Hanger

Jaar: 2009
Genre: Horror, Gore,
Regisseur: Ryan Nicholson
Cast: Debbie Rochon, Dan Ellis, Nathan Dashwood, Ronald Patrick Thompson, Candice Lewald.

Een hoertje raakt zwanger door toedoen van haar beste klant John. Hierdoor verdient ze geen geld meer, tot groot ongenoegen van haar pooier Leroy. Leroy belsuit haar eigenhandig te aborteren met een kleerhanger, zelfs al kan ze vrijwel elk moment bevallen. Het hoertje overleeft de home-made abortus niet, maar de fetus wel. het kind wordt door een zwerver uit een vuilniscontainer gehaald en opgevoed. Achttien jaar later weet de door schuld verteerde John zijn zoon op te sporen. De jongen is gruwelijk verminkt door de wonden toegebracht door de kleerhanger, en samen met zijn vader trekt hij er op uit om wraak te nemen. Bloederige wraak.

Iedereen die geregeld mijn blogs volgt weet ongetwijfeld al dat ik fan ben van twee regisseur, namelijk Brian paulin, en Ryan Nicholson. En mocht ik voor de keuze gesteld worden om slechts één van hen uit een branden huis te redden, dan zou het waarschijnlijk toch Nicholson worden.
In filmland is Ryan al sinds jaar en dag een gerespecteerd special effectsman, die gevraagd wordt voor de meest uiteenlopende films. Zo werkte hij zelfs mee aan godbetert Air Buddys, maar goed, iedereen maakt fouten.
Daarnaast is Ryan ook nog eens actief als regisseur en schrijver van de meest zieke films die je ooit te zien krijgt. Nicholson schuwt geen enkel taboe en bezit bovendien een totaal fout gevoel voor humor. In zijn films heb ik al vanalles de revue zien passeren. Van met een brandertje geroosterde ballen, tot het levend verzwelgen van een slang, en van het verstikken tijdens een nummertje 69 tot een gezicht afschuren met een bowlingbalpoetsmachine.
Maar in Hanger bakt Nicholson ze wel héél bruin. Een abortus uitgevoerd op een levensechte vibrerende, roterende vagina, iemand die verdoofd wordt met rohypnol om daarna verkracht te worden in een stoma-opening, en thee die gezet wordt van een collectie tampons, en dat allemaal in close-up en technicolour is soms allemaal een beetje te veel van het goede. Het gaat er bij vlagen serieus vettig aan toe, wat ik onder normale omstandigheden zou toejuichen, maar hier lijkt het wel alsof het scenario ondergeschikt is geworden aan de vieze ideeen waarmee Nicholson op de proppen komt. Een uitstekend verhaal over haat en wraak wordt uitstekend in gang gestoken, om daarna anderhalf uur lang vergeten te worden, waarna er snel een einde aan geflanst wordt. Een van de steeds terugkerende, overbodige plotlijnen is de geile secretaresse van de sloperij waar alles zich afspeelt. De secretarresse gespeeld door Candice Lewald ligt bijna constant met een hand of Hello Kitty vibrator tussen haar benen languit op haar bureau. Niet dat ik hierover wil klagen, maar het haalt wel serieus het tempo uit de film. Jammer, want in Hanger zitten een paar behoorlijk interessante personages, en er had iets heel moois van gemaakt kunnen worden.
Ook het cartoonachtige van het hele gebeuren spreekt me helemaal aan. Vrijwel de gehele cast zijn mensen die in het verleden al eens met Nicholson hebben samengewerkt (en dus geen moer geven om zijn viezigheid) en allemaal hebben ze plastic neuzen of kinnen aangekleefd gekregen om zo Sin City achtige personages te maken. Wederom goed gevonden van Nicholson, maar helaas ook weer iets wat verloren gaat.
Tot mijn grote spijt moet ik dus besluiten dat Ryan Nicholson met deze film helaas de bal een beetje mis heeft geslagen. Natuurlijk kijken we geen horror voor de ingewikkelde plots, en flitsende dialogen, maar voor de viezigheid, maar toch heb ik hier iets gemist tijdens het bekijken.
Hopelijk doet hij het met zijn volgende film Star Vehicle een beetje beter. Anders moet ik toch Brian Paulin uit het brandende huis redden omdat die zijn films wel steeds beter en beter worden. En die is een heel pak dikker en zwaarder.

Score: 3 op 4