Jaar: 2010
Genre: Horror, thriller, supernatural
Regisseur: Kaare Andrews
Cast: Jessica Lowndes, Julianna Guill, Ryan Donowho, Landon Liboiron, Jake Weary
Beginnende pilote Sara neemt haar vrienden mee op een vliegtochtje. Door een onwaarschijnlijk stom toeval raakt hun staartroer echter klem te zitten en kunnen ze enkel maar stijgen naar een naderende storm waarin zich een cuthulu bevindt. Een wat? Een Cuthulu, een lovecraftiaans monster dat lijkt op een vagina met tanden en tentakels. Juist ja.
Altitude begint als een standaard vliegtuigrampenfilmpje met een loskomende schroefje dat danig de boel op stelten zet. Iedereen raakt in paniek en algauw ontstaan er verhitte discussies over wiens fout het eigenlijk allemaal wel is. En dan komt er dus die vliegende getentakelde vagina opzetten. Het klinkt allemaal weer ongelofelijk stom en geforceerd maar ongelofelijk genoeg houdt het allemaal steek. Ongeveer dan toch.
Het grote probleem is hier dat ik bitter weinig kan vertellen over deze film zonder al te veel van het magere plot weg te geven.
Ik kan wel zeggen dat Altitude visueel erg mooi oogt. Waarschijnlijk omdat regisseur Andrews nog tekenaar is geweest voor de Spiderman en X-Men strips en dus best wel weet hoe je iets in beeld moet brengen.
Laten we het er op houden dat Altitude een spannend anderhalf uurtje hersenloos vertier brengt dat net boven het gemiddelde weet uit te steken.
Score: 2,5 op 4
zaterdag 23 oktober 2010
zondag 17 oktober 2010
Sculpture
Jaar: 2009
Genre: Horror, slasher
Regisseur: Pete Jacelone
Cast: Raine Brown, Misty Mundae en iedereen uit de plaatselijke fitness.
De jonge kunstenares Ashley werd door haar vader die wedstrijdbodybuilder was jarenlang seksueel misbruikt. Ze ontvlucht het ouderlijke huis en besluit om nooit meer weer te keren.
Maar wanneer haar vader sterft weet haar broer haar te overhalen terug te komen voor de begrafenis. Ze neemt een baantje aan als hostess in de fitness van haar overleden vader en algauw ontwikkeld ze een fascinatie voor de aanwezige bodybuilders. ze besluit een standbeeld van het perfekte mannelijke lichaam te maken, met echte lichaamsdelen natuurlijk.
Sculpture omschrijft zichzelf als een psychologische horror gore festival. Ik vrees dat ik het daar niet mee eens kan zijn. Voor de psychologische kant wordt er te weinig overtuigend geacteerd. En ook voor de gore hoeven we het niet te doen, want de plastic ledematen en het hele waterige rode goedje dat ze bloed willen noemen overtuigen nog minder dan de bijrolacteurs.
Verdomme waarom kijk ik dan naar dergelijke troep? Wel, omdat ik altijd al dol geweest ben op dergelijke troep.
Het is allemaal zo knullig en debiel dat ik de helf van de film met een onnozele glimlach op mijn smoel gezeten heb.
Nog een rede om te kijken is Raine Brown. Dit spettertje van amper anderhalve meter kende ik al van de films 100 tears, Pink Eye, en Timo Rose's Baricade, en heden ten dage behoort ze tot één van mijn favoriete horrorladys. Of ze nu het slachtoffer moet spelen of de psycho, ze weet tenminste altijd haar rol te spelen volgens de noden van het scenario. Ook zo iets aan Raine is dat ze tot nu toe, voor zover ik weet, het vertikt om uit te kleren te gaan voor een rol. Meer dan wat ondergoed krijgen we van haar niet te zien, en in het b-pulp genre is dit vaak nogal zeldzam.
Voor het vrouwelijk naakt wordt in deze film dan ook beroep gedaan op Misty Mundae. Een van de grootste sterren van Seduction Cinema in erotische films zoals An Erotic Wherewolf In London, Sexy Adventures of Van Helsing, Bikini Girls on Dinosaur Planet en The Lord of the G-Strings: The Femaleship of the String. Ook in het reguliere horrorgenre draait ze al aardig lang mee, en ik heb al zoveel films met haar gezien dat ik zelfs niet meer ga beginnen opnoemen.
Oké, een paar dan: Shock-O-Rama, The Rage, Dying God, en de Masters Of Horror aflevering Sick Girl.
Voor de rest bestaat de cast dus uit nobele onbekenden die beter eens een beetje minder in de fitness zouden zitten en een beetje meer acteerlessen hadden kunnen nemen.
Sculpture is een film die verloopt zoals je het verwacht. Ashley verleidt en vermoordt mannen, hakt ze in stukjes, alles wordt even onderbroken voor een flashback of twee, en een scene waarin ze de band met haar broer verstevigd. Het scenario weet nergens te verrassen of te schokken, en ik mis vooral al de onbenutte kansen die hierin verscholen zaten. Want met een groter budget, een gedrevener regisseur, en een betere cast (behalve dan Raine Brown) had dit wel nog iets kunnen worden.
De reguliere filmkijker zal deze film uitspuwen. Bij mij kan er nog een 2 vanaf.
Score : 2 op 4
Genre: Horror, slasher
Regisseur: Pete Jacelone
Cast: Raine Brown, Misty Mundae en iedereen uit de plaatselijke fitness.
De jonge kunstenares Ashley werd door haar vader die wedstrijdbodybuilder was jarenlang seksueel misbruikt. Ze ontvlucht het ouderlijke huis en besluit om nooit meer weer te keren.
Maar wanneer haar vader sterft weet haar broer haar te overhalen terug te komen voor de begrafenis. Ze neemt een baantje aan als hostess in de fitness van haar overleden vader en algauw ontwikkeld ze een fascinatie voor de aanwezige bodybuilders. ze besluit een standbeeld van het perfekte mannelijke lichaam te maken, met echte lichaamsdelen natuurlijk.
Sculpture omschrijft zichzelf als een psychologische horror gore festival. Ik vrees dat ik het daar niet mee eens kan zijn. Voor de psychologische kant wordt er te weinig overtuigend geacteerd. En ook voor de gore hoeven we het niet te doen, want de plastic ledematen en het hele waterige rode goedje dat ze bloed willen noemen overtuigen nog minder dan de bijrolacteurs.
Verdomme waarom kijk ik dan naar dergelijke troep? Wel, omdat ik altijd al dol geweest ben op dergelijke troep.
Het is allemaal zo knullig en debiel dat ik de helf van de film met een onnozele glimlach op mijn smoel gezeten heb.
Nog een rede om te kijken is Raine Brown. Dit spettertje van amper anderhalve meter kende ik al van de films 100 tears, Pink Eye, en Timo Rose's Baricade, en heden ten dage behoort ze tot één van mijn favoriete horrorladys. Of ze nu het slachtoffer moet spelen of de psycho, ze weet tenminste altijd haar rol te spelen volgens de noden van het scenario. Ook zo iets aan Raine is dat ze tot nu toe, voor zover ik weet, het vertikt om uit te kleren te gaan voor een rol. Meer dan wat ondergoed krijgen we van haar niet te zien, en in het b-pulp genre is dit vaak nogal zeldzam.
Voor het vrouwelijk naakt wordt in deze film dan ook beroep gedaan op Misty Mundae. Een van de grootste sterren van Seduction Cinema in erotische films zoals An Erotic Wherewolf In London, Sexy Adventures of Van Helsing, Bikini Girls on Dinosaur Planet en The Lord of the G-Strings: The Femaleship of the String. Ook in het reguliere horrorgenre draait ze al aardig lang mee, en ik heb al zoveel films met haar gezien dat ik zelfs niet meer ga beginnen opnoemen.
Oké, een paar dan: Shock-O-Rama, The Rage, Dying God, en de Masters Of Horror aflevering Sick Girl.
Voor de rest bestaat de cast dus uit nobele onbekenden die beter eens een beetje minder in de fitness zouden zitten en een beetje meer acteerlessen hadden kunnen nemen.
Sculpture is een film die verloopt zoals je het verwacht. Ashley verleidt en vermoordt mannen, hakt ze in stukjes, alles wordt even onderbroken voor een flashback of twee, en een scene waarin ze de band met haar broer verstevigd. Het scenario weet nergens te verrassen of te schokken, en ik mis vooral al de onbenutte kansen die hierin verscholen zaten. Want met een groter budget, een gedrevener regisseur, en een betere cast (behalve dan Raine Brown) had dit wel nog iets kunnen worden.
De reguliere filmkijker zal deze film uitspuwen. Bij mij kan er nog een 2 vanaf.
Score : 2 op 4
zaterdag 16 oktober 2010
The Loved Ones
Jaar: 2010
Genre: Horror, torture
Regisseur: Sean Byrne
cast: Xavier Samuel, Robin McLeavy, Victoria Thaine
Brent heeft het niet gemakkelijk gehad sinds hij zijn vader doodde in een auto ongeval, en vlucht weg in een roes van marihuana en alcohol. Op prom night is hij vast besloten naar het bal te gaan met zijn vriendin Holly en weigert daarom de uitnodiging van het vreemde meisje Lola. Maar Lola laat zich niet zomaar afschepen en ontvoert Brent met hulp van haar al even gestoorde vader. Er wacht Brent een lange bloederige nacht...
Ja ja het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een bespreking schreef over een film. Niet zozeer omdat ik niet meer naar films kijk, want ik zie er nog steeds maandelijks minstens tien, maar gewoon omdat het hoge baggergehalte van de gemiddelde film me tegenwoordig serieus ontstemd. Met bullshit releases zoals 30 Days Of Night 2 en Mirrors 2 kan ik alleszins niet lachen.
The Loved Ones daarintegen wist me te interesseren. Er wordt behoorlijk wat in gemarteld maar er is ook ruimte voor humor en romantiek. En ook de mandatoire naaktscene wordt niet uit de weg gegaan.
De personages zijn goed uitgewerkt en vooral Robin McLeavy steelt de show als de psychotisce Lola. Het verhaal is niet zo dunnetjes als het lijkt, en zelfs het zijverhaaltje over Brents beste vriend en zijn gothic date voor de prom wat eerst maar een vullertje lijkt, komt op het einde mooi samen met het hoofdverhaal.
The Loved Ones is niet de zoveelste typische torture film waarin alleen maar gemarteld wordt om te martellen en verder niks, en voor één keer juich ik dit toe.
The Loved Ones wist het bij deze bij mij dan toch te schoppen tot film van de maand.
Score 4 op 4
Genre: Horror, torture
Regisseur: Sean Byrne
cast: Xavier Samuel, Robin McLeavy, Victoria Thaine
Brent heeft het niet gemakkelijk gehad sinds hij zijn vader doodde in een auto ongeval, en vlucht weg in een roes van marihuana en alcohol. Op prom night is hij vast besloten naar het bal te gaan met zijn vriendin Holly en weigert daarom de uitnodiging van het vreemde meisje Lola. Maar Lola laat zich niet zomaar afschepen en ontvoert Brent met hulp van haar al even gestoorde vader. Er wacht Brent een lange bloederige nacht...
Ja ja het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een bespreking schreef over een film. Niet zozeer omdat ik niet meer naar films kijk, want ik zie er nog steeds maandelijks minstens tien, maar gewoon omdat het hoge baggergehalte van de gemiddelde film me tegenwoordig serieus ontstemd. Met bullshit releases zoals 30 Days Of Night 2 en Mirrors 2 kan ik alleszins niet lachen.
The Loved Ones daarintegen wist me te interesseren. Er wordt behoorlijk wat in gemarteld maar er is ook ruimte voor humor en romantiek. En ook de mandatoire naaktscene wordt niet uit de weg gegaan.
De personages zijn goed uitgewerkt en vooral Robin McLeavy steelt de show als de psychotisce Lola. Het verhaal is niet zo dunnetjes als het lijkt, en zelfs het zijverhaaltje over Brents beste vriend en zijn gothic date voor de prom wat eerst maar een vullertje lijkt, komt op het einde mooi samen met het hoofdverhaal.
The Loved Ones is niet de zoveelste typische torture film waarin alleen maar gemarteld wordt om te martellen en verder niks, en voor één keer juich ik dit toe.
The Loved Ones wist het bij deze bij mij dan toch te schoppen tot film van de maand.
Score 4 op 4
maandag 13 september 2010
Machete
Jaar: 2010
Genre: aktie.
Regisseur: Robert Rodriguez
Cast: Danny Trejo, Robert De Niro, Jessica Alba, Steven Seagal, Michelle Rodriguez, Jeff Fahey, Cheech Marin, Don Johnson, Lindsay Lohan, Tom Savini
Machete is een mexicaans ex-federale agent, die samen met een hoop illegalen in Amerika verblijft. Om een centje bij te verdienen aanvaard hij de opdracht om een senator neer te schieten, maar hij wordt verraden en keert zich tegen zijn opdrachtgevers, met alle dodelijke gevolgen van dien.
Wanneer je een lijstje zou maken van de beste hedendaagse regisseurs, dan mag je daar gerust Robert Rodriguez bij rekenen die met zijn genrefilms steeds weer hit na hit blijft afleveren zoals Desperado, From dusk Till Dawn, The Faculty, Once Upon A Time In Mexico, Sin City en Planet Terror. Rodriguez weet steeds de ideale mix van intrigerend verhaal, knallende aktie, vrouwelijk schoon en bloederige rotzooi te brengen. Maar met Machete slaat hij toch een beetje de bal mis.
Machete ontstond oorspronkelijk als een fake trailer voor het grindhouse revival projektje van Rodriguez en Tarrantino. De films Planet Terror en Death Proof werden opgeluisterd met trailers van niet bestaande films en de trailer van Machete wist zoveel succes te oogsten dat een full lenght movie onvermijdelijk was.
Inderdaad, de trailer zag er veel belovend uit. Ook de echte trailer van de full lenght zag er veel belovend uit, maar het volledig afgewerkte projekt laat echter te wensen over.
Het lijkt wel alsof ze een verhaal hebben proberen construeren om de meest knallende fragmenten van de trailer aaneen te kleven zonder dat het al te vervelend wordt, en dat lukt maar gedeeltelijk. Machete voelt niet echt aan als een echte film daardoor, maar eerder als een lukraak samenraapseltje.
Ook de behoorlijk indrukwekkende cast speelt behoorlijk platte typetjes, zonder al te veel diepgang. Zo speelt Danny Trejo exact hetzelfde rolletje dat hij in alle andere films waarin hij meedoet speelt. De nors kijkende linke Mexicaan. Hij doet waar hij goed in is, maar waarschijnlijk moet je er ook niet meer van verwachten.
Maar natuurlijk is ook niet alles slecht aan deze film. Ik bedoel maar: als je een beetje het verstand op nul zet dan heb je het soort film onnozele aktiefilm waar Van Damme groot mee geworden is, en daar is in principe ook niets verkeerd mee.
Het knalt en ontploft allemaal behoorlijk, en af en toe kan er nog eens gelachen worden.
Toch had ik meer verwacht van Machete en van Rodriguez.
Hopelijk doet hij het wat beter met het in produktie zijnde Sin City 2
Score 3 op 4
Genre: aktie.
Regisseur: Robert Rodriguez
Cast: Danny Trejo, Robert De Niro, Jessica Alba, Steven Seagal, Michelle Rodriguez, Jeff Fahey, Cheech Marin, Don Johnson, Lindsay Lohan, Tom Savini
Machete is een mexicaans ex-federale agent, die samen met een hoop illegalen in Amerika verblijft. Om een centje bij te verdienen aanvaard hij de opdracht om een senator neer te schieten, maar hij wordt verraden en keert zich tegen zijn opdrachtgevers, met alle dodelijke gevolgen van dien.
Wanneer je een lijstje zou maken van de beste hedendaagse regisseurs, dan mag je daar gerust Robert Rodriguez bij rekenen die met zijn genrefilms steeds weer hit na hit blijft afleveren zoals Desperado, From dusk Till Dawn, The Faculty, Once Upon A Time In Mexico, Sin City en Planet Terror. Rodriguez weet steeds de ideale mix van intrigerend verhaal, knallende aktie, vrouwelijk schoon en bloederige rotzooi te brengen. Maar met Machete slaat hij toch een beetje de bal mis.
Machete ontstond oorspronkelijk als een fake trailer voor het grindhouse revival projektje van Rodriguez en Tarrantino. De films Planet Terror en Death Proof werden opgeluisterd met trailers van niet bestaande films en de trailer van Machete wist zoveel succes te oogsten dat een full lenght movie onvermijdelijk was.
Inderdaad, de trailer zag er veel belovend uit. Ook de echte trailer van de full lenght zag er veel belovend uit, maar het volledig afgewerkte projekt laat echter te wensen over.
Het lijkt wel alsof ze een verhaal hebben proberen construeren om de meest knallende fragmenten van de trailer aaneen te kleven zonder dat het al te vervelend wordt, en dat lukt maar gedeeltelijk. Machete voelt niet echt aan als een echte film daardoor, maar eerder als een lukraak samenraapseltje.
Ook de behoorlijk indrukwekkende cast speelt behoorlijk platte typetjes, zonder al te veel diepgang. Zo speelt Danny Trejo exact hetzelfde rolletje dat hij in alle andere films waarin hij meedoet speelt. De nors kijkende linke Mexicaan. Hij doet waar hij goed in is, maar waarschijnlijk moet je er ook niet meer van verwachten.
Maar natuurlijk is ook niet alles slecht aan deze film. Ik bedoel maar: als je een beetje het verstand op nul zet dan heb je het soort film onnozele aktiefilm waar Van Damme groot mee geworden is, en daar is in principe ook niets verkeerd mee.
Het knalt en ontploft allemaal behoorlijk, en af en toe kan er nog eens gelachen worden.
Toch had ik meer verwacht van Machete en van Rodriguez.
Hopelijk doet hij het wat beter met het in produktie zijnde Sin City 2
Score 3 op 4
vrijdag 3 september 2010
Piranha 3D
Jaar: 2010
Genre: Horror, Gore, Creature
Regisseur: Alexandre Aja
Cast: Ving Rhames, Elisabeth Shue, Christopher Lloyd, Jerry O'Connel, Steven R. McQueen, Kelly Brook
Tijdens een aardbeving onstaat er een scheur in de bodem van een meer zodat prehistorische vleesetende vissen ontsnappen die zich onmiddelijk tegoed doen aan feestende jongeren tijdens spring break.
Piranha 3d is niet zozeer het derde deel in de Piranha series, maar eerder een remake van de orriginele film uit 1978 van Joe Dante (The Howling, Gremlins 1 & 2)geproduced door de legendarische Roger Corman die al een slordige 400 films producete die allemaal in het exploitation genre vallen. Corman had altijd al een neus voor het maken van low low budget films om mee te profiteren van het succes van bepaalde genrefilms. Zo was het geen wonder dat hij ten tijde van Jaws een bende bloeddorstige vissen los liet op in kleine bikini's gehulde schoonheden.
Na Piranha 1 kwam er Piranha 2: The Spawning, geregisseerd door James Cameron die heden ten dage in mijn ogen nog steeds niets meer of minder is dan een van de best betaalde exploitation regisseurs, maar goed.
Piranha 3d baseert zich dus losjes op Piranha, alleen dat de visjes ditmaal uit een kloof komen, en niet zomaar uit een of ander labo van de overheid, want zelfs de meest cinische Amerikaan is al die overheidscomplottheorieen een beetje beu aan het raken, zodoende flopt zelfs een x-file film.
Wat we dus voorgeschoteld krijgen is wat we kunnen verwachten : 88 minuten vol bikinibabes die worden opgepeuzeld. Mensen die in het water liggen spartelen met afgekloofde ledematen, en tal van andere verminkingen. De serieuzere film liefhebber zal hier zijn neus voor ophalen, maar wie zich een beetje kan vinden in al deze bloederige B-pulp is er meteen weg van. Want bloederig is het wel. Regisseur Alexandre Aja kennen we voor al van Haute Tension en The Hills Have Eyes, en het in mijn ogen niet zo geweldige Mirrors, omdat Aja daar de sfeer een beetje verziekt. Aja is een regisseur van het natte soort, en suspens is niet voor hem weg gelegd. Maar in Piranha 3D mag hij zich eens uitleven en het lukt hem wonderwel.
Met al die lovende woorden verwacht je nu natuurlijk dat ik afsteven op een 4 op 4 score, maar helaas.
Het nogal simpele einde, dat open wordt gelaten voor Piranha 3d nr 2 is er voor mij een iets te gemakkelijke uitweg. Zodoende zakt Piranha 3d van een score van 4 op 4 naar een score van...3,5 op 4
Score: 3,5 op 4
Ps Piranha 3d the sequel staat gepland voor 2012. Mits de wereld niet vergaat.
Genre: Horror, Gore, Creature
Regisseur: Alexandre Aja
Cast: Ving Rhames, Elisabeth Shue, Christopher Lloyd, Jerry O'Connel, Steven R. McQueen, Kelly Brook
Tijdens een aardbeving onstaat er een scheur in de bodem van een meer zodat prehistorische vleesetende vissen ontsnappen die zich onmiddelijk tegoed doen aan feestende jongeren tijdens spring break.
Piranha 3d is niet zozeer het derde deel in de Piranha series, maar eerder een remake van de orriginele film uit 1978 van Joe Dante (The Howling, Gremlins 1 & 2)geproduced door de legendarische Roger Corman die al een slordige 400 films producete die allemaal in het exploitation genre vallen. Corman had altijd al een neus voor het maken van low low budget films om mee te profiteren van het succes van bepaalde genrefilms. Zo was het geen wonder dat hij ten tijde van Jaws een bende bloeddorstige vissen los liet op in kleine bikini's gehulde schoonheden.
Na Piranha 1 kwam er Piranha 2: The Spawning, geregisseerd door James Cameron die heden ten dage in mijn ogen nog steeds niets meer of minder is dan een van de best betaalde exploitation regisseurs, maar goed.
Piranha 3d baseert zich dus losjes op Piranha, alleen dat de visjes ditmaal uit een kloof komen, en niet zomaar uit een of ander labo van de overheid, want zelfs de meest cinische Amerikaan is al die overheidscomplottheorieen een beetje beu aan het raken, zodoende flopt zelfs een x-file film.
Wat we dus voorgeschoteld krijgen is wat we kunnen verwachten : 88 minuten vol bikinibabes die worden opgepeuzeld. Mensen die in het water liggen spartelen met afgekloofde ledematen, en tal van andere verminkingen. De serieuzere film liefhebber zal hier zijn neus voor ophalen, maar wie zich een beetje kan vinden in al deze bloederige B-pulp is er meteen weg van. Want bloederig is het wel. Regisseur Alexandre Aja kennen we voor al van Haute Tension en The Hills Have Eyes, en het in mijn ogen niet zo geweldige Mirrors, omdat Aja daar de sfeer een beetje verziekt. Aja is een regisseur van het natte soort, en suspens is niet voor hem weg gelegd. Maar in Piranha 3D mag hij zich eens uitleven en het lukt hem wonderwel.
Met al die lovende woorden verwacht je nu natuurlijk dat ik afsteven op een 4 op 4 score, maar helaas.
Het nogal simpele einde, dat open wordt gelaten voor Piranha 3d nr 2 is er voor mij een iets te gemakkelijke uitweg. Zodoende zakt Piranha 3d van een score van 4 op 4 naar een score van...3,5 op 4
Score: 3,5 op 4
Ps Piranha 3d the sequel staat gepland voor 2012. Mits de wereld niet vergaat.
zaterdag 28 augustus 2010
Burning Bright
Jaar: 2010
Genre: Horror, Thriller, Animals.
Regisseur: Carlos Brooks
Cast: Briana Evigan, Garret Dillahunt
Een meisje en haar jongere autistische broertje worden door hun boze stiefvader opgesloten in hun huis dat dichtgetimmerd is vanwege een naderende orkaan. Op zich lijkt dit niet zo erg, maar boze stiefvader heeft ook een hongerige tijger in het huis gedropt.
Burning Bright doet met zijn synopsis menig wenkbrauw fronsen. Orkaan? Tijger?
Ook ikzelf verwachtte er niet al te veel van. Het leek me allemaal zo debiel dat ik verwachtte half uit mijn zetel te rollen van het lachen.
Maar..
Burning Bright blijkt een hele effektieve thriller te zijn, met een verhaal dat uiteindelijk toch nog steek lijkt te houden, hoe vergezocht het ook moge klinken. En een tijger die tot mijn grote vreugde uit vlees en bloed bestaat in plaats van alweer een goedkope cgi creatie.
Ook het gevoel van claustrofobie wordt goed weergegeven, en je leeft heel gemkkelijk mee met het arme meisje dat niet alleen zichzelf maar ook nog eens haar autistische broertje moet zien in leven te houden.
Extra pluimpje voor Garret Dillahunt (Last House On the Left) die al sinds zijn rol van Cromartie in Terminator: The sarah connor chronicles een van mijn favoriete bad guys is.
Score 3 op 4
Genre: Horror, Thriller, Animals.
Regisseur: Carlos Brooks
Cast: Briana Evigan, Garret Dillahunt
Een meisje en haar jongere autistische broertje worden door hun boze stiefvader opgesloten in hun huis dat dichtgetimmerd is vanwege een naderende orkaan. Op zich lijkt dit niet zo erg, maar boze stiefvader heeft ook een hongerige tijger in het huis gedropt.
Burning Bright doet met zijn synopsis menig wenkbrauw fronsen. Orkaan? Tijger?
Ook ikzelf verwachtte er niet al te veel van. Het leek me allemaal zo debiel dat ik verwachtte half uit mijn zetel te rollen van het lachen.
Maar..
Burning Bright blijkt een hele effektieve thriller te zijn, met een verhaal dat uiteindelijk toch nog steek lijkt te houden, hoe vergezocht het ook moge klinken. En een tijger die tot mijn grote vreugde uit vlees en bloed bestaat in plaats van alweer een goedkope cgi creatie.
Ook het gevoel van claustrofobie wordt goed weergegeven, en je leeft heel gemkkelijk mee met het arme meisje dat niet alleen zichzelf maar ook nog eens haar autistische broertje moet zien in leven te houden.
Extra pluimpje voor Garret Dillahunt (Last House On the Left) die al sinds zijn rol van Cromartie in Terminator: The sarah connor chronicles een van mijn favoriete bad guys is.
Score 3 op 4
dinsdag 10 augustus 2010
Bordello Of Blood
Jaar: 1996
Genre: Horror, Comedy
Regisseur: Gilbert Adler
Cast: John Kassir, Dennis Miller, Erika Eleniak, Angie Everhart, Chris Sarandon, Corey Feldman
Ontdekkingreizigers ontdekken in een jungle het lichaam van Lilith de vampierenkoningin (Gespeeld door Angie Everheart)en wekken haar tot leven. Prompt vermoord ze haast iedereen en begint een bordeel in de verenigde staten, waar mannen zich kunnen laten uitzuigen, maar niet zoals ze het zelf willen.
Wanneer de broer van Katherine Verdoux (Eleniak) vermist wordt, huurt ze een pribedetektive in (Dennis Miller) en ontsluieren zo het mysterie van het Bloederige Bordeel.
Bordello Of Blood is de tweede film in wat een drieluik moest worden met het beste van de Tales From The Crypt serie. De eerste film was Demon Knight die mede dankzij de stevige metalsoundtrack, en het ruime aanbod bloed en bloot een hit was bij de horrorliefhebbers. Bordello Of Blood deed het echter minder goed aan de box office. En zodoende werd de derde geplande bioscoopfilm 'Ritual' afgelast en recht op vhs uitgebracht.
Dat Bordello het minder goed deed dan zijn voorganger was vreemd, aangezien de hoeveelheid blood and boobs. Bovendien bevate het ook alle klassieke ellementen die de Tales From The Crypt tv serie uit de jaren 90, en de stripverhalenreeks uit de jaren 50 zo populair mmaakten, inclusief het morbide einde dat onveranderlijk ongunstig uitdraaide voor de hoofdrolspeler.
En laten we The Crypt Keeper niet vergeten. Dit half vergane lijk dat op humoristische wijze, zoals een echte Jan Verheyen steeds de inleiding en het nawoord van de film verzorgt, waarvan de stem op briljante manier werd ingesproken door John Kassir
Zo blijft Bordello Of Blood een ongekende of ongewaardeerde klassieker, die van mij gelukkig de nodige apreciatie krijgt die hij verdient.
Ik bedoel maar: een film waarin halfnaakt vampiressen bespoten worden met waterpistooltjes verdient toch een hoge score.
Score: 3,5 op 4
Genre: Horror, Comedy
Regisseur: Gilbert Adler
Cast: John Kassir, Dennis Miller, Erika Eleniak, Angie Everhart, Chris Sarandon, Corey Feldman
Ontdekkingreizigers ontdekken in een jungle het lichaam van Lilith de vampierenkoningin (Gespeeld door Angie Everheart)en wekken haar tot leven. Prompt vermoord ze haast iedereen en begint een bordeel in de verenigde staten, waar mannen zich kunnen laten uitzuigen, maar niet zoals ze het zelf willen.
Wanneer de broer van Katherine Verdoux (Eleniak) vermist wordt, huurt ze een pribedetektive in (Dennis Miller) en ontsluieren zo het mysterie van het Bloederige Bordeel.
Bordello Of Blood is de tweede film in wat een drieluik moest worden met het beste van de Tales From The Crypt serie. De eerste film was Demon Knight die mede dankzij de stevige metalsoundtrack, en het ruime aanbod bloed en bloot een hit was bij de horrorliefhebbers. Bordello Of Blood deed het echter minder goed aan de box office. En zodoende werd de derde geplande bioscoopfilm 'Ritual' afgelast en recht op vhs uitgebracht.
Dat Bordello het minder goed deed dan zijn voorganger was vreemd, aangezien de hoeveelheid blood and boobs. Bovendien bevate het ook alle klassieke ellementen die de Tales From The Crypt tv serie uit de jaren 90, en de stripverhalenreeks uit de jaren 50 zo populair mmaakten, inclusief het morbide einde dat onveranderlijk ongunstig uitdraaide voor de hoofdrolspeler.
En laten we The Crypt Keeper niet vergeten. Dit half vergane lijk dat op humoristische wijze, zoals een echte Jan Verheyen steeds de inleiding en het nawoord van de film verzorgt, waarvan de stem op briljante manier werd ingesproken door John Kassir
Zo blijft Bordello Of Blood een ongekende of ongewaardeerde klassieker, die van mij gelukkig de nodige apreciatie krijgt die hij verdient.
Ik bedoel maar: een film waarin halfnaakt vampiressen bespoten worden met waterpistooltjes verdient toch een hoge score.
Score: 3,5 op 4
Abonneren op:
Posts (Atom)