seed

jaar: 2007
genre: torture, horror, gore
regiseur : uwe boll
cast: Michael Paré, Will Sanderson, Ralf Moeller, Jodelle Ferland

max seed is een moordenaar, en geen amateurtje, liefst laat hij zijn slachtoffers verhongeren in een kelder terwijl hij alles filmt. wanneer de politie hem te pakken krijgt wordt hij tot de doodstraf veroordeeld. wanneer zijn executie echter mis gaat en hij dreigt op vrije voeten te komen, besluiten zijn bewakers en de agent die hem had ingerekend, dat het maar beter is om hem gewoonweg levend te begraven. maar seed graaft zichzelf uit, en gaat bloederig wraak nemen.

seed is een filmpje van uwe boll. een van de minst geliefde filmmakers van deze tijden. reeds tal van internet petities zijn in het leven geroepen om ervoor te zorgen dat boll nimmer meer in de regiseursstoel plaats neemt, en ook op de I.M.D.B zijn er anti-boll activisten die automatisch al zijn films een lage score gaan geven. zo is de gemiddelde score voor seed bijvoorbeeld een 2,3 wat mijn inziens veel te weinig is, omdat seed een film is die je echt bij de ballen pakt en ze niet meer los laat. het is niet omdat boll al eens een die hard game nerd tegen zijn schenen schopte door een spelletje te verfilmen op een manier die desbetreffende game nerd niet aan staat, dat al zijn films slecht zijn, nietwaar?

maar goed, seed, die je best in ongecensureerde versie kan zien, omdat er anders van de film niet veel over blijft, opent met live-footage van een dierenmarkt ergens in azie, waar hondjes gevild staan te wachten om in de pan te eindigen. onmiddelijk al een keiharde stelling. niets is zo wreed als de mens.
later in de film wordt het nog grover. max seed laat dus graag zijn slachtoffers verhongeren. hij begint klein, met een kakkerlak. dan gaat hij verder met een hond. het beest jankt een beetje draait wat rondjes, krabt een beetje aan de deur van zijn kerker, en legt dan het loodje. dan gaan we verder met een vrouw. zij blijft langdurig in beeld, huilend en smekend, zodat zelfs de meest geharde filmkijker er een beetje ongemakkelijk van wordt. wanneer ze ten einde raad van de honger probeert om de ontbonden smurrie van de dode hond op te eten, dan knijpen we toch liever een oogje dicht. en wanneer max seed als een echte belg een babytje in zijn horror kelder opsluit, en het joch wel heel langdurig huilt van de honger, dan spoelen we liever een stukje verder.
seed is een film die je moet gezien hebben, waarschijnlijk met één oog dicht, en die je daaracher nooit meer zal willen zien; niet al te smaakvoldus, maar als rauwe horror, zeker in zijn opzet geslaagd.
score 4 op 4