the killer eye

jaar: 2001
genre: euh... horror, denk ik, emt een oogbalmonster
regiseur: David DeCoteau
cast: Jacqueline Lovell, Jonathan Norman, Nanette Bianchi, Costas Koromilas

een gestoorde wtenschapper probeert een toestel te bouwen waarmee hij in de achtste dimensie kan kijken. niet zomaar de vierde of vijfde, maar al direkt de achtste. hiervoor gebruikt hij een nogal goedkoop uitziend toestel dat volgens mij een gewone sterrenkijker is met enkele stukken van een tondeuse en een paar blikken borden tegen gelijmd. maar goed.
met al dat interdimensionaal gegluur zit zijn vrouw helemaal alleen, zonder iemand die naar haar kijkt, dus springt ze binnen bij de buurjongens voor een verwenpartijtje; helaas zijn de buurjongens te stoned om mevrouw van dienst te zijn;
ondertussen boekt meneer gestoorde wetenschapper een bescheiden succesje; hij slaagt erin een creatuur van de andere dimensie bezit te laten nemen van een oogbol van een ongelukkig proefpersoon; proefpersoon wordt er aardig dood van, en de oogbol muteert tot belachelijke proporties. en wat kan een gemuteerde buitendimensionale oogbol anders van plan zijn dan zich voort te planten met aardse vrouwen? mevrouw de echtgenote en een buurvrouw worden alvast bepoteld door zijn fors uit de kluiten gewassen oogzenuwen.
deze film was een echte dikke tegenvaller. ik snap niet dat ze een film over een op seks beluste oogbol zo slecht hebben kunnen maken. nu moet ik eerlijk zijn. een oscarwinnende film hadden ze er nooit van kunnen maken, zelfs niet als danny boyle het had geregiseerd. deze film heeft werkelijk niets te bieden. de monsterachtige oogbol is gewoon een plastic voorwerp zonder beweging of animatie dat ze rondschuiven over de vloer. wanneer de oogbol moordt, doet hij dit door middel van een laserstraal die zijn slachtoffers met een flits van het scherm doet verdwijnen, teneinde de kosten extra laag te houden. de oogbol/aardse vrouw seksscene's bestaan er vooral uit dat de vrouwen gehypnotiseerd liggen of staan, en dat de oogbol met een zenuwuiteinde in hun nek kriebelt; daar krijg je volgens mij niemand zwanger door (of heb ik het dan mis?) de aktie en spanning zijn nietbestaand, en de gehele film schint zich af te spelen op zolder, bij de buren of in het lab van de wetenschapper.
nu is dit een film van David DeCoteau die vroeger toch al enkele cultfilms met linnea quigly wist af te leveren, zoals creepozoids en Sorority Babes in the Slimeball Bowl-O-Rama, en later helemaal de pedalen kwijt raakte met prison of the dead en Witches of the Caribbean . ik hoopte met deze film op een gulden middenweg, maar helaas. van mij krijgt deze film als score een getal dat nog het meeste lijkt op een oog;
een dikke nul

score 0 op 4