Snuff 102

jaar: 2007
genre: arthouse, horror, gore, snuff fetish
regiseur: Mariano Peralta
cast: Andrea Alfonso, Rodrigo Bianco, Yamila Greco, Silvia Paz

een reportster besluit een snel artikeltje te schrijven over geweld in films en komt zo via een psycholoog in contact met het wereldje van de snuff films. voor ze het goed en wel beseft zit ze samen met enkele verslaafde prostituees vastgebonden op een stoel en gaat ze de snuff film van wel heel dichtbij meemaken.

de snuff film , ook bekend onder de term blue movie, oftewel the real deal, is al langer dan vandaag een hardnekkig gerucht in porno milieus; de ene zal zeggen dat het een myhte is, de andere zweert dat ze echt bestaan. ik heb zelfs ooit iemand gekend die adverteerde veel geld te willen geven voor een echt exemplaar.
ook op het internet wemelt het van de rape fantasy en snuff fantasy sites, waar gesimmuleerde misdaden worden weergegeven.
ik persoonlijk geloof in het bestaan van echte snuff films, want ik weet dat er geen limiet bestaat aan wat de ene mens de andere kan aandoen.

nog iemand die geboeid is door het fenomeen van de snuff film is ongetwijfeld regiseur Mariano Peralta want hij levert met snuff 102 een toch ietwat intrigerende kijk op deze perversiteit, op een bovendien zeer artistieke manier. door enerzijds gebruik te maken van softe grijstinten voor de rustige cut scenes, en een harder palet van hoofdzakelijk groene en rode tinten voor de martelscene's. natuurlijk is dit ook om een serieus gebrek aan budget te compenseren. maar het werkt;
peralta spaart ons niet. genadeloos brengt hij het lijden van de vrouwen in beeld. ze worden geslagen en geschopt, verstikt met plastic zakken, tanden worden met hamer en beitel losgewrikt, en een hoogzwangere vrouw wordt vroegtijdig van haar vrucht verlost met behulp van een zware "bottine" maatje 43.
niks fijngevoeligheid.
en dan te zeggen dat Peralta het voordien vooral moest hebben van korte humoristische filmpjes.
nu heeft snuff 102 ook zijn gebreken voor de meer kritisch ingestelde kijker, zoals het gebrek aan plot, en enkele voorspelbare gebeurtenisse in het toch wel heel magere verhaaltje, maar een kniesoor die daarover struikelt.
snuff 102 krijgt van mij een hoge score, want ik ben tenslotte een vies ventje.

score 3 op 4