jaar 1997
genre: gore, horror, undead
regiseur: olaf ittenbach
cast: een bende amateurs
premutos is de eerste gevallen engel, nog voor lucifer. hij wil op aarde regeren zowel over de doden als de levenden. als voorbode stuurt hij zijn zoon die telkens opnieuw geboren wordt doorheen de geschiedenis.
wanneer een gezin een feestje organiseert blijkt hun zoon de zoon van premutos te zijn. hij roept een legertje doden terug tot leven en de hel barst los.
ik zeg altijd dat een horror voor mij niet geslaagd is als er niet een paar darmen aan te pas komen. dan ben ik bij ittenbach alvast aan het goede adres. olafke maakt al zijn special effects zelf en kijkt daarbij niet op een beetje bloed meer of minder. net zoals bij andere duitse viezerikken zoals timo rose en andres schnaas komt het bloed haast letterlijk uit de beeldbuis gedropen. maar toch , te veel kan te veel zijn.
want de films van ittenbach hebben een groot gebrek. olafke is geen al te goede regiseur, en hij weet zijn cast van opgehemelde amateurs op geen enkel moment te inspireren. vaak lijkt het alsof het al een hele prestatie is voor de cast om hun tekst in één keer, zonder al te veel gestotter te declameren, en alsof ittenbach daar genoegen mee neemt. bovendien zijn de door hemzelf geschreven scenarios op zijn minst bijzonder zwak te noemen. bovendien zijn z'n personages ronduit onuitstaanbaar, en hun dialogen uiterst belahelijk. we kunnen dus veilig aannemen dat ittenbach verhalen als bijkomstig beschouwt en er enkel op gebrand is om ons te vergasten op weerom een hele rits gore, hele gore slachtpartijen. helaas, zelfs de meest realistische massamoord begint tegen te steken als hij langer dan 10 minuten duurt, zodoende kan ik zelfs zeggen dat het saai wordt.
premutos is dus ondanks al het gratuit bloed en bloot een flauw filmpje, enkel geschikt voor de hardcore gorehound die onlangs lichte hersenschade opliep en nu niet langer dan 5 minuten kan focussen.
score 1 op 4
dinsdag 30 december 2008
maandag 29 december 2008
shadow dead riot
jaar: 2006
genre: horror, martial arts, zombie
regiseur: derek wan
cast: Tony Todd, Carla Greene, Nina Hodoruk, Michael Quinlan, Tatianna Butler, erin brown
shadow (tony todd) is een killer die gelooft dat hij door het drinken van bloed onsterfelijk gaat worden. wanneer zijn executie in de plaatselijke gevangenis gruwelijk misloopt en enkele gevangenen en cipiers omkomen tijdens rellen, worden alle lijken zonder verdere plichtplegingen begraven op de binnenplaats. 20 jaar later is de gevangenis veranderd in een vrouwenverbeteringsgesticht. wanneer nieuwe gevange Solitaire (carla green)die zonder het te weten de dochter is van shadow, haar intrede doet komen de doden terug tot leven.
shadow dead riot is het beste bewijs dat je ooit best wel een horror icoon kan geweest zijn maar dat je later alleen nog maar stupide rolletjes kan krijgen; kijk maar naar tony todd. in tom savini's uitstekende kleuren remake van romero's night of the living dead kreeg hij de rol van ben, de zwarte man die het moet opnemen tegen een leger vooroordelen en ondode vleeseters. later mocht hij de rol vertolken in clive barker's candyman. maar toen begon het mis te lopen met todd. plots dook hij op in murder she wrote, star trek deep space nine, beverly hills 90210, xena, en hercules. niemand had nog een goede rol over voor hem. af en toe mag hij nog eens een minuscuul bijrolletje spelen in grotere films zoals final destination 1 en 2, en zijn stem lenen voor final destination 3, maar daar blijft het dan ook bij.
noodgedwongen moet todd zich dan ook venederen tot rolletjes in low budget b films en eindigt hij vaak met een belachelijke rasta pruik op zijn kop zoals in deze shadow dead riot.
in shadow dead riot staat de gevangenis centraal, en aangezien het een gevangenis is voor vrouwen krijg je veel douchescenes met vrouwen die een beetje liefde en tederheid nodig hebben in hun leven. een van hen is bijvoorbeeld pro bodybuildster tatiana butler, of erin brown, die onder haar pseudoniem misty mundae in tal van softcore lesbo films de hoofdrol mocht spelen; enkele titles? wat dacht je van an erotic werewolf in london? Bikini Girls on Dinosaur Planet ? Lust for Dracula? The Lord of the G-Strings: The Femaleship of the String ?Play-Mate of the Apes ? je merkt het al. low budget parodietjes op bekendere films met als enige rede enkele vrouwen naakt over de grond te laten rollebollen.
en dan is er nog de aktie. regiseur kevin wan (geen familie van saw james wan) komt vooral aan de kost als regiseur van martial arts films van laag alooi en dat is er aan te zien.
meng dit alles met nog een paar low budget zombies, en je hebt de perfekte film voor een avondje hersenloos plezier.
toch vrees ik dat veel mensen shadow dead riot niet zullen zien, en dat wie hem wel ziet hem gauw gaat vergeten.
ondertussen is hij al twee jaar oud, en zijn de hoofdrolspelers al te zien geweest in tal van andere low budgets. zo speelde erin brown in het uitstekende "the rage" (waarover ik het later wel nog eens zal hebben) en gaat tony todd rolletjes vertolken in black friday met kane hodder en tiffany shepis, en escape of the living dead met kane hodder en gunnar hansen waarover later ongetwijfeld meer.
score 3 op 4
genre: horror, martial arts, zombie
regiseur: derek wan
cast: Tony Todd, Carla Greene, Nina Hodoruk, Michael Quinlan, Tatianna Butler, erin brown
shadow (tony todd) is een killer die gelooft dat hij door het drinken van bloed onsterfelijk gaat worden. wanneer zijn executie in de plaatselijke gevangenis gruwelijk misloopt en enkele gevangenen en cipiers omkomen tijdens rellen, worden alle lijken zonder verdere plichtplegingen begraven op de binnenplaats. 20 jaar later is de gevangenis veranderd in een vrouwenverbeteringsgesticht. wanneer nieuwe gevange Solitaire (carla green)die zonder het te weten de dochter is van shadow, haar intrede doet komen de doden terug tot leven.
shadow dead riot is het beste bewijs dat je ooit best wel een horror icoon kan geweest zijn maar dat je later alleen nog maar stupide rolletjes kan krijgen; kijk maar naar tony todd. in tom savini's uitstekende kleuren remake van romero's night of the living dead kreeg hij de rol van ben, de zwarte man die het moet opnemen tegen een leger vooroordelen en ondode vleeseters. later mocht hij de rol vertolken in clive barker's candyman. maar toen begon het mis te lopen met todd. plots dook hij op in murder she wrote, star trek deep space nine, beverly hills 90210, xena, en hercules. niemand had nog een goede rol over voor hem. af en toe mag hij nog eens een minuscuul bijrolletje spelen in grotere films zoals final destination 1 en 2, en zijn stem lenen voor final destination 3, maar daar blijft het dan ook bij.
noodgedwongen moet todd zich dan ook venederen tot rolletjes in low budget b films en eindigt hij vaak met een belachelijke rasta pruik op zijn kop zoals in deze shadow dead riot.
in shadow dead riot staat de gevangenis centraal, en aangezien het een gevangenis is voor vrouwen krijg je veel douchescenes met vrouwen die een beetje liefde en tederheid nodig hebben in hun leven. een van hen is bijvoorbeeld pro bodybuildster tatiana butler, of erin brown, die onder haar pseudoniem misty mundae in tal van softcore lesbo films de hoofdrol mocht spelen; enkele titles? wat dacht je van an erotic werewolf in london? Bikini Girls on Dinosaur Planet ? Lust for Dracula? The Lord of the G-Strings: The Femaleship of the String ?Play-Mate of the Apes ? je merkt het al. low budget parodietjes op bekendere films met als enige rede enkele vrouwen naakt over de grond te laten rollebollen.
en dan is er nog de aktie. regiseur kevin wan (geen familie van saw james wan) komt vooral aan de kost als regiseur van martial arts films van laag alooi en dat is er aan te zien.
meng dit alles met nog een paar low budget zombies, en je hebt de perfekte film voor een avondje hersenloos plezier.
toch vrees ik dat veel mensen shadow dead riot niet zullen zien, en dat wie hem wel ziet hem gauw gaat vergeten.
ondertussen is hij al twee jaar oud, en zijn de hoofdrolspelers al te zien geweest in tal van andere low budgets. zo speelde erin brown in het uitstekende "the rage" (waarover ik het later wel nog eens zal hebben) en gaat tony todd rolletjes vertolken in black friday met kane hodder en tiffany shepis, en escape of the living dead met kane hodder en gunnar hansen waarover later ongetwijfeld meer.
score 3 op 4
the machine girl
jaar: 2008
genre: asian, revenge, horror, aktie
regiseur: Noboru Iguchi
cast: (moet dat nou?) Minase Yashiro, Asami, Kentaro Shimazu
ami is een gewoon japans schoolmeisje, met typisch uniformpje en al. op een dag wordt haar broertje vermoord door een groepje pesters waarvan de leider de zoon is van de plaatselijke yakuza baas. wanneer ze wraak probeert te nemen wordt ze gemarteld en raakt ze een arm kwijt. garagehoudster miki redt haar leven en knutselt een machinegeweer ineen waar duke nukem jaloers op zou zijn, ter vervanging van haar arm. zwaar bewapend keert ami terug voor haar revanche part 2 en de totale vernietiging van de yakuza clan.
the machine girl is dus een typische japanse over the top aktie film. tijdens de vechtscenes spat het bloed met liters en liters tegelijk in het ronden de lichaamsdelen vliegen je rond de oren. veelal zoals je gewend bent van japanimation films. dialogen worden met veel pathos en drama gebracht , en de jappen over acten elke scene zodat goed of slecht, ieder personage op jouw zenuwen werkt. hoofdrolspeelster minase yashiro is hier aan haar eerste filmrol toe, en brengt het er goed vanaf. collega asami is niet aan haar eerste filmrol toe. ze speelde al mee in diverse soft en hardcore japanse porno films. je kent ze wel, films waarin de geslachtsdelen vakkundig gecensureerd worden; voor mijn part gaat het nut van porno dan een beetje verloren, maar kom..
het zal voor asami alleszins een leuke afwisseling geweest zijn haar kleren aan te houden. want als je naar the machine girl wil kijken voor wat gratuit bloot, dan ben je er aan voor de moeite. verder dan een beha met voorop gemonteerde boorstukken(!!!), en een fladderend matrozenrokje geraak je niet qua erotiek, tenzij je dat wel erotisch vind...
nee the machine girl moet je bekijken voor de liters, bloed, de emmers afgehakte ledematen, en de kilos kogelhulzen die in het rond vliegen.
als je deze film gezien hebt, in ware manga traditie, dan weet je meteen ook op welk genre tarantino zijn kill bill films heeft gebaseerd. een aanrader!
score 4 op 4
ps, voor de mensen die een hekel hebben aan manga style films en die graag een gelijksoortige hoeveeldheid gore willen zien verwijs ik graag naar de violent shit reeks van Andreas Schnaas
genre: asian, revenge, horror, aktie
regiseur: Noboru Iguchi
cast: (moet dat nou?) Minase Yashiro, Asami, Kentaro Shimazu
ami is een gewoon japans schoolmeisje, met typisch uniformpje en al. op een dag wordt haar broertje vermoord door een groepje pesters waarvan de leider de zoon is van de plaatselijke yakuza baas. wanneer ze wraak probeert te nemen wordt ze gemarteld en raakt ze een arm kwijt. garagehoudster miki redt haar leven en knutselt een machinegeweer ineen waar duke nukem jaloers op zou zijn, ter vervanging van haar arm. zwaar bewapend keert ami terug voor haar revanche part 2 en de totale vernietiging van de yakuza clan.
the machine girl is dus een typische japanse over the top aktie film. tijdens de vechtscenes spat het bloed met liters en liters tegelijk in het ronden de lichaamsdelen vliegen je rond de oren. veelal zoals je gewend bent van japanimation films. dialogen worden met veel pathos en drama gebracht , en de jappen over acten elke scene zodat goed of slecht, ieder personage op jouw zenuwen werkt. hoofdrolspeelster minase yashiro is hier aan haar eerste filmrol toe, en brengt het er goed vanaf. collega asami is niet aan haar eerste filmrol toe. ze speelde al mee in diverse soft en hardcore japanse porno films. je kent ze wel, films waarin de geslachtsdelen vakkundig gecensureerd worden; voor mijn part gaat het nut van porno dan een beetje verloren, maar kom..
het zal voor asami alleszins een leuke afwisseling geweest zijn haar kleren aan te houden. want als je naar the machine girl wil kijken voor wat gratuit bloot, dan ben je er aan voor de moeite. verder dan een beha met voorop gemonteerde boorstukken(!!!), en een fladderend matrozenrokje geraak je niet qua erotiek, tenzij je dat wel erotisch vind...
nee the machine girl moet je bekijken voor de liters, bloed, de emmers afgehakte ledematen, en de kilos kogelhulzen die in het rond vliegen.
als je deze film gezien hebt, in ware manga traditie, dan weet je meteen ook op welk genre tarantino zijn kill bill films heeft gebaseerd. een aanrader!
score 4 op 4
ps, voor de mensen die een hekel hebben aan manga style films en die graag een gelijksoortige hoeveeldheid gore willen zien verwijs ik graag naar de violent shit reeks van Andreas Schnaas
vrijdag 26 december 2008
the spider's web
jaar: 2007
genre: horror, spiders
regiseur: terry winsor
cast: Sohrab Ardeshir, Cian Barry, Emma Catherwood,Lance Henriksen
als mijn vrouw en ik naar de videotheek gaan kiezen we elks een film om te bekijken. voor een keer wil ik het eens niet hebben over de door mij gekozen film, maar over die van haar.
mijn vrouw koos namelijk voor in the spider's web. nu is het zo dat ze een redelijk grote afkeer heeft voor spinnen, dus elke film met een bovengemiddeld aantal spinnen is voor haar goed voor een anderhalf uurtje lekker walgen en huiveren.
natuurlijk had ik al enkele gegronde redenen om in the spider's web niet te zien.
ten eerste: het artwork van het hoesje is wondermooi; zo mooi zelfs dat het wordt doorgetrokken naar de achterkant van het dvd doosje; zelfs daar waar je normaal de screenshots zou verwachten van de meest huiveringwekkende scene's uit de film. conclusie: in deze film zal geen enkele noemenswaardige scene zitten.
ten tweede : op het hoesje staat enkel de naam van lance henriksen vermeld.henriksen is een genre acteur met 149 films op zijn palmares, die na zijn rolletjes in piranah 2 the spawning, en alien 2 (en de daaruitvoortvloeiende reprises van zijn rol)al lang over zijn hoogtepunt heen is. henriksen draaide in 2008 al meer dan 10 straight to video pulp films, en heeft reeds getekend voor alvast 3 films in 2009 waaronder screamers 2 het vervolg op de in 1995 verschenen straight to video sci-fi horror film screamers met peter weller, die toen ook al aardig op zijn retour was na zijn succes als robocop.
conclusie: in deze film doet geen enkele gedenkwaardige acteur mee, en is bovendien op een haastje gedraaid, teneinde lance niet te lang bezig te houden.
ten derde: deze film werd uitgebracht door R.H.I. entertainment, een productiebedrijf verantwoordelijk voor onder meer gulliver's reizen met ted danson als gulliver, en dinotopia. films en series die teren op flauwe, zeg maar cheesy verhaaltjes, en een mengeling van plastic animatronics en uber low budget C.G.I. effektjes, die mikken op een jonger, luchthartig publiek.
conclusie: spinnen en special effects zullen vooral bestaan uit plastic en C.G.I. en zullen op geen enkel moment schokken.
wat gebeurt er voor de rest in dit filmische niemendalletje? enkele mensen trekken door een indiase jungle, alwaar een van hen gebeten wordt door een spin. ze zoeken hulp in een nabijgelegen mythisch dorpje waar dokter lecorpus (henriksen) reasearch doet naar spinnen die door de plaatselijke bevolking aanbeden worden. een goede 85 minuten worden we dus getrakteerd op dwaaltochtjes en valpartijen door gangen en tunnels van de spinnentempel, en wel zo dat je steeds moet denken aan die meorabele 2 minuten in indiana jones and the temple of doom waar willie zich een weg moet banen tussen allerlij vieze beestjes in een te nauwe gang, maar dan wel heruitgevoerd door het amateurtoneelgroepje van nonkel jose van achter de hoek, gesponsord door de carnavalswinkel van nonkel freddy van aan den overkant. de plastic spinnen slingeren aan hun draadjes dat het een lieve lust is, en de spinnenwebben die overal aan de muren hangen doen mij nog het meeste denken aan de pakken wattes die onder de kerstboom liggen om sneeuw te immiteren.
wanneer enkele personages de digitale camera vinden van een van hun vermiste vrienden, en ze de opnames zien van haar dood, exact hetzelfde gefilmd en gemonteerd als de scene die wij als kijker thuis te zien kregen, gefilmd vanuit drie verschillende hoeken met close-ups en al, maar dan opgeleukt met een "baterij" icoontje en een "datum" icoontje in de andere hoek, wist ik het zeker: een nieuw dieptepunt in de cinematografie werd berijkt.
zelfs mijn vrouw vond er niets aan, afgezien dan van enkele shots van echte spinnen, maar dan kan je evengoed kijken naar een heruitzending van allemaal bestjes, of een paar keer zappen tussen diverse natuurzenders. het bespaart je alvast een tochtje naar de videotheek.
score 0 op 4
genre: horror, spiders
regiseur: terry winsor
cast: Sohrab Ardeshir, Cian Barry, Emma Catherwood,Lance Henriksen
als mijn vrouw en ik naar de videotheek gaan kiezen we elks een film om te bekijken. voor een keer wil ik het eens niet hebben over de door mij gekozen film, maar over die van haar.
mijn vrouw koos namelijk voor in the spider's web. nu is het zo dat ze een redelijk grote afkeer heeft voor spinnen, dus elke film met een bovengemiddeld aantal spinnen is voor haar goed voor een anderhalf uurtje lekker walgen en huiveren.
natuurlijk had ik al enkele gegronde redenen om in the spider's web niet te zien.
ten eerste: het artwork van het hoesje is wondermooi; zo mooi zelfs dat het wordt doorgetrokken naar de achterkant van het dvd doosje; zelfs daar waar je normaal de screenshots zou verwachten van de meest huiveringwekkende scene's uit de film. conclusie: in deze film zal geen enkele noemenswaardige scene zitten.
ten tweede : op het hoesje staat enkel de naam van lance henriksen vermeld.henriksen is een genre acteur met 149 films op zijn palmares, die na zijn rolletjes in piranah 2 the spawning, en alien 2 (en de daaruitvoortvloeiende reprises van zijn rol)al lang over zijn hoogtepunt heen is. henriksen draaide in 2008 al meer dan 10 straight to video pulp films, en heeft reeds getekend voor alvast 3 films in 2009 waaronder screamers 2 het vervolg op de in 1995 verschenen straight to video sci-fi horror film screamers met peter weller, die toen ook al aardig op zijn retour was na zijn succes als robocop.
conclusie: in deze film doet geen enkele gedenkwaardige acteur mee, en is bovendien op een haastje gedraaid, teneinde lance niet te lang bezig te houden.
ten derde: deze film werd uitgebracht door R.H.I. entertainment, een productiebedrijf verantwoordelijk voor onder meer gulliver's reizen met ted danson als gulliver, en dinotopia. films en series die teren op flauwe, zeg maar cheesy verhaaltjes, en een mengeling van plastic animatronics en uber low budget C.G.I. effektjes, die mikken op een jonger, luchthartig publiek.
conclusie: spinnen en special effects zullen vooral bestaan uit plastic en C.G.I. en zullen op geen enkel moment schokken.
wat gebeurt er voor de rest in dit filmische niemendalletje? enkele mensen trekken door een indiase jungle, alwaar een van hen gebeten wordt door een spin. ze zoeken hulp in een nabijgelegen mythisch dorpje waar dokter lecorpus (henriksen) reasearch doet naar spinnen die door de plaatselijke bevolking aanbeden worden. een goede 85 minuten worden we dus getrakteerd op dwaaltochtjes en valpartijen door gangen en tunnels van de spinnentempel, en wel zo dat je steeds moet denken aan die meorabele 2 minuten in indiana jones and the temple of doom waar willie zich een weg moet banen tussen allerlij vieze beestjes in een te nauwe gang, maar dan wel heruitgevoerd door het amateurtoneelgroepje van nonkel jose van achter de hoek, gesponsord door de carnavalswinkel van nonkel freddy van aan den overkant. de plastic spinnen slingeren aan hun draadjes dat het een lieve lust is, en de spinnenwebben die overal aan de muren hangen doen mij nog het meeste denken aan de pakken wattes die onder de kerstboom liggen om sneeuw te immiteren.
wanneer enkele personages de digitale camera vinden van een van hun vermiste vrienden, en ze de opnames zien van haar dood, exact hetzelfde gefilmd en gemonteerd als de scene die wij als kijker thuis te zien kregen, gefilmd vanuit drie verschillende hoeken met close-ups en al, maar dan opgeleukt met een "baterij" icoontje en een "datum" icoontje in de andere hoek, wist ik het zeker: een nieuw dieptepunt in de cinematografie werd berijkt.
zelfs mijn vrouw vond er niets aan, afgezien dan van enkele shots van echte spinnen, maar dan kan je evengoed kijken naar een heruitzending van allemaal bestjes, of een paar keer zappen tussen diverse natuurzenders. het bespaart je alvast een tochtje naar de videotheek.
score 0 op 4
zondag 21 december 2008
mijn jaarlijstje voor 2008
de beste
1) WALL-E dit kleine robotje met zijn trieste ogen stal mijn hart
2) GUTTERBALLS sex, violence and bowlingballs
3) THE DARK KNIGHT heath ledger blies nicholsons joker uit ieders geheugen
4) DOOMSDAY alle mogelijke clichés verpakken tot een toch nog orriginele film. verdient een pluim
5) THE MIDNIGHT MEAT TRAIN vinnie jones. nuff said.
6) DEATH RACE leuke update van een knulige film met david caradine en sylvester stalone
7) REGOREGITATED SACRIFICE de walgelijkste arthouse van dit jaar; respekt!
8) THE RUINS iemand nog zin in een beenamputatie?
9) DEATH SENTENCE kevin bacon in een mix van death wish, death wish en death wish
10) SPLINTER spannende mix tussen cabin fever en the thing
en nu de slechtste
1) SAW V ingetwijfeld de meest overbodige sequel ooit
2) FUNNY GAMES U.S. de meest overbodige remake ooit
3) THE EYE remake met een op zijn holywoods verkloot einde
4) THE MUMMY 3 een alles behalve ingewikkelde film met meer C.G.I. dan verhaal
5) FEAST 2 mexicaanse dwergen die worden afgeschoten met een katapult, een rottende grootmoeder, en topless biker babes. hoe hebben ze dit ooit kunnen verprutsen?
6) BABYLON A.D. children of men deed dit al veel beter, en de montage haalt alle snelheid weg uit de actie
7) JOHN RAMBO het is genoeg sly...
8) THE INCREDIBLE HULK hopeloze miscasting, flauw verhaaltje, en langdradige C.G.I. scenes die zelden het niveau van een ps2 spelletje overstijgen.
9) SKINWALKERS een wel heel harige vrijscene tussen twee weerwolven was nog het beste aan deze film
10) JOHNY SUNSHINE MAXIMUM VIOLENCE een in leer en latex geklede vrouw die de ster is in porno snuff films verdient ook de kost als zombie jager; helaas deed het totaal gebrek aan budget deze film de das om.
1) WALL-E dit kleine robotje met zijn trieste ogen stal mijn hart
2) GUTTERBALLS sex, violence and bowlingballs
3) THE DARK KNIGHT heath ledger blies nicholsons joker uit ieders geheugen
4) DOOMSDAY alle mogelijke clichés verpakken tot een toch nog orriginele film. verdient een pluim
5) THE MIDNIGHT MEAT TRAIN vinnie jones. nuff said.
6) DEATH RACE leuke update van een knulige film met david caradine en sylvester stalone
7) REGOREGITATED SACRIFICE de walgelijkste arthouse van dit jaar; respekt!
8) THE RUINS iemand nog zin in een beenamputatie?
9) DEATH SENTENCE kevin bacon in een mix van death wish, death wish en death wish
10) SPLINTER spannende mix tussen cabin fever en the thing
en nu de slechtste
1) SAW V ingetwijfeld de meest overbodige sequel ooit
2) FUNNY GAMES U.S. de meest overbodige remake ooit
3) THE EYE remake met een op zijn holywoods verkloot einde
4) THE MUMMY 3 een alles behalve ingewikkelde film met meer C.G.I. dan verhaal
5) FEAST 2 mexicaanse dwergen die worden afgeschoten met een katapult, een rottende grootmoeder, en topless biker babes. hoe hebben ze dit ooit kunnen verprutsen?
6) BABYLON A.D. children of men deed dit al veel beter, en de montage haalt alle snelheid weg uit de actie
7) JOHN RAMBO het is genoeg sly...
8) THE INCREDIBLE HULK hopeloze miscasting, flauw verhaaltje, en langdradige C.G.I. scenes die zelden het niveau van een ps2 spelletje overstijgen.
9) SKINWALKERS een wel heel harige vrijscene tussen twee weerwolven was nog het beste aan deze film
10) JOHNY SUNSHINE MAXIMUM VIOLENCE een in leer en latex geklede vrouw die de ster is in porno snuff films verdient ook de kost als zombie jager; helaas deed het totaal gebrek aan budget deze film de das om.
linnea quigley's horror workout
jaar : 1990
genre: workout video
regiseur: Kenneth J. Hall
cast: komaan zeg...
het is eens een tijdje heel populair geweest om naar work out videos te kijken. de meesten hebben het wel gedaan. ze kochten de jane fonda work out, deden de oefeningetjes twee of drie keer, en dan eindige de tape ergens tussen oude opnames van mooi en medogenloos of het a team...
ook mark wahlberg bracht ooit eens een work out video uit naar aanleiding van het overweldigende succes van zijn hitje good vibrations. dat zijn tape vooral gespeeld werd in underground gay bars stoorde mark niet.
ook heden ten dage is de workout video (dvd) niet dood. billy blanks, ster van talrijke jaren 90 martial arts films, brengt met de regelmaat van de klok een nieuwe tai bo dvd uit, en ook wandelende kleerkasten zoals pro body builders ronnie coleman en jay cutler spijzen hun bankrekeningen door jaar na jaar hun wedstrijdvoorbereidingen op dvd vast te leggen. maar goed..
wie al eens graag naar een b filmpje uit de jaren 80 en 90 kijkt heeft ze ongetwijfeld al eens gezien: de blote borsten van linnea quigly. linnea was in die tijd de scream queen van dienst voor wie zich geen jamie lee curtis kon permiteren, of voor wie het naakt primeerde op acteerprestaties. enkele van quigleys meest bekende (of meest beruchte)films zijn ongetwijfeld silent night deadly night, return of the living dead, nightmare sisters, creepozoids,hollywood chainsaw hookers, night of the demons, en i was a teenage sex mutant.
toen, op het hoogtepunt van haar populariteit bracht ze haar eigen workout video uit. in dit curiosum van de filmgeschiedenis zien we quigley eerst douchen alvorens ze aan de slag gaat met stretchoefeningen gekleed in een punky outfitje. vervolgens gaat linnea joggen rond het plaatselijke kerkhof met tot gevolg dat ze achtervolgd wordt door een paar vette zombies die ze uiteindelijk tot aerobics dwingt nabij het zwembad; later die avond ontspant ze zich door tijdens een slumber party nog wat oefeningetjes te doen met haar in slaapkledij getooide vriendinnen, tot een moordenaar roet in het eten komt gooien.
je hoort het al dit is pure video trash, geproducet door david decoteau die ook al verantwoordelijk is voor enkele van de meest afgrijselijke films uit de filmgeschiedenis; zoals bijvoorbeeld witches of the carribean, en the sisterhood.
in ieder geval is linnea quigleys carriere nog steeds niet teneinde, en gaat ze nog een klein rolletje vertolken in de op punt staande remake van night of the demons; dit wordt dan haar 98ste filmrolletje, en van mij mag ze uit pure nostalgie er gerust nog 98 bij doen.
een score geven op deze film was helaas onmogelijk
genre: workout video
regiseur: Kenneth J. Hall
cast: komaan zeg...
het is eens een tijdje heel populair geweest om naar work out videos te kijken. de meesten hebben het wel gedaan. ze kochten de jane fonda work out, deden de oefeningetjes twee of drie keer, en dan eindige de tape ergens tussen oude opnames van mooi en medogenloos of het a team...
ook mark wahlberg bracht ooit eens een work out video uit naar aanleiding van het overweldigende succes van zijn hitje good vibrations. dat zijn tape vooral gespeeld werd in underground gay bars stoorde mark niet.
ook heden ten dage is de workout video (dvd) niet dood. billy blanks, ster van talrijke jaren 90 martial arts films, brengt met de regelmaat van de klok een nieuwe tai bo dvd uit, en ook wandelende kleerkasten zoals pro body builders ronnie coleman en jay cutler spijzen hun bankrekeningen door jaar na jaar hun wedstrijdvoorbereidingen op dvd vast te leggen. maar goed..
wie al eens graag naar een b filmpje uit de jaren 80 en 90 kijkt heeft ze ongetwijfeld al eens gezien: de blote borsten van linnea quigly. linnea was in die tijd de scream queen van dienst voor wie zich geen jamie lee curtis kon permiteren, of voor wie het naakt primeerde op acteerprestaties. enkele van quigleys meest bekende (of meest beruchte)films zijn ongetwijfeld silent night deadly night, return of the living dead, nightmare sisters, creepozoids,hollywood chainsaw hookers, night of the demons, en i was a teenage sex mutant.
toen, op het hoogtepunt van haar populariteit bracht ze haar eigen workout video uit. in dit curiosum van de filmgeschiedenis zien we quigley eerst douchen alvorens ze aan de slag gaat met stretchoefeningen gekleed in een punky outfitje. vervolgens gaat linnea joggen rond het plaatselijke kerkhof met tot gevolg dat ze achtervolgd wordt door een paar vette zombies die ze uiteindelijk tot aerobics dwingt nabij het zwembad; later die avond ontspant ze zich door tijdens een slumber party nog wat oefeningetjes te doen met haar in slaapkledij getooide vriendinnen, tot een moordenaar roet in het eten komt gooien.
je hoort het al dit is pure video trash, geproducet door david decoteau die ook al verantwoordelijk is voor enkele van de meest afgrijselijke films uit de filmgeschiedenis; zoals bijvoorbeeld witches of the carribean, en the sisterhood.
in ieder geval is linnea quigleys carriere nog steeds niet teneinde, en gaat ze nog een klein rolletje vertolken in de op punt staande remake van night of the demons; dit wordt dan haar 98ste filmrolletje, en van mij mag ze uit pure nostalgie er gerust nog 98 bij doen.
een score geven op deze film was helaas onmogelijk
zaterdag 20 december 2008
la lengua assesina (the killer tongue)
jaar: 1996
genre: sci-fi, comedy, horror, varia?
regiseur: Alberto Sciamma
cast: melinda clarke,michael cule, doug bradley, robert englund
the killer tongue is een speciaal filmje. het lijkt wel alsof schrijver regiseur sciamma heeft geprobeerd om zoveel mogelijk diverse zaken in een verhaal te incorporeren. om even een korte samevatting te geven:
candy en johny zijn twee criminelen, die na een bankoverval hun twee companen in de steek laten en er met de buit vandoor gaan. johny wordt gegrepen en wordt veroordeeld tot werken in een strafkamp waar robert (freddy krueger) englund de plak zwaait als hoofdcipier met een afgrijselijk toupetje op zijn hoofd, en niet enkel hij loopt daar rond met een beschamend lelijk haarstukje, maar ook doug (pinhead uit hellraiser) bradley.
ondertussen zit candy ondergedoken in een klooster dat probeert rond te komen als laatste benzinestation op een wel heel lange baan door de woestijn. wanneer ze te horen krijgt dat haar johny vrij gaat komen gooit ze haar kap over de haag en trekt met haar vier pastelkleurige poedels de woestijjn in om een diner te openen. wanneer ze onderweg in contact komt met een meteoor muteert ze in een sexy duivelin met een hele lange tong die tegen haar praat en gevoed wil worden met bloed, en zich liefst nog met haar wil voortplanten; en haar poedels veranderen in vier drag queens.
ondertussen probeert johny te ontsnappen aan zijn bewakers, en uit de handen te blijven van hun companen van lang geleden.
pfff wat een verhaal, jongens toch. the killer tongue is een film waarin de absurditeiten zich blijven opstapelen. dat is natuurlijk positief, aangezien hij dan ook geen enkel moment verveelt, maar toch zit je wel chronisch met je wenkbrouwen te fronsen.
toch is het een aangename ervaring om doug bradley eens iets anders te zien doen dan een eindeloze herhaling van zijn pinhead personage en robert englund zet hier naar mijn bescheiden mening de beste rol uit zijn cariere neer. en als dit jullie allemaal nog niet over de streep kan trekken, dan moet je gewoon kijken voor melinda clarke die in return of the living dead 3 al een freaky rol moest neer zetten als aan s&m verslaafde zombie, maar dit nu toch wel overtreft als geklauwde in een latex huid geklede duivelin, die zichzelf oraal bevredigd door middel van haar 3 meter lange pratende tong.
the killer tongue: een curiosum in de filmgeschiedenis, en een aanrader voor iedereen;
score 4 op 4
genre: sci-fi, comedy, horror, varia?
regiseur: Alberto Sciamma
cast: melinda clarke,michael cule, doug bradley, robert englund
the killer tongue is een speciaal filmje. het lijkt wel alsof schrijver regiseur sciamma heeft geprobeerd om zoveel mogelijk diverse zaken in een verhaal te incorporeren. om even een korte samevatting te geven:
candy en johny zijn twee criminelen, die na een bankoverval hun twee companen in de steek laten en er met de buit vandoor gaan. johny wordt gegrepen en wordt veroordeeld tot werken in een strafkamp waar robert (freddy krueger) englund de plak zwaait als hoofdcipier met een afgrijselijk toupetje op zijn hoofd, en niet enkel hij loopt daar rond met een beschamend lelijk haarstukje, maar ook doug (pinhead uit hellraiser) bradley.
ondertussen zit candy ondergedoken in een klooster dat probeert rond te komen als laatste benzinestation op een wel heel lange baan door de woestijn. wanneer ze te horen krijgt dat haar johny vrij gaat komen gooit ze haar kap over de haag en trekt met haar vier pastelkleurige poedels de woestijjn in om een diner te openen. wanneer ze onderweg in contact komt met een meteoor muteert ze in een sexy duivelin met een hele lange tong die tegen haar praat en gevoed wil worden met bloed, en zich liefst nog met haar wil voortplanten; en haar poedels veranderen in vier drag queens.
ondertussen probeert johny te ontsnappen aan zijn bewakers, en uit de handen te blijven van hun companen van lang geleden.
pfff wat een verhaal, jongens toch. the killer tongue is een film waarin de absurditeiten zich blijven opstapelen. dat is natuurlijk positief, aangezien hij dan ook geen enkel moment verveelt, maar toch zit je wel chronisch met je wenkbrouwen te fronsen.
toch is het een aangename ervaring om doug bradley eens iets anders te zien doen dan een eindeloze herhaling van zijn pinhead personage en robert englund zet hier naar mijn bescheiden mening de beste rol uit zijn cariere neer. en als dit jullie allemaal nog niet over de streep kan trekken, dan moet je gewoon kijken voor melinda clarke die in return of the living dead 3 al een freaky rol moest neer zetten als aan s&m verslaafde zombie, maar dit nu toch wel overtreft als geklauwde in een latex huid geklede duivelin, die zichzelf oraal bevredigd door middel van haar 3 meter lange pratende tong.
the killer tongue: een curiosum in de filmgeschiedenis, en een aanrader voor iedereen;
score 4 op 4
dinsdag 16 december 2008
seed
jaar: 2007
genre: torture, horror, gore
regiseur : uwe boll
cast: Michael Paré, Will Sanderson, Ralf Moeller, Jodelle Ferland
max seed is een moordenaar, en geen amateurtje, liefst laat hij zijn slachtoffers verhongeren in een kelder terwijl hij alles filmt. wanneer de politie hem te pakken krijgt wordt hij tot de doodstraf veroordeeld. wanneer zijn executie echter mis gaat en hij dreigt op vrije voeten te komen, besluiten zijn bewakers en de agent die hem had ingerekend, dat het maar beter is om hem gewoonweg levend te begraven. maar seed graaft zichzelf uit, en gaat bloederig wraak nemen.
seed is een filmpje van uwe boll. een van de minst geliefde filmmakers van deze tijden. reeds tal van internet petities zijn in het leven geroepen om ervoor te zorgen dat boll nimmer meer in de regiseursstoel plaats neemt, en ook op de I.M.D.B zijn er anti-boll activisten die automatisch al zijn films een lage score gaan geven. zo is de gemiddelde score voor seed bijvoorbeeld een 2,3 wat mijn inziens veel te weinig is, omdat seed een film is die je echt bij de ballen pakt en ze niet meer los laat. het is niet omdat boll al eens een die hard game nerd tegen zijn schenen schopte door een spelletje te verfilmen op een manier die desbetreffende game nerd niet aan staat, dat al zijn films slecht zijn, nietwaar?
maar goed, seed, die je best in ongecensureerde versie kan zien, omdat er anders van de film niet veel over blijft, opent met live-footage van een dierenmarkt ergens in azie, waar hondjes gevild staan te wachten om in de pan te eindigen. onmiddelijk al een keiharde stelling. niets is zo wreed als de mens.
later in de film wordt het nog grover. max seed laat dus graag zijn slachtoffers verhongeren. hij begint klein, met een kakkerlak. dan gaat hij verder met een hond. het beest jankt een beetje draait wat rondjes, krabt een beetje aan de deur van zijn kerker, en legt dan het loodje. dan gaan we verder met een vrouw. zij blijft langdurig in beeld, huilend en smekend, zodat zelfs de meest geharde filmkijker er een beetje ongemakkelijk van wordt. wanneer ze ten einde raad van de honger probeert om de ontbonden smurrie van de dode hond op te eten, dan knijpen we toch liever een oogje dicht. en wanneer max seed als een echte belg een babytje in zijn horror kelder opsluit, en het joch wel heel langdurig huilt van de honger, dan spoelen we liever een stukje verder.
seed is een film die je moet gezien hebben, waarschijnlijk met één oog dicht, en die je daaracher nooit meer zal willen zien; niet al te smaakvoldus, maar als rauwe horror, zeker in zijn opzet geslaagd.
score 4 op 4
genre: torture, horror, gore
regiseur : uwe boll
cast: Michael Paré, Will Sanderson, Ralf Moeller, Jodelle Ferland
max seed is een moordenaar, en geen amateurtje, liefst laat hij zijn slachtoffers verhongeren in een kelder terwijl hij alles filmt. wanneer de politie hem te pakken krijgt wordt hij tot de doodstraf veroordeeld. wanneer zijn executie echter mis gaat en hij dreigt op vrije voeten te komen, besluiten zijn bewakers en de agent die hem had ingerekend, dat het maar beter is om hem gewoonweg levend te begraven. maar seed graaft zichzelf uit, en gaat bloederig wraak nemen.
seed is een filmpje van uwe boll. een van de minst geliefde filmmakers van deze tijden. reeds tal van internet petities zijn in het leven geroepen om ervoor te zorgen dat boll nimmer meer in de regiseursstoel plaats neemt, en ook op de I.M.D.B zijn er anti-boll activisten die automatisch al zijn films een lage score gaan geven. zo is de gemiddelde score voor seed bijvoorbeeld een 2,3 wat mijn inziens veel te weinig is, omdat seed een film is die je echt bij de ballen pakt en ze niet meer los laat. het is niet omdat boll al eens een die hard game nerd tegen zijn schenen schopte door een spelletje te verfilmen op een manier die desbetreffende game nerd niet aan staat, dat al zijn films slecht zijn, nietwaar?
maar goed, seed, die je best in ongecensureerde versie kan zien, omdat er anders van de film niet veel over blijft, opent met live-footage van een dierenmarkt ergens in azie, waar hondjes gevild staan te wachten om in de pan te eindigen. onmiddelijk al een keiharde stelling. niets is zo wreed als de mens.
later in de film wordt het nog grover. max seed laat dus graag zijn slachtoffers verhongeren. hij begint klein, met een kakkerlak. dan gaat hij verder met een hond. het beest jankt een beetje draait wat rondjes, krabt een beetje aan de deur van zijn kerker, en legt dan het loodje. dan gaan we verder met een vrouw. zij blijft langdurig in beeld, huilend en smekend, zodat zelfs de meest geharde filmkijker er een beetje ongemakkelijk van wordt. wanneer ze ten einde raad van de honger probeert om de ontbonden smurrie van de dode hond op te eten, dan knijpen we toch liever een oogje dicht. en wanneer max seed als een echte belg een babytje in zijn horror kelder opsluit, en het joch wel heel langdurig huilt van de honger, dan spoelen we liever een stukje verder.
seed is een film die je moet gezien hebben, waarschijnlijk met één oog dicht, en die je daaracher nooit meer zal willen zien; niet al te smaakvoldus, maar als rauwe horror, zeker in zijn opzet geslaagd.
score 4 op 4
zaterdag 13 december 2008
eden lake
jaar: 2008
genre: survival, horror
regiseur: james watkins
cast: Kelly Reilly, Michael Fassbender, Tara Ellis, Jack O'Connell
jenny en steve zijn een jong koppeltje die een gezellig weekendje willen kamperen aan een meertje. wanneer een plaatselijk groepje pubertjes de stemming komt verpest met hun luidruchtige muziek laat steve dit niet zomaar over zich gaan en confronteert hen. dit leidt tot rampzalige gevolgen. het groepje kinderen steelt hun auto en jaagt hen dieper de bossen in. wanneer steve gevangen genomen en gemarteld wordt, moet jenny wanhopig proberen de situatie te redden.
eden lake is een goede film, alvast veel beter dan funny games u.s. en dat ligt grotendeels aan regiseur/schrijver watkins. met de beperkte middellen die hij ter beschikking had (een stuk bos) heeft hij een spannende horror weten maken. iedereen weet dat als je geen budget hebt voor grote ontploffingen, je je toevlucht moet zoeken tot blote borsten of een goed verhaal om een film te doen verkopen , en het verhaal is er. natuulijk kan je niet veel plotwendingen steken in een film die draait om een achtervolging in de bossen, maar toch steekt alles goed ineen, met de nodige schrikmomenten op gepaste tijden. het is dus ook geen verrassing dat watkins aangetrokken is om het scenario te schrijven voor the descent 2 dat geregiseerd wordt door jon harris, tevens de editeur van eden lake.
bovendien slaagt watkins er nog in van een klein beetje maatschappij kritiek in zijn verhaal te smokkelen, namelijk de gebrekkige opvoeding van de hedendaagse jeugd en de problematiek van de hangjongeren waar iedereen zich zorgen om maakt. vraag maar aan eender welk oud vrouwtje dat krampachtig haar handtas tegen haar verrimpeld lijfje drukt telkens ze een groepje tieners moet voorbij schuifelen.
toch is deze preekles niet overheersend en worden we getrakteerd op een stevige portie terreur en bloedvergieten. en dat de jongeren in deze film nog ZO jong zijn maakt alles natuurlijk nog een pak erger.
voor mijn part één van de betere rauwe films dit jaar
score 4 op 4
genre: survival, horror
regiseur: james watkins
cast: Kelly Reilly, Michael Fassbender, Tara Ellis, Jack O'Connell
jenny en steve zijn een jong koppeltje die een gezellig weekendje willen kamperen aan een meertje. wanneer een plaatselijk groepje pubertjes de stemming komt verpest met hun luidruchtige muziek laat steve dit niet zomaar over zich gaan en confronteert hen. dit leidt tot rampzalige gevolgen. het groepje kinderen steelt hun auto en jaagt hen dieper de bossen in. wanneer steve gevangen genomen en gemarteld wordt, moet jenny wanhopig proberen de situatie te redden.
eden lake is een goede film, alvast veel beter dan funny games u.s. en dat ligt grotendeels aan regiseur/schrijver watkins. met de beperkte middellen die hij ter beschikking had (een stuk bos) heeft hij een spannende horror weten maken. iedereen weet dat als je geen budget hebt voor grote ontploffingen, je je toevlucht moet zoeken tot blote borsten of een goed verhaal om een film te doen verkopen , en het verhaal is er. natuulijk kan je niet veel plotwendingen steken in een film die draait om een achtervolging in de bossen, maar toch steekt alles goed ineen, met de nodige schrikmomenten op gepaste tijden. het is dus ook geen verrassing dat watkins aangetrokken is om het scenario te schrijven voor the descent 2 dat geregiseerd wordt door jon harris, tevens de editeur van eden lake.
bovendien slaagt watkins er nog in van een klein beetje maatschappij kritiek in zijn verhaal te smokkelen, namelijk de gebrekkige opvoeding van de hedendaagse jeugd en de problematiek van de hangjongeren waar iedereen zich zorgen om maakt. vraag maar aan eender welk oud vrouwtje dat krampachtig haar handtas tegen haar verrimpeld lijfje drukt telkens ze een groepje tieners moet voorbij schuifelen.
toch is deze preekles niet overheersend en worden we getrakteerd op een stevige portie terreur en bloedvergieten. en dat de jongeren in deze film nog ZO jong zijn maakt alles natuurlijk nog een pak erger.
voor mijn part één van de betere rauwe films dit jaar
score 4 op 4
funny games u.s.
jaar: 2008
genre: home invasion, torture, horror, thriller
regiseur: michael haneke
cast: Naomi Watts, Tim Roth, Michael Pitt, Brady Corbet
an, george en hun zoontje georgie zijn een paar rijke stinkerds met een buitenverblijfje aan een meertje. op een dag krijgen ze bezoek van twee jongelingen in tenniskledij. wanneer deze jongens het vertikken om hun huis te verlaten, begint er een psychologisch tereurspel met als inzet hun leven.
goed, ik stond dus in de videotheek te twijfelen tussen deze funny games u.s. , en the strangers. enkel god weet waarom ik uiteindelijk voor deze film koos en niet voor die met lekkere liv tyler, maar feit is dat ik voor mijn verkeerde keuze serieus heb moeten boeten.
funny games is dus een zogeheten home-invasion film, waarin, het woord zegt het al, inbreuk wordt gedaan op de privacy en de veiligheid van iemands woning; zulke films zijn niet nieuw. in 72 had je al de video nasty last house on the left, gevolgd door een hele resem goedkope clonen, zoals bijvoorbeeld,lisa lisa (1977) last house on the beach (1978), the house on the edge of the park (1980) en zo voorts..
helaas heeft funny games geen enkele schokwaarde, die zijn illustere voorgangers wel hadden.
in deze film gebeurt nagenoeg alles off screen, te beginnen bij de dood van de hond, en verder gaand met de gebroken knie van tim roth. waarschijnlijk was het de bedoeling van haneke om te breken met de hedendaagse cultuur van torture-porn films en wat meer de nadruk te leggen op het betere acteerwerk. doch helaas draait ook dit uit op een fiasco.
tim roth, die onlangs de hulk nog een pak rammel wist te verkopen, zit er nu maar bij voor spek en bonen. als een norse kleuter met een auwtje aan zijn knie zit hij in een hoekje op een stoel en je zou haast vergeten dat hij er zit.
naomi watts, die mij in king kong tot tranen toe wist te ontroeren met haar nogal forse uitvoering van "kong on ice" wekt deze keer enkel verveling bij mij op. En wat de twee psycho's betreft: op geen enkel moment weten deze twee snotapen bij mij het gevoel van een echte bedreiging op te wekken. twee dergelijke pussys leg ik smorgens tussen mijn boterham om daarna nog een lekker kommetje corn flakes te nuttigen.
voorts beschikte haneke over geen enkele goede inval qua "torture";
als er een ding is dat de home invasion films ons geleerd hebben, is dat er toch minstens een grafische verkrachting had mogen inzitten, maar buiten het doordeweekse lingeriesetje van watts geraken we niet.
als ik dan nog moet zeggen dat funny games u.s. de amerikaanse remake is van het duitse funny games, en dat haneke zijn remake zelf gemaakt heeft, dan kan ik enkel concluderen dat een ezel zich wel degelijk tweemaal kan stoten aan dezelfde steen.
mijn score voor funny games u.s. is alvast een dikke vette nul,
en ik hoop dat iemand deze kerst michael haneke vastgebonden in mijn kelder komt droppen zodat ik hem met een videocamera en een bak vol roestig werktuig een bijscholingkje kan geven, ryan nicholson (god) stijl.
score 0 op 4
ps wat me ook opviel in deze film, en dit terzijde dan, is dat watss en roth wel heel hysterisch doen over het feit dat de speaker van hun gsm niet meer werkt , zodat ze geen hulp kunnen inroepen. hadden ze dan geen smsje kunnen sturen? zelfs k3 doet het "ik stuur je een sms, een lief berichtje L.O.V.E."
genre: home invasion, torture, horror, thriller
regiseur: michael haneke
cast: Naomi Watts, Tim Roth, Michael Pitt, Brady Corbet
an, george en hun zoontje georgie zijn een paar rijke stinkerds met een buitenverblijfje aan een meertje. op een dag krijgen ze bezoek van twee jongelingen in tenniskledij. wanneer deze jongens het vertikken om hun huis te verlaten, begint er een psychologisch tereurspel met als inzet hun leven.
goed, ik stond dus in de videotheek te twijfelen tussen deze funny games u.s. , en the strangers. enkel god weet waarom ik uiteindelijk voor deze film koos en niet voor die met lekkere liv tyler, maar feit is dat ik voor mijn verkeerde keuze serieus heb moeten boeten.
funny games is dus een zogeheten home-invasion film, waarin, het woord zegt het al, inbreuk wordt gedaan op de privacy en de veiligheid van iemands woning; zulke films zijn niet nieuw. in 72 had je al de video nasty last house on the left, gevolgd door een hele resem goedkope clonen, zoals bijvoorbeeld,lisa lisa (1977) last house on the beach (1978), the house on the edge of the park (1980) en zo voorts..
helaas heeft funny games geen enkele schokwaarde, die zijn illustere voorgangers wel hadden.
in deze film gebeurt nagenoeg alles off screen, te beginnen bij de dood van de hond, en verder gaand met de gebroken knie van tim roth. waarschijnlijk was het de bedoeling van haneke om te breken met de hedendaagse cultuur van torture-porn films en wat meer de nadruk te leggen op het betere acteerwerk. doch helaas draait ook dit uit op een fiasco.
tim roth, die onlangs de hulk nog een pak rammel wist te verkopen, zit er nu maar bij voor spek en bonen. als een norse kleuter met een auwtje aan zijn knie zit hij in een hoekje op een stoel en je zou haast vergeten dat hij er zit.
naomi watts, die mij in king kong tot tranen toe wist te ontroeren met haar nogal forse uitvoering van "kong on ice" wekt deze keer enkel verveling bij mij op. En wat de twee psycho's betreft: op geen enkel moment weten deze twee snotapen bij mij het gevoel van een echte bedreiging op te wekken. twee dergelijke pussys leg ik smorgens tussen mijn boterham om daarna nog een lekker kommetje corn flakes te nuttigen.
voorts beschikte haneke over geen enkele goede inval qua "torture";
als er een ding is dat de home invasion films ons geleerd hebben, is dat er toch minstens een grafische verkrachting had mogen inzitten, maar buiten het doordeweekse lingeriesetje van watts geraken we niet.
als ik dan nog moet zeggen dat funny games u.s. de amerikaanse remake is van het duitse funny games, en dat haneke zijn remake zelf gemaakt heeft, dan kan ik enkel concluderen dat een ezel zich wel degelijk tweemaal kan stoten aan dezelfde steen.
mijn score voor funny games u.s. is alvast een dikke vette nul,
en ik hoop dat iemand deze kerst michael haneke vastgebonden in mijn kelder komt droppen zodat ik hem met een videocamera en een bak vol roestig werktuig een bijscholingkje kan geven, ryan nicholson (god) stijl.
score 0 op 4
ps wat me ook opviel in deze film, en dit terzijde dan, is dat watss en roth wel heel hysterisch doen over het feit dat de speaker van hun gsm niet meer werkt , zodat ze geen hulp kunnen inroepen. hadden ze dan geen smsje kunnen sturen? zelfs k3 doet het "ik stuur je een sms, een lief berichtje L.O.V.E."
woensdag 10 december 2008
100 tears
jaar: 2007
genre: killer clown, gore, slasher
regiseur: marcus koch
cast:Raine Brown , Joe Davison, Georgia Chris ,Jack Amos
om even verder te gaan op de topic van killer clowns heb ik het vandaag over 100 tears. een filmpje van marcus koch, die vooral zijn strepen heeft verdiend als special effects designer voor diverse vieze low budget filpjes zoals brain robbers from outher space, toxic avenger 4, het verschrikkelijk slechte Ghost lake, en nikos the impaler, nr 4 uit de violent shit serie van uber viezerik Andreas Schnaas, die ook verantwoordelijk was voor antropophagus 2000 de remake van de berucht antropophagus the beast.
dat valt in 100 tears goed te zien. koch kijkt niet op een litertje rode verf of een afgehakt ledemaatje of een metertje darm meer of minder. toch is het niet enkel de blood en guts die 100 tears interressant maakt. wat vooral opvalt is de bijzondere mimiek van acteur jack amos, die zonder ook maar een woord te zeggen pure dreiging uitstraalt; probeer dat maar eens te doen met overgrote schoenen en make up waar de mannen van kiss zich voor zouden schamen. ook het camerawerk is meer dan in orde, en de wisselwerking tussen de twee leads is natuurlijk genoeg om geloofwaardig te zijn.
goed, waarover gaat deze film nu?
wel, twee reporters doen een onderzoekje naar de zogenaamde teardrop moorden, die al een jaar of 20 aan de gang zijn. wat ze aanvankelijk voor een urban legend houden blijkt de waarheid; een man verkleed als clown houdt op geregelde tijdstippen slachtingen in verschillende delen van de staat, telkens in navolging van een locaal circus.
de plot heeft dus niet veel om het lijf, maar ja, wat verwacht je van een b-film? tenslotte kijken we niet voor het verhaal, maar voor de blood en guts, nietwaar; en daarvan biedt deze film meer dan genoeg.
score 4 op 4
genre: killer clown, gore, slasher
regiseur: marcus koch
cast:Raine Brown , Joe Davison, Georgia Chris ,Jack Amos
om even verder te gaan op de topic van killer clowns heb ik het vandaag over 100 tears. een filmpje van marcus koch, die vooral zijn strepen heeft verdiend als special effects designer voor diverse vieze low budget filpjes zoals brain robbers from outher space, toxic avenger 4, het verschrikkelijk slechte Ghost lake, en nikos the impaler, nr 4 uit de violent shit serie van uber viezerik Andreas Schnaas, die ook verantwoordelijk was voor antropophagus 2000 de remake van de berucht antropophagus the beast.
dat valt in 100 tears goed te zien. koch kijkt niet op een litertje rode verf of een afgehakt ledemaatje of een metertje darm meer of minder. toch is het niet enkel de blood en guts die 100 tears interressant maakt. wat vooral opvalt is de bijzondere mimiek van acteur jack amos, die zonder ook maar een woord te zeggen pure dreiging uitstraalt; probeer dat maar eens te doen met overgrote schoenen en make up waar de mannen van kiss zich voor zouden schamen. ook het camerawerk is meer dan in orde, en de wisselwerking tussen de twee leads is natuurlijk genoeg om geloofwaardig te zijn.
goed, waarover gaat deze film nu?
wel, twee reporters doen een onderzoekje naar de zogenaamde teardrop moorden, die al een jaar of 20 aan de gang zijn. wat ze aanvankelijk voor een urban legend houden blijkt de waarheid; een man verkleed als clown houdt op geregelde tijdstippen slachtingen in verschillende delen van de staat, telkens in navolging van een locaal circus.
de plot heeft dus niet veel om het lijf, maar ja, wat verwacht je van een b-film? tenslotte kijken we niet voor het verhaal, maar voor de blood en guts, nietwaar; en daarvan biedt deze film meer dan genoeg.
score 4 op 4
dinsdag 9 december 2008
hellbreeder
jaar: 2004
genre: killer clown, creature,
regiseur :James Eaves en Johannes Roberts
cast: Lyndie Uphill, Dominique Pinon, Darren Day
alice is een gekwelde vrouw. haar zoontje werd vermoord en sindsdien wordt ze verscheurd door schuldgevoelens, die zich manifesteren als hallucinaties in de vorm van haar ex man en haar ex schoonouders die haar zelfs achtervolgen tot in de douche. alice wordt er helemaal gek van en het enige wat haar rust kan geven is de moordenaar van haar zoontje te pakken nemen. als een bloedhond volgt ze het spoor van haar verdachte nummer één Sam. Sam blijkt echter niet de killer in kwestie te zijn, maar een creatuur genaamd de hellbreed, die zich camoufleert als clown om kinderen te lokken.
goed, op het eerste zicht is hellbreeder dus een film die je links zou laten liggen.
aleen al omdat een monster dat zich als clown voordoet om kinderen te lokken verre van orrigineel is; stephen king schotelde ons al eens iets voor in die zin, in zijn boek IT, en in het echte leven kunnen we altijd nog verwijzen naar de moordenaar john wayne gacy die verkleed als pogo de clown menig kindje om zeep hielp.
verder zijn er door de jaren heen nog talloze killer clown films gemaakt zodat de gimmick er echt wel af is. (dit terzijde, maar 100 tears is ook nog een goor filmpje met clown dat gerust bekeken mag worden)
voorts is het clownmonster in deze film volstrekt debiel qua make up effects wat ze proberen te maskeren door er een helder lichschijnseltje over te trukeren.
wat maakt hellbreeder dan wel de moetie waar? om te beginnen de regie van het duo James Eaves en Johannes Roberts die deze film bovendien ook nog eens schreven en produceten. ten tweede de prestatie van Lyndie Uphill die buiten deze film verder niks meer gemaakt schijnt te hebben. al zou ik niet weten waarom niet. de rol van alice is haar op het lijf geschreven; of ze nu staat de discusieren met de spookbeelden van haar schoonouder en ex-man, of in slow motion door dromen holt, of een praatje zit te maken met god, alles doet ze op een oerdegelijke manier, die we in een b-film zelden zien. de krankzinnigheid die ze uitstraalt is geloofwaardig genoeg om de mannen met de vlindernetjes al klaar te houden achter de deur. waarschijnlijk komt dit vooral door het constant moeten aanhoren van de theme song, geschreven door roberts zelf, grotendeels geinspireerd door (gestolen van) john carpenter's halloween theme, en doorlopend ten gehore gebracht tijdens vrijwel de gehele film.
hellbreeder is de ideale film om een avondje de aandacht af te leiden van het nieuws op t.v. over de clowns in de belgische politiek, die ons een dezer dagen ongetwijfeld ook wel eens de das om zullen doen.
score 3 op 4
genre: killer clown, creature,
regiseur :James Eaves en Johannes Roberts
cast: Lyndie Uphill, Dominique Pinon, Darren Day
alice is een gekwelde vrouw. haar zoontje werd vermoord en sindsdien wordt ze verscheurd door schuldgevoelens, die zich manifesteren als hallucinaties in de vorm van haar ex man en haar ex schoonouders die haar zelfs achtervolgen tot in de douche. alice wordt er helemaal gek van en het enige wat haar rust kan geven is de moordenaar van haar zoontje te pakken nemen. als een bloedhond volgt ze het spoor van haar verdachte nummer één Sam. Sam blijkt echter niet de killer in kwestie te zijn, maar een creatuur genaamd de hellbreed, die zich camoufleert als clown om kinderen te lokken.
goed, op het eerste zicht is hellbreeder dus een film die je links zou laten liggen.
aleen al omdat een monster dat zich als clown voordoet om kinderen te lokken verre van orrigineel is; stephen king schotelde ons al eens iets voor in die zin, in zijn boek IT, en in het echte leven kunnen we altijd nog verwijzen naar de moordenaar john wayne gacy die verkleed als pogo de clown menig kindje om zeep hielp.
verder zijn er door de jaren heen nog talloze killer clown films gemaakt zodat de gimmick er echt wel af is. (dit terzijde, maar 100 tears is ook nog een goor filmpje met clown dat gerust bekeken mag worden)
voorts is het clownmonster in deze film volstrekt debiel qua make up effects wat ze proberen te maskeren door er een helder lichschijnseltje over te trukeren.
wat maakt hellbreeder dan wel de moetie waar? om te beginnen de regie van het duo James Eaves en Johannes Roberts die deze film bovendien ook nog eens schreven en produceten. ten tweede de prestatie van Lyndie Uphill die buiten deze film verder niks meer gemaakt schijnt te hebben. al zou ik niet weten waarom niet. de rol van alice is haar op het lijf geschreven; of ze nu staat de discusieren met de spookbeelden van haar schoonouder en ex-man, of in slow motion door dromen holt, of een praatje zit te maken met god, alles doet ze op een oerdegelijke manier, die we in een b-film zelden zien. de krankzinnigheid die ze uitstraalt is geloofwaardig genoeg om de mannen met de vlindernetjes al klaar te houden achter de deur. waarschijnlijk komt dit vooral door het constant moeten aanhoren van de theme song, geschreven door roberts zelf, grotendeels geinspireerd door (gestolen van) john carpenter's halloween theme, en doorlopend ten gehore gebracht tijdens vrijwel de gehele film.
hellbreeder is de ideale film om een avondje de aandacht af te leiden van het nieuws op t.v. over de clowns in de belgische politiek, die ons een dezer dagen ongetwijfeld ook wel eens de das om zullen doen.
score 3 op 4
baby blood
jaar: 1990
genre: parasite, horror, gore
regiseur: alain robak
cast: Emmanuelle Escourrou, Christian Sinniger, Jean-François Gallotte
yanka is een vrouw die in een circus werkt. wat onmiddelijk aan haar opvalt zijn haar enorme grote ronde wiebellende...oorringen, en haar natte, wijdopenstaande spleet... tussen haar tanden. wanneer een jaguar uit afrika wordt geleverd blijkt deze besmet met een alienachtig monstertje. nadat het ding de jaguar verlaat kruipt het creatuur in een op een vreemde manier erotisch aandoende scene tussen de benen van yanka om zich in haar baarmoeder te nestelen teneinde zich daar als mens te incuberen. het monster verplicht yanka om hem menselijk bloed te leven om groot en sterk te worden. in de franse versie spreekt het monstertje met de stem van alain robak zelve, maar dan op helium, terwijl voor de engels overgedubde versie voor een eerder diepe en melodieuze stem geopteerd wordt. de foetus stelt haar vooral existenciele vragen; "houd je van mannen?" "vind je het leuk als ze zo op en neer gaan?" "houd je een beetje van mij?"
je hoort het al. ons monstertje is dus een jaloers en onzeker beestje. een beetje zoals alle kleine jongentjes, die later met hun moeder willen trouwen.
en dus om haar kindje te plezieren doet yanka wat haar opgedragen wordt; ze verleidt mannen en vermoord hen om hun bloed te drinken. dit doet ze overwegend naakt, waarbij mijn ogen steeds heen en weer gaan tussen de onverzorgde bosmarmot die tussen haar benen woekert, en de spleet tussen haar tanden waar vanessa paradis en guy verhofstadt nog jaloers op zouden zijn. man toch.
baby blood is dus een vreemd frans filmpje, zeker het bekijken waard, en ongetwijfeld de enige film waarin je een zwangere vrouw een raid ziet doen op een bloedmobiel van het rode kruis. tenzij, natuurlijk, ze in het binnenkort te verschijnen vervolg LADY BLOOD dit nog eens overdoen. zodra ik deze gezien heb laat ik het jullie weten.
alvast mijn score voor baby blood
3 op 4
en tot slot nog de trailer voor lady blood
http://www.excessif.com/video/index.php?flashvideo=lady_blood_1eres_images.flv
genre: parasite, horror, gore
regiseur: alain robak
cast: Emmanuelle Escourrou, Christian Sinniger, Jean-François Gallotte
yanka is een vrouw die in een circus werkt. wat onmiddelijk aan haar opvalt zijn haar enorme grote ronde wiebellende...oorringen, en haar natte, wijdopenstaande spleet... tussen haar tanden. wanneer een jaguar uit afrika wordt geleverd blijkt deze besmet met een alienachtig monstertje. nadat het ding de jaguar verlaat kruipt het creatuur in een op een vreemde manier erotisch aandoende scene tussen de benen van yanka om zich in haar baarmoeder te nestelen teneinde zich daar als mens te incuberen. het monster verplicht yanka om hem menselijk bloed te leven om groot en sterk te worden. in de franse versie spreekt het monstertje met de stem van alain robak zelve, maar dan op helium, terwijl voor de engels overgedubde versie voor een eerder diepe en melodieuze stem geopteerd wordt. de foetus stelt haar vooral existenciele vragen; "houd je van mannen?" "vind je het leuk als ze zo op en neer gaan?" "houd je een beetje van mij?"
je hoort het al. ons monstertje is dus een jaloers en onzeker beestje. een beetje zoals alle kleine jongentjes, die later met hun moeder willen trouwen.
en dus om haar kindje te plezieren doet yanka wat haar opgedragen wordt; ze verleidt mannen en vermoord hen om hun bloed te drinken. dit doet ze overwegend naakt, waarbij mijn ogen steeds heen en weer gaan tussen de onverzorgde bosmarmot die tussen haar benen woekert, en de spleet tussen haar tanden waar vanessa paradis en guy verhofstadt nog jaloers op zouden zijn. man toch.
baby blood is dus een vreemd frans filmpje, zeker het bekijken waard, en ongetwijfeld de enige film waarin je een zwangere vrouw een raid ziet doen op een bloedmobiel van het rode kruis. tenzij, natuurlijk, ze in het binnenkort te verschijnen vervolg LADY BLOOD dit nog eens overdoen. zodra ik deze gezien heb laat ik het jullie weten.
alvast mijn score voor baby blood
3 op 4
en tot slot nog de trailer voor lady blood
http://www.excessif.com/video/index.php?flashvideo=lady_blood_1eres_images.flv
Abonneren op:
Posts (Atom)