gnaw

jaar: 2008
genre: horror, gore
regiseur: Gregory Mandry
cast: een bende britse marginalen.

een groepje vrienden gaat op vakantie en valt ten prooi aan een kanibaal.

dit bijster onorrigineel verhaal is het begin voor een al even onorriginele film waarin nogmaals elk mogelijk cliché wordt boven gehaald. de hoofdrolspelers die echt heel matig presteren zijn duidelijk gewone britse marginalen. en geef nu maar eerlijk toe, in feite is gans het verenigd koningkrijk niets meer of minder dan de grootste sociaal achtergestelde buurt ter wereld. dan mogen ze op tv graag de amerikaanse trailerparks door het slijk halen, maar in engeland ligt het marginaliteitspercentage hoger dan in een belgisch caravanpark aan zee vol dag allemaal lezers. en misschien zou het wel best zijn als we er gewoon een paar reuzegaten in boorden en gans dat eiland deden zinken.
maar goed, ik dwaal af.
de killer in kwestie is een astmatisch geval die een ridicuul masker draagt van.. aaneengenaaide omvergereden katten? ik zou het niet weten. het lijkt echt nergens naar; natuurlijk zijn alle coole maskers al lang gebruikt door anderen, maar toch..
dat de uitbaatster van het pension zijn moeder is is al duidelijk van in het begin en dat de "meat pies" vol zitten met mensen vlees had voor de bende tieners al lang duidelijk moeten zijn wanneer ze in hun eten 1 een lang haar, 2 een ring en 3 een vingernagel aantreffen. toch verliezen ze er hun eetlust niet bij.
grappig is wel dat ze in deze film de beroemde britse meat pie wel gebruiken, die in dying breed een centrale plek had moeten verwerven omdat dying breed draaide om de afstamelingen van Alexander Pierce de beruchte pie man.
waarschijnlijk hebben de producers van deze film dying breed gezien en hebben ze gedacht, "nou, dat kunnen we ook." nou, dat kunnen ze niet. dying breed was dan nog een gemiddelde film qua opzet, maar deze gnaw heeft zo een flinterdun verhaaltje dat zelfs de meest hersendode kamerplant nog heel goed kan volgen. een voor een vallen ze dus allemaal ten prooi aan de kanibaal en zijn moeder, en af en toe zie je een kleine martelscene die met zo weinig budget en bezieling gemaakt is dat je evengoed naar the discovery chanel had kunnen kijken.
ondertussen vrees ik dat ik al meer woorden aan deze film heb vuilgemaakt dan hij verdient en niemand zal dan ook verrast zijn door mijn eindscore

0 op 4

ps. op imdb kan je enkele zeer lovende kritieken lezen over deze film van personen die gnaw 10 sterren geven. laat je niet misleiden hierdoor. waarschijnlijk zijn ze geschreven door de regiseur zelf, en zijn moeder en zijn hond. vertrouw maar op de mening van oom sven of the dead.