zombi 2

jaar: 1979
genre: zombie, horror, gore
regiseur: lucio fulci (a.k.a. God)
cast: Tisa Farrow, Ian McCulloch, Richard Johnson, Al Cliver

wanneer een zeilbootje aankomt in New York vinden ze aan boord een zombie. de dochter van de eigenaar van de boot gaat samen met een journalist op onderzoek uit, en vindt haar vader terug op een tropisch eilandje waar een bizarre ziekte de doden terug tot leven brengt.

goed, je hoeft niet te zoeken naar Zombi 1; echt, je kan je best doen en alle dvdzaken afschuimen, je zult hem niet vinden. want zombi 1 bestaat helemaal niet. Zombi 1, dat is eigenlijk George Romero's Dawn of the dead, die ze speciaal voor de Europese markt een andere cut gaven, en voor het gemak ook een andere naam. tenslotte, een hele mondvol zoals "Dawn of the dead" zou voor de gemiddelde Duits, Italiaans of Frans sprekende Europeaan wel eens te veel kunnen zijn. gemakshalve werd hij dus op de markt gegooid als "Zombi"
nu, in Italie zijn ze niet vies van een beetje exploitation. de spaghetti westerns vlogen je daar in de jaren zeventig al duchtig om de oren, en ook het kanibalen en zombie genre werden flink verkracht.
Een van de meester van deze exploitation cinema is meneer Lucio Fulci. Deze man heeft werkelijk alles al een gekopieerd in zijn leven, maar in sommige gevallen wist hij ook nog vernieuwend te werken.
Zijn Zombi 2 filmpje was niet zomaar een klakkeloos doorslagje van Romero zijn film. nee, Fulci wist er zijn eigen draai aan te geven. Tenslotte, voor Fulci een zombie film maakte waren zombies a la Romero gewoon lelijke mensen met wit of blauw gepoederde gezichten. Fulci maakte er rottende gevallen van, waar de maden uit kropen. en zo werden ze des te walgelijker.
Fulci was ook niet bang om er eens een ultra walgelijke scene tegenaan te gooien. zo wordt een arme weerloze vrouw tergend lanzaam met opengesperde ogen naar een paar priemende houtspaanders van een deur getrokken, tot haar oogbol gespietst wordt. hmmm lekker.
Dat Fulci een fascinatie had voor geliefde oogbollen is in al zijn films overduidelijk. zo herinner ik jullie graag aan de memorabele scene in zijn "new york ripper" waarin een oogbol als een druif geopend wordt met een klein gilette mesje. hmmmm lekker.
ook zijn drang tot surrealisme leidde vaak tot absurde situaties; zo zie je in Zombie 2 een totaal overbodige scene met een onderwater gevecht tussen een zombie, en een haai.
love him or hate him, maar Fulci blijft de ongeslagen grootmeester van de exploitation, met zijn zombi 2 als grootste meesterwerk.

score 4 op 4