Anthropophagous 2000

jaar: 1999
genre: horror, gore, low budget
regiseur: Andreas Schnaas
cast: de moeite van het vermelden niet waard...

een groepje vrienden maken een uitstapje naar een eilandje waar een bloedorstige kanibaal graag zijn slachtoffers maakt. een voor een worden ze opgejaagd en afgemaakt.

antropophagous 2000 is de remake van de film Anthropophagus: The Grim Reaper uit 1980. de originel film verkreeg een cultstatus door op de lijst van de beruchte video nastys te belanden, een lijst van films die videotheken aanspoorde om hun cassetes op straat te verbranden, zoniet ze toch minstens uit de zaak te verwijderen op straffe van een serieuze boete.
waar de filmkeuringscommissie vooral over struikelde was de scene waarin de killer een zwangere vrouw onder handen neemt om haar foetus te aborteren en deze vervolgens rauw zonder mayonaise op te eten. het zag er allemaal wel wansmakelijk uit, maar in feite was de foetus enkel een konijn omwikkeld met spek. voor de rest moest Anthropophagus: The Grim Reaper zich vooral redden met enkele generische slachtinkjes die in andere films overtuigender werden getoond.
enkele jaren later kwam duitse rotzooi regiseur andreas schnaas, bekend van de violent shit reeks, op het lumineuze idee deze toch al behoorlijk magere film eventjes te herwerken. schnaas doet dit door weinig of niets aan het verhaal te veranderen en de moorden bloederiger te maken. het gore gehalte gaat in deze film zwaar over de schreef. de plastic afgehakte ledematen vliegen je om de oren en de darmen van bij de locale beenhouwer bengelen aan alle takken. druipend van het op één na meest onrealistische bloed ooit (het MEEST onrealistische bloed ooit is dat gebruikt door dario argento in vrijwel al zijn oude films.)
helaas voor schnaas is hij geen begaafd regiseur. hij slaagt er in om zijn remake tien minuten korter te maken dan het orrigineel, en toch heb je een beetje het gevoel dat Anthropophagous 2000 toch al een dikke 2000 jaar bezig is tegen de tijd dat de endcredits beginnen rollen.
wat een mooie remake had kunnen worden loopt dus uit op een fiasco. zelfs de meest markante scene met de foetale snack wordt een lachertje door een overduidelijke plastic pop tot lunch te verwerken.
toch heeft deze film ook zijn charmes, want voor de gemiddelde gore hond valt hier best wel te genieten van alle ranzigheid, en daar doe ik het meestal wel voor.

score 2 op 4