeken in tegenstelling tot die van bijvoorbeeld stephen king veelal draaien om het occulte.
war barker en king wel gemeen hebben is dat hun grotere romans veelal onverfilmbaar blijken en slechts zelden een geheel en compleet natuurgetrouwe film afgeleverd wordt; zo werden van king zowel IT als THE STAND gruwelijk gekortwiekt, en van barker CABAl , dit dan nog wel door barker zelf.
kortverhalen vallen vaak veel eenvoudiger te verfilmen, omdat ze de regiseur en crew een kort maar duidelijk idee geven om mee te werken in plaats van ellenlange lijsten met personages met hun eigen problemen en plotwendingen. vaak zijn de kortste verhalen de meest geslaagde films; zo werd van king nagenoeg zijn hele verhalenbundel "de satanskinderen" verfilmd en zijn barkers grootste succes nog steeds de kortverhalen "the hellbound heart" (hellraiser) en "the forbidden" (candyman)
om nu even terug te komen op book of blood. deze film is niet zo bloederig als je wel zou verwachten van de titel, al heeft hij wel zijn jakkes momenten, en dan vooral in het eerste, en laatste stukken van de prent. book of blood moet het vooral hebben van zijn sfeerzetting die je eerder doet denken aan japanse ghost storys zonder te vervallen in typische cliche's. voorts draait barker er zijn hand niet voor om om wsat sluimerende erotiek in zijn verhalen te schuiven en ook dit schemert goed door in de film en in de interactie van de personages.
book of blood is dus een matig spannende spookfilm geworden waar de gemiddelde horrorfan wel eens voor mag gaan neerzitten, maar die bij de meesten geen blijvende indruk achter zal laten.
score 3 op 4
genre: horror, thriller, gore
regiseur: John Harrison
cast: Jonas Armstrong, Sophie Ward, Paul Blair
mary florescu is professor in paranormale toestanden. vaak doet ze onderzoek naar spookhuizen en dergelijke, om er dan later winstgevende boeken over te schrijven. wanneer ze simon leert kennen merkt ze dat hij een begaafd medium is; samen bezoeken ze een huisje waar een meisje op geweldadige wijze om het leven kwam door een geest. algauw merken ze dat de geesten wel heel blij zijn om simon te zien. of is er meer aan de hand?
book of blood is gebaseerd op twee korte verhalen van clive barker, de britse schrijver die ons reeds liet genieten van films als hellraiser, candyman, nightbreed en the midnight meat train. barker is zowat een manusje van alles; hij schrijft verhalen, doet de screenplay en regiseert al eens zelf een film met wisselend succes. voor book of blood schreef hij enkel de kortverhalen "on jerusalem street" en " book of blood" helaas heb ik deze niet gelezen dus kan ik moelijk vergelijken hoe de vertaling naar het scherm zich heeft ontwikkeld. wat ik wel weet is dat boeken of verhalen van barker veelal een gothische sfeer hebben, een duistere romantiek zoals het werk van h.p. lovecraft, en zijn boeken in tegenstelling tot die van bijvoorbeeld stephen king veelal draaien om het occulte.
war barker en king wel gemeen hebben is dat hun grotere romans veelal onverfilmbaar blijken en slechts zelden een geheel en compleet natuurgetrouwe film afgeleverd wordt; zo werden van king zowel IT als THE STAND gruwelijk gekortwiekt, en van barker CABAl , dit dan nog wel door barker zelf.
kortverhalen vallen vaak veel eenvoudiger te verfilmen, omdat ze de regiseur en crew een kort maar duidelijk idee geven om mee te werken in plaats van ellenlange lijsten met personages met hun eigen problemen en plotwendingen. vaak zijn de kortste verhalen de meest geslaagde films; zo werd van king nagenoeg zijn hele verhalenbundel "de satanskinderen" verfilmd en zijn barkers grootste succes nog steeds de kortverhalen "the hellbound heart" (hellraiser) en "the forbidden" (candyman)
om nu even terug te komen op book of blood. deze film is niet zo bloederig als je wel zou verwachten van de titel, al heeft hij wel zijn jakkes momenten, en dan vooral in het eerste, en laatste stukken van de prent. book of blood moet het vooral hebben van zijn sfeerzetting die je eerder doet denken aan japanse ghost storys zonder te vervallen in typische cliche's. voorts draait barker er zijn hand niet voor om om wsat sluimerende erotiek in zijn verhalen te schuiven en ook dit schemert goed door in de film en in de interactie van de personages.
book of blood is dus een matig spannende spookfilm geworden waar de gemiddelde horrorfan wel eens voor mag gaan neerzitten, maar die bij de meesten geen blijvende indruk achter zal laten.
score 3 op 4
zondag 10 mei 2009
underworld 3: rise of the lycans
jaar: 2009
genre : horror fantasy
regiseur: Patrick Tatopoulos
cast: Michael Sheen, Bill Nighy, Rhona Mitra
in underworld 3 gaan we een paar honderd jaar terug in de tijd om te zien hoe de vete tussen de weerwolven en de vampiers eigenlijk is ontstaan, waarop reeds werd gezinspeeld in de vorige twee underworlds.
we zien hoe lycan lucian de slaaf is van vampierkoning viktor. maar lucian aast op zijn vrijheid, en tevens ook op vampierenprinses sonja. sonja helpt lucian ontsnappen maar moet zelf achterblijven. wat volgt is een veldslag tussen wolven en vampiers die in een lord of the rings film niet misstaan zou hebben, en eerlijk gezegd vraag ik mij af of al het slap gelul gedurende het eerste uur van de film niet enkel diende tot aanleiding voor deze oorlog. want eerlijk gezegd vond ik er voor de rest maar niks aan. natuurlijk kan ik ook mis zijn; natuurlijk kunnen alle goede stukken zich net hebben afgespeeld op de momenten dat mijn aandacht verslapte en ik in slaap sukkelde, want eerlijk: ik kon nauwelijks mijn ogen open houden.
nochtans meen ik mij te herinneren dat ik de eerste underworld wel wist te aprecieren voor zijn gestileerdheid en zijn overwegend blauwe en zwarte tinten, en niet omdat ik een latex fetishist ben.
regiseur Tatopoulos (die welliswaar zijn strepen verdient heeft in de art department van onder andere i am legend, the ruins en silent hill) weet ook niet echt een bezielende sfeer op te roepen. de acteurs doen wel hun ding maar ergens gaat er iets verloren zodat ik het gevoel had naar een wel heel traag verteld verhaal te kijken, gemonteerd met enkele outtakes van een cradle of filth videoclip;
nu zullen er wel heel wat mensen het oneens met me zijn maar die kunnen dan allemaal collectief mijn rug op. smaken verschillen nu eenmaal en tot mijn smakenpalet behoort geenszins een film zoals underworld 3 die niks of nauwelijks niks weet toe te voegen aan het underworld verhaal en enkel en alleen gemaakt schijnt te zijn om rhona mitra in een strak pakje te wurmen.
nu zal het enkel nog afwachten worden tot ergens een scenarioschrijver met een embolie een scenario uitwerkt waarin de lycans en vampiers hun burenruzietje gaan uitvechten op ruimteschepen in het jaar 4000.
score 1 op 4
genre : horror fantasy
regiseur: Patrick Tatopoulos
cast: Michael Sheen, Bill Nighy, Rhona Mitra
in underworld 3 gaan we een paar honderd jaar terug in de tijd om te zien hoe de vete tussen de weerwolven en de vampiers eigenlijk is ontstaan, waarop reeds werd gezinspeeld in de vorige twee underworlds.
we zien hoe lycan lucian de slaaf is van vampierkoning viktor. maar lucian aast op zijn vrijheid, en tevens ook op vampierenprinses sonja. sonja helpt lucian ontsnappen maar moet zelf achterblijven. wat volgt is een veldslag tussen wolven en vampiers die in een lord of the rings film niet misstaan zou hebben, en eerlijk gezegd vraag ik mij af of al het slap gelul gedurende het eerste uur van de film niet enkel diende tot aanleiding voor deze oorlog. want eerlijk gezegd vond ik er voor de rest maar niks aan. natuurlijk kan ik ook mis zijn; natuurlijk kunnen alle goede stukken zich net hebben afgespeeld op de momenten dat mijn aandacht verslapte en ik in slaap sukkelde, want eerlijk: ik kon nauwelijks mijn ogen open houden.
nochtans meen ik mij te herinneren dat ik de eerste underworld wel wist te aprecieren voor zijn gestileerdheid en zijn overwegend blauwe en zwarte tinten, en niet omdat ik een latex fetishist ben.
regiseur Tatopoulos (die welliswaar zijn strepen verdient heeft in de art department van onder andere i am legend, the ruins en silent hill) weet ook niet echt een bezielende sfeer op te roepen. de acteurs doen wel hun ding maar ergens gaat er iets verloren zodat ik het gevoel had naar een wel heel traag verteld verhaal te kijken, gemonteerd met enkele outtakes van een cradle of filth videoclip;
nu zullen er wel heel wat mensen het oneens met me zijn maar die kunnen dan allemaal collectief mijn rug op. smaken verschillen nu eenmaal en tot mijn smakenpalet behoort geenszins een film zoals underworld 3 die niks of nauwelijks niks weet toe te voegen aan het underworld verhaal en enkel en alleen gemaakt schijnt te zijn om rhona mitra in een strak pakje te wurmen.
nu zal het enkel nog afwachten worden tot ergens een scenarioschrijver met een embolie een scenario uitwerkt waarin de lycans en vampiers hun burenruzietje gaan uitvechten op ruimteschepen in het jaar 4000.
score 1 op 4
zaterdag 9 mei 2009
my bloody valentine 3-d
jaar: 2009
genre: horror, gore
regiseur: Patrick Lussier
cast: Jensen Ackles, Jaime King, Kerr Smith, Betsy Rue
de meeste mensen kijken naar horrorfilms om eens goed ge-entertained te worden. voor diepgaande filosofieen moet je vaak in andere genres gaan zoeken. zo zul je in my bloody valentine geen antwoord krijgen op vragen als "wie zijn we?" of "waar komen we vandaan?" of "wat is de zin van het leven?" de enige vraag die je misschien beantwoord zult krijgen is "op hoeveel verschillende manier kan je een pikhouweel door iemnd's hoofd rammen?" existencialisme ten top dus.
my bloody valentine is de remake van de gelijknamige film uit 1981. een slasher film die in die tijd nogal forsig uit de toon viel door het feit dat er weinig of geen geile op seks beluste tieners in voorkwamen, hetgeen onmiddelijk afbreuk deed aan het genre, en aan het aloude amerikaanse taboe "don't have sex or you'll die"
my bloody valentine 1981 deed het dus ook niet zo goed in de cinematjes en raakte uiteindelijk verzonken in de vergeetput van de cinematografie. tot enkele radeloze scenarioschrijvers uit hollywood een uitgangspunt zochten voor een bloederige film die men in 3-d zou kunnen uitvoeren om gevolg te geven aan de 3-d hype die rondgaat in tinseltown. uiteindelijk kochten ze de rechten op MBV en zo geschiedde.
my bloody valentine 3d volgt in grote lijnen het verhaal van zijn voorganger. een mijnwerker genaamd harry warden raakt beklemd in een instorting en vermoord zijn medemijnwerkers om het zichzelf wat comfortabeler te maken tussen de stenen. eenmaal uitgegraven kan harry het moorden niet laten en verhoogt op zijn eentje het stervenspercentage in het ziekenhuis waar hij ligt om vervolgens terug te keren naar de mijn om daar nog enkele fuivende tieners een kopje kleiner te maken. maar de politie is hem op het spoor, en na een schietpartij stort de mijn wederom in verdwijnt harry.
tot zover de eerste tien minuten van de film. hierna springen we tien jaar verder in het verhaal en volgen we vier overlevenden van de eerste reeks moorden. een van hen is sherrif geworden, een van hen is zijn echtgenote, een van hen is na jaren terug gekomen om de echtgenote af te pakken, en een van hen is naar eigen zeggen geen hoertje alhoewel ze in een lang uitgesponnen scene helemaal naakt rondloopt na 20 dollar te hebben gekregen voor een nummertje. ook duikt plots weer een moordenaar op, gekleed in mijnwerkersoutfit, zwaaiend met een heel scherp houweel. is harry warden terug? of is er iets anders aan de hand?
wat het eerste opvalt tijdens het bekijken van MBV zijn de ongebruikelijke camera hoeken, en hoe alle aktie zich schijnbaar naar het scherm toe lijkt te bewegen. het komt allemaal redelijk onnozel over en waarschijnlijk is dat de vloek van elke 3-d film. 3-d is een gimmick dat goed werkt in de cinema maar eenmaal thuis voor je tv is de fun er algauw af. en zelf val ik nog liever dood dan dat ik in een cinema zaaltje moet gaan zitten met een rood/groen getint brilletje op mijn smikkel om anderhalf uur later met barstende koppijn naar buiten te wankelen; als kind werd ik ook altijd al zo duizelig van het kijken door mijn vieuwmaster naar dia's van de smurfen.
maar als we een beetje rond het 3-d gegeven heenkijken houden we toch nog een behoorlijk slasherfilm over. spannend en bloederig, en druipend van de clichés. het personage van de mijnwerker is angstaanjagend gnoeg en lijkt op een kruising van een bidsprinkhaan en darth vader en zijn raspende ademhaling deed me wat nostalgisch terugdenken aan de scene's in friday the 13th waarin het leek of jason een astmalijder was.
al met al is MBV entertainende horrorpulp, die misschien toch best in 3-d bekeken kan worden, maar ook op dvd zijn mannetje kan staan.
score 3 op 4
genre: horror, gore
regiseur: Patrick Lussier
cast: Jensen Ackles, Jaime King, Kerr Smith, Betsy Rue
de meeste mensen kijken naar horrorfilms om eens goed ge-entertained te worden. voor diepgaande filosofieen moet je vaak in andere genres gaan zoeken. zo zul je in my bloody valentine geen antwoord krijgen op vragen als "wie zijn we?" of "waar komen we vandaan?" of "wat is de zin van het leven?" de enige vraag die je misschien beantwoord zult krijgen is "op hoeveel verschillende manier kan je een pikhouweel door iemnd's hoofd rammen?" existencialisme ten top dus.
my bloody valentine is de remake van de gelijknamige film uit 1981. een slasher film die in die tijd nogal forsig uit de toon viel door het feit dat er weinig of geen geile op seks beluste tieners in voorkwamen, hetgeen onmiddelijk afbreuk deed aan het genre, en aan het aloude amerikaanse taboe "don't have sex or you'll die"
my bloody valentine 1981 deed het dus ook niet zo goed in de cinematjes en raakte uiteindelijk verzonken in de vergeetput van de cinematografie. tot enkele radeloze scenarioschrijvers uit hollywood een uitgangspunt zochten voor een bloederige film die men in 3-d zou kunnen uitvoeren om gevolg te geven aan de 3-d hype die rondgaat in tinseltown. uiteindelijk kochten ze de rechten op MBV en zo geschiedde.
my bloody valentine 3d volgt in grote lijnen het verhaal van zijn voorganger. een mijnwerker genaamd harry warden raakt beklemd in een instorting en vermoord zijn medemijnwerkers om het zichzelf wat comfortabeler te maken tussen de stenen. eenmaal uitgegraven kan harry het moorden niet laten en verhoogt op zijn eentje het stervenspercentage in het ziekenhuis waar hij ligt om vervolgens terug te keren naar de mijn om daar nog enkele fuivende tieners een kopje kleiner te maken. maar de politie is hem op het spoor, en na een schietpartij stort de mijn wederom in verdwijnt harry.
tot zover de eerste tien minuten van de film. hierna springen we tien jaar verder in het verhaal en volgen we vier overlevenden van de eerste reeks moorden. een van hen is sherrif geworden, een van hen is zijn echtgenote, een van hen is na jaren terug gekomen om de echtgenote af te pakken, en een van hen is naar eigen zeggen geen hoertje alhoewel ze in een lang uitgesponnen scene helemaal naakt rondloopt na 20 dollar te hebben gekregen voor een nummertje. ook duikt plots weer een moordenaar op, gekleed in mijnwerkersoutfit, zwaaiend met een heel scherp houweel. is harry warden terug? of is er iets anders aan de hand?
wat het eerste opvalt tijdens het bekijken van MBV zijn de ongebruikelijke camera hoeken, en hoe alle aktie zich schijnbaar naar het scherm toe lijkt te bewegen. het komt allemaal redelijk onnozel over en waarschijnlijk is dat de vloek van elke 3-d film. 3-d is een gimmick dat goed werkt in de cinema maar eenmaal thuis voor je tv is de fun er algauw af. en zelf val ik nog liever dood dan dat ik in een cinema zaaltje moet gaan zitten met een rood/groen getint brilletje op mijn smikkel om anderhalf uur later met barstende koppijn naar buiten te wankelen; als kind werd ik ook altijd al zo duizelig van het kijken door mijn vieuwmaster naar dia's van de smurfen.
maar als we een beetje rond het 3-d gegeven heenkijken houden we toch nog een behoorlijk slasherfilm over. spannend en bloederig, en druipend van de clichés. het personage van de mijnwerker is angstaanjagend gnoeg en lijkt op een kruising van een bidsprinkhaan en darth vader en zijn raspende ademhaling deed me wat nostalgisch terugdenken aan de scene's in friday the 13th waarin het leek of jason een astmalijder was.
al met al is MBV entertainende horrorpulp, die misschien toch best in 3-d bekeken kan worden, maar ook op dvd zijn mannetje kan staan.
score 3 op 4
vrijdag 8 mei 2009
donkey punch
jaar: 2008
genre: horror, thriller
regiseur: Oliver Blackburn
cast: nen hoop britten
enkele britse meisjes leren op reis in het zonnige zuiden de britse crew van een plezierjachtje kennen. ze gaan met hen aan boord voor een tochtje vol drank drugs en losbandige seks; maar wanneer de gemoederen te verhit raken probeert een van de jongens de befaamde donkey punch uit op een meisje; een donkey punch is een nekslag die je aan een meisje moet geven teneinde haar lichaam te doen verkrampen zodat haar liefdesbron harder gaat spannen rond de mannelijke wichelroede. helaas loopt het kunstje niet en wordt de dame in kwestie er wel heel dood van. en daar kunnen alleen maar problemen van komen;
de jongens zouden het liefst van al gewoon haar lijk over boord gooien en doen alsof er niets gebeurd is, maar daar kunnen haar vriendinnen niet mee lachen, zodat er al gauw een spannende strijd onstaat tussen de twee groepjes;
donkey punch heeft van de goede ouwe zeikerds van de filmkeuringscommisei een r rating gekregen vanwege "a scene of strong sexual content involving an aberrant violent act, graphic nudity, violence, language and drug use" hetgeen dus wil zeggen dat ze qua bloed en darmen niet veel te klagen hebben. natuurlijk zou dit mensen zoals ik tot klagen kunnen aanzetten, want tenslotte zie ik graag films waarbij de darmen en het bloed a volonte van het scherm afdruipen. donkey punch heeft dit dus niet. maar niet getreurd want donkey punch is niet zozeer een horror, doch wel een ijzersterke thriller, met echte mensen (er zit er zelfs een tussen met een hazenlip) die op een overtuigende manier reageren. het valt echt niet moeilijk voor te stellen dat dit jou en jouw vrienden overkomt, en of jouw reaktie wel zo afwijkend zou zijn.
gedraaid met een budget van bijna niks, over een periode van 24 dagen is donkey punch een zeldzaam degelijk filmpje en weerom wordt dus duidelijk dat je voor goede films best afkerig kunt blijven van hollywood en alles wat daar uitgebraakt wordt;
van mij krijgt donkey punch alvast vier orgasmevergrotende neklsagen toebedeeld
score 4 op 4
genre: horror, thriller
regiseur: Oliver Blackburn
cast: nen hoop britten
enkele britse meisjes leren op reis in het zonnige zuiden de britse crew van een plezierjachtje kennen. ze gaan met hen aan boord voor een tochtje vol drank drugs en losbandige seks; maar wanneer de gemoederen te verhit raken probeert een van de jongens de befaamde donkey punch uit op een meisje; een donkey punch is een nekslag die je aan een meisje moet geven teneinde haar lichaam te doen verkrampen zodat haar liefdesbron harder gaat spannen rond de mannelijke wichelroede. helaas loopt het kunstje niet en wordt de dame in kwestie er wel heel dood van. en daar kunnen alleen maar problemen van komen;
de jongens zouden het liefst van al gewoon haar lijk over boord gooien en doen alsof er niets gebeurd is, maar daar kunnen haar vriendinnen niet mee lachen, zodat er al gauw een spannende strijd onstaat tussen de twee groepjes;
donkey punch heeft van de goede ouwe zeikerds van de filmkeuringscommisei een r rating gekregen vanwege "a scene of strong sexual content involving an aberrant violent act, graphic nudity, violence, language and drug use" hetgeen dus wil zeggen dat ze qua bloed en darmen niet veel te klagen hebben. natuurlijk zou dit mensen zoals ik tot klagen kunnen aanzetten, want tenslotte zie ik graag films waarbij de darmen en het bloed a volonte van het scherm afdruipen. donkey punch heeft dit dus niet. maar niet getreurd want donkey punch is niet zozeer een horror, doch wel een ijzersterke thriller, met echte mensen (er zit er zelfs een tussen met een hazenlip) die op een overtuigende manier reageren. het valt echt niet moeilijk voor te stellen dat dit jou en jouw vrienden overkomt, en of jouw reaktie wel zo afwijkend zou zijn.
gedraaid met een budget van bijna niks, over een periode van 24 dagen is donkey punch een zeldzaam degelijk filmpje en weerom wordt dus duidelijk dat je voor goede films best afkerig kunt blijven van hollywood en alles wat daar uitgebraakt wordt;
van mij krijgt donkey punch alvast vier orgasmevergrotende neklsagen toebedeeld
score 4 op 4
zaterdag 2 mei 2009
babysitter wanted
jaar: 2008
genre: horror, thriler
regiseur: Jonas Barnes Michael Manasseri
cast: Sarah Thompson, Matt Dallas, Bruce Thomas, Kristen Dalton
angie is een bijzonder godsvruchtig meisje dat voor het eerst naar het college gaat.
om een zakcentje te verdienen besluit ze een babysitterbaantje aan te nemen op een afgelegen boerderij bij het aardige gezinnetje stanton en hun ietwat vreemde zoontje sam. gedurende de avond wordt ze geterroriseerd door een gruwelijk verminkte man die pogingen doet het huis binnen te komen. is dit de moordenaar die verantwoordelijk is voor de verdwijning van andere meisjes uit de streek, of is er meer aan de hand?
babysitter wanted laat ons van in de openingscene weten wat je kunt verwachten. een bijzonder braaf horrorfilmpje geschikt voor het grote publiek. waarbij veel van het geweld gesugereerd wordt, maar zelden ooit resulteert in explicite en grafische scene's.
babysitter wanted probeert het vooral te rooien door een zekere spanning op te bouwen, en een onverwachtte wending in de story te proppen; het resultaat hiervan is een aaneenschakeling van cliche's die we al tot in den treure hebben gezien in betere films, en een plotwending die niet alleen bijzonder voorspelbaar is, maar bovendien ook bijzonder onnozel en kinderachtig.
nu moet ik zeggen dat ik zelden of nooit naar een film kijk met de bedoeling iets serieus te zien. daarvoor ben ik te hard verslingerd aan het b-film genre, maar toch. de serieus bedoelde debiliteit die mij hier voorgeschoteld werd deed het voor mij echt wel de das om.
babysitter wanted wist mij niet te overtuigen en mag voor mij gerust op de least wanted lijst gezet worden.
score 1 op 4
genre: horror, thriler
regiseur: Jonas Barnes Michael Manasseri
cast: Sarah Thompson, Matt Dallas, Bruce Thomas, Kristen Dalton
angie is een bijzonder godsvruchtig meisje dat voor het eerst naar het college gaat.
om een zakcentje te verdienen besluit ze een babysitterbaantje aan te nemen op een afgelegen boerderij bij het aardige gezinnetje stanton en hun ietwat vreemde zoontje sam. gedurende de avond wordt ze geterroriseerd door een gruwelijk verminkte man die pogingen doet het huis binnen te komen. is dit de moordenaar die verantwoordelijk is voor de verdwijning van andere meisjes uit de streek, of is er meer aan de hand?
babysitter wanted laat ons van in de openingscene weten wat je kunt verwachten. een bijzonder braaf horrorfilmpje geschikt voor het grote publiek. waarbij veel van het geweld gesugereerd wordt, maar zelden ooit resulteert in explicite en grafische scene's.
babysitter wanted probeert het vooral te rooien door een zekere spanning op te bouwen, en een onverwachtte wending in de story te proppen; het resultaat hiervan is een aaneenschakeling van cliche's die we al tot in den treure hebben gezien in betere films, en een plotwending die niet alleen bijzonder voorspelbaar is, maar bovendien ook bijzonder onnozel en kinderachtig.
nu moet ik zeggen dat ik zelden of nooit naar een film kijk met de bedoeling iets serieus te zien. daarvoor ben ik te hard verslingerd aan het b-film genre, maar toch. de serieus bedoelde debiliteit die mij hier voorgeschoteld werd deed het voor mij echt wel de das om.
babysitter wanted wist mij niet te overtuigen en mag voor mij gerust op de least wanted lijst gezet worden.
score 1 op 4
vrijdag 1 mei 2009
martyrs
jaar: 2008
genre: horror, gore, torture
regiseur: Pascal Laugier
cast: Morjana Alaou, Mylène Jampanoï, Catherine Bégin
lucie werd in haar jeugd gekidnapt en mishandeld door onbekenden. wanneer ze weet te ontsnappen wordt ze in een tehuis gestopt en sluit ze moeizaam vriendschap met anna;
maar lucie kan haar traumas niet verwerken en wordt verteerd door haat en schuldgevoel; wanneer ze jaren later op een dag per toeval op het spoor komt van de mensen die haar ontvoerden besluit ze bloederig wraak te nemen.
voor zover ik hier al het verhaal van martyrs samenvat zou je denken dat ik eigenlijk gans de film heb verteld, maar in feite speelt dit alles zich af in pakweg de eerste 20 minuten van de film. gelukkig maar, zou ik zo zeggen , want anders hadden we weer dezelfde saaie brok revenge film voorgeschoteld gekregen;
wat echter volgt op deze film overschrijdt weer alle grenzen van de franse cinema qua brutaliteit en geweldpleging. bovendien volgt er ook nog een geweldige mindfuck in deze film. nu beschouw ik mezelf als een doorwinterde horrorveteraan, en zeg ik vaak "oh, ik heb het wel allemaal al eens gezien." maar bij martyrs zat ik soms toch wel even op het puntje van mijn zetel, handenwringend en tandenknarsend, met mijn ogen een beetje toe. en wat vooral een pluim verdient is dat het niet zomaar martelen om te martelen is wat zich hier afspeelt, maar dat alles een hoger doel dient, maar hieover wens ik niet uit te wijden , om tenslotte niet ook gans de film te verpesten voor de rest.
deze straffe prent heeft regiseur Laugier alvast geen windeieren gelegd, want in 2011 mag hij de remake van clive barkers klassieker hellraiser schrijven en regiseren. niet dat ik zit te springen om een hellraiser remake, maar als één man het kan dan is het misschien wel Laugier;
en over remakes gesproken; de onvermijdelijke remake van martyrs komt er aan in 2009. speciaal voor alle mensen die frans eigenlijk toch geen mooie taal vinden.
de franse versie krijgt van mij alvast vier dikke snijwonden op de rug.
score 4 op 4
genre: horror, gore, torture
regiseur: Pascal Laugier
cast: Morjana Alaou, Mylène Jampanoï, Catherine Bégin
lucie werd in haar jeugd gekidnapt en mishandeld door onbekenden. wanneer ze weet te ontsnappen wordt ze in een tehuis gestopt en sluit ze moeizaam vriendschap met anna;
maar lucie kan haar traumas niet verwerken en wordt verteerd door haat en schuldgevoel; wanneer ze jaren later op een dag per toeval op het spoor komt van de mensen die haar ontvoerden besluit ze bloederig wraak te nemen.
voor zover ik hier al het verhaal van martyrs samenvat zou je denken dat ik eigenlijk gans de film heb verteld, maar in feite speelt dit alles zich af in pakweg de eerste 20 minuten van de film. gelukkig maar, zou ik zo zeggen , want anders hadden we weer dezelfde saaie brok revenge film voorgeschoteld gekregen;
wat echter volgt op deze film overschrijdt weer alle grenzen van de franse cinema qua brutaliteit en geweldpleging. bovendien volgt er ook nog een geweldige mindfuck in deze film. nu beschouw ik mezelf als een doorwinterde horrorveteraan, en zeg ik vaak "oh, ik heb het wel allemaal al eens gezien." maar bij martyrs zat ik soms toch wel even op het puntje van mijn zetel, handenwringend en tandenknarsend, met mijn ogen een beetje toe. en wat vooral een pluim verdient is dat het niet zomaar martelen om te martelen is wat zich hier afspeelt, maar dat alles een hoger doel dient, maar hieover wens ik niet uit te wijden , om tenslotte niet ook gans de film te verpesten voor de rest.
deze straffe prent heeft regiseur Laugier alvast geen windeieren gelegd, want in 2011 mag hij de remake van clive barkers klassieker hellraiser schrijven en regiseren. niet dat ik zit te springen om een hellraiser remake, maar als één man het kan dan is het misschien wel Laugier;
en over remakes gesproken; de onvermijdelijke remake van martyrs komt er aan in 2009. speciaal voor alle mensen die frans eigenlijk toch geen mooie taal vinden.
de franse versie krijgt van mij alvast vier dikke snijwonden op de rug.
score 4 op 4
Abonneren op:
Posts (Atom)