funny games u.s.

jaar: 2008
genre: home invasion, torture, horror, thriller
regiseur: michael haneke
cast: Naomi Watts, Tim Roth, Michael Pitt, Brady Corbet

an, george en hun zoontje georgie zijn een paar rijke stinkerds met een buitenverblijfje aan een meertje. op een dag krijgen ze bezoek van twee jongelingen in tenniskledij. wanneer deze jongens het vertikken om hun huis te verlaten, begint er een psychologisch tereurspel met als inzet hun leven.

goed, ik stond dus in de videotheek te twijfelen tussen deze funny games u.s. , en the strangers. enkel god weet waarom ik uiteindelijk voor deze film koos en niet voor die met lekkere liv tyler, maar feit is dat ik voor mijn verkeerde keuze serieus heb moeten boeten.

funny games is dus een zogeheten home-invasion film, waarin, het woord zegt het al, inbreuk wordt gedaan op de privacy en de veiligheid van iemands woning; zulke films zijn niet nieuw. in 72 had je al de video nasty last house on the left, gevolgd door een hele resem goedkope clonen, zoals bijvoorbeeld,lisa lisa (1977) last house on the beach (1978), the house on the edge of the park (1980) en zo voorts..
helaas heeft funny games geen enkele schokwaarde, die zijn illustere voorgangers wel hadden.
in deze film gebeurt nagenoeg alles off screen, te beginnen bij de dood van de hond, en verder gaand met de gebroken knie van tim roth. waarschijnlijk was het de bedoeling van haneke om te breken met de hedendaagse cultuur van torture-porn films en wat meer de nadruk te leggen op het betere acteerwerk. doch helaas draait ook dit uit op een fiasco.
tim roth, die onlangs de hulk nog een pak rammel wist te verkopen, zit er nu maar bij voor spek en bonen. als een norse kleuter met een auwtje aan zijn knie zit hij in een hoekje op een stoel en je zou haast vergeten dat hij er zit.
naomi watts, die mij in king kong tot tranen toe wist te ontroeren met haar nogal forse uitvoering van "kong on ice" wekt deze keer enkel verveling bij mij op. En wat de twee psycho's betreft: op geen enkel moment weten deze twee snotapen bij mij het gevoel van een echte bedreiging op te wekken. twee dergelijke pussys leg ik smorgens tussen mijn boterham om daarna nog een lekker kommetje corn flakes te nuttigen.
voorts beschikte haneke over geen enkele goede inval qua "torture";
als er een ding is dat de home invasion films ons geleerd hebben, is dat er toch minstens een grafische verkrachting had mogen inzitten, maar buiten het doordeweekse lingeriesetje van watts geraken we niet.
als ik dan nog moet zeggen dat funny games u.s. de amerikaanse remake is van het duitse funny games, en dat haneke zijn remake zelf gemaakt heeft, dan kan ik enkel concluderen dat een ezel zich wel degelijk tweemaal kan stoten aan dezelfde steen.
mijn score voor funny games u.s. is alvast een dikke vette nul,
en ik hoop dat iemand deze kerst michael haneke vastgebonden in mijn kelder komt droppen zodat ik hem met een videocamera en een bak vol roestig werktuig een bijscholingkje kan geven, ryan nicholson (god) stijl.
score 0 op 4
ps wat me ook opviel in deze film, en dit terzijde dan, is dat watss en roth wel heel hysterisch doen over het feit dat de speaker van hun gsm niet meer werkt , zodat ze geen hulp kunnen inroepen. hadden ze dan geen smsje kunnen sturen? zelfs k3 doet het "ik stuur je een sms, een lief berichtje L.O.V.E."